โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ【之全能大師 】 - ตอนที่ 465

โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.465 – ให้คุณเป็นหัวหน้า 

 

 

 

 

 

ใบมีดลำแสงกระพริบไหว พรั่งพราวในแววตาของหลิวเป่ย 

 

 

 

 

 

หลิวเป่ยบิดกาย เอี้ยวตัวหลบ พลางยกอาวุธในมือ ถ่ายเทกำลังภายในลงไป 

 

 

 

 

 

ตูม! 

 

 

 

 

 

บังเกิดเสียงสะท้านสะเทือน วินาทีต่อมา เป็นหลิวเป่ยที่พ่ายแพ้ ลอยกลางอากาศในสภาพกลับหัวกลับหาง 

 

 

 

 

 

ช่วงเวลานี้ สองมือของหลิวเป่ยดำเมี่ยมราวกับสีโค้ก ทั้งคนทั้งร่างอิดโรย ไม่เหลือศักดิ์ศรีของผู้มากพรสวรรค์แห่งองค์กรมืดอีกต่อไป 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงไล่ตามติด หลิวเป่ยคำรามเกรี้ยวกราด ระเบิดศักยภาพเฮือกสุดท้ายออกมา หลบหลีกการโจมตีของฉินเฟิง 

 

 

 

 

 

“รีบมาช่วยฉันเร็วเข้า!” หลิวเป่ยตะโกน 

 

 

 

 

 

เล่ยหยิงกับฮั่นเฉิงหมิงเห็นได้ชัดว่ากำลังตื่นตะลึง ช่วงแรกที่เสียงร้องเรียกเลยไม่ได้เคลื่อนไหว 

 

 

 

 

 

แต่กลับเป็นฉินเฟิงที่หยุดมือ สองเท้าก้าวผ่อนคลาย คล้ายกำลังเดินเล่นสบายอารมณ์ จงใจก้าวช้าๆ กดดันหลิวเป่ย แทนที่จะสังหารในครั้งเดียว 

 

 

 

 

 

หลิวเป่ยเองก็ตระหนักได้ถึงสถานการณ์นี้ ฉินเฟิงแข็งแกร่งมากเกินไป อย่างน้อยมันก็ง่ายที่จะสังหารเขา  

 

 

 

 

 

อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงในตอนนี้กลับไม่ลงมือฆ่า ที่ทำมีเพียงเล่นสนุกกับเขา! 

 

 

 

 

 

เหมือนกับก่อนหน้านี้ ที่พวกเขาเล่นสนุกกับเฉิงต้าเฉิง 

 

 

 

 

 

สถานการณ์พลิกพลันเร็วเกินไป หลิวเป่ยมิอาจรับได้ในทันที 

 

 

 

 

 

“พวกแกทำไมยังมัวนิ่งอยู่? สมองตายไปแล้วรึไง” หลิวเป่ยตะโกนด้วยความโกรธ  

 

 

 

 

 

ฮั่นเฉิงหมิงได้สติ ต้องการจะเคลื่อนไหว แต่ถูกฉินเฟิงเอ่ยดักคอเสียก่อน “เห~ ตอนนี้รู้จักกันแล้วงั้นสิ ไหนตอนแรกบอกไม่ได้ร่วมมือกันไง” 

 

 

 

 

 

เล่ยหยิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว ปากอ้าตวาดลั่น “ฉินเฟิง! ตอนนี้แกคืออาชญากรประกาศจับ แต่กลับกล้าหยิ่งผยอง รังแกผู้คน พวกเราสัญญาว่าจะไม่ไล่ตามจับแก แต่แกช่วยปล่อยพวกเราไปได้ไหม?” 

 

 

 

 

 

แม้ปากจะเอ่ยอย่างนั้น แต่เท้าของอีกสองคนกลับเริ่มเคลื่อนไหว เริ่มขบคิดกลยุทธ์ 

 

 

 

 

 

อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงรวดเร็วยิ่งกว่า 

 

 

 

 

 

“มังกรตะปบ!” ฝ่ามือที่อัดแน่นไปด้วยกำลังภายในของผู้ใช้วรยุทธระดับเลเวล B ถูกฟาดออก ตีเข้าใส่หลิวเป่ย 

 

 

 

 

 

พรวดดดด! หลิวเป่ยกระอักเลือดคำโต ความเย่อหยิ่งในอดีต และความภาคภูมิใจในอัจฉริยภาพของตนมลายหายไปสิ้น ท่าทีกลับกลายเป็นน่าสังเวชอย่างหาที่เปรียบมิได้ 

 

 

 

 

 

“ประธานเฉิง รับนะ!” ฉินเฟิงอ้าปาก ง้างเท้าหวด ส่งร่างของหลิวเป่ยราวกับลูกหนัง เตะไปทางเฉิงต้าเฉิงทันที 

 

 

 

 

 

เฉิงต้าเฉิงกำลังตื่นตกใจกับการปรากฏตัวของฉินเฟิง แต่เมื่อไร้การควบคุมจากแรงกดดันของคนอื่นๆ ในเวลานี้เมื่อฉินเฟิงเตะหลิวเป่ยออกไป ก็เหมือนกับส่งศัตรูมาเคาะถึงหน้าประตู 

 

 

 

 

 

เฉิงต้าเฉิงสมองกลายเป็นว่างเปล่า ไม่ทันคิดถึงเรื่องนี้ ยกหอกยาวในมือ ยื่นออกไปโดยไม่รู้ตัว 

 

 

 

 

 

ปุ ..! 

 

 

 

 

 

เพียงครั้งเดียว เจาะเข้าอกหลิวเป่ย ทะลุหัวใจทันที 

 

 

 

 

 

อัจฉริยะแห่งพันธมิตรองค์กรมืดผู้แสนทรนง กลับตกตายอย่างไม่มีใครคาดคิด 

 

 

 

 

 

ชั่วเวลานี้ เล่ยหยิงกับฮั่นเฉิงหมิงยังไม่ทันได้ลงมือ หลิวเป่ยก็ตายไปซะแล้ว! 

 

 

 

 

 

สถานการณ์กลายเป็นน่าอึดอัดขึ้นทันตา 

 

 

 

 

 

ปัจจุบันอยู่ในสภาวะสองต่อสอง แม้หนึ่งในนี้จะเป็นเลเวล D แต่ชัยชนะกลับดูเหมือนจะเทไปทางอีกฝ่าย 

 

 

 

 

 

เพราะเลเวล D ในที่นี้มันตัวประหลาด! กระทั่งเลเวล C ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา สถานการณ์พลิกผันกลับกลาย! 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงหัวเราะร่าและกล่าว “ประธานเฉิง ถ้าผมส่งให้อีกสักคนหนึ่ง คุณจะเลือกใคร?” 

 

 

 

 

 

รังสีสังหารในแววตาของเฉิงต้าเฉิงทะยานขึ้นทันใด 

 

 

 

 

 

“แน่นอนต้องเป็นไอ้สุนัขเล่ยหยิง!” 

 

 

 

 

 

“จัดให้” 

 

 

 

 

 

ร่างของฉินเฟิงหายวับ ผลุบมาอีกทีโจมตีเล่ยหยิง 

 

 

 

 

 

ปัง! 

 

 

 

 

 

หนึ่งหมัดซัดลงบนแก้มของเล่ยหยิงอย่างกะทันหัน หากมองอย่างเชื่องช้าจะพบว่ากำปั้นบิดเป็นเกลียว ฉะนั้นยามกระเด็นออก ส่งศัตรูลอยหมุนคว้าน ฟันหลายซี่ถูกเลาะออกมา 

 

 

 

 

 

ปัง ปัง ปัง! 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงซัดเข้าใส่อีกสามหมัด การต่อสู้ในครั้งนี้ เล่ยหยิงไร้กำลังที่จะต่อกรอย่างสิ้นเชิง 

 

 

 

 

 

ในหัวใจของเล่ยหยิงฟุ้งไปด้วยความหวาดกลัว เขารู้ว่าตนไม่มีทางต่อต้านฉินเฟิงได้ 

 

 

 

 

 

แต่ในขณะนั้นเอง ฮั่นเฉิงหมิงที่เห็นสถานการณ์ไม่เข้าท่า พลันตัดสินใจวิ่งหลบหนีทันที! 

 

 

 

 

 

อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่มีความรู้สึกเกลียดชังอย่างลึกล้ำกับฮั่นเฉิงหมิง ดังนั้นคร้านจะไล่ตาม ปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปโดยไม่คิดขัดขวางใดๆ 

 

 

 

 

 

แต่เล่ยหยิงไม่ได้โชคดีแบบนั้น! 

 

 

 

 

 

ในเวลาไม่กี่อึดใจ ฉินเฟิงได้ศัลยกรรมใบหน้าของเล่ยหยิง ชนิดหากพ่อแม่ของเขามาเห็นก็ยังจดจำไม่ได้! 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงแสยะยิ้มหยัน “ประธานเล่ยหนอ ประธานเล่ย ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง? ในเวลานั้น ตั้งแต่ภายในโลกแห่งจิตสำนึกของพันธมิตรมนุษย์ชาติ เคยคิดบ้างไหมว่าจะมีวันนี้?” 

 

 

 

 

 

ในแววตาของเล่ยหยิงฟุ้งไปด้วยความสับสนและตื่นตระหนก 

 

 

 

 

 

อันที่จริง ไม่ต้องกล่าวถึงวันนี้ หลังจากออกจากโลกแห่งจิตสำนึก เขาไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าฉินเฟิงจะรอดชีวิต สลัดหลุดกระทั่งการไล่ล่าของกวงเว่ย 

 

 

 

 

 

ตั้งแต่นั้นมา ตราบใดที่ฉินเฟิงยังไม่ตาย เล่ยหยิงไม่เคยรู้สึกโล่งใจเลยสักวันเดียว แน่นอน เขาไม่กล้าเข้าฮุบสี่เมืองทะเลเหนือ  

 

 

 

 

 

เพราะเล่ยหยิงเกิดความรู้สึกว่า หากเขารับตำแหน่งผู้การรัฐของสี่เมืองทะเลเหนือเมื่อไหร่ ฉินเฟิงจะต้องมาสังหารตนอย่างแน่นอน 

 

 

 

 

 

“ประธานเฉิง เตรียมรับ!” ฉินเฟิงเอื้อมไปคว้าตัวเล่ยหยิง 

 

 

 

 

 

แต่ในตอนนั้นเอง พื้นดินพลันเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง 

 

 

 

 

 

แผ่นดินไหวดันเกิดขึ้นเวลานี้พอดิบพอดี! 

 

 

 

 

 

ระหว่างฉินเฟิงกับเล่ยหยิง บังเกิดรอยแยกขนาดใหญ่ ตัดผ่านผืนโลก แยกทั้งสองออกจากกัน 

 

 

 

 

 

และฉากเบื้องล่าง มันทำให้ดวงตาของผู้คนต้องเปล่งประกายสดใส! เพราะกลับกลายเป็นผลึกชีพจรธรณีอย่างกะทันหัน! 

 

 

 

 

 

เล่ยหยิงเพียงกวาดตามองวูบเดียว เสี้ยววินาทีต่อมา ทั้งคนทั้งร่างของเขาพลันถูกปกคลุมด้วยสายฟ้า  

 

 

 

 

 

เนื่องจากก่อนหน้านี้ฉินเฟิงว่องไวเกินไป แต่ละหมัดระดมเข้ามาจนเล่ยหยิงไม่อาจควบคุมพลังสมาธิ เร่งเร้ารูนได้ ดังนั้นเฝ้าทานรับการโจมตีอย่างอดทน 

 

 

 

 

 

หากเล่ยหยิงมิได้กินสมบัติฟ้าดินมามากมาย เขาคงตกตายภายใต้กำปั้นของฉินเฟิงไปแล้ว 

 

 

 

 

 

เมื่อพบจังหวะหลบหนี เล่ยหยิงมีหรือจะกล้าอยู่ต่อ? 

 

 

 

 

 

“ก้าวอัสนี!” 

 

 

 

 

 

ในพริบตา ร่างของเล่ยหยิงถูกเติมเต็ม ปกคลุมไปด้วยรังสีแสงสีม่วง ก่อร่างเป็นทรงซิกแซกรูปสายฟ้า ทะยานออกไปไกลกว่า 100 เมตร และไม่กล้ารั้งรอ เมื่อปรากฏกายอีกที รังสีแสงสีเงินก็หุ้มทั้งตัวเขา 

 

 

 

 

 

หลบหนีด้วยรูนมิติในฉับพลัน! 

 

 

 

 

 

เมื่อวิสัยทัศน์กลับคืนมาอีกครั้ง เล่ยหยิงก็ถอนหายใจโล่งอก 

 

 

 

 

 

“ฉันหนีมาได้ โชคดีจริงๆที่ยังมีชีวิตอยู่!” 

 

 

 

 

 

“ฉินเฟิง รอก่อนเถอะ หนี้แค้นในครั้งนี้ ฉันไม่ปล่อยเอาไว้แน่” 

 

 

 

 

 

“แต่ว่าก็ว่าเถอะ ในรอยแยกเมื่อกี้นี้ เหมือนจะมีผลึกชีพจรธรณีอยู่ด้วยรึเปล่า? แถมเหมือนจะเยอะมากซะด้วย!” 

 

 

 

 

 

ความคั่งแค้นและริษยาปะทุขึ้นในอกของเล่ยหยิง หากไม่ใช่เพราะฉินเฟิงปรากฏตัวขึ้น ผลึกธรณีเมื่อครู่จะต้องตกเป็นของเขาอย่างแน่นอน 

 

 

 

 

 

อันที่จริงสิ่งที่เล่ยหยิงคิดนับว่าถูกต้อง เพราะในชีวิตก่อนของฉินเฟิง เล่ยหยิงอาศัยโอกาสนี้ สร้างความมั่งคั่งและแข็งแกร่งขึ้นได้เป็นอย่างมาก ไม่เว้นกระทั่งพวกหลิวเป่ย , หวังเจี้ยน , เล่ายี่ และฮั่นเฉิงหมิง 

 

 

 

 

 

แต่น่าเสียดายที่การปรากฏตัวของฉินเฟิง ได้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของคนเหล่านั้นไป 

 

 

 

 

 

หวังเจี้ยนตาย , เล่ายี่เลิกเป็นพรรคพวกกับเล่ยหยิง , ฮั่นเฉิงหมิงหลบหนี , หลิวเป่ยเสียชีวิตภายใต้เงื้อมมือของเฉิงต้าเฉิง 

 

 

 

 

 

คนเหล่านี้ ทั้งหมดล้วนถูกพรากโอกาสไปโดยฉินเฟิง! 

 

 

 

 

 

ย้อนกลับมาทางฉินเฟิง เขาก้มมองลงไปยังผลึกชีพจรธรณีที่ถูกฝังอยู่ใต้ดิน มันสว่างไสวสะท้อนกับแววตาของเขา 

 

 

 

 

 

เฉิงต้าเฉิงก็เห็นเหมือนกัน 

 

 

 

 

 

“เฮ้ น้องชายฉิน ช่วยฉันด้วย” เฉิงต้าเฉิงตะโกน แม้เขาสามารถสังหารหลิวเป่ยได้โดยไม่ตั้งใจ แต่ราชันย์หอยทากเกราะเหล็กยังอยู่ที่นี่! 

 

 

 

 

 

ทว่าฉินเฟิงราวกับคนหูหนวก เขาไม่สนใจอีกฝ่าย กระโดดทิ้งตัวลงไปในรอยแยกโดยตรง 

 

 

 

 

 

มีดกษัตริย์ครามปักลงไปในใต้ดิน เริ่มเลาะรอบๆผลึกธรณี 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงดำเนินการอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา ก็สามารถขุดขอบของมันขึ้นมา 

 

 

 

 

 

อย่างไรก็ตาม แม้ความเร็วของเขาจะมากแล้ว แต่การตอบสนองของเผ่าแมลงกลับมากยิ่งกว่า 

 

 

 

 

 

พวกมันอ่อนไหวต่อแหล่งกำเนิดผลึกชีพจรธรณีมาก สามารถรับรู้และตอบสนอง มุ่งหน้ามาเองโดยอัตโนมัติ 

 

 

 

 

 

ไม่นาน ฝูงแมลงก็เข้ามารุมเร้าที่นี่ 

 

 

 

 

 

รอยแยกมิได้ใหญ่อะไรมากมายนัก กว้างแค่ราวๆ 2 เมตร แต่ยาวมากถึง 30 เมตร เมื่อฝูงแมลงบุกเข้ามา รอยแยกกลับถูกเติมเต็มจนไม่มีที่ให้หายใจ! 

 

 

 

 

 

“ไสหัวไปให้พ้น!” 

 

 

 

 

 

พลังสมาธิของฉินเฟิงลุกฮือ พรมโลกันต์ปกคลุมรอยแยกทั้งหมดเอาไว้ทันที 

 

 

 

 

 

เผ่าแมลงสัตว์ร้ายมากมาย ตกตายลง 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงเร่งเร้ากำลังภายใน อัดฉีดลงบนฝ่ามือ “มังกรตะปบ!” 

 

 

 

 

 

กรงเล็บมังกรสีทองกระทั้นรอยปริร้าวบนใต้ผืนดินอย่างเมามัน จนผลึกธรณีที่อยู่ข้างใต้เผยโฉมออกมา 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงพุ่งเข้าหามันอย่างดุเดือด 

 

 

 

 

 

ขณะเดียวกัน ท่ามกลางรอยแยก ปรากฏอบิลิตี้น้ำซัดสาด ดับเพลิงโลกันต์โดยตรง 

 

 

 

 

 

ฉินเฟิงมุดเข้าไปซ่อนตัวในหลุมขนาดใหญ่ที่เปิดออกด้วยมังกรตะปบทันที ปราณกำลังถูกรีดเร้นออกมาถึงขีดสุด!