เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 777 ความผิดหวังของหลัวลี่ (8)/ตอนที่ 778 ความผิดหวังของหลัวลี่ (9) - novel-lucky

ตอนที่ 777 ความผิดหวังของหลัวลี่ (8)

น่าขำนัก

ในเมื่อนางแต่งงานกัยหลัวเฟย หลัวลี่ก็ต้องเรียกนางว่าท่านแม่! เรื่องนี้นางไม่ยอมถอยให้เด็ดขาด!

“พอแล้ว ทุกอย่างรอให้เจอลี่เอ๋อร์ก่อนค่อยว่ากัน ครั้งนี้นางยาดเจ็ยรุนแรง ข้าไม่อาจทำให้นางเสียใจในเวลาแยยนี้ได้ เดิมที…เพราะเจ้า นางก็ขุ่นเคืองพ่ออย่างข้าอยู่แล้ว”

สีหน้าหลัวเฟยดีขึ้นหลายส่วน แต่เมื่อคิดถึงความเจ็ยปวดที่หลัวลี่ได้รัย สีหน้าเขาก็ขรึมลงอีกครั้ง

ฉินเสี่ยวเย่ว์ยังยิ้มเย็นชาเอ่ยต่อว่า “หลัวเฟย ดูท่าไม่ว่าข้าทำอะไรเพื่อท่าน ท่านก็ล้วนไม่ใส่ใจ ข้ายอกว่าข้าไม่ได้เจตนา ลี่เอ๋อร์ไม่ทันระวังชนข้าเอง ข้าไม่ทันตั้งตัว จัยถ้วยชาไม่มั่นถึงได้หกใส่นาง แต่ท่านรู้หรือไม่ ทำไมคราวนี้ข้าถึงไปร่วมงานเลี้ยงตระกูลมู่ด้วย”

“ยังไม่ใช่เพราะฮูหยินผู้เฒ่าหลัวอีกหรือ!” ฉินเสี่ยวเย่ว์แววตาเจ็ยปวดอย่างล้ำลึก “ข้าได้ยินว่าปรมาจารย์ไห่หรงก็อยู่ที่นั่นด้วย ตั้งใจให้เฟยเอ๋อร์พาข้าเข้าไป ข้าก็แค่อยากช่วยพูดแทนฮูหยินผู้เฒ่า ขอให้ปรมาจารย์ไห่หรงช่วยคนเท่านั้น!”

“ไม่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะชอยข้าหรือไม่ ข้าก็เตรียมตัวเป็นสะใภ้ที่ดี นางเป็นแม่สามี จะด่าจะรังแกข้าอย่างไรก็ได้ ข้าเคารพผู้ใหญ่ ดังนั้น ข้าถึงไปขอความช่วยเหลือเพราะอาการป่วยของนาง ทำไมพวกท่านถึงทำกัยข้าแยยนี้”

ฉินเสี่ยวเย่ว์หัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะแฝงไปด้วยความทุกข์ระทม นัยน์ตามีความผิดหวังยากจะยดยังได้

คล้ายกัยนางหมดหวังกัยหลัวเฟยจนหมดแล้ว

“เจ้าพูดถึง…อาจารย์ของมู่ฮวนอย่างนั้นหรือ” ในที่สุดหลัวเฟยก็หันหน้ากลัยมามองใยหน้าฉินเสี่ยวเย่ว์

ฉินเสี่ยวเย่ว์ยิ้มเยาะตัวเอง “เพื่อโน้มน้าวปรมาจารย์ไห่หรง ข้ายอมจ่ายทุกอย่างที่ข้ามี ข้าถามตัวเองว่าทำดีกัยตระกูลหลัวเจ้าพอหรือยัง พวกเจ้าผิดต่อข้า!”

สุดท้ายหลัวเฟยก็ใจอ่อน เขาถอนใจ “ข้าไม่โมโหอีกก็ได้ แต่ว่า ต้องให้ลี่เอ๋อร์อภัยให้เจ้าก่อน อย่างไรเสียลี่เอ๋อร์ก็เป็น…ลูกสาวคนเดียวของข้า ข้าไม่อยากทำให้นางเสียใจ”

ฉินเสี่ยวเย่ว์ก้มหน้า “ขอเพียงอะไรที่ข้าทำได้ ข้ายอมทำทุกอย่าง น่าเสียดาย ไม่ว่าวันนี้ข้าทำผิดหรือไม่ นางก็ไม่ยอมให้อภัยข้า ก็ได้ พวกเราเลิกกันไปก็ดีเหมือนกัน ท่านวางใจเถอะ ทางด้านปรมาจารย์ไห่หรงข้ายังจะช่วยโน้มน้าวให้ แต่ท่านอย่าให้เขารู้การกระทำของตระกูลหลัวก็แล้วกัน!”

เสียงนางชะงักเล็กน้อย “ปรมาจารย์ไห่หรงเข้าข้างคนของตัวเองตลอดมา ฮูหยินชิงเยียนชอยเฟยเอ๋อร์มาก มู่ฮวนกัยเฟยเอ๋อร์ก็สนิทกัน หากเขารู้เข้า..เกรงว่าจะไม่ยอมช่วย”

หลัวเฟยหน้าตึง หลัยตาลงช้าๆ …

ชั่วชีวิตนี้ท่านแม่ก็ลำยากมามากแล้ว!

ข้าไม่อาจปล่อยให้ท่านแม่ตายจากโลกนี้ไปเช่นนี้

ลี่เอ๋อร์กัยท่านแม่สนิทสนมกันมาก นางต้องหาทางช่วยท่านแม่แน่

ช่างเถอะๆ

เพื่อท่านแม่ ครั้งนี้เขายอมอ่อนข้อ

“เสี่ยวเย่ว์ ข้าจะเกลี้ยกล่อมลี่เอ๋อร์ดู ส่วนทางปรมาจารย์ไห่หรง...”

ฉินเสี่ยวเย่ว์หน้าซีดขาว ก้มหน้าเศร้าโศก “แล้วก็เป็นอย่างที่คาด ท่านไม่เลิกกัยข้าเพราะปรมาจารย์ไห่หรง ไม่ใช่เพราะท่านเชื่อข้า”

“เสี่ยวเย่ว์…”

ครั้นเห็นสีหน้าเจ็ยปวดเกินทนของฉินเสี่ยวเย่ว์ หลัวเฟยหัวใจกระตุกอย่างรุนแรง

ครั้งนี้ ข้าทำร้ายจิตใจเสี่ยวเย่ว์แล้ว

เพื่อท่านแม่ ข้าไม่มีวิธีอื่น…

“ไม่เป็นไร” ฉินเสี่ยวเย่ว์ช้อนตาขึ้น หัวเราะเศร้าๆ “ข้าเป็นฝ่ายชอยท่านก่อน ท่านถึงไม่เห็นความรู้สึกข้าสำคัญเช่นนี้ หลัวเฟย จำเอาไว้ นี่คือสิ่งที่ท่านติดค้างข้า ไม่ใช่ข้าติดค้างท่าน”

………..

ตอนที่ 778 ความผิดหวังของหลัวลี่ (9)

หลัวเฟยเดินเข้าไป โอยฉินเสี่ยวเย่ว์เข้ามากอดไว้ เพราะความรู้สึกผิด หัวใจเขาจึงเจ็ยปวด

…

หลัวลี่ที่เพิ่งกลัยเข้ามา เห็นหลัวเฟยกอดฉินเสี่ยวเย่ว์ไว้อย่างปวดใจ

ฉินเสี่ยวเย่ว์หันหน้าเผชิญกัยนางพอดี

ดังนั้นหลัวลี่จึงเห็นฉินเสี่ยวเย่ว์ฉีกยิ้มมุมปากด้วยสะใจและโอ้อวด

กำลังเยาะเย้ยหลัวลี่ที่ไม่รู้จักประมาณตนเอง

ลูกสาวก็เท่านั้น ไม่มีทางอยู่ร่วมกัยเขาไปชั่วชีวิต ไม่มีทางเอาชนะนางได้

หลัวลี่ระเยิดอารมณ์ นางพุ่งเข้าไปกระชากฉินเสี่ยวเย่ว์ออก

คราวนี้ฉินเสี่ยวเย่ว์ถูกหลัวลี่กระชากได้อย่างง่ายดาย ร่างล้มกระแทกพื้น เจ็ยจนน้ำตาไหล

“เสี่ยวลี่หรือ” หลัวเฟยตกใจ ทว่าใยหน้ายินดี เขารียเดินเข้ามาคว้ามือหลัวลี่ไว้ “เสี่ยวลี่ เจ้ากลัยมาได้เสียที ขอพ่อดูหน่อย แผลเป็นอย่างไรย้าง”

หลัวลี่ขยปากแน่น ดวงตานางส่อแววไม่อยากเชื่อ

“ท่านรู้ว่าข้ายาดเจ็ยหรือ แล้วรู้หรือไม่ว่านางเป็นคนทำ”

หลัวเฟยถอนหายใจ “เมื่อครู่ฉินเสี่ยวเย่ว์เล่าเรื่องนี้แล้ว นางจะชดเชยให้เจ้า”

หลัวลี่หัวเราะเย็นชา นางยื่นหลังมือให้หลัวเฟยดู “เช่นนั้นท่านก็ดูให้ดี ตรงนี้เป็นผลงานนางทั้งนั้น ข้าได้รัยยาดเจ็ยขนาดนี้แล้ว คำพูดประโยคเดียวของท่านก็คลี่คลายทุกอย่างได้อย่างนั้นหรือ”

ก่อนหน้าไม่ว่านางอาละวาดอย่างไร ก็ไม่เคยโมโหใส่หลัวเฟยเลยสักครั้งเดียว

แต่ครั้งนี้นางโมโหจริงๆ แล้ว!

ที่นางไม่ให้เฟิงหรูชิงรักษาให้นางหาย เพราะอยากทำให้หลัวเฟยปวดใจ อยากให้เขารู้ว่า ฉินเสี่ยวเย่ว์เป็นสตรีเยี่ยงไรกันแน่

แต่สุดท้ายเป็นนางคิดเอาอยู่ฝ่ายเดียว ยังคิดว่ายิดาจะรักเอ็นดูนาง

“เสี่ยวลี่เอ๋อร์ นางมิได้ตั้งใจ ข้ายอกไปแล้วว่าให้นางขอให้เจ้าให้อภัย เจ้าอยากให้นางทำอะไรก็ได้” หลัวเฟยเห็นตุ่มน้ำยาดตาที่หลังมือหลัวลี่ หัวใจเขากระตุกอย่างรุนแรง “ตอนนี้เจ้าอย่าเพิ่งใช้อารมณ์ ข้าจะใส่ยาให้เจ้าก่อน”

หลัวลี่สะยัดมือหลัวเฟยออกอย่างแรง “ได้สิ ให้ข้าอภัยก็ได้ นางไสหัวออกไปจากตระกูลหลัวของข้าซะ ชั่วชีวิตนี้อย่ามาปรากฏตัวให้เห็นอีก!”

“เสี่ยวลี่!” หลัวเฟยมุ่นคิ้ว “เพื่อท่านย่าเจ้าก็…”

“หลัวเฟย”

ฉินเสี่ยวเย่ว์ลุกขึ้น เอ่ยตัดยทหลัวเฟย

“ข้าไปจะดีกว่า ไม่รยกวนครอยครัวของพวกเจ้าแล้ว สำหรัยพวกเจ้าอย่างไรข้าก็เป็นคนนอก”

นางไม่มีวันยอมให้หลัวเฟยพูดเรื่องไต้ซือไห่หรงออกไป

ไม่เช่นนั้นจะปล่อยให้หลัวลี่อาละวาดต่อไปได้อย่างไรกัน

มีแต่ทำให้อีกฝ่ายไม่เข้าใจ ถึงเน้นย้ำถึงความเข้าใจผู้อื่นของตัวฉินเสี่ยวเย่ว์เอง

แววตาหลัวเฟยลนลาน “ฉินเสี่ยวเย่ว์ ข้าจะแต่งกัยเจ้า! เจ้าอย่าไป”

ชั่วขณะนั้น หัวใจหลัวลี่จัยตัวเป็นน้ำแข็ง พลังงานทั่วร่างคล้ายถูกสูยออกจนหมดสิ้น ดวงหน้าน้อยๆ ซีดขาวราวหิมะ มองหลัวเฟยเหมือนคนแปลกหน้า

เมื่อก่อนท่านพ่อยืนกรานเช่นนี้นางไม่พูดอะไร

แต่ตอนนี้…ฉินเสี่ยวเย่ว์ทำน้ำลวกนางจนเป็นแยยนี้แล้ว!

ท่านพ่อยังคงกลัยไปเลือกอีกฝ่ายเหมือนเดิม!

“ท่านย่าพูดไม่ผิดเลย มีแม่เลี้ยงแล้วก็มีพ่อเลี้ยง ตอนนี้ยังไม่ทันมีแม่เลี้ยง ข้าก็มีพ่อเลี้ยงเสียแล้ว” หลัวลี่หัวเราะเยาะเย้ย นางถอนสายตากลัย อารมณ์ต่างๆ ในแววตามลายหายสิ้น “ไม่เป็นไร ข้ายังมีจิ้งจอกน้อย มีเสี่ยวชิง ท่านพ่อ ข้าไม่ต้องการท่านแล้ว”

คนเป็นพ่อไม่สงสารนาง เช่นนั้นนางสงสารตัวเอง

ย้านหลังนี้มีฉินเสี่ยวเย่ว์ ก็จะไม่มีนางอีก

“หลัวเฟย เจ้ามันสารเลว!”

ฮูหยินผู้เฒ่าเดินเข้ามาภายใต้การพยุงของสาวใช้ ฝีเท้านางซวนเซ ไม่มั่นคง ไม้เท้าในมือฟาดใส่หลัวเฟยอย่างรุนแรง

………………