เซียนกระบี่มาแล้ว![剑仙在此] - บทที่ 982 การซื้อขายครั้งแรก

ตอนที่ 982 การซื้อขายครั้งแรก

เดี๋ยวก่อนนะ?

สรุปว่ามีคนซื้อจริง ๆ เหรอเนี่ย?

เขานึกว่าแอป Xianyu เวอร์ชั่นปรับปรุงใหม่นี้จะมีผู้ใช้งานแค่คนเดียวเสียอีก

‘ผลไม้สุกแล้วใช่หรือไม่?’

บุคคลปริศนาที่ใช้รูปประจำตัวเป็นแมวหน้าอ้วนขนสีส้มตัวหนึ่งส่งข้อความส่วนตัวมาสอบถาม

หลินเป่ยเฉินมั่นใจว่าตนเองเขียนคำอธิบายไปชัดเจนแล้วว่าผลกวนเจี๋ยสุกพร้อมรับประทาน

เฮ้อ คนเดี๋ยวนี้ไม่ว่าที่ไหนก็เหมือนกันหมด

เวลาซื้อของออนไลน์ไม่ค่อยชอบอ่านคำอธิบายกันเลย

แต่เด็กหนุ่มก็ตอบข้อความไปอย่างสุภาพว่า ‘ผลกวนเจี๋ยสุกพร้อมรับประทาน เป็นของแท้ไร้สิ่งเจือปน ไม่สามารถหาได้จากที่อื่น ต้นกวนเจี๋ยเปรียบเสมือนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ในพื้นที่เพาะปลูกของข้าน้อยมีไม่เกินห้าต้นเท่านั้น และพวกมันจะออกดอกออกผลแค่ทุก ๆ 500 ปี กว่าท่านจะสามารถหาซื้อผลกวนเจี๋ยที่สุกพร้อมรับประทานเช่นนี้ได้อีก ก็ต้องรอคอยไปอีก 500 ปี…’

ในเมื่อนี่เป็นการซื้อขายที่ไม่รู้จักตัวตนกันอยู่แล้ว คุณชายหลินจึงกล้าโฆษณาเกินจริงโดยไม่ละอายแก่ใจ

หลังจากนั้น เด็กหนุ่มก็เขียนสรรพคุณของผลกวนเจี๋ยเพิ่มไปว่า นอกจากมันจะช่วยเสริมสร้างความงาม บำรุงร่างกาย  รักษาอาการป่วยไข้ ผลกวนเจี๋ยยังสามารถช่วยยืดอายุขัยผู้รับประทานได้อีกด้วย

แต่ผู้เป็นลูกค้าของเขาก็ส่งข้อความตอบกลับมาอย่างรู้ทัน ‘ไม่ต้องอวดอ้างสรรพคุณเกินจริง ทุกคนย่อมรู้ดีว่าผลกวนเจี๋ยเป็นเช่นไร’

อ้าว?

รู้อยู่แล้วงั้นเหรอ?

หน้าแตกเลยสิเรา

หลินเป่ยเฉินยกมือเกาหัวแกรก ๆ

เขาพิมพ์ข้อความเตรียมส่งไปว่า ‘ตกลงจะซื้อหรือไม่? หากไม่ซื้อก็ไสหัวไป’

หลินเป่ยเฉินกำลังจะกดปุ่มส่งข้อความอยู่แล้ว…

แต่ในทันใดนั้น

ติ๊ง!

บุคคลปริศนาที่ใช้รูปประจำตัวเป็นแมวหน้าอ้วนก็ส่งข้อความมาเพิ่มเติมว่า ‘ศิลาบูชาหนึ่งก้อนต่อหนึ่งผลใช่หรือไม่? ถ้าอย่างนั้น ข้าขอลองซื้อก่อนสักสิบผลก็แล้วกัน’

หลินเป่ยเฉินหยุดชะงัก

เขารีบลบข้อความ ‘หากไม่ซื้อก็ไสหัวไป’ ทิ้งแทบไม่ทัน แต่ในจังหวะที่กำลังจะพิมพ์ข้อความประจบเอาใจฝ่ายตรงข้าม หลินเป่ยเฉินพลันนึกขึ้นมาได้ว่าตนเองออกจะเปลี่ยนกิริยาท่าทีรวดเร็วเกินไปสักหน่อย เป็นเช่นนี้อีกฝ่ายจะไม่ยิ่งได้ใจเอาหรือ?

ดังนั้น หลินเป่ยเฉินจึงพิมพ์ข้อความสั้นๆ ว่า ‘สั่งซื้อจำนวนน้อย ท่านต้องออกค่าขนส่งเอง’

เด็กหนุ่มกำลังทำตัวเป็นเจ้าของร้านจอมเข้มงวด แม้แต่เศษเงินสักแดงเดียว ก็ไม่ให้กระเด็นหลุดออกจากกระเป๋า

แต่จังหวะที่กำลังจะกดส่งข้อความ บุคคลปริศนาผู้เป็นลูกค้าก็ส่งข้อความมาเพิ่มเติมอีกครั้งว่า ‘ข้าขอดูคุณภาพสินค้าของเจ้าก่อน หากมันสุกพร้อมรับประทานจริง ๆ เดี๋ยวข้าจะกลับมาสั่งใหม่ในจำนวนที่เยอะมากกว่านี้…’

หลินเป่ยเฉินกะพริบตาปริบ ๆ

เจ้าหน้าแมวคนนี้จะพูดให้จบครบใจความสำคัญในรอบเดียวไม่ได้หรือไง?

หากส่งข้อความนี้มาตั้งแต่แรก หลินเป่ยเฉินก็ไม่ต้องสวมบทเป็นเจ้าของร้านจอมโหดแล้ว

เด็กหนุ่มกดลบข้อความ ‘สั่งซื้อจำนวนน้อย ท่านต้องออกค่าขนส่งเอง’ ที่พิมพ์ค้างไว้ และปรับเปลี่ยนบุคลิกของตนเองไม่ให้ดูก้าวร้าวมากเกินไป…

‘ได้เลยขอรับ คุณลูกค้า โบราณว่าไว้ลูกค้าคือพระเจ้า ลูกค้าว่าอย่างไรก็อย่างนั้นแหละขอรับ’

‘ลูกค้าคือพระเจ้าอันใดกัน?’

‘เอ่อ… เป็นถ้อยคำชมเชยสำหรับลูกค้าผู้น่ารักน่ะขอรับ’

‘อ้อ แต่ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าบอกหรอกนะ…เอาเป็นว่าข้าจะส่งที่อยู่ให้เลยแล้วกัน’

ไม่กี่ลมหายใจต่อมา ลูกค้าผู้ใช้รูปประจำตัวเป็นแมวหน้าอ้วนขนส้มก็ส่งที่อยู่สำหรับรับสินค้ามาให้หลินเป่ยเฉิน

ระบบแจ้งเตือนว่าที่อยู่สำหรับการจัดส่งอยู่ในอาณาเขตการค้า

มันอยู่บนดินแดนที่เรียกว่าแผ่นดินสวีเยว่

แต่รายละเอียดสำหรับการจัดส่งนั้น ปรากฏว่าลูกค้าคนนี้ให้เขาจัดส่งไปยังโรงเตี๊ยมที่ชื่อ ‘ซวงหลง’ หากเปรียบเป็นโลกมนุษย์ นี่ก็ไม่ต่างจากการเช่าตู้ไปรษณีย์เอาไว้เพื่อรับพัสดุโดยเฉพาะ

นี่แสดงให้เห็นว่าลูกค้าคนนี้ค่อนข้างระมัดระวังตัวมากทีเดียว

ทำไมถึงต้องระวังตัวขนาดนี้ด้วย?

หลินเป่ยเฉินได้แต่คิดแล้วก็สงสัยอยู่ในใจ ก่อนจะตอบข้อความกลับไป ‘รับทราบขอรับ ข้าน้อยจะจัดส่งสินค้าเดี๋ยวนี้ ท่านลูกค้ากรุณาจ่ายเงิน’

ลูกค้าหน้าแมวอ้วนจัดการจ่ายเงินกับแอป Xianyu

เมื่อรวมค่าขนส่งแล้ว การสั่งซื้อครั้งนี้ก็มีมูลค่า 15 ก้อนศิลาบูชา หมายความว่าการขนส่งสินค้ามีค่าขนส่งถึงศิลาบูชาห้าก้อนทีเดียว นับว่าแพงเป็นอย่างยิ่ง

แต่คำถามสำคัญที่เกิดขึ้นในใจหลินเป่ยเฉินขณะนี้ก็คือเขาจะส่งสินค้าได้อย่างไร

ในเมื่อตลาดการค้าของชาวเผ่าจันทราขาวจะเปิดขึ้นแค่เดือนละครั้งเท่านั้น แล้วหลินเป่ยเฉินจะสามารถขนส่งผลกวนเจี๋ยทั้งสิบลูกนี้ออกไปให้ลูกค้าได้อย่างไร?

วิธีขนส่งไม่ควรมีอยู่แค่หนทางเดียว

มันต้องมีทางอื่นอีกไม่ใช่หรือ?

ระหว่างที่กำลังขบคิดเรื่องนี้ แอป Xianyu ก็ส่งสัญญาณทำให้โทรศัพท์สั่นครืดคราด และเด้งข้อความจากระบบขึ้นมาแจ้งเตือนหลินเป่ยเฉินให้รีบกรอกที่อยู่สำหรับการขนส่งโดยเร็ว

หลินเป่ยเฉินหัวใจกระตุกวูบ

เขารีบนำที่อยู่ของลูกค้าหน้าแมวกรอกลงไปในที่อยู่สำหรับการจัดส่งสินค้า หลังจากนั้น คำสั่งซื้อก็ถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็ว

บัดนี้ หน้าต่างการชำระค่าขนส่งปรากฏขึ้น

ค่าขนส่งคิดเป็นศิลาบูชาห้าก้อน

หืม?

แอป Xianyu เก็บค่าขนส่งจากคนขายโดยตรงเลยหรือ?

เขานึกว่าจะหักจากยอดสั่งซื้อเสียอีก

หลินเป่ยเฉินรู้สึกเครียดขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือ จ่ายค่าขนส่งเป็นศิลาบูชาห้าก้อนไปแต่โดยดี

ทันใดนั้น วังน้ำวนสีดำก็ปรากฏขึ้นในห้องนอนของเขาอย่างไม่มีสัญญาณเตือน และไม่กี่ลมหายใจต่อมา ผลกวนเจี๋ยในตะกร้าบนโต๊ะหินที่เขาถ่ายรูปเอาไว้ ก็ถูกดูดหายเข้าไปในวังน้ำวนสีดำนั้นเป็นจำนวนสิบลูก

นี่มันอะไรกัน?

หลินเป่ยเฉินเบิกตาโตด้วยความตะลึงงัน

กว่าจะตั้งสติได้ วังน้ำวนนั้นก็อันตรธานหายไปเสียแล้ว

การขนส่งเสร็จสิ้นแล้วใช่หรือไม่?

นี่หมายความว่าผลกวนเจี๋ยทั้งสิบลูกนั้นได้รับการจัดส่งแล้ว?

หลินเป่ยเฉินยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

สรุปว่าแอป Xianyu ในโทรศัพท์เครื่องนี้ จะดำเนินการขนส่งสินค้าจากผู้ขายให้แก่ผู้ซื้อเอง ขอแค่ผู้ขายจ่ายค่าขนส่งเท่านั้น

ถ้าอย่างนั้นก็หวานหมู

ระหว่างที่กำลังดีใจอยู่นี้ หูของหลินเป่ยเฉินก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าจากแอป Xianyu ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

‘ยังมีผลกวนเจี๋ยอยู่อีกหรือไม่?’

‘หากมันเป็นผลที่สุกพร้อมรับประทาน เจ้ามีเท่าไหร่ ข้าอยากซื้อให้หมด…’

‘พี่ชาย ได้โปรดขายให้แก่ข้าเถอะนะ’

‘ฮื่อ ไม่ทราบว่าข้าน้อยมาสอบถามช้าเกินไปหรือไม่ ร้านของท่านยังเหลือผลกวนเจี๋ยอยู่อีกบ้างไหม ไม่ว่าราคาเท่าใด ข้าก็ยินดีจ่าย…’

‘มันเป็นผลที่สุดพร้อมรับประทานแน่นะ? ท่านคงไม่โกหกลูกค้าหรอกกระมัง?’

‘ไปตามตัวเจ้าของร้านตัวจริงมา ข้าอยากจะคุยธุรกิจกับหัวหน้าของเจ้า’

หลินเป่ยเฉินถึงกับตกตะลึงแล้วจริง ๆ

เพียงพริบตาเดียว มีลูกค้ามาจากไหนมากมายขนาดนี้?

ก่อนหน้านี้ เด็กหนุ่มเข้าใจว่าแอป Xianyu เป็นแอปที่มีผู้ใช้งานเพียงคนเดียว ดังนั้น เขาจึงคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีผู้คนให้ความสนใจซื้อหาผลกวนเจี๋ยของเขามากมายถึงเพียงนี้

อืม…

ทันใดนั้น หลินเป่ยเฉินก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

หรือว่าเขาจะตั้งราคาขายถูกเกินไป?

โทรศัพท์มือถือยังคงมีเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าจากแอป Xianyu ไม่หยุดยั้ง และทุกคนก็ต้องการซื้อ ‘ผลกวนเจี๋ยสุกพร้อมรับประทาน’ ด้วยกันทั้งสิ้น

ต้องใช่แน่ ๆ

ผลกวนเจี๋ยหนึ่งลูกต่อศิลาบูชาหนึ่งก้อน คงมีราคาถูกเกินไปจริง ๆ

หลินเป่ยเฉินรีบไปกดยกเลิกคำสั่งซื้อของลูกค้าหน้าแมว แต่ปรากฏว่าสินค้าได้รับการจัดส่งเรียบร้อยแล้ว บัดนี้ เมื่อลูกค้าหน้าแมวได้รับสินค้า ก็ถือว่าการซื้อขายเสร็จสมบูรณ์ ไม่มีทางที่ผู้ขายจะขอยกเลิกคำสั่งซื้อได้อีก

บัญชีส่วนตัวของหลินเป่ยเฉินในแอป Xianyu ขณะนี้ มีศิลาบูชาเพิ่มเข้ามา 14 ก้อน รายละเอียดแจ้งว่า นี่คือศิลาบูชาที่ได้มาจากการขายผลกวนเจี๋ย ร่วมด้วยกับค่าขนส่งที่เป็นเสมือนเงินมัดจำซึ่งผู้ขายต้องสำรองจ่ายออกไปก่อน แต่ทั้งนี้ ระบบได้คิดค่าบริการเป็นจำนวนศิลาบูชาหนึ่งก้อน ยอดเงินที่หลินเป่ยเฉินได้รับจึงมีเพียงศิลาบูชา 14 ก้อนเท่านั้น

ให้ตายสิ

หักค่าหัวคิวด้วยเหรอเนี่ย?

หน้าไม่อาย

จะขูดเลือดขูดเนื้อกันไปถึงไหน

ว่าแต่ผลกวนเจี๋ยทั้งสิบลูกนั้นจัดส่งเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือ?

ทำไมถึงรวดเร็วเช่นนี้?

คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะเป็นแอปพลิเคชั่นที่มีประสิทธิภาพสูงส่ง

ซ้ำยังขูดเลือดขูดเนื้อจากเขาได้อีกด้วย

สรุปว่าการซื้อขายผลกวนเจี๋ยครั้งแรกจำนวน 10 ลูก หลินเป่ยเฉินได้เงินกลับมาเป็นศิลาบูชาเก้าก้อน แล้วมันหมายความว่าเขาได้กำไรหรือขาดทุนกันแน่?

เด็กหนุ่มสูดหายใจลึกและบอกให้ตนเองใจเย็น ๆ

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ก็แค่ผลกวนเจี๋ยสิบลูกเท่านั้น แค่ไม่กี่นาที ต้นกวนเจี๋ยในหมู่บ้านก็ออกผลใหม่ได้แล้ว แต่ถ้าเรารู้ราคาที่แท้จริงของผลกวนเจี๋ย เราก็จะหาวิธีทำเงินได้ก้อนโต…”

“หุหุ ดูเหมือนเราจะค้นพบเส้นทางเศรษฐีอีกแล้วสิ”

“แต่ก่อนที่เราจะเปิดขายรอบใหม่ เราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าผลกวนเจี๋ยพวกนี้ มีราคาจริง ๆ อยู่ที่เท่าไหร่กันแน่”

หลินเป่ยเฉินตอบข้อความของลูกค้าใหม่ทีละคนและเริ่มหลอกถามข้อมูลโดยไม่รอช้า

ถ้าอ่าน “เซียนกระบี่มาแล้ว” ถึงบทนี้แล้วยังไม่จุใจ งั้นไปอ่านกันต่อได้ที่เว็บ Enjoybook.co เพราะที่นั่นลงนำไปแล้วกว่า 70 ตอน !! #อ่านก่อนใครได้ที่เว็บเอนจอย