อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 449 ยอมรับสารภาพ
ตอนที่ 449 ยอมรับสารภาพ
ถ้าหากว่าไม่ใช่ละก็ เธอเองก็คงต้องคิดพิจารณาที่จะยอมรับสารภาพไปตรง ๆ
“มีเธอแล้วยังถือว่าโสดอยู่ไหม? เซี๋ยวเซี๋ยว…..” พวกเขาอยู่ด้วยกันไม่ถือว่าโสด
“อ้อ…..งั้นก็ดี” ไม่อย่างนั้นเธอเองก็คงจะผ่านอุปสรรคตรงนี้ไปไม่ได้จริง ๆ
ฉีเซิ่งเทียนขมวดคิ้ว “เธอตอบตกลงเป็นแฟนฉันแล้วงั้นเหรอ?”
เธอตอบตกลงแล้วเหรอ?
นี่เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ใหญ่เกินไปหรือเปล่า?
บางทีเธอควรจะไปหาผู้รักษาความปลอดภัยมาถามสักหน่อย!
“เดี๋ยวก่อน ฉันมีเรื่องบางอย่างอยากจะบอก ปล่อยฉันลงก่อน ฉันไปเอง”
เธอดูรีบร้อน นี่ไม่ใช่สไตล์ของเธอ!
เวลานี้จะมัวมาฟังคำพูดอะไรของเธอ จูบเธอก่อน พรุ่งนี้อยากจะพูดอะไรก็ค่อยว่ากัน
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องผ่านช่องผ้าม่านเข้ามา
“อา……”
หลินจือเซี๋ยวสะดุ้งลุกขึ้นมาจากเตียง ก่อนจะรีบดึงผ้าห่มมาห่มที่ตัวของเธอเอง เธอเพิ่งจะฝันไป!
ฝันว่าฉีเซิ่งเทียนโยนตัวเธอลงไปทางหน้าต่าง!
ตอนแรกเธอแค่คิดจะออกไปอย่างเงียบ ๆ แต่ว่าเสียงเมื่อครู่ทำให้ฉีเซิ่งเทียนตื่นขึ้นมา
เขาโอบเอวบาง ๆ ของเธอเอาไว้ เธอนอนลงไปบนเตียงอีกครั้ง
เมื่อเธอหันไปมองก็ถูกเขากอดรัดเอาไว้ในอ้อมกอด ร่างกายของเขาอยู่ด้านนอกผ้าห่ม ส่วนร่างกายของเธออยู่ในผ้าห่ม แต่ว่าเธอยังสัมผัสได้ถึงความร้อนบนตัวของเขา
ผ้าห่มในช่วงหน้าร้อนค่อนข้างบางมาก ๆ
“คุณพักผ่อนก่อนเถอะ ฉันจะลุกจากเตียงก่อน” เธอมองเขาที่ยังคงหลับตาอยู่ ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัวออกจากผ้าห่ม
ฉีเซิ่งเทียนนึกถึงสถานการณ์เอิกเกริกในห้องครัว ก่อนจะกอดเธอแน่นขึ้น
“พวกเราไปกินข้าวข้างนอกกัน นอนต่ออีกหน่อย” เมื่อคืนเขาเพียงแค่เก็บกวาดเศษจานชามที่ตกแตกบนพื้นลงถังขยะ แต่ยังไม่ได้ล้างหม้อ ไม่ได้เช็ดเตา สรุปก็คือว่าด้านในครัวไม่ได้ทำค ความสะอาดอะไร ยังคงเหมือนเดิมเหมือนที่เธอทำกับข้าวเสร็จ
หากเธอเข้าครัวไปทำอาหารอาจจะเห็นก็ได้
ค่อยหาเวลาเข้าไปเก็บและทำความสะอาด แล้วค่อยให้เธอเข้าไปดู
ความจริงแล้วเขาสามารถเข้าครัวได้ ในอนาคตจะได้สามารถเข้าครัวได้อย่างสง่างาม
“แต่ว่าตอนนี้ฉันหิวแล้ว” เธอวางแผนจะไปโทรศัพท์หาโหรวโหรวเพื่อขอความช่วยเหลือ!
“งั้นพวกเราออกไปกินกันตอนนี้เลย!” ฉีเซิ่งเทียนลืมตาขึ้นมองเธอ
รู้สึกดีมากที่ได้เห็นเธอเมื่อตื่นนอนในตอนเช้า หลายวันที่ผ่านมาที่มานอนที่นี่ คิดอยากจะอยู่กับเธอตลอด
“อืม ๆ” เธอพยักหน้าตอบ
ฉีเซิ่งเทียนลุกขึ้นด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า หลังจากนั้นก็คิดจะขึ้นไปเอาเสื้อผ้าตัวใหม่ที่ชั้นบน
เมื่อหลินจือเซี๋ยวเห็นก็เอาผ้าห่มขวางทางเขาเอาไว้ “ความจริงแล้วฉันชอบเสื้อที่นายใส่เมื่อวานมากกว่า ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก! ดูดีกว่า!”
“เซี๋ยวเซี๋ยว เมื่อวานเสื้อผ้าของพวกเราสองคนอยู่ในห้องน้ำ เธอแน่ใจเหรอว่ายังใส่ได้?” เปียกไปหมดแล้ว!
ฉีเซิ่งเทียนจ้องมองเธอที่ดูลังเล จู่ ๆ เขาก็รู้สึกขึ้นมาเหมือนว่าเธอดูผิดปกติไปหรือเปล่า?
“เซี๋ยวเซี๋ยว เธอ……”
“เป่าแห้ง! ไม่นานเดี๋ยวก็แห้งแล้ว นายอยากจะนอนต่ออีกสักพักไม่ใช่เหรอ? งั้นนอนก่อนเลย เมื่อวานลำบากนายแย่ ฉันจะไปเป่าแห้งเอง!” เธอไม่อยากจะตายตอนนี้!
“ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้นหรอก” ฉีเซิ่งเทียนก้มหน้ามองเธอและโอบไปที่ไหล่ “ถ้าเธอชอบครั้งหน้าจะใส่มาให้เธอดู”
“ไม่เอา แค่วันนี้ใช้เครื่องอบแห้งแป๊บเดียว!” มือทั้งสองข้างสัมผัสไปที่หน้าอกของเขาแล้วใช้แรงผลักเขาลงเตียง “เสี่ยวเทียนเทียน ทำตัวดี ๆ รอฉันก่อน!”
ตอนนี้เมื่อเขาได้ยินคำว่าเสี่ยวเทียนเทียนก็นึกถึงเฉินเหยียนผู้หญิงที่น่ารำคาญนั่นขึ้นมาทันที!
“เซี๋ยวเซี๋ยว พวกเรามาเปลี่ยนสรรพนามกันดีกว่า” เขานั่งลงบนเตียงพลางโอบเอวและมองไปที่เธอ
“อ้อ คู่หมั้นของนายเองก็เรียกแบบนี้สินะ ฉัน…” เธออยากจะเตะเขาออกจริง ๆ
ตำแหน่งนี้มันเป็นจุดที่สำคัญ จะต้องเจ็บแสบเกินบรรยาย!
“คนไม่ได้สำคัญเรียกฉันธรรมดาก็พอแล้ว ตอนนี้เธอรอฉันอยู่ตรงนี้ รอฉันไปหยิบเสื้อผ้าลงมา ไม่อนุญาตให้ออกมาด้วย!” เธออยากจะก้าวถอยไป แต่ว่ามือของเขาที่โอบเอวของเธออยู่นั นจะปล่อยเมื่อไหร่?
เขาแทบอยากจะกอดรัดเธอไว้แน่นกว่านี้ เพราะเธอขยับถอยหลังอยู่ตลอด “เซี๋ยวเซี๋ยว เขาไม่ใช่คู่หมั้นของฉัน แต่เป็นเธอต่างหาก!”
“เธอยังไม่ได้แต่งงาน จะมาเป็นคู่หมั้นอะไรกัน ปล่อยฉันนะ!” เธอได้บ้าตายแน่ ๆ ถ้ายังไม่ห่างจากเขาไป!
เมื่อวานหุนหันพลันแล่นเกินไป!
เพื่อกระเป๋าเดินทางของเขาที่เธอโยนลงไปด้วยตัวเอง!
“อืม เธอพูดก็มีเหตุผล” เขาค่อย ๆ ปล่อยเธอออก ขอแต่งงาน!
ที่แท้เซี๋ยวเซี๋ยวก็กำลังรอเขาขอแต่งงาน!
เด็กดีจริง ๆ
หลินจือเซี๋ยวมองเขาที่เหมือนหายไปกับความคิดตัวเองสักพักอย่างกะทันหัน ไม่อยากยุ่งแล้ว ทันทีที่เขาคลายมือออกก็จะรีบออกไปทันที ทันทีที่เดินออกไปก็ไม่ลืมที่จะล็อกกลอนประตูห ห้อง!
เซี๋ยวเซี๋ยวดูรักเขาจริง ๆ ทั้งยังรู้ว่าเมื่อคืนเขาใช้พละกำลังอย่างมากเลยอยากให้เขานอนพักผ่อน
ต้องหาผู้หญิงแบบเซี๋ยวเซี๋ยวที่เข้าใจและรู้ใจแบบนี้
หลินจือเซี๋ยวเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความโกรธ มองดูเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้นก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที!
นี่เธอทำไปเพื่ออะไรกันแน่!
ฉีเซิ่งเทียนสมควรตาย!
น่ารังเกียจ!
เธอหยิบเสื้อผ้าตัวเองขึ้นมาและหยิบเครื่องมาเป่า ระหว่างที่รอนั้นก็มองไปที่บันได เมื่อคืนเรื่องที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดของเธอคือการขึ้นบันไดไปชั้นบน ผลสุดท้ายก็พาตัวเอง เข้ามาข้างใน
ตอนที่เธอเอาเสื้อผ้าที่เป่าแห้งมาไว้ในห้อง คนบางคนก็นอนหลับไปแล้ว
เธอวางเสื้อผ้าเอาไว้ด้านบนหัวของเขา เอามาปิดที่หน้าของเขาแบบนี้จะได้ไม่เห็นหน้าของเขา!
YOU MAY ALSO LIKE
