เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 819 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (8)/ตอนที่ 820 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (9)
ตอนที่ 819 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (8)
เฟิงหรูชิงเงียบสักพัก “ข้าบอกว่าข้าเป็นผู้บริสุทธิ์พวกเจ้าเชื่อหรือไม่”
หนานเสียนเสียชื่อไม่ใช่ผลงานนาง!
นางเป็นผู้บริสุทธิ์!
รอยยิ้มของฉินเสี่ยวเย่ว์ยังไม่ทันหายไป แข็งค้างอยู่ที่มุมปาก
ฉินเฟยเอ๋อร์มองเฟิงหรูชิงและกู้อีอีอึ้งๆ ผ่านไปสักพักนางยังไม่ได้สติกลับมา…
โดยเฉพาะบุรุษวัยกลางคนที่ฟ้องเมื่อครู่ ยิ่งตกใจจนวิญญาณออกจากร่าง เกือบเป็นลมล้มพับไป
มีแต่กู้สื่อที่รับไม่ไหว เขาระเบิดโทสะ ขณะคิดจะเอ่ยอะไร ใครจะรู้ว่ากู้อีอีกวาดสายตามองมา ทำเขาตกใจเสียงอยู่ในลำคอไม่อาจเปล่งออกได้
ช่างเถอะ ช่างเถอะ ใครใช้ให้บรรพบุรุษน้อยของเขาชอบเล่า ก็ได้แต่ปล่อยตามใจนาง
แต่สายตาที่มองเฟิงหรูชิงเผยความขุ่นเคือง คล้ายกับนางแย่งชิงของที่เขารักที่สุดไป
“ท่านพ่อ เมื่อครู่ท่านบอกว่าจะขับไล่เสี่ยวชิงของข้าออกไป” กู้อีอีฉุกคิดถึงคำพูดของกู้สื่อเมื่อครู่ ถามด้วยความโมโห
กู้สื่อสีหน้าเปลี่ยนไป “ไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้ ข้าเปล่า!”
เอาเป็นว่าตีให้ตายเขาก็ไม่ยอมรับ
“ข้าไม่สน ข้าได้ยินเองกับหูว่าท่านจะไล่เสี่ยวชิงออกไป!” กู้อีอีเบือนหน้าหนีด้วยความโมโห “ถ้าท่านไล่นางไป ข้าก็จะไปกับนาง”
กู้สื่อแทบร้องไห้แล้ว
บรรพบุรุษน้อย เจ้าอย่าอาละวาดแบบนี้ได้หรือไม่
ข้าผิดไปแล้ว
อยู่ต่อหน้าคนไว้หน้าพ่อสักนิดจะได้หรือไม่
“บรรพบุรุษน้อย เจ้าฟังผิดแล้วจริงๆ ข้าจะไล่คนที่เมื่อครู่ถูกแม่นางเสี่ยวชิงอัดออกไปต่างหาก”
กู้สื่อหน้าขรึม หันไปหาองครักษ์ด้านหลัง สั่งการเสียงดัง “พวกเจ้ายังยืนบื้ออะไรอีก คนที่ก่อความวุ่นวายในจวนฝูจู่ ขับไล่ออกไปให้หมด!”
บุรุษวัยกลางคนนั้นอึ้งไปนานแล้ว จนสุดท้ายเขายังไม่กล้าแก้ต่างให้ตัวเองสักประโยค เกรงว่าจะยั่วให้กู้อีอีโมโห
กู้อีอีค่อยเผยรอยยิ้มพอใจออกมา หัวเราะหึหึอย่างยโส “เรื่องนี้เดิมไม่ใช่ความผิดของเสี่ยวชิง นางจะทำผิดได้อย่างไรกัน คนกลุ่มนี้กล้ารังแกเสี่ยวชิงในบ้านข้า เดิมก็ไม่น่าให ห้อภัยอยู่แล้ว เห็นแก่ที่ท่านสำนึกผิด วันนี้ข้าจะไม่เอาความท่าน”
หัวใจกู้สื่อค่อยสงบลง
ทันทีที่บรรพบุรุษน้อยบ้านข้าอาละวาดขึ้นมา ก็ยากรับมือไหวจริงๆ
เคราะห์ดีที่นางอาละวาดแค่สองคำ ไม่เหมือนปกติที่ขว้างปาทำลายข้าวของ ทำลายจวนเละเทะ
แต่สำหรับบรรพบุรษน้อย เขาด่าว่านางไม่ออก ตีไม่ลงแล้วจะให้เขาทำอย่างไร ได้แต่เอาใจ ปล่อยให้นางทำตามอำเภอใจ
“เสี่ยวชิง” กู้อีอีมองเฟิงหรูชิง “เจ้ายังจำข้ากับเสี่ยวอิ่นที่ถูกเจ้าทิ้งไว้ที่แคว้นหลิวอวิ๋นได้หรือไม่”
เฟิงหรูชิง “…”
นางจำเสี่ยวอิ่นได้ แต่กู้อีอีเปลี่ยนไปมาก นางนึกไม่ออกในทันที
“เจ้ามีคนใหม่แล้ว จำพวกเราไม่ได้จริงๆ ด้วย” กู้อีอีร้องไห้น้อยเนื้อต่ำใจ “แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ข้างามแล้ว เจ้าต้องจำข้าได้แน่”
“ความจริง…” เฟิงหรูชิงทำร้ายจิตใจกู้อีอีไม่ลง ลูบหัวนาง “ตอนเจ้าอ้วนก็น่าเอ็นดูเช่นกัน”
เดิมทีนางไม่พูดอะไรก็ยังดี พอเอ่ยแล้วยิ่งทำร้ายจิตใจกู้อีอี
ที่นางคิดไม่ผิดเลย เสี่ยวชิงชอบนางตอนที่น้ำหนักสองร้อยห้าสิบชั่งจริงๆ
เช่นนั้นนางจะกลับไปอ้วนให้เร็วที่สุด…
กู่อีติดตามอยู่หลังมู่ฮวน
เป็นคนเดียวที่ได้ยินคำนี้แล้วถึงกับเงยหน้ามองเฟิงหรูชิง
………………
ตอนที่ 820 งานเลี้ยงยามค่ำคืน (9)
ตอนที่คุณหนูใหญ่อ้วนก็ไม่ได้รังเกียจนาง รูปก็งามนิสัยก็ดี อ้อจริงสิ ดูเหมือนผู้หญิงคนนี้จะเป็นแม่นางเสี่ยวชิงที่นายท่านเคยพูดถึง
อีกทั้งเงื่อนไขข้อสุดท้ายที่นายท่านเอ่ยก็คือ สามารถพูดคุยเรื่องแม่นางเสี่ยวชิงกับคุณหนูใหญ่ได้
เช่นนั้น…ตัวนางเองพูดถึงตัวนางเองคงไม่มีปัญหากระมัง?
ดังนั้น นายท่านกำหนดเงื่อนไขในการรับสมัครลูกเขามากมายเช่นนี้ ก็เพื่อเจาะจงแม่นางผู้นี้โดยเฉพาะ?
“นายท่าน” กู่อีเงียบไปสักพัก “ตอนแรกท่านให้ข้าหาสามีที่ยอดเยี่ยมให้คุณหนูตอนนี้ข้าหาพบแล้ว แม่นางผู้นั้นไม่เลวเลยทีเดียว ผู้หญิงสองคนก็ไม่มีอะไรเสียหาย ดังนั้น…”
“ไสหัวไป!”
กู้สื่อตะโกนด้วยความโกรธ
ลูกสาวที่รักของเขาเอนเอียงมากพอแล้ว
เจ้าชั่วนี่ยังกล้าพูดเช่นนี้อีก
เขาอยากให้จวนผู้นำจวนไร้ลูกหลายหรืออย่างไร?
“เสี่ยวชิงวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของข้า เจ้าได้นำของขวัญอะไรมาให้ข้าหรือไม่?” กู้อีอีกะพริบตาปริบๆ มองนางด้วยสายตาคาดหวัง
สายตาของทุกคนจับจ้องอยู่ที่เฟิงหรูชิง
ฉินเสี่ยวเย่ว์ยิ้มเยาะอดเอ่ยปากขึ้นไม่ได้ “คุณหนูกู้ แม่นางผู้นี้เป็นเพียงหญิงสาวตระกูลธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น ท่านให้นางนำของขวัญออกมาต่อหน้าทุกคนจะไม่เป็นการทำให้นางเขิ นอายหรือ? แต่ว่าในเมื่อคุณหนูกู้เอ่ยปากแล้วไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องเอาของออกมา”
“แม่นางฉิน!”
สีหน้ากู้สื่อถมึงทึงลงหลายส่วนมองฉินเสี่ยวเย่ว์ด้วยสายตาเย็นชา “ลูกสาวของข้าทำอะไรไม่ต้องให้คนอื่นมาวิพากษ์วิจารณ์ เจ้าดูแลตัวเองก็พอไม่เช่นนั้นจวนเทียนเสินของข้าจะไม่มีท ที่ให้เจ้าอยู่”
สีหน้าฉินเสี่ยวเย่ว์เก้อเขิน นางเพียงแค่พูดด้วยความหวังดีเท่านั้น ใครจะรู้ว่านายท่านจะขี้โมโหถึงเพียงนี้ แม้แต่หลัวเฟยยังเทียบไม่ได้
“เสี่ยวเย่ว์” หลัวเฟยก็ไม่พอใจขมวดคิ้ว “เจ้าเลิกพูดมากได้แล้ว ยืนเงียบๆ อยู่ตรงนั้นก็พอ”
ต่อให้ฉินเสี่ยวเย่ว์ไม่พอใจเพียงใดก็รู้ดีว่าไม่มีผู้ใดทำให้ตำแหน่งของกู้สื่อสั่นคลอนได้ นางทำได้เพียงยืนอยู่ด้านข้างด้วยความไม่เต็มใจใช้สายตาโกรธเคืองจับจ้องไปยังเฟิงหรูช ชิง
ฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้พูดมากความเช่นฉินเสี่ยวเย่ว์ นางยังแยกแยะได้ว่าสถานการณ์ไหนควรพูดอะไร
ทว่าเห็นความสัมพันธ์ของเฟิงหรูชิงกับกู้อีอีสนิทชิดเชื้อกันเช่นนี้แล้ว ในใจของนางก็รู้สึกไม่ดีบนใบหน้าไม่มีสีเลือดแม้แต่น้อย
…
เดิมกู้อีอีก็เป็นคนอารมณ์ร้ายอยู่แล้ว ฉินเสี่ยวเย่ว์ยังกล้าใช้น้ำเสียงสั่งสอนพูดกับนางอีก
นางโกรธจนแทบจะเต้นเร่าและเป็นเฟิงหรูชิงที่อยู่ข้างๆ ที่ดึงนางเอาไว้ก่อน
“ในเมื่อวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเจ้า ในงานเลี้ยงพวกเราอย่าเพิ่งสนใจคนพวกนี้เลย แต่ว่าของขวัญวันเกิดของเจ้าข้าไม่ได้เตรียมมาจริง ๆ เอาอย่างนี้แล้วกันข้าจะให้เจ้าชิ้นหน นึ่งก่อน เจ้ามีกระดาษพู่กันอะไรหรือไม่?”
“มี”
สีหน้ากู้อีอีเต็มไปด้วยความยินดี
ขอเพียงเฟิงหรูชิงเป็นคนให้นางนางล้วนชอบทั้งนั้น!
ดังนั้นกู้อีอีจึงรีบให้สาวใช้ไปนำกระดาษหมึกผู้กันจากห้องหนังสือมา
เฟิงหรูชิงหยิบกระดาษมาถือไว้แล้วเอาพู่กันไปจุ่มน้ำหมึก เขียนตัวอักษรด้วยความคล่องแคล่วไม่กี่บรรทัดก็ยื่นให้กู้อีอี
“ของขวัญวันเกิดของเจ้า”
แววตากู้อีอีมีความตื่นเต้นรีบรับกระดาษมา
เนื่องจากหมึกบนกระดาษยังไม่แห้ง การกระทำของนางจึงระมัดระวังเพราะเกรงว่าจะทำมันเละ
คนอื่นๆ เห็นว่าเฟิงหรูชิงเพียงแค่เขียนตัวอักษรให้กู้อีอีไม่กี่บรรทัด ต่อให้ตัวอักษรนั้นจะงดงามเพียงใดของขวัญเช่นนี้ก็เห็นได้ชัดว่ายากจนข้นแค้นยิ่งนัก
ตั้งแต่ต้นจนจบมีเพียงหลัวลี่ที่ยืนอยู่ข้างเฟิงหรูชิงเท่านั้นที่พอจะเห็นตัวอักษรสองสามตัว
เสี่ยวชิงเขียนยาวิเศษลงบนกระดาษ
นางเขียนยาวิเศษเพื่ออะไร?
นัยน์ตานางฉายแววงุนงง จนกระทั่งนางนึกถึงเทียบยาอาหารบำรุงวิเศษที่เฟิงหรูชิงให้ท่านย่าขึ้นมาได้
YOU MAY ALSO LIKE
