ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ - ตอนที่ 2223 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (64) / ตอนที่ 2224 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (65) - novel-lucky

ตอนที่ 2223 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (64)

ทีแรกเธอตั้งใจว่าจะแค่มาจัดการหลินฉิงแล้วก็รีบไป จึงได้แขวนป้ายห้องน้ำชำรุดเอาไว้ด้านนอก แล้วทำไมคนถึงยังเข้ามาที่นี่กันอีกล่ะ แค่ยังมีคนมายังไม่พอ ขนาดหลินฉิงส่งเสียงดังโวยวายขนาดนี้ ก็ยังไม่มีใครสังเกตเห็นอีก นี่มันผิดปกติเกินไปแล้ว

“เฮอะ!” อยู่ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นในห้องน้ำใหญ่ ทำเอาหลี่ชุ่ยชุ่ยสะดุ้งเฮือกด้วยความกลัว หญิงสาวลนลานยกมือลูบไหล่ตัวเองและร้องถามขณะกัดริมฝีปากว่า “เธอกำลังจะตายอยู่แล้ว ยังจะหัวเราะทำไมอีก”

ดวงตาของหลินฉิงยิ่งหวาดหวั่นขึ้นไปอีก “ฉะ…ฉันไม่ได้หัวเราะ”

“ไม่ได้หัวเราะเหรอ นอกจากเธอกับฉันแล้ว ยังจะมีใครอยู่ในห้องน้ำนี้อีกล่ะ” หลี่ชุ่ยชุ่ยตวัดเสียงถาม

คิดว่าจะขู่เธอเหรอ ไม่มีทาง! ไม่ว่าจะยังไง นังหลินฉิงนี่ก็ต้องตาย!

เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ หลี่ชุ่ยชุ่ยก็เดินย่างสามขุมเข้าไปหาหลินฉิงอีกครั้ง มีดในมือเธอตวัดขวับลงมา

“เฮอะ…” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งที่ข้างหูหลี่ชุ่ยชุ่ย

คราวนี้ เธอได้เห็นหลินฉิงที่หลับตาแน่นปี๋ด้วยความกลัว และปากของหลินฉิงก็ไม่ได้ขยับแม้แต่น้อย หรือว่า มีอีกคนอยู่ในห้องน้ำนี่อย่างงั้นรึ

มือของหลี่ชุ่ยชุ่ยสั่นเทิ้มจนถือมีดไม่อยู่ มีดหล่นไถลไปกับพื้น

ใบหน้าของเธอซีดเหมือนศพ ริมฝีปากสั่นระริก “ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ ใครกัน”

ครู่เดียวต่อมา ทั้งหลินฉิงและหลี่ชุ่ยชุ่ยต่างก็รู้สึกได้ถึงอากาศในห้องที่อยู่ๆ ก็เย็นยะเยือกขึ้น แสงไฟที่กะพริบไม่หยุดจนทำให้ทั้งคู่ขนหัวลุก

“ฟู่…”

ลมเย็นพัดผ่าน และเธอเหมือนว่ามันจะจงใจพัดเฉียดหูของหลี่ชุ่ยชุ่ยโดยตรง ความคิดจิตใจทั้งหลายของเธอเริ่มพังทลาย หญิงสาวส่งเสียงหวีดร้องแหลมเสียดหู เธอลนลานไปหยิบมีดและหันมาและเริ่มฟันไปทั่ว แต่ด้านหลังของเธอกลับมีเพียงธาตุอากาศ

“ใครอยู่ที่นั่นน่ะ! ใครมาปลอมตัวเป็นผีหลอกคนแบบนี้! หลี่ชุ่ยชุ่ยไม่เคยเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ รีบโผล่หัวออกมาได้แล้ว!”

ร่างขาวๆ ร่างหนึ่งลอยละล่องผ่านหลี่ชุ่ยชุ่ยไป แต่มันรวดเร็วเสียจนทำให้ร่างของเธอต้องโงนเงนด้วยความหวาดกลัวจนแทบจะล้ม “แกเป็นใครกัน!”

หรือจะเป็นเพราะหลินฉิงอยากจะฆ่าเธอ ก็เลยจ้างคนมาขู่ให้เธอกลัวกันแน่นะ แต่ยัยเด็กนี่ไม่น่าจะมีสติปัญญาถึงขนาดนั้น

ติ๋งติ๋ง

เสียงน้ำหยดดังก้องไปทั่วห้องน้ำที่เงียบสงัด ทุกหยดสะท้อนชัดเจนอยู่ในหูเธอ

หลี่ชุ่ยชุ่ยรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างหยดลงมาบนศีรษะ เธอรีบเช็ดออกโดยเร็ว ด้วยแสงสว่างจากหลอดไฟที่กะพริบติดๆ ดับๆ หญิงสาวจึงมองเห็นมือที่แดงฉานของตัวเอง

เลือด!

“กรี๊ด!”

ภาพที่เห็นทำเอาหลี่ชุ่ยชุ่ยหวาดกลัวสุดขีด เธอหวีดร้องเสียงแหลม แต่เมื่อคิดจะเงยหน้าขึ้นมอง ศีรษะที่มีเส้นผมสีดำปกคลุมอยู่ทั่วก็ค่อยๆ เคลื่อนลงมาจากอากาศด้านบน ลงมาประจันอยู่ต่อหน้าเธอ

เมื่อหลินฉิงมองเห็นเข้า ก็ถึงกับเป็นลมทรุดฮวบลงกองอยู่กับพื้น

หลี่ชุ่ยชุ่ยเองก็อยากจะเป็นลมเช่นกันแต่ก็ทำไม่ได้ เธอถามด้วยเสียงสั่นว่า “นี่แกเป็น…ผีหรือว่าคน”

“เหอะ” หญิงสาวผมยาวส่งเสียง เป็นเสียงที่น่ากลัวอย่างยิ่ง ทำให้คนฟังรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัว “เธอจำฉันไม่ได้เหรอ”

มือผอมเกร็งราวกับโครงกระดูกยกขึ้นเสยผมยาวของตนออก แล้วใบหน้าที่เปื้อนเลือดและเน่าเปื่อยก็เผยออกมา ลูกตาของมันแทบพลัดหลุดจากเบ้าตากลวงโบ๋ ปากฉีกกว้าง เสียงหัวเราะเย็นยะเยือกล่องลอยออกมา

“ชุ่ยชุ่ย ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน…เธอสัญญากับฉันไว้ว่าจะดูแลลูกสาวฉัน แล้วทำไมถึงได้ขับไล่เธอ”

ทุกประโยคที่พูดราวกับจะมาเอาชีวิต นั่นทำให้ฟางแห่งสติเส้นสุดท้ายของหลี่ชุ่ยชุ่ยพังพินาศลง หญิงสาวคุ้มคลั่งทันที ตวัดมีดจ้วงแทงซากศพผู้หญิงตรงหน้าเป็นพัลวัน แต่ทุกครั้งที่ถูกตัว มีดจะทะลุผ่านอากาศ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่ดังเดิมพร้อมรอยยิ้มอันเลือนลาง

ตอนที่ 2224 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (65)

“หลี่ชุ่ยชุ่ย ฉันต้องตายอย่างอนาถ แล้วทำไมเธอถึงไม่ช่วยฉัน ทำไมเธอถึงไม่ช่วยลูกสาวฉัน”

ภายใต้แสงไฟกะพริบ ใบหน้าของหญิงผู้นั้นเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายและชวนสยดสยอง น้ำเสียงทุกข์ทรมานของนางราวกับดังมาจากนรก หลี่ชุ่ยชุ่ยตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว

“เหมี่ยวฟาง ไว้ชีวิตฉันด้วยเถอะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ เป็นเพราะอวิ๋นเทียนฉีนั่นแหละ! ไปตามหาเขาสิ ถ้าเธออยากหาตัวการละก็! เป็นความผิดของเขานั่นแหละ!”

ใช่แล้วละ เป็นเพราะอวิ๋นเทียนฉีทั้งหมด ถ้าเขาไม่ไปอยากได้ใคร่ดีสมบัติของพี่ชายตัวเอง พวกเธอก็คงไม่ต้องมาคิดหาวิธีฉกชิงสมบัติพวกนั้นมาเป็นของตัวเอง

“พวกแกต้องตายทั้งคู่นั่นแหละ! ต้องตาย!”

ใบหน้าเปื้อนเลือดของผู้หญิงคนนั้นอยู่ๆ ก็ถลันเข้ามาใกล้ บนหน้าอกของนางมีรูที่มีเลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุด มือของนางบีบคอหลี่ชุ่ยชุ่ย สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นและน่าสยดสยอง

“กรี๊ด!” หลี่ชุ่ยชุ่ยกรีดร้อง ตาเหลือกถลนไปข้างหลัง หน้ามืด ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี...

เมื่อตื่นขึ้น เธอพบว่าตัวเองอยู่ในคฤหาสน์ เธอยกมือขึ้นนวดต้นคอที่ปวดหนึบ รู้สึกถึงความไม่ปกติบางอย่าง

“นี่ฉัน…ฝันไปงั้นเหรอ”

จะมีผีแบบนั้นในโลกนี้ได้ยังไงกันล่ะ ถึงยังไง ถ้าเหมี่ยวฟางอยากจะแก้แค้นจริงก็คงจะมาเสียตั้งนานแล้ว ไม่รออยู่จนถึงป่านนี้หรอก

“แม่คะ” เสียงขลาดกลัวของเด็กหญิงตัวน้อยดังมาจากด้านฉันง

หลี่ชุ่ยชุ่ยค่อยๆ ฟื้นคืนสติและหันไปมองดูเด็กหญิงตัวเล็กที่สวมชุดกระโปรงเธอหญิง ในมืออุ้มตุ๊กตา หญิงสาวขมวดคิ้ว “นี่พ่อเรายังไม่กลับมาอีกเหรอ”

เด็กหญิงพยักหน้า “คุณลุงตำรวจบอกว่าคุณแม่เป็นลมอยู่ในห้องน้ำที่คาเฟ่ พวกเขาก็เลยพามาส่งบ้านค่ะ หนูเพิ่งโทรหาพ่อ พ่อบอกว่างานยุ่ง ก็เลยไม่กลับมาค่ะ”

“งานยุ่ง งานยุ่ง งานยุ่ง! ฉันละอยากรู้นักว่าเขาจะยุ่งอะไรได้ทั้งวัน!” หลี่ชุ่ยชุ่ยปาหมอนในมือด้วยความโกรธเกรี้ยว สีหน้าเคียดแค้นน่ากลัว จนทำให้เด็กหญิงหวาดผวา

“แม่คะ แม่ไปสู้กับใครมาข้างนอกรึเปล่าคะ” เด็กหญิงถามอย่างซื่อๆ ด้วยดวงตากลมโตไร้เดียงสา

หลี่ชุ่ยชุ่ยสะดุ้ง “ลูกหมายความว่ายังไง”

“ก็ที่คอของแม่มีรอยนิ้วมือ…” เด็กหญิงชี้ที่คอของมารดาพร้อมแววหวาดกลัวในดวงตา

สีหน้าของหลี่ชุ่ยชุ่ยเปลี่ยนไปทันที “รีบไปเอากระจกมาให้แม่หน่อย”

“ได้ค่ะ” เด็กหญิงรับคำเป็นอย่างดี แล้วรีบวิ่งไปยังโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อหยิบกระจกแต่งหน้าแบบยุโรปมายื่นส่งให้

จากกระจก หลี่ชุ่ยชุ่ยมองเห็นรอยนิ้มมือแดงก่ำบนลำคอ ก่อนจะกรีดร้องออกมา และปากระจกทิ้งไปทันที

“เหมี่ยวฟาง…เหมี่ยวฟางกลับมาแล้วจริงๆ”

ภาพที่เห็นก่อนหน้านี้ไม่ใช่ความฝัน

หลี่ชุ่ยชุ่ยรีบลนลานคว้าโทรศัพท์แล้วกดโทรออก แต่ไม่ว่าเสียงสัญญาณจะดังอยู่นานแค่ไหน ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีคนรับสาย

“เสวี่ยเหลียน รู้รึเปล่าว่าพ่อเราไปไหนน่ะ” หลี่ชุ่ยชุ่ยถามพลางกัดริมฝีปาก

เด็กหญิงส่ายหน้า “คุณพ่อไม่ได้บอกหนูค่ะ”

“ไปตามคนขับรถมา แม่ต้องไปบริษัท!” หลี่ชุ่ยชุ่ยรีบตะกายลงจากเตียง คว้าเสื้อคลุมมาสวมก่อนจะเดินออกจากห้องไป

…

ที่บริษัทอวิ๋นเภสัชกรรม

ภายในออฟฟิศมีแสงไฟสว่าง ผู้ชายกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานโดยมีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนตักของเขา

“ท่านประธานคะ พนักงานกลับกันไปเกือบหมดแล้ว เราสองคนจะ…” นิ้วของเธอไล้ไปมาบนหน้าอกเขา ก่อนจะถอดเสื้อของเขาออกอย่างเคยคุ้น รอยยิ้มยั่วยวนผุดพรายอยู่บนริมฝีปาก