อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 440 ผู้ชายแบบนี้ไม่ชอบเลยสักนิดเดียวจริง ๆ
ตอนที่ 440 ผู้ชายแบบนี้ไม่ชอบเลยสักนิดเดียวจริง ๆ
ผู้ชายที่เป็นแบบนี้เธอไม่ชอบเลยแม้แต่นิดเดียว!
“ฉันกับเขาไม่ได้มีลูกกัน แต่พวกเราจะมีลูกด้วยกันก็ได้นะ ว่าแต่เธอชอบเด็กชายหรือเด็กผู้หญิง? หรือฝาแฝดดี?” เขาตัดสินใจว่าจะจัดการหลินจือเซี๋ยวให้เรียบร้อยก่อน ส่วนเรื่องเฉ ฉินเหยียนที่ทำกับเขาไว้ เขาจะเก็บไว้คิดบัญชีทีหลัง
บอกว่าจะมาอธิบายอย่างดิบดี ผลสุดท้ายยิ่งพูดยิ่งไร้สาระ!
“ผู้จัดการฉีคะ ลูกของฉัน ฉันให้กำเนิดเอง ส่วนลูกของคุณ ฉันไม่มีทางให้กำเนิดหรอก!” ทำไมมือของเธอดึงออกมาไม่ได้สักที!
ทำไมถึงดึงไม่ออก!
“ฉันเจ็บข้อมือนะ!” เธอกัดริมฝีปากพลางทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมา
ฉีเซิ่งเทียนรีบคลายมือออกทันที เมื่อครู่รีบร้อนเกินไปจริง ๆ เพราะงั้นเลยบีบเธอแรงไปหน่อย
สุดท้ายแล้วเขาต้องทำยังไงเซี๋ยวเซี๋ยวถึงจะเชื่อว่าเขาและเฉินเหยียนไม่ได้มีอะไรกันทั้งนั้น!
หัวใจของเธอในตอนนี้ได้ปักใจเชื่อไปแล้วว่าเขามีคู่หมั้นและลูก อีกทั้งยังคิดว่าเขาเป็นผู้ชายสารเลวที่ทิ้งพวกเขา!
ถ้าหากเมื่อก่อนภาพลักษณ์ของคนเลวนั้นเขาไม่เคยแม้แต่จะใส่ใจ แต่ตอนนี้จู่ ๆ ก็กลับมาคิดใส่ใจ
ทุกอย่างก็เป็นเพราะเธอ!
“ผู้จัดการฉี ตอนนี้คุณไปตามเธอยังทันนะ” เธอพูดเตือนอย่างระวัง
“มื้อค่ำพวกเรากินอะไรดี? เธออยากกินอะไร? ฉันจะพาเธอไปกิน” เขาเพียงแค่ต้องการอยากจะเป็นคนดีและเลี้ยงผู้หญิงคนหนึ่ง!
ถึงผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้เห็นค่าก็ตาม หนำซ้ำยังเข้าใจเขาผิดอีก!
อธิบายไปเป็นหมื่นครั้งก็ยังคิดว่าหลอกเธอ!
“คุณก็กินของคุณไป ฉันก็กินของฉัน พวกเราแยกกันกิน ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องกัน!” เธอทนรอไม่ไหวที่จะแบ่งเส้นกั้นระหว่างเธอและเขา
ฉีเซิ่งเทียนมองเธออย่างแน่วแน่ หรือว่าเพราะภาพลักษณ์เจ้าชู้เมื่อก่อนเยอะเกินไป?
แบบนี้จะทำยังไง?
“พวกเราไปด้วยกัน!” เขาพูดพลางเหลือบมองท้องน้อยของเธอที่แบนราบ
เธอคิดว่ายังไงเขาก็ต้องอยู่กับเฉินเหยียนอยู่แล้วเพราะว่ามีลูกอย่างนั้นเหรอ?
แล้วถ้าหากเธอมีลูก?
จู่ ๆ หลินจือเซี๋ยวก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลก ๆ อย่างกะทันหัน เธอมักจะรู้สึกตอนที่ฉีเซิ่งเทียนยิ้มอย่างร้ายกาจเสมอ ในหัวสมองของเขาต้องคิดแผนการร้ายอะไรอยู่แน่ ๆ
“ผู้จัดการฉี ผู้จัดการฉีคะ! คุณช่วยปล่อยมือของฉันก่อนได้ไหม?” จับมือเธอไว้ตั้งแต่ลงจากรถจนถึงตอนนี้ ข้อมือของเธอนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้ว
แน่นอนว่าฉีเซิ่งเทียนไม่ยอมปล่อยเธอไป ก่อนจะลากเธอไปนั่งด้านข้างคนขับ “ผู้จัดการฉี?”
ฉีเซิ่งเทียนรีบขับรถออกไปทันที รถแล่นออกไปด้วยความเร็ว หลินจือเซี๋ยวมองเขาด้วยความงุนงง
“พวกเราจะไปไหน? ฉันขอลงได้ไหม?”
“เธอก็ลองกระโดดลงจากรถดูสิว่าจะเป็นยังไง” เมื่อถึงตอนนั้นหากตกไปไม่ตาย ทว่าคงจะบาดเจ็บสาหัส คนที่จะเจ็บตัวก็คือเธอเอง
หลินจือเซี๋ยวมองวิวด้านนอกที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้!
เธอต้องมีชีวิตอยู่ต่อ!
เธอรัดเข็มขัดนิรภัยอย่างเงียบ ๆ และหันไปมองเขา “ความจริงฉันรู้สึกว่าคุณเฉินก็ดีนะ คุณไม่คิดชอบเธอเหรอ?”
“ฉันว่าเธอดีกว่าเยอะ”
นี่ถือเป็นคำชมหรือเปล่านะ?
ทำไมถึงรู้สึกตื่นเต้นอยู่หน่อย ๆ
“คุณไม่ชอบเด็กเหรอ? ไม่อยากอยู่กับเธอ?” เธอไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ เพียงแค่อยากจะถามขึ้นมาเท่านั้น
“ชอบ เพราะงั้นเซี๋ยวเซี๋ยวเธออยากจะมีลูกกี่คนก็ได้”
“ฉันจะมีลูกกี่คนแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณกัน!” เธอไม่พูดแล้วก็ได้!
เธอยังคงมองออกไปที่วิวด้านนอก รถจอดอยู่ที่ด้านหน้าร้านอาหารห้าดาว โชคดีที่เป็นร้านอาหารไม่ใช่โรงแรม!
ไม่อย่างนั้นเธอจะหนีออกไปได้ยังไง!
เมื่อเดินเข้าไปด้านในก็สั่งอาหาร รออาหาร เสิร์ฟอาหาร และรับประทานอาหาร ทุกขั้นตอนหลินจือเซี๋ยวพยายามเพิกเฉยต่อฝ่ายตรงข้ามให้มากที่สุด
ฉีเซิ่งเทียนหดหู่มาก น่าหดหู่จริง ๆ ปกติก็น่าหดหู่อยู่แล้ว!
ไม่คิดเลยว่าเธอจะไม่สนใจเขา!
เมื่อเห็นเธอวางแก้วน้ำผลไม้ลงบนโต๊ะ เขาก็เรียกพนักงานมาเสิร์ฟไวน์ทันที
หลินจือเซี๋ยวจิบน้ำในแก้วของเธอพลางทำท่าสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะมองไปที่ฉีเซิ่งเทียน “ฉันไม่ดื่ม”
เธอจำคำพูดของเฉินเหยียนได้อย่างแม่นยำ สายตาของเธอจ้องไปที่แก้วไวน์ที่วางอยู่ตรงหน้าฉีเซิ่งเทียน ก่อนจะรีบลุกขึ้นและไปหยิบแก้วไวน์ของเขามา
“ผู้จัดการฉี ฉันว่าคุณเองก็ไม่ควรจะดื่มนะ!”
หลินจือเซี๋ยววางแก้วทั้งสองลง แก้วหนึ่งเป็นไวน์สีแดงเข้ม ส่วนอีกแก้วนั้นเป็นสีเหลืองอ่อน…….
“เซี๋ยวเซี๋ยว เธอยังไม่ได้แต่งเข้าบ้านฉันก็คิดอยากจะทำหน้าที่แม่บ้านแล้วเหรอ?” ฉีเซิ่งเทียนเผยรอยยิ้มพลางมองเธอและกระตุกมุมปาก เผยให้เห็นว่ามีความสุขมาก
แม่บ้าน?
แล้วยังสนใจเขา?
จะเป็นไปได้ยังไง!
“ผู้จัดการฉี พวกเรารีบกินให้เสร็จแล้วต่างคนต่างกลับบ้านเถอะค่ะ!” เธอหยิบมีดและส้อมขึ้นมา ทำท่าทางไม่สนใจเขาเหมือนเดิม
เพียงแค่ไม่สนใจเขา ฉีเซิ่งเทียนจะได้ไม่คิดว่าเธอสนใจในตัวเขา ได้คืบจะเอาศอก!
หลังจากที่ออกมาจากร้านอาหาร หลินจือเซี๋ยวก็อยากจะกลับเอง แต่ฉีเซิ่งเทียนก็ยังคงยัดเธอเข้าไปในรถ
ได้! ในเมื่อเขาพาเธอออกมาก็ต้องเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องส่งเธอกลับไป
แต่ว่าถนนเส้นนี้ทำไมดูเหมือนไม่ใช่เส้นทางกลับบ้าน!
“ผู้จัดการฉี คุณจะพาฉันไปไหน? ฉันจะกลับบ้าน”
“มีเพื่อนสองสามคนอยากจะเล่นด้วยกัน หรือไม่ก็พาเธอไปบ้านฉัน เธอดูตื่นเต้นมาก คิดอยากจะไปเหรอ?” ฉีเซิ่งเทียนเหลือบมองเธอ
หลินจือเซี๋ยวส่ายหน้า เธอไม่ได้อยากจะไปบ้านเขาสักหน่อย!
ครั้งก่อนก็ที่บ้านของเขา……
เล่นกับเพื่อนของฉีเซิ่งเทียน ทำไมเธอต้องไปด้วย!
เธอไม่ไปได้หรือเปล่า!
คำตอบก็คงจะไม่ได้!
ถูกฉีเซิ่งเทียนลากเข้าไปในห้องโถงระดับไฮเอ็นด์ คนด้านในเป็นคนที่รู้จักหนึ่งคน หมิ่นลี่!
“ฉีเซิ่งเทียน! เป็นยังไงมายังไงเนี่ย ไม่คิดเลยว่าจะจัดการเลขาของพี่เฉินได้แล้ว!” หมิ่นลี่ตะโกนเสียงดังลั่น “สละโสดไปอีกหนึ่ง!”
เขาที่น่าสงสารถูกที่บ้านเร่งให้รีบแต่งงานตั้งแต่ปีที่แล้วจนตอนนี้ก็ยังไม่เจอคนที่ชอบ!
หลินจือเซี๋ยวมองไปที่หมิ่นลี่ด้วยความสงสัย อะไรคือบอกว่าจัดการเธอได้?
หรือว่าเขาไม่รู้เรื่องของเฉินเหยียน?
ช่างเถอะ ระหว่างผู้ชายปกปิดความลับอะไรไว้ก็เป็นเรื่องปกติ เธอดูละครน้ำเน่ามาเยอะ!
“ได้ยินว่าครั้งก่อนมีสาวสวยมาชนอ้อมกอดของนายนี่ เป็นยังไง?” ฉีเซิ่งเทียนลากหลินจือเซี๋ยวมานั่งข้างเขาและยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม
“จะเป็นยังไง ฉันก็พาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลสิ! ฉันนี่เป็นสุภาพบุรุษเสียจริง! ไม่เหมือนกับนาย!” หมิ่นลี่เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองไปที่หลินจือเซี๋ยว “เลขาหลินโดนเอารัดเอาเปรียบ จริง ๆ เลยสินะ ถือว่ามีคนยอมรับเขาได้สักที!”
“คุณหมิ่น ความจริงแล้วฉันกับ…” เธอยังไม่ทันพูดจบน้ำผลไม้ก็ถูกยกมาเสิร์ฟตรงหน้า
“ฉันดีขนาดนี้ เลขาหลินสายตาเฉียบคม รู้ว่าอะไรคือมุก” ฉีเซิ่งเทียนพูดพลางยิ้ม แก้วในมือถูกยื่นให้เธอตรงหน้า “เธออยากจะดื่มมันไม่ใช่เหรอ?”
เธอรับแก้วนั้นมาอย่างไม่มีทางเลือก ความจริงเพียงอยากจะรู้ว่าเธอจะออกไปได้ตอนไหน และชายหญิงที่อยู่ในห้องโถงนี้ต่างก็มองเธอ เธอรู้สึกเหมือนว่าเป็นลิงในสวนสัตว์เลย
เพราะงั้นเธอจึงก้มหน้าก้มตาดื่มน้ำผลไม้อย่างเงียบ ๆ
ฉีเซิ่งเทียนคุยกับหมิ่นลี่พลางเหลือบมามองเธอตลอด เขายิ้มอย่างมีชัยด้วยท่าทางลำพองใจ
เกมบันเทิงของพวกเขา หลินจือเซี๋ยวไม่ได้อยากจะร่วมเล่นด้วย เมื่อก่อนตอนที่ออกไปกับบิ๊กบอสนั้นไม่มีใครกล้ากลั่นแกล้งเธอ และความจริงเธอก็ไม่ได้อยากเล่น
“เล่นไพ่น่าเบื่อ ไม่สนุก ดูไม่มีปฏิสัมพันธ์เท่าไร งั้นมาเล่นอะไรที่น่าตื่นเต้นด้วยกันดีไหม คุณหลินไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม!”
คนตรงข้ามมองเธอ ตอนนี้น้ำผลไม้ในแก้วของเธอนั้นอยู่ที่ก้นแก้วแล้ว เธอมองไปที่ฉีเซิ่งเทียน “ฉันควรจะกลับได้หรือยัง?”
YOU MAY ALSO LIKE
