Eternal Reverence เทพบุตรฟ้าประทาน - ตอนที่ 184

บทที่ 184

สมาคมมือปีศาจ

“เจ้ากับข้าไม่มีความจำเป็นที่ต้องสู้กัน ข้าแนะนำให้เจ้าอย่ากระทำใดๆ เพื่อผลประโยชน์ของเจ้าเอง”

เจียงหนัวไห่เป็นเพียงระดับ 3 ของขอบเขตปฐพี หลี่ฟูเฉินมีความมั่นใจยิ่งสำหรับการที่จะเอาชนะเขา

“เจ้าเหมือนจะพูดจาใหญ่โตได้ดี” เจียงหนัวไห่เคลื่อนไหว

ราวกับสายลม เจียงหนัวไห่ปรากฏตัวต่อหน้าหลี่ฟู่เฉินในทันที และส่งวิชาฝ่าเมฆหนามายังเขา

รัศมีเงาฝ่ามือเกาะกลุ่มอย่างหนาแน่น มันครอบคลุมเส้นทางหลบหนีของหลี่ฟู่เฉิน

“ดั่งเช่นที่ข้ากล่าว เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า”

ร่างของหลี่ฟู่เฉินหายไปราวกับภูติผี

นัยน์ตาของเจียงหนัวไห่เบิกกว้าง ฝ่ายตรงข้ามของเขาหนีออกจากทักษะฝ่ามือของเขาได้?

กวาดสายตาของเขาไปรอบๆ เจียงหนัวไห่พบหลี่ฟู่เฉิน เขาใช้เทคนิคตัวเบาและไล่ตามหลี่ฟูเฉิน จากนั้นเขาก็ส่งไปอีกสองฝ่ามือ เพิ่มพลังจากฝ่ามือก่อนเป็นสองเท่า

ทันใดนั้นร่างของหลี่ฟู่เฉินก็หันกลับมา หนึ่ง.. สอง.. สาม…

ภาพติดตาเห็นได้เป็นชุดๆ ขณะที่หลี่ฟูเฉินหายไปจากสายตาของเจียงหนัวไห่

“เจ้าเข้าใจเจตจำนงเทคนิคตัวเบาหรือไม่?” รูม่านตาของเจียงหนัวไห่หดตัวลง

นิกายวารีครามเป็นนิกายที่มุ่งเน้นไปยังเต๋าแห่งดาบ โดยปกติแล้วศิษย์ส่วนใหญ่จะเน้นไปที่ทักษะดาบเสียมากกว่า ในขณะที่ทักษะต่อสู้อื่นๆ เป็นเพียงแค่ส่วนประกอบ มันไม่บ่อยนักที่ใครบางคนสามารถเข้าถึงขั้นภวังค์ในทักษะอื่นๆ นอกจากทักษะดาบ จากมุมมองของเจียงหนัวไห่ หลังจากเข้าถึงขอบเขตสวรรค์ได้แล้วใครก็สามารถเข้าถึงขั้นภวังค์ในทักษะต่อสู้ลึกลับขั้นต่ำอื่นๆ ได้ และเข้าใจเจตจำนงของสิ่งนั้น

หลี่ฟู่เฉินไม่ตอบกลับ ขณะที่เขายืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่ในสวน

“เจ้าเข้าใจเจตจำนงเทคนิคตัวเบาแล้วอย่างไร? ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะเร็วกว่าดาบของข้า” เจียงหนัวไห่ชักดาบของเขาออกมา และตวัดดาบออกไปสามครั้ง เจตจำนงแห่งดาบที่พลุ่งพล่านดูคล้ายกับทะเลสาบ

สึบ!

ต้นไม้ใหญ่ถูกแยกออกเป็นสามส่วน และเปลี่ยนเป็นเศษเล็กเศษน้อยทันที

“ข้าเห็นเจ้า อย่าได้คิดที่จะหนีไปรอบๆ”

ด้วยเจตจำนงแห่งดาบที่กำหนดเป้าหมายแล้ว เขาเห็นร่างหนึ่งพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มเย็นชาออกมา ขณะที่คิดว่าคนที่อยู่กลางอากาศไม่สามารถยืมพลังจากสิ่งใดเพื่อหลบจากเขาได้

“วารีหยก ทะยาน!”

เจตจำนงแห่งดาบพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ลายเส้นของดาบพลังฉียิงตรงไปที่หลี่ฟู่เฉิน

“เจ้าแน่ใจหรือว่าเห็นข้า?”

หลี่ฟูเฉินปรากฏตัวด้านหลังเจียงหนัวไห่และส่งเขาบินออกไปด้วยหมัด

ล้มลงบนพื้นอย่างน่าสังเวช เจียงหนัวไห่ดูไม่พอใจ เทคนิคตัวเบาของหลี่ฟู่เฉินโดดเด่นเกินไป ตั้งแต่แรก เจียงหนัวไห่ไม่แต่จะสัมผัสกับเสื้อผ้าของหลี่ฟู่เฉินได้

เจียงหนัวไห่ยังคงมีไพ่ตายที่เขาไม่ได้เผยออก แต่หลี่ฟู่เฉินก็เช่นกัน

“รวม! เร็ว ทุกคนมารวมตัวกัน!”

ในเวลาที่เจียงหนัวไห่กำลังจะทำการโจมตีอีกครั้ง เสียงของซูฉิงไห่ก็ดังก้องขึ้น

เค้นเสียงอย่างเย็นชา เจียงหนัวไห่ออกจากลานเล็กๆ ของหลี่ฟู่เฉิน

‘รวมตัวทันที? กำลังจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น?’ หลี่ฟู่เฉินคิดในใจของเขา ในขณะที่ไม่สนใจเจียงหนัวไห่

หอประชุม

ทีมทั้งห้าของกลุ่ม 10 มีสมาชิกทั้งหมด 25 คนอยู่ที่นี่แล้ว เมื่อรวมเฉินต้าเซียง มันจึงเป็น 26

มองไปรอบๆ หลี่ฟู่เฉินสังเกตเห็นว่ามีศิษย์หลักทั้งหมดเจ็ดคน

เหตุผลที่ทำให้เขาแน่ใจเป็นเพราะช่องว่างของอายุ สมาชิกที่เหลือมีอายุอย่างน้อย 40 หรือ 50 ปี

เฉินต้าเซียงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ่มลึก “เจ้าคงไม่คิดว่ามันน่าเบื่อใช่หรือไม่?! ตอนนี้เป็นโอกาส! จากรายงานของหน่วยลาดตระเวน มีร่องรอยของสมาคมสาขามือปีศาจในพื้นที่ด้านตะวันออกของเมืองเขาทมิฬ เนื่องจากกลุ่ม 1 2 และ 3 ออกไปทำภารกิจอยู่ จึงเหลือแค่ 7 กลุ่มเท่านั้นที่จะต้องมุ่งหน้าออกไป เพื่อกำจัดสมาคมสาขามือปีศาจ”

“เยี่ยม! ข้าอยู่ที่นี่มาสองเดือนแล้ว แต่ก็ได้ทำเพียงภารกิจเล็กๆ เพียงหนึ่งภารกิจเท่านั้น ข้ายังไม่เคยเห็นนักสู้เต๋าปีศาจอย่างที่ควรจะเป็นแม้แต่น้อย” ศิษย์หลักกลายเป็นตื่นเต้น

เฉินต้าเซียงจ้องมองเขาและกล่าว “สมาคมมือปีศาจเป็นหนึ่งในสิบองค์กรระดับบนของนักสู้เต๋าปีศาจในแคว้นวารีครามเรา แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่ฝ่ายสาขา เราก็ไม่สามารถประมาทพวกนั้นได้ อย่าประมาท หากไม่เช่นนั้นแล้ว เจ้าอาจสูญเสียชีวิตขิงตนไปได้”

เขากลัวอย่างแท้จริงว่าเหล่าศิษย์หลักจะบุ่มบ่ามและรีบไปที่แนวหน้า

“เอาล่ะ ตอนนี้ไปพบกับอีกหกกลุ่มได้แล้ว”

เฉินต้าเซียงโบกมือแล้วเดินออกไปที่จัตุรัส

ที่จัตุรัส อีกหกกลุ่มอยู่ที่นั่นแล้ว

“ฟู่เฉินชิตี๋ ดูนั้น นั้นดาบไร้อารมณ์ชิเซียง”

เซียงเทียนเชียงยืนอยู่ข้างหลี่ฟู่เฉินและชี้ไปยังเด็กหนุ่มรูปหล่อที่เย็นชาที่สุดในจัตุรัส

“ดาบไร้อารมณ์?” หลี่ฟู่เฉินมองดู

ในช่วงยุคของดาบคลั่ง เฉพาะดาบพยัคฆ์และดาบไร้อารมณ์เท่านั้นที่สามารถจับคู่ความสามารถกับเขาได้

ทั้งสามคนนั้นแก่กว่าหลี่ฟู่เฉินมาก โดยธรรมชาติความสามารถที่พวกเขามีย่อมน่าหวาดกลัว

หลี่ฟู่เฉินคิดว่าเขาในปัจจุบันเขายังไม่เหมาะสมกับพวกเขา เขาคาดว่าเขาจะพ่ายแพ้ในเวลาไม่กี่วินาทีโดยพวกเขา

รู้สึกถึงการจ้องมองจากหลี่ฟู่เฉิน ดาบไร้อารมณ์ก็หันกลับมามองเช่นกัน

ดวงตาของพวกเขาประสานกันในทันที มันก่อเกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงต่อดวงตาของหลี่ฟู่เฉิน

สภาวะพลังฉีของเขาแหลมคมเกินไป แม้แต่กระทั่งดวงตาของเฉินต้าเซียงก็มีพลังเช่นนี้ หลี่ฟู่เฉินรู้สึกได้ถึงเจตจำนงอันแรงกล้าของดาบไร้อารมณ์ มันแข็งแกร่งกว่าศิษย์หลักในนิกายคนใดๆ ที่เขาเคยเห็น ดูเหมือนจะเทียบเท่ากับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตสวรรค์

‘ควรค่าแก่สมยานามดาบไร้อารมณ์!’ หลี่ฟู่เฉินตกใจ

“เป็นดวงตาที่น่ากลัวอย่างแท้จริง”

ร่างกายของเซียงเทียนเชียงสั่นเท้า วิญญาณของเขาด้อยกว่าหลี่ฟู่เฉินมาก แม้ว่าดาบไร้อารมณ์จะไม่ได้มองมาที่เขาโดยตรง แต่การมองมาในทิศทางของเขาก็ทำให้เขารู้สึกไม่สบายตัวและทำให้ร่างกายของเขารู้สึกได้ถึงความเสียวซ่า

หวังกานเดินออกจากห้องประชุม “ภารกิจนี้จะนำโดยหัวหน้าของกลุ่ม 4 ลั่วฮุ่ย ทุกคนต้องฟังคำสั่งของเขาและเดินทางออกไปทันที”

“ทราบ!” ทุกคนตะโกนอย่างพร้อมเพรียง

สมาชิกทั้งหมด 182 คน ขี่ม้าเลือดปีศาจระดับ 2 182 ตัว ทุกคนเดินทางออกจากสาขาที่เจ็ดอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน ศิษย์ฝ่ายหลายพันคนก็ตามมาด้วยการขี่ม้าเลือดปีศาจระดับ 2

การกำจัดสมาคมมือปีศาจ มันย่อมเป็นการต่อสู้ของผู้เชี่ยวชาญกับผู้เชี่ยวชาญ สมุนกับสมุน จะไม่มีใครรอดชีวิตไปได้ ศิษย์ฝ่ายอยู่ที่นั่นเพื่อสังหารสมาชิกขอบเขตต้นกำเนิดจากสมาคมมือปีศาจ

***

พื้นที่ทางตะวันออกของเมืองเขาทมิฬไม่ไกลจากสาขาที่เจ็ดมากนัก พวกเขามาถึงในสามวัน

จากระยะไกล คฤหาสน์ธรรมดาสามารถเห็นได้ในสายตาของทุกคน

ลั่วฮุ่ยเหวี่ยงแขนอันใหญ่โตของเขา “ฆ่าพวกมัน!”

ตามข้อมูล คฤหาสน์ธรรมดาๆ นี้จริงๆ แล้วเป็นของเหล่าตระกูลชั้นรอง แต่ก็ถูกควบคุมโดยสมาคมมือปีศาจมานานแล้ว

“ฆ่า!” ผู้คนหลายพันคนลงจากหลังม้าและล้อมรอบคฤหาสน์จากทุกทิศทุกทาง

ภายในคฤหาสน์…

“เวรเอ้ย มันจะต้องเป็นพวกฝ่ายสาขาที่โพลงที่ตั้งของเราออกไป ทุกคนวิ่งออกไปและต่อสู้!”

ผู้บัญชาการของสมาคมสาขามือปีศาจเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุดของขอบเขตปฐพี ที่ด้านข้างของเขามีนักสู้ขอบเขตปฐพีขั้นสูงสุดอยู่อีก 6 คน

“ฆ่า!”

คล้ายกับน้ำที่ไหล่บาก สมาชิกของสมาคมมือปีศาจรีบออกไป

มีนักสู้ขอบเขตต้นกำเนิดประมาณ 2,000 คนแ ละนักสู้ขอบเขตปฐพี 100 คน พวกเขาส่งเสียงดังออกมา

“นักสู้ขอบเขตปฐพีจำนวนมาก”

นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่ฟู่เฉินเห็นนักสู้ขอบเขตปฐพีจำนวนมากในการเข่นฆ่ากัน ฉากที่ยิ่งใหญ่นี้สร้างละอองเลือดขึ้นมา ราวกับกับว่าจู่ๆ มันก็ปรากฏได้เอง

บูม บูม บูม…

คนแรกที่สร้างเสียงระเบิดคือนักสู้ขอบเขตปฐพี

นักสู้ขอบเขตปฐพีสามารถปลดปล่อยพลังฉีได้ ก่อนที่ทั้งสองฝ่ายจะปะทะกัน แรงกดดันพลังฉีที่น่ากลัวก็ได้ปะทะกันก่อนแล้ว ทันใดนั้นเอง ทรายและหินก็ลอยไปทั่ว พายุรุนแรงถูกปลุกขึ้นและสิ่งที่ตามมาคือฉากของเลือด

มีสมาชิกของสมาคทมือปีศาจและสมาชิกของกลุ่มที่เจ็ดล้มลงไป

“ตาย!”

หลี่ฟู่เฉินใช้ออกพายุดาวตก มันเจาะทะลุร่างนักสู้ขอบเขตปฐพีจากสมาคมมือปีศาจทันที แต่ก็มีคนอื่นที่มีความสามารถค่อนข้างแข็งแกร่งและสามารถป้องกันพายุดาวตกของหลี่ฟู่เฉินได้