Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1001 มันคืออะไรกันแน

　　ทันใดนั้นทีมลูกผสมก็มีอาการตื่นตระหนกความมั่นใจเดิมที่เคยมีหายไปในพริบตา ทุกคนตกอยู่ในความหวาดกลัว เสียงร้องลั่นดังไล่ตามกันมาจนในที่สุดก็เป็นความวุ่นวาย
　　หัวหน้าของกองทัพลูกผสมนั้นยิ่งกว่าตกใจมันมองดูกองทัพของมันที่เริ่มแตกฮือพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวขณะสัญชาตญาณของมันก็สัมผัสได้ถึงสถานการณ์เลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น
　　ที่ห่างไกลออกไปชูฮันส่งสัญญาณลับให้กับทั้งสี่ทีมพิเศษ จู่ๆก็มีลมเย็นๆพัดผ่านไป ทั้งสี่ทีมพิเศษที่ยืนนิ่งอยู่กลางสนามรบที่ชูฮันเลือกไว้โดยมีทหารสองร้อยคนคอยรอคอยอยู่ ส่วนที่เหลืออีกร้อยคนก็ไปทำหน้าที่วิ่งไล่ลูกผสมเข้ามายังจุดที่กำหนดไว้
　　ซึ่งสองร้อยคนที่เหลือนำโดยซูเฟิงนั้นก็คอยดักรอซุ่มจัดการลูกผสมอยู่ที่จุดนี้　　”ต้องรออีกนานแค่ไหน?”ซูเฟิงเอ่ยถามชูฮันด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง
　　ชูฮันส่ายหัว”เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร แต่พวกมันเคลื่อนไหวช้ามากและค่อนข้างระมัดระวังตัวแจ แสดงให้รู้ว่าพวกมันมีจำนวนน้อยมาก ตอนนี้ลูกผสมอย่างน้อย 150 ตัวกำลังหวาดกลัวจนคลั่ง แต่อีกฝ่ายกลับยังไม่ลงมือ…”
　　”ถ้างั้นเราก็ต้องใช้โอกาสนี้จัดการกองทัพลูกผสมกองนี้ไปเลยดีมั้ย?”ซูเฟิงยังคงมีความกังวล “แล้วถ้าอีกฝ่ายเห็นทหารของเราเป็นเป้าหมายละ?”
　　”ก็เหมือนเดิมอยู่ดีจำนวนที่น้อยกว่าอีกฝ่ายซึ่งเป็นข้อเสียเปรียบบ่งบอกให้รู้ว่าพวกมันไม่สามารถต่อกรกับเราได้” ชูฮันไม่สนใจท่าทางเป็นกังวลของซูเฟิง
　　ซูเฟิงคิดตามคำพูดของชูฮันเขาชี้นิ้วไปยังด้านหน้าและเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วพวกลูกผสมที่เหลืออีก 50 ตัวตรงนั้นล่ะ?”
　　ชูฮันเองก็เหมือนยากที่จะตัดสินใจในที่สุดเขาก็ถอนหายใจออกมาก็จะเอ่ย “เราต้องไม่เปิดเผยตัวของเรา เพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะเผยตัวออกมาก่อนมั้ย”
　　ทันทีที่ชูฮันพูดจบลูกผสมทั้งหลายก็เริ่มส่งเสียงดังวุ่นวายขึ้น มันมีแต่เสียงร้องหวาดกลัวโหยหวนให้ได้ยิน
　　”แม่!ช่วยด้วย!”
　　”นี่มันตัวบ้าอะไร?!”
　　”ออกไป!”
　　ชูฮันและซูเฟิงต่างตกใจกับภาพที่ได้เห็นพวกเขามองภาพตรงหน้าตาค้างไม่หยุดอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี
　　บนผิวน้ำมันมีลูกผสมอย่างน้อย 20 ตัวลอยอยู่พร้อมเลือดที่เจิ่งนองไปทั่ว ส่วนลูกผสมที่เหลืออีกส่วนก็นอนหายใจรวยรินจะตายมิตายแหล่
　　เพราะ…
　　ศัตรูที่คิดกลับกลายเป็นงูยักษ์!
　　สีดำสนิท! 　　มันใหญ่โตจนบรรยายไม่ถูกเพียงแค่ภาพที่มันสามารถฆ่าลูกผสมได้ภายในพริบตาจนไม่มีลูกผสมได้ทันตั้งตัวและโจมตีกลับเลย มันน่าตกใจเหลืเกิน
　　ไม่มีผีไม่มีอะไรทั้งนั้น มีแต่งูยักษ์บ้าคลั่ง?!
　　สมองของชูฮันหยุดชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพยายามขบคิดหาเหตุและผลของสถานการณ์ที่เกิดขึ้น มันมีหลายจุดที่เกิดขึ้นโดยเขาไม่สามารถหาคำตอบได้ออก แต่แล้วทุกอย่างก็กระจ่างเมื่อได้เห็นการตายของลูกผสมรวดเดียว 20 ตัว
　　สาเหตุที่ลูกผสมระยะ5 ตัวแรกหายตัวไปในแม่น้ำเห็นได้ชัดว่าต้องมาจากงูยักษ์สีดำสนิทตัวนี้ นั้นจึงอธิบายได้อย่างดีว่าทำไมถึงไม่มีแม้แต่เลือดลอยขึ้นมาจากน้ำในตอนแรก เพราะลูกผสมระยะ 5 ถูกลากลงน้ำไปรัดจนจมน้ำตาย
　　ในขณะเดียวกันชูฮันเองก็สังเกตงูยักษ์ดำสนิทอย่างรอบคอไปด้วย มันให้ความรู้เหมือนกับมนุษย์อย่างมาก มันรู้ว่าเนื้อลูกผสมเป็นสิ่งที่ห้ามกิน มันจึงเพียงแค่ฆ่าอย่างเดียวเท่านั้น
　　หรือว่าเจ้างูยักษ์นี้เป็นพวกช่างเลือกในการกิน?
　　งูยักษ์?
　　ทันใดนั้นชูฮันก็คิดถึงอีกแง่หนึ่งได้ขึ้นมา…
　　”นี้มัน…”ซูเฟิงตกใจค้าง “นี้มันไม่ใช่ประเด็นเรื่องขาดกำลังคนเลยสักนิด ไม่มีใช่ปัญหาเรื่องพื้นที่ที่ไม่สะดวกในการจู่โจมด้วย ทำไมเจ้างูยักษ์นั่นถึงได้มีรสนิยมการกินแย่แบบนั้น?”
　　ชูฮันหรี่ตาจากนั้นก็หันไปสบตากับซูเฟิง “ตอนนี้มันมีลูกผสม 50 ตัวอยู่ในแม่น้ำ ตอนที่ลูกผสม 50 ตัวหายไป ตอนนั้นพวกมันอยู่ตรงไหนกัน?”
　　ในตอนนั้นกองทัพลูกผสมไม่ได้ลงมาเดินเรียบริมแม่น้ำเลย! 　　ซูเฟิงที่พึ่งจะคิดได้รีบโพล่งขึ้นมาทันที “แย่แล้ว! คนของเรากำลังเสี่ยง?”
　　มีงูยักษ์อยู่ในน้ำแสดงว่ามันยังมีตัวอื่นๆอยู่บนบกอีก ไม่อย่างนั้นมันจะอธิบายเรื่องการหายตัวไปของลูกผสม 50 ตัวก่อนหน้านี้ได้ยังไง?
　　ชูฮันเองก็แอบตกใจไม่น้อยหากไม่นานเขาก็กระพริบตา เงยหน้าขึ้นมองจ้องไปยังต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้าน
　　ท่าทางผิดแปลกไปของชูฮันไม่มีทางรอดพ้นสายตาของซูเฟิงไปได้เมื่อได้เห็นลูกผสมจำนวนมากนอนตายอยู่ในน้ำ และมีลูกผสมระยะ 6 ไม่กี่ตัวที่หนีไป ซูเฟิงก็อดทนรอไม่ไหว “ไม่ต้องมองแล้ว ฉันควรทำยังไงตอนนี้? ถ้ามันมีสัตว์ประหลาดอื่นซ่อนอยู่ในป่าล่ะ?”
　　สัตว์ประหลาดบ้าคลั่งเป็นสิ่งที่ทุกคนรู้ดีแก่ใจว่ามันน่ากลัวมากเพียงใดโดยเฉพาะงูยักษ์ที่ใหญ่โตและน่ากลัวยิ่งกว่าจิงโจ้ยักษ์ที่ปรากฏตัวในค่ายเขี้ยวหมาป่าซะอีก มันเหนือกว่างูตัวใหญ่ปกติ รูปร่างของมันเหมือนกับนากซะมากกว่า
　　ชูฮันยิ้มแปลกๆก่อนจะตบไหล่ซูเฟิงเบาๆ พยักหน้าไปยังทหารที่เหลือของทีม “พวกเรากระจายคนไปกำจักลูกผสมบางส่วนที่แยกตัวออกไปแล้ว ส่วนที่เหลือก็คือพวกระดับสูงที่สามารถรับมือกับลูกผสมระยะสูงไม่ก็พวกตัวหัวหน้าได้ ไม่ต้องเป็นกังวล”
　　พรึบ!
　　ทหารของชูฮันลงมือจัดการลูกผสมระดับสูงอย่างรวดเร็วส่วนตัวที่เป็นหัวหน้า…หลี่บี๋เฟิงขอจัดการเองกับมือ
　　ซูเฟิงเองก็อยากจะเข้าไปช่วยแต่ถูกชูฮันดึงเอาไว้
　　”นายทำอะไร?”ซูเฟิงที่ถูกห้ามเอ่ยถามชูฮันอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้เขากระวนกระวายจนเหงื่อตกไปหมดแล้ว “ฉันต้องไปดูสถานการณ์ เผื่อมีสัตว์ประหลาดบ้าคลั่งโผล่ออกมาอีก ทั้งสองร้อยอาจจะรับมือมันไม่ไหว”　　”มั่นใจได้พวกเขาปลอดภัย” หลังจากชูฮันเอ่ยออกมาเสร็จ เขาก็ชี้นิ้วไปที่ต้นไม้ด้านบน “ดูสิว่าคืออะไร”
　　ซูเฟิงเหลือบมองตามมือชูฮันและก็ได้สบตากับแววตาคู่หนึ่งที่น่ากลัวราวกับเปลวไฟกำลังลุกโชนมองจ้องลงมาที่ทั้งสองพอดีเหมือกนัน
　　นกเหยี่ยวยักษ์!
　　และเจ้านกเหยี่ยวตัวนี้มีรูปร่างที่กลายพันธุ์เพราะโลกาวินาศตัวของมันไม่ได้ยาวขึ้น ขนาดพอๆเดิม หากปีกทั้งสองข้างนั้นสยายใหญ่กว้างดูทรงพลังอย่างมาก ทั้งตัวของมันให้ความรู้สึกถึงอำนาจมหาศาล และแข็งแกร่งดุจหินผา
　　เมื่อได้เห็นภาพนี้ซูเฟิงก็สมองโล่งเปล่าไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าชูฮันต้องการจะบอกให้เขาทำอะไรกันแน่
　　”นี่มันสัตว์หายากเลยแถมยังเป็นเหยี่ยมตัวโตเต็มที่ปีกสยายสวยแบบนี้ ยิ่งหายากเข้าไปใหญ่” ซูเฟิงพล่ามออกมาเรื่อยๆอย่างทำตัวไม่ถูก “แล้ว หัวหน้า? เอ่อ นี่มันน่าอึดอัดชะมัด อืม แล้วคือมันอยู่ตรงนี้มาตลอด โดยที่เราไม่รู้สึกถึงภัยคุกคามจากมันเลย?”
　　”สายพันธุ์หายากที่ปรากฏตัวขึ้นและยังคอยจ้องสถานการณ์อย่างเงียบๆนายไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?” ชูฮันยิ้มอย่างมีเลศนัย
　　ซูเฟงคิดตามที่ชูฮันพูดแต่เป็นเพราะเขาเจอสถานการณ์แปลกๆเกิดขึ้นติดต่อกันหลายอย่าง สมองจึงเบลอไปหมดและคิดอะไรไม่ออก
　　ชูฮันเอื้อมมือขึ้นมาจับปลายจมูกและตะโกนใส่เหยี่ยวที่อยู่บนโต๊ะ”นายจะแสดงฝีมือหรือจะให้ทหารของฉันลงมือ!”