Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 1791 - ทั้ง 4 รุ่นได้พบเจอกัน ตระกูลใหญ

AST
　　บทที่1791 – ทั้ง 4 รุ่นได้พบเจอกัน ตระกูลใหญ่
　　เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นตลอดช่วงเช้าจนกระทั่งถึงเวลากลางวันหญิงสาวทั้งสองคนเสร็จภารกิจด้วยร่างกายที่ดูเหนื่อยล้าพร้อมกับใบหน้าแดงก่ำ ชิงสุ่ยเองก็ทำความสะอาดร่างกายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เมื่อมองดูใบหน้าอันแสนมีความสุขของหญิงสาวทั้งสองหัวใจของเขาเองก็รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย
　　ชิงสุ่ยมองดูเตียงอันแสนวุ่นวายพร้อมกับกลิ่นคละคลุ้งของกระแสแห่งความรัก ก่อนที่เขาจะนั่งลงจับมือทั้งสองคน เขาเองก็รู้ว่าตัวของเขาได้พูดคุยเรื่องต่างๆกับพวกเธอเพียงแค่เล็กน้อย ก่อนจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนเตียง
　　”อะแฮ่มม!!”ชิงสุ่ยกระแอมขณะที่หญิงสาวทั้งสองยังคงแสดงทีท่าเขินอาย　　”พวกเจ้าทั้งสองคนทำได้ดีมาก!!”ชิงสุ่ยกล่าว
　　”พวกเราทุกคนเป็นห่วงเจ้ามากๆ”ห่ายต่งชิงกล่าวหลังจากที่เธอเห็นชิงสุ่ยยังคงอยู่เป็นสุขเธอก็รู้สึกดีใจ
　　”คนรักของพระเจ้าไม่ใช่แมลงสาบที่จะตายได้ง่ายๆอย่าได้กังวลไปเลย มันจะไม่มีใครหน้าไหนสามารถข่มขู่ข้าได้ และถ้าจะไม่ยอมให้ใครมาพรากพวกเจ้าไปจากข้าเด็ดขาด”ชิงสุ่ยกล่าวพร้อมกับความรู้สึกหนักแน่น และเขาเองก็มั่นใจในตัวเองมากๆ
　　”แต่เจ้าเองก็ต้องระมัดระวังตัวไว้ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้า พวกเราจะอยู่ต่อได้อย่างไร”ติ๊ชิงกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
　　ชิงสุ่ยรู้เป็นอย่างดีว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาจุดสิ้นสุดของตระกูลชิงก็จะมาถึง แม้ว่าบรรดาหญิงสาวของเขาจะเป็นคนที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่พวกเธอก็ต้องได้รับความลำบาก เพื่อที่จะหยุดยั้งหายนะ
　　บรรดาลูกๆของเขายังไม่มีอำนาจพลังมากพอจะปกป้องตระกูลให้รอดพ้นไปได้ฉะนั้นเขาจึงจำเป็นต้องฝึกฝนทุกคนให้แข็งแรงมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเวลาที่เขาเดินทางกลับมาที่บ้าน
　　”เพื่อให้พวกเจ้าไม่ต้องกังวลข้าจะไม่มีวันยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ข้ารับมือไม่ได้”ชิงสุ่ยตอบ
　　ในขณะที่เขากล่าวจบชิงสุ่ยก็ลุกขึ้นยืน “ดูเหมือนพวกเธอจะกลับกันมาแล้ว”
　　หญิงสาวทั้งสองคนและชิงสุ่ยเดินออกจากห้องพร้อมกันไม่นานนักทั้งสามคนก็มองเห็นติ๊เฉิน เหวินเหรินอูซวง หลวนหลวนและอวี้ฉางที่เพิ่งเดินทางกลับมา
　　”ท่านพ่อ!!!”
　　หลวนหลวนเป็นคนแรกที่มองเห็นชิงสุ่ยเธอจึงตะโกนเรียกชื่อเขาพร้อมกับวิ่งกระโดดโผกอดชิงสุ่ยอย่างมีความสุข
　　”ข้าคิดถึงท่านพ่อมากๆ”หลวนหลวนพูดกับชิงสุ่ยด้วยดวงตาแดงกล่ำที่อัดแน่นไปด้วยแววตาแห่งความสุข
　　”พ่อเองก็คิดถึงเจ้าเช่นกัน”ชิงสุ่ยลูบหัวหลวนหลวนก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างไปโอบกอดอวี้ฉาง
　　”ท่านพ่อ!!”
　　อวี้ฉางมีความสุขอย่างมากเธอรู้ดีว่าเวลาได้ล่วงเลยมาเป็นเวลานาน ทำให้เธอเติบโตขึ้นรับรู้อะไรมากมาย ในหัวใจของเธอ ชิงสุ่ยก็ยังคงเป็นพ่อที่มีคุณค่าไม่มีวันเสื่อมคลายและที่สำคัญเธอเองก็รู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน
　　”ลูกสาวของข้าช่างงดงามเหลือเกิน”ชิงสุ่ยลูบหัวอวี้ฉางเด็กสาวตัวน้อยทั้งสองคนที่อยู่ต่อหน้าเขาแต่ก่อนเคยเป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็กๆที่ต้องให้เขาคอยดูแลแต่ตอนนี้พวกเธอทั้งสองคนสามารถออกโลดแล่นในโลกกว้างได้ด้วยตัวคนเดียวแล้ว
　　”ท่านพ่อพูดเกินจริงไปแล้ว”อวี้ฉางยิ้ม
　　จากนั้นไม่นานนักชิงสุ่ยก็หันไปโอบกอดติ๊เฉินเหวินเหรินอูซวง แต่ด้วยความสามารถของติ๊เฉิน เหวินเหรินอูซวง ทั้งสองคนก็มองเห็นแววตาที่ผิดสังเกตของติ๊ชิงและห่ายต่งชิง จากนั้นพวกเธอก็กล่าวว่า “ทำไมพวกเจ้าดูสวยขึ้นผิดหูผิดตา”
　　ชิงสุ่ยลูบจมูกของเขาและกล่าวขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว”เดี๋ยวพวกเจ้าก็จะได้สวยขึ้นเช่นกัน”
　　คำพูดของเขาบ่งบอกถึงความต้องการอย่างรวดเร็วแน่นอนว่าพวกเธอทั้งสองที่เป็นภรรยาของเขามาหลายปีแล้วย่อมรู้คำตอบดี แต่คำพูดจะถูกบิดเบือนไปเพราะว่ารอบกายของเขานั้นมีลูกสาวตัวน้อยที่น่ารักของเขาอยู่ด้วย
　　”ไปจัดเตรียมกระเป๋าเดินทางกลับบ้านกันเถอะ”เหวินเหรินอูซวงกล่าว
　　………………
　　…………
　　เมื่อทุกคนกลับมายังตระกูลชิงชิงสุ่ยก็รีบเดินทางไปที่นิกายวงกตเทวะเพื่อรับตัวอวี้เหอ มู่ชิงและชิงเป่ยทันที
　　แน่นอนว่าทุกคนรู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบเจอกับชิงสุ่ยและชิงสุ่ยก็รีบนำพาทุกคนกลับมายังตะโกนเพื่อเดินทางต่อไปที่เทือกเขาปู๋โถว
　　เทือกเขาปู๋โถว!!!
　　อวี้ลู่หยานและถานท่าย หยวนได้พัฒนาเทือกเขาปู๋โถวจนกลายเป็นเหมือนอาณาจักรขนาดใหญ่ พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยวิวทิวทัศน์ที่สวยงามมากมาย ภายใต้วิวทิวทัศน์เต็มไปด้วยสวนผลไม้ ไร่นาแม่น้ำลำธารและหุบเขา ที่สามารถใช้ในการดำรงชีวิตได้
　　เมื่อหญิงสาวทั้งสองคนได้เจอหน้ากับชิงสุ่ยพวกเธอตกตะลึงเป็นอย่างมาก ดวงตาของพวกเธอกลายเป็นความว่างเปล่าชั่วขณะ
　　”ชิงสุ่ย!!”
　　อวี้ลู่หยานบินทะยานลงจากภูเขาเพื่อโผกอดชิงสุ่ยที่อยู่ห่างไกล　　ชิงสุ่ยโอบกอดเธอด้วยรอยยิ้มในบรรดาหมู่หญิงสาวทั้งหมด อวี้ ลู่หยานถือเป็นอีกคนนึงที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากที่สุด เธอคือคนที่เขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก
　　ถานท่ายหยวนเองก็เช่นกัน เธอพุ่งทะยานตรงเข้ามาโผกอดชิงสุ่ย แน่นอนว่ะชิงสุ่ยก็โอบกอดเธอด้วยแขนอีกข้างนึง
　　ทั้ง3 คนพูดคุยกันเพียงเล็กน้อยก่อนจะเดินทางกลับไปยังตระกูลชิง หลังจากนั้นชิงสุ่ยก็เดินทางต่อไปที่สำนักสวรรค์เร้นลับเพื่อตามหาองค์หญิงใหญ่และชิงซา
　　ส่วนเรื่องของถานท่ายหลิงเยียน และฉินชิง ทั้งสองคนไม่ชอบสุงสิงกับผู้คนหมู่มากโดยเฉพาะถานท่ายหลิงเยียน ส่วนฉินชิง เธอเองก็ยังไม่ถูกนับว่าเป็นหนึ่งในหญิงสาวของชิงสุ่ย ดังนั้นชิงสุ่ยจึงตัดสินใจขั้นต้นว่าค่อยไปพบพวกเธอในภายหลัง
　　ในตอนนี้ตระกูลชิงเป็นไปด้วยความคึกคัก โฉมงามส่วนมากได้เดินทางกลับมายังตระกูลชิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชิงสุ่ยจึงเดินทางไปหาพ่อของเขา เพื่อให้ทุกคนได้อยู่กันพร้อมหน้า
　　ตอนนี้คนทั้ง4 รุ่นได้มาพบเจอกันไม่ว่าจะเป็นรุ่นปู่ รุ่นพ่อ รุ่นลูก รุ่นหลาน มันคือความสุขที่ทุกคนมีโอกาสได้พบเจอกันเพียงแค่น้อยนิด แม้จำนวนจะไม่สามารถสู้ตระกูลใหญ่ๆอื่นๆได้ แต่ก็เรียกให้เต็มปากว่านี่คือครอบครัวใหญ่!!