Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 902 ความวุ่นวายที่ตามมา

　　”กฎของราชาลูกผสม?”ซูเฟิงขมวดคิ้ว ขณะที่คนอื่นเองก็ไม่เข้าใจความหมายที่เหอเฟิงต้องการจะสื่อเหมือนกัน
　　”พวกมันคาดการณ์ไว้แล้วว่าฉันจะตัดสินเลือกทางนี้และก็ปล่อยให้ทีมลาดตระเวนทำไปตามที่คิดว่าถูกต้อง ในขณะที่พวกมันก็ดักคอยรอซุ่มโจมตีเราอยู่ โดยจงใจปล่อยกลุ่มซอมบี้ที่โจมตีผู้รอดชีวิตตามทางมาเป็นเหยื่อล่อพวกเรา!” เหอเฟิงอธิบายพร้อมกับความรู้สึกในใจที่ไม่อยากจะยอมรับเลยแม้แต่น้อย “ไม่ใช่ว่าเดินไปติดกับของพวกมัน แต่เป็นเพราะอีกฝ่ายเดาแผนการของเราออก เราก็เลยเหมือนกับเดินไปเข้าในเขาวงกตที่เต็มไปด้วยกับดักลวง!”
　　พูดมาถึงตรงนี้ทุกคนก็ตกใจ หน้าซีดเผือดผสมไปด้วยความกลัว
　　”ด้วยการใช้กลุ่มซอมบี้เป็นเหยื่อล่อพวกเราเข้าใจหุบเขา?”แววตาของซูเฟิงแข็งกร้าวด้วยความแค้น “นี้มันกลยุทธ์ที่ชูฮันใช้ตอนสงครามกลางภูเขาไม่ใช่รึไง? ในตอนนั้น กลุ่มลูกผสมที่คิดว่ากำลังไล่ตามเรา แต่ความจริงพวกมันถูกล่อเข้ามาในสนามรบที่เราวางกับดักรอเอาไว้”
　　”การต่อสู้ครั้งนี้พวกมันล่อให้เราต้องสูญเสียเพื่อนทหารในกองทัพเขี้ยวหมาป่าไป300 คน” เหอเฟิงกัดฟันพูด น้ำเสียงและสีหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจและรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด ตัวเขาพึ่งมาถึงค่ายเขี้ยวหมาป่าและก็ก่อความผิดพลาดที่ไม่น่าให้อภัย แล้วเขาจะอธิบายเรื่องนี้กับชูฮันยังไงดี?
　　”เราถูกหลอกเต็มๆเลยครั้งนี้!”เฉินช่าวเย่มีสีหน้ากังวล เขาเอื้อมมือไปจับปืนไรเฟิลของตัวเองอย่างโกรธแค้น จิตสังหารรุนแรงระเบิดออกมา
　　”ใช้กลลวงมัน…”
　　เป็นอีกครั้งที่ภายในเต้นท์ตกอยู่ในความเงียบทุกคนตกใจกับผลของการวิเคราะห์ที่ได้รับรู้ ในขณะเดียวกันความเข้าใจของสงครามที่พึ่งจบ กลยุทธ์ และวิธีการที่ศัตรูใช้มันเป็นการมองการณ์ไกลมันทำให้ทุกคนช็อคอย่างมาก
　　คล้ายกันเหลือกันมันบังเอิญเกินไป ภาพเหตุการณ์เดิมผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง แต้ครั้งนี้ตัวละครถูกสลับ ราชาลูกผสมช่างน่ากลัวจริงๆ มันสามารถจัดการกองทัพเขี้ยวหมาป่าได้อยู่หมัด!
　　พวกเขาอยู่ภายใต้การนำของชูฮันถึงแม้ว่าค่ายเขี้ยวหมาป่าจะพึ่งสร้างขึ้นได้ไม่นาน แต่ในสายตาของทุกคน มีกี่ครั้งที่กองทัพเขี้ยวหมาป่าสร้างเรื่องตะลึงโลก กี่ครั้งที่พวกเขาทำเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ให้เป็นไปได้ กี่ครั้งที่พวกเขาสร้างปาฏิหาริย์?
　　แต่นี้เป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกถึงหายนะจริงๆรู้สึกถึงความสิ้นหวังเป็นครั้งแรก และตระหนักได้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันวิกฤตรุนแรงมากขนาดไหน แต่ในใจลึกๆพวกเขาก็เข้าใจดีว่านี่คือสิ่งที่เรียกว่าสงคราม!
　　เมื่อไม่มีกลยุทธ์แผนการรบของชูฮันไม่มีขั้นตอนซับซ้อนและแผนการอันแข็งแกร่งของชูฮัน ทุกคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและถูกฆ่าโดยกลุ่มซอมบี้ นี้กลายเป็นหนามที่ทิ่มแมงในใจของทุกคน มันไม่ได้เจ็บปวดทรมาน แต่มันทิ้งแผลเป็นไว้ในใจของพวกเขา
　　”เกรงว่ามันจะยังมีเรื่องที่ร้ายแรงยิ่งกว่า”จู่ๆท่ามกลางความเงียบ เหอเฟิงก็พูดขึ้นมา “เจียงเทียนชิง ทีมลาดตระเวนไม่ได้รายงานกลับมาเกินเวลาปกตินานเท่าไหร่แล้ว?”
　　ทุกคนที่ได้ยินตาโตสายตาจับจ้องไปที่เจียงเทียนชิงเป็นตาเดียวกันหมด ความรู้สึกหดหู่ก่อตัวขึ้นทันที
　　เจียงเทียนชิงตัวเย็นวาบเมื่อนึกทบทวนตามคำพูดของเหอเฟิงเหงื่อไหลย้อยจากหน้าผากลงมาตามกรอบหน้า แววตาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
　　เหอเฟิงค่อยๆพูดออกมาช้าๆน้ำเสียงเต็มไปด้วยจิตสังหารแรงกล้า “พวกเราถูกล้อมแล้ว”　　ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ทีมลาดตระเวนของกองทัพเขี้ยวหมาป่าจะต้องรายงานสถานการณ์บริเวณที่ได้รับการตรวจสอบกลับมาแล้ว ไม่ว่าจะมีอะไรผิดปกติหรือไม่ก็ตาม พวกเขาจะต้องรายงานกลับมาตามเวลาที่กำหนดเอาไว้ ซึ่งนี้เป็นนิสัยที่ชูฮันชอบบังคับให้พวกเขาทำในตอนที่ถูกฝึก
　　ตอนนี้เหล่าผู้นำทั้งหลายของกองทัพเขี้ยวหมาป่ารวมตัวกันอยู่ในเต้นท์เป็นเวลาสามชั่วโมงแล้ว ทว่าทีมลาดตระเวนยังไม่ได้ติดต่อกลับมารายงานสถานการณ์เลยสักครั้ง นั่นมันหมายความว่ายังไงล่ะ?
　　ก็หมายความว่าทีมลาดตระเวนที่ควรจะกลับมาได้แล้วคงถูกโจมตีไปแล้ว!
　　พวกเขามัวแต่อาลัยอาวรณ์อยู่กับความพ่ายแพ้หลังสงครามโดยเมินเฉยต่อรายละเอียดพวกนี้ไปอย่างสิ้นเชิง!
　　”เร็วเข้ารีบตรวจสอบเสบียงและอาวุธของเราทั้งหมด บอกให้ทีมลาดตระเวนทั้งหมดระวังตัวขึ้นเป็นสองเท่า และให้ทั้งสี่ทีมหลักเตรียมตัวพร้อมกับสถานการณ์ฉุกเฉินเอาไว้” เหอเฟิงสั่งการทันที แววตาวาววับ “คืนนี้เราจะสู้ตรงๆ ไม่มีแผนอะไรทั้งนั้น!”
　　”ครับ!”
　　——————-
　　ในคืนนั้นซางจิ่วตี้ที่กำลังทำงานอยู่ที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าตลอดจนไม่ได้พักผ่อนเพื่อแก้ไขปัญหา ทั้งชั้นที่เธออยู่นั้นเปิดไฟสว่างจ้าและไม่มีใครสักคนในคืนนั้นได้พักกันเลย ทุกคนต่างรีบระดมทรัพยากรทั้งหมดที่มีเพื่อมาจัดการหาทางออกของปัญหาในขณะนี้
　　สงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้วแต่ทรัพยากรในค่ายยังมีไม่พอ ที่น่ากังวลยิ่งกว่านั้นก็คือพวกเขาาขาดการติดต่อกับกองทัพเขี้ยวหมาป่ามาสองวันแล้ว
　　เกิดอะไรขึ้นในภูเขารึเปล่า?
　　ในเวลาเดียวกันภายในค่ายไม่มีกองทัพคอยปกป้องเลย เหลือเพียงแค่ทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ต้องคอยประจำการเอาไว้ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่การป้องกันของค่ายอ่อนแอที่สุด รวมกับหนอนบ่อนไส้ที่ซ่อนตัวอยู่ภายในค่ายแล้ว ไหนจะข่าวการตายของชูฮันที่แพร่ไปทั่ว ซางจิ่วตี้กลัวเหลือเกินว่ามันจะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นกระทันหันในตอนนี้
　　ในช่วงเวลาสงครามทุกคนคิดว่าค่ายเขี้ยวหมาป่ายังมีกองทัพเขี้ยวหมาป่าคุ้มกันอยู่ ทว่าเพียงแค่ช่วงสองสามวันแรกที่เกิดการต่อสู้ มันก็เกิดปัญหาขาดแคลนเสบียงซึ่งเป็นปัญหาหลักซึ่งซางจิ่วตี้ไม่กล้าจะคิดเลยว่าถ้าสงครามนี้ลากยาาวเหมือนกับค่ายหนานตู้ ค่ายเขี้ยวหมาป่าจะสามารถรอดไปได้รึไม่
　　สิ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญก็คือชาวบ้านของค่าย!
　　ผู้รอดชีวิตที่ถูกพาตัวเข้ามาลี้ภัยในค่ายได้มาถึงขีดจำกัดแล้วในตอนนี้โชคดีที่มีพวกเขายังมีพื้นที่พอจะรับรอง ซึ่งในตอนนี้มันได้กลายเป็นถ้ำของผู้ลี้ภัยไปแล้ว
　　แม้ว่าการกระทำเช่นนี้จะสามารถช่วยลดจำนวนผู้รอดชีวิตที่จะติดเชื้อและกลายเป็นซอมบี้ได้แต่เมื่อมีคนมากมายหลั่งไหลเข้ามาในค่ายมันก็จะเกิดภาระความรับผิดชอบที่เกินกว่าพวกเขาจะรับไหว
　　นอกเหนือจากนี้ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือเรื่องของอาหารในโลกาวินาศมันคืออันตรายที่ซ่อนอยู่ในที่มืดที่จะค่อยๆระเบิดออกมา ไหนจะเรื่องที่ผู้ลี้ภัยกลุ่มใหญ่จะสร้างปัญหาภายในให้กับค่ายเขี้ยวหมาป่า!
　　การข่มเหงผู้หญิงถูกข่มขืน การฆาตรกรรม
　　ความวุ่นวายและความรุนแรงมากมายที่หาแทบไม่ได้ในค่ายเขี้ยวหมาป่าเกิดขึ้นมากมายไม่รู้จบซึ่งทำให้ซางจิ่วตี้ที่ต้องควบคุมดูแลค่ายกดดันอย่างมาก พวกคนที่มาใหม่พวกนี้เลวร้ายไม่ต่างจากซอมบี้หรือลูกผสม พวกเขาไม่สนใจสงคราม ไม่สนว่าเราจะแพ้หรือชนะ พวกเขาไม่สนใจอะไรค่ายเขี้ยวหมาป่าเลยสักนิด!
　　ด้านที่น่าเกลียดที่สุดของมนุษยชาติได้ถูกเปิดเผยออกมาให้เห็นในตอนนี้ทุกพฤติกรรมชั่วร้าย เลวทรายไม่ได้เกิดขึ้นกับแค่คนพวกนี้เท่านั้น แต่มันยังนำพาความเลวร้ายมาสู่ชาวบ้านของค่ายเขี้ยวหมาป่าอีกด้วย
　　เพิ่มความสับสนวุ่นวายเข้าไปอีก!
　　ซางจิ่วตี้ที่อยู่ภายใต้แสงไฟในยามค่ำคืนเธอจ้องไปที่เอกสารซึ่งเป็นรายงานตรงหน้าด้วยสีหน้าเย็นชาซึ่งแม้แต่ชูฮันก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อน มันเป็นเพราะเหตุการณ์ที่พึ่งจะเกิดขึ้น เด็กผู้หญิงหลายคนถูกคนงานของค่ายเขี้ยวหมาป่าทารุณและข่มขืน ซึ่งมีพยานเห็นหลายคน
　　เด็กพวกนี้ได้รับการเลื่อนตำแหน่งโดยซางจิ่วตี้เองกับมือเป็นเด็กที่มีความสามารถและขยัน มีประโยชน์อย่างมากต่อกองทัพเขี้ยวหมาป่า…
　　แต่แล้วสิ่งที่พวกเธอได้รับกลับเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดจากพวกคนที่ต่ำตมที่สุดพวกนี้!
　　สถานการณ์ของค่ายเขี้ยวหมาป่าตอนนี้เลวร้ายและวิฤตอย่างมาก!