เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 2388 ข้าคือองค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์

ความเปลี่ยนแปลงนี้อยู่นอกเหนือการคาดเดาขององค์ชายเจี้ย นอวี่

หวังจง โจวเทียนอวิ๋นและคนอื่น ๆ จ้องมองแผ่นดินที่เติมเต็ม กลับไปยังใจกลางอาณาจักรด้วยสีหน้าตื่นเต้น

เทพธิดาเจี๋ยนเซวี่ยอู่หมิงมีสีหน้าลังเลใจ คล้ายกับนางกาลังชั่ง ใจอะไรบางอย่าง

ฮันปู้ ฟู่ ย่อมจดจาได้ดีว่าแผ่นดินที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเมื่อสักครู่นี้ เป็ นแผ่นดินตงเต้า ดังนั้นเขาจึงอดตกตะลึงไม่ได้

แผ่นดินตงเต้าดูจะเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช ้า

แต่อันที่จริงนี่เป็ นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วมาก

องค์ชายเจี้ยนอวี่รู ้สึกอึดอัดใจ สายโซ่จานวนมากพุ่งไปหา แผ่นดินตงเต้า หมายจะทาลายแผ่นดินนั้นให้สิ้นซาก

แต่แผ่นดินตงเต้ามีม่านพลังครอบคลุมอยู่

การรวมแผ่นดินครั้งนี้ไม่ต่างจากลูกน้อยได้กลับคืนสู่อ้อมอก ของมารดาอีกครั้ง มวลพลังหนาแน่นห่อหุ้มแผ่นดินตงเต้า ทาให้ไม่มี ผู้ใดสามารถโจมตีมันได้อีก

มิหนาซ้า แผ่นดินตงเต้ายังระเบิดพลังสะท้อนกลับมาหาผู้โจมตี อีกด้วย

สายโซ่มรณะขององค์ชายเจี้ยนอวี่ขาดสะบั้น

องค์ชายเจี้ยนอวี่ได้แต่ร ้องอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง “จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์!”

นี่คือมวลพลังของศัตรูคู่อาฆาตตลอดกาลของเขา

องค์ชายเจี้ยนอวี่หันไปมองที่หลินเป่ยเฉินซึ่งถูกสายโซ่มรณะยก ตัวขึ้นอยู่กลางอากาศ

ในที่สุด ชายผู้นี้ก็ปลุกพลังดั้งเดิมกลับคืนมาได้แล้วสินะ?

แต่เป็ นเช่นนี้…มันไม่ถูกต้อง

มวลพลังในร่างกายของหลินเป่ยเฉินยังไม่เกิดความเปลี่ยนแปลง

ตอนนี้ การหลอมรวมแผ่นดินตงเต้าเข้ากับแผ่นดินของ อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์สาเร็จลงด้วยดี

นี่ไม่ต่างจากชิ้นส่วนจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายได้ถูกประกบลงไปใน ตาแหน่งที่ควรจะเป็ น หลังจากนั้น พื้นดินของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ก็ ระเบิดพลังออกมาอย่างมากมายมหาศาล

ตู้ม!

พื้นดินสั่นสะเทือน

บนท้องฟ้ าปรากฏแสงสว่างไสว

ดวงอาทิตย์ที่เคยหม่นแสง ตอนนี้กลับมาสาดประกายเจิดจ้าอีก ครั้ง

นานมากแล้วที่แสงอาทิตย์ไม่เคยสว่างไสวถึงเพียงนี้ มันไม่ต่าง จากตะเกียงดวงเก่าได้รับการขัดถูและดูแลเป็ นอย่างดี ตะเกียงดวงนั้น จึงกลับมาส่องแสงสว่างได้อีกครั้ง

แสงสุริยันแผ่ปกคลุมไปทั่วหล้า

หลินเป่ ยเฉินรู ้สึกได้อย่างชัดเจนว่าโทรศัพท์มือถือที่เก็บอยู่ใน ร่างกายของเขานั้นมีอาการเครื่องร ้อนขึ้นมาอีกครั้ง

มวลพลังร ้อนฉ่าไหลออกมาจากโทรศัพท์มือถือแผ่ซ่านไปตาม แขนขาและโครงกระดูกของเขา

สายโซ่มรณะที่รัดพันร่างกายระเบิดกระจายออกไป

องค์ชายเจี้ยนอวี่แสยะยิ้มอย่างชั่วร ้าย ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ ถามว่า “ฮ่า ๆๆ ในที่สุด เจ้าก็ฟื้นขึ้นมาแล้วสินะ!”

แต่หลังจากนั้น…

ครืน! ครืน! ครืน!

รอบกายของหลินเป่ยเฉินกลับมีมวลพลังของสิ่งมีชีวิตจากแดน มัชฌิมปลดปล่อยออกมา

เป็ นมวลพลังที่บริสุทธิ์

เป็ นมวลพลังอันยิ่งใหญ่

เป็ นมวลพลังที่มากมายมหาศาล

ไม่ต่างจากพลังขององค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์

มิหนาซ้า แผ่นหลังของชายหนุ่มยังมีสายโซ่มรณะงอกยาว ออกมา สายโซ่เหล่านั้นเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง และพวกมันยังมี จ านวนมากถึง 7,777 เส้น

“นี่มันอะไรกัน!?”

“เป็ นไปได้อย่างไร!?”

“หลินเป่ยเฉิน เขา…”

ภาพที่เห็นทาให้ทุกคนตกตะลึง

แม้แต่องค์ชายเจี้ยนอวี่ก็ยังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนเองกาลังเห็น อยู่

มันคือพลังจากแดนมัชฌิม!

พลังที่ปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของหลินเป่ ยเฉินเป็ นพลัง จากแดนมัชฌิม!

ซ้ายังเป็ นพลังที่บริสุทธิ์ เป็ นพลังที่สูงส่งและมีความแข็งแกร่งมาก ยิ่งกว่าพลังขององค์ชายเจี้ยนอวี่เสียอีก

ตอนนี้ กองทัพสิ่งมีชีวิตจากแดนมัชฌิมต่างก็รู ้สึกได้ถึงคลื่นพลัง อันหนาแน่นจากตัวของหลินเป่ยเฉิน

พวกมันหันมองหน้ากันด้วยความตกตะลึงและสับสน

ที่พวกมันสับสนก็เป็ นเพราะว่ามวลพลังซึ่งปลดปล่อยออกมาจาก ร่างกายของหลินเป่ ยเฉินนั้น มีความใกล้เคียงพลังขององค์มหาราช มากยิ่งกว่าองค์ชายเจี้ยนอวี่เสียอีก

โดยเฉพาะบรรดาผู้เคยติดตามรับใช ้ใกล้ชิดองค์มหาราช ศักดิ์สิทธิ์ เมื่อสัมผัสได้ถึงมวลพลังอันคุ้นเคย พวกมันก็ถึงกับน้าตา ไหลพรากออกมาในทันที

พวกมันไม่ต่างจากเด็กกาพร ้าที่เร่ร่อนอยู่กลางความมืดเนิ่นนาน หลายหมื่นปี แต่ในที่สุด ก็ได้กลับมาพบเจอกับบิดาของตนเองอีก ครั้ง

ความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ย่อมส่งผลกระทบกระเทือนจิตใจและ วิญญาณของพวกมัน

เคร ้ง! เคร ้ง! เคร ้ง!

สายโซ่พุ่งออกไป

สะเก็ดไฟสาดกระจาย

สายโซ่ของหลินเป่ยเฉินกับสายโซ่ขององค์ชายเจี้ยนอวี่ปะทะกัน อย่างรุนแรง แต่แล้วสายโซ่ขององค์ชายเจี้ยนอวี่ก็ต้องขาดสะบั้น กลายเป็ นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างง่ายดายยิ่งนัก

สวบ!

แล้วปลายสายโซ่ของหลินเป่ ยเฉินก็เสียบทะลุหน้าอกองค์ชาย เจี้ยนอวี่

องค์ชายเจี้ยนอวี่ยืนนิ่งตกตะลึง

ก้มหน้ามองด้วยความเหลือเชื่อ

โลหิตไหลทะลักออกมาตามสายโซ่ที่เสียบทะลุหน้าอกของเขา

“เจ้า…”

เขาเงยหน้ามองไปที่หลินเป่ยเฉิน

วูบ!

แล้วระยะที่เคยห่างไกลก็ร่นใกล้เข้ามา

หลินเป่ ยเฉินเกือบจะยืนประชิดหน้าองค์ชายเจี้ยนอวี่อยู่ร่อมร่อ แล้ว

“อะไรกัน? อย่าบอกนะว่าเจ้าไม่รู ้ว่าตนเองเป็ นผู้ใด?”

เสียงพูดของหลินเป่ ยเฉินในยามนี้ต่างไปจากเสียงพูดเดิมของ เขาโดยสิ้นเชิง

“เจ้าเป็ นใครกันแน่?”

องค์ชายเจี้ยนอวี่ถามกลับไปด้วยความตื่นตระหนก

เพราะว่าเสียงพูดของหลินเป่ ยเฉินในตอนนี้เหมือนกับเสียงของ เขาทุกประการ!

“ข้าก็คือเจ้า ข้าคือองค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์”

หลินเป่ ยเฉินตอบ “ดูเหมือนเจ้าจะลืมสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีตไป หมดแล้วสินะ”

“ข้าหรือ…ที่ลืมเรื่องในอดีต?”

องค์ชายเจี้ยนอวี่มีสีหน้ามึนงง

เป็ นไปไม่ได้!

เขาเป็ นผู้ใช ้งานกระจกวิญญาณ เขาย่อมรู ้ทุกสิ่งอย่าง

เขาคือร่างกาเนิดใหม่ขององค์มหาราชศักดิ์สิทธิ์ เป็ นบุคคลที่ แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนมัชฌิม เป็ นศัตรูคู่อาฆาตขององค์จักรพรรดิ ศักดิ์สิทธิ์

เขาสามารถควบคุมพลังจากแดนมัชฌิมได้ตามใจปรารถนา สามารถใช ้กระจกวิญญาณเปิดประตูเชื่อมภพภูมิ และนากองทัพจาก แดนมัชฌิมที่รอคอยอยู่ออกมาอาละวาดที่เส้นทางดาราจักร ตัว ประหลาดหลายหมื่นหลายแสนตัวเหล่านั้นต่างก็เชื่อฟังเขาเป็ นอย่าง ดี

“ช่างน่าขายิ่งนัก”

องค์ชายเจี้ยนอวี่ร ้องตะโกนสวนกลับไป สองมือจับสายโซ่และ กระชากออกมาจากหน้าอกของตนเอง “ข้าต่างหากที่เป็ นองค์ มหาราชศักดิ์สิทธิ์ตัวจริง ส่วนเจ้าเป็ นตัวปลอม…”

“เฮ้อ”

หลินเป่ ยเฉินถอนหายใจออกมา “กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นคืน สนอง เจ้ามีความทะเยอทะยานอยากได้ใคร่มีในอ านาจมากเกินไป สุดท้ายก็กลายเป็ นผู้คนที่สติเลอะเลือน…ช่างน่าเวทนาเหลือเกิน”