แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1165 คุณพ่อจอมใส่ใจคุณแม่แสนละเลย

“… ขอบคุณแม่ยำยที่เลี้ยงคุณกับต้ำหลงมำจนโตได้ขนำด
นี้” อวี๋หมิงหลำงยอมใจเลยจริงๆ ไม่อยำกไปโรงพยำบำลถึง
ขนำดเอำแม่ยำยขึ้นมำอ้ำง!
เมื่อไปถึงโรงพยำบำลก็ลงทะเบียนเข้ำแผนกฉุกเฉิน เวลำนี้
ไม่มีคนเท่ำไร หมอเวรเข้ำนอนไปแล้ว พอได้ฟั งอำกำรของเสี่ยว
เชี่ยนก็วินิจฉัยออกมำอย่ำงรวดเร็ว
“น่ำจะเป็นเพรำะกินอำหำรเผ็ดๆ มำกเกินไปจนระคำย
กระเพำะอำหำรนะครับ เลยทำให้เกิดภำวะลำไส้อักเสบ
เฉียบพลัน จะให้น้ำเกลือหรือเอำยำไปทำนดีครับ?”
“อันไหนเห็นผลเร็วครับ?” อวี๋หมิงหลำงถำม
“แน่นอนว่ำเป็นให้น้ำเกลือครับ สีหน้ำของเธอไม่ค่อยดีอำจ
เกิดอำกำรขำดน้ำ กำรให้น้ำเกลือไม่เพียงแต่จะช่วยบรรเทำ
อำกำร ยังช่วยเติมน้ำเข้ำร่ำงกำยด้วยครับ”
“งั้นก็ให้น้ำเกลือครับ”
หมอสั่งยำอย่ำงรวดเร็ว อวี๋หมิงหลำงจ่ำยเงิน รับยำ แล้วพำ9 8 4 5
เสี่ยวเชี่ยนไปหำพยำบำลเพื่อให้น้ำเกลือ ตอนกลำงคืน
โรงพยำบำลไม่ค่อยมีคนจึงเปิดแค่ไฟดวงเล็กๆ ตำมทำงเดิน
บรรยำกำศค่อนข้ำงมืด ระหว่ำงทำงเดินไปห้องให้น้ำเกลือได้
ผ่ำนแผนกสูตินำรีเวชพอดี แผนกนี้ไม่มีหมอเวร ประตูปิดสนิท
ริมทำงเดินมีกำรติดโปสเตอร์กำร์ตูนให้ควำมรู้เกี่ยวกับกำร
ตั้งครรภ์ พอเห็นภำพกำรใช้ยำโดยไม่ระวังระหว่ำงตั้งครรภ์ทำให้
เด็กมีสภำพผิดปกติ อยู่ๆ อวี๋หมิงหลำงก็เกิดควำมรู้สึกที่ยำกจะ
บรรยำย เมื่อก่อนเขำไม่เคยรู้สึกแบบนี้ ตอนนี้จึงเริ่มใส่ใจแล้ว
พยำบำลรัดข้อมือเสี่ยวเชี่ยนเตรียมแทงเข็ม ไม่รู้เพรำะอะไร
อยู่ๆ อวี๋หมิงหลำงก็ถำมขึ้น
“พยำบำลครับ น้ำเกลือที่จะให้นี่มีผลต่อเด็กในครรภ์ไหม
ครับ?”
“เธอท้องเหรอคะ?”
เสี่ยวเชี่ยนมองอวี๋หมิงหลำง นั่นสิ เธอท้องตั้งแต่เมื่อไร?
พยำยำมตั้งนำนก็ไม่ติดจนเธอเริ่มท้อแล้วด้วยซ้ำ
“เปล่ำครับ ผมก็แค่ถำมดู” เขำเองก็ไม่รู้ว่ำวันนี้เป็นอะไร มัน
เป็นสัญชำตญำณ9 8 4 6
“ทำงที่ดีอย่ำดีกว่ำค่ะ ถึงผลกระทบต่อครรภ์อ่อนๆ จะมีน้อย
กว่ำคุณแม่ที่อำยุครรภ์หลำยเดือน แต่เรื่องแบบนี้ต้องใส่ใจให้
ละเอียด ถ้ำเธอท้องแล้วทำงที่ดีไปให้คุณหมอสั่งยำสำหรับคน
ท้องดีกว่ำนะคะ”
“ไม่ต้องยุ่งยำกหรอกค่ะ ให้น้ำเกลือได้เลยค่ะ” เสี่ยวเชี่ยน
เริ่มง่วงแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกอ่อนเพลียไม่ค่อยสบำยตัวเท่ำไร
อยำกรีบให้น้ำเกลือแล้วรีบกลับไปนอน
“งั้นก็รอเดี๋ยวนะครับ ผมไปให้คุณหมอสั่งยำใหม่ก่อน ลูก
เชี่ยนถ้ำง่วงก็นอนไปก่อนนะ” อวี๋หมิงหลำงปรับหมอนให้เธอแล้ว
ห่มผ้ำให้
“จะทำยุ่งยำกทำไม นำยนี่ก็ไม่เหนื่อยเลยเนอะ เดินขึ้นเดิน
ลงเป็นว่ำเล่น?”
“ไม่เป็นไร ออกกำลัง” อวี๋หมิงหลำงลูบหน้ำผำกเธอ
พยำบำลที่ยืนอยู่ข้ำงๆ เริ่มไม่พอใจ ดึกดื่นป่ ำนนี้ยังมำเจอ
คนไข้ประหลำดอีก เสียเวลำพักผ่อน
“ดึกป่ ำนนี้พวกคุณไม่เหนื่อยกันหรือไงคะ ตัวเองท้องหรือ
เปล่ำยังไม่รู้ มัวแต่ทำอะไรกันอยู่ ถ้ำบอกคุณหมอตั้งแต่เมื่อกี้ก็9 8 4 7
ไม่ต้องยุ่งยำกแบบนี้แล้ว”
พอได้ยินพยำบำลบ่นแบบนั้นเสี่ยวเชี่ยนที่เดิมนอนอยู่ก็ลุก
ขึ้นมำนั่ง สำยตำเริ่มขวำงพร้อมลับฝีปำก กล้ำว่ำสำมีเธอขนำดนี้
ไม่เห็นเธออยู่ตรงหน้ำหรือไง?
“ช่ำงเถอะ”
อวี๋หมิงหลำงกลัวเธอโมโหจึงอุ้มเสี่ยวเชี่ยนขึ้นมำ มอง
พยำบำลอย่ำงไม่สบอำรมณ์เท่ำไร
ผู้ชำยคนนี้ทำไมแรงเยอะแบบนี้ อุ้มคนอย่ำงกับอุ้มตุ๊กตำ
ท ำเหมือนเบำๆ
“พวกเรำไปรับยำกลับบ้ำนกัน เดี๋ยวผมทำให้คุณเอง”
อวี๋หมิงหลำงเห็นท่ำทำงของพยำบำลก็ไม่วำงใจจะให้ดูแล
เสี่ยวเชี่ยน มองเตียงคนไข้ก็ดูไม่ค่อยสะอำดเท่ำไร ไม่สู้ไปรับยำ
แล้วกลับไปทำเองที่บ้ำน อย่ำงไรเสียเขำก็เคยได้รับกำรฝึกเรื่อง
กำรให้น้ำเกลือมำ เขำก็ดูแลเสี่ยวเชี่ยนได้
พวกเขำกลับไปเปลี่ยนยำใหม่ หมอเวรก็ไม่พอใจที่สองคน
นี้เรื่องเยอะ อวี๋หมิงหลำงไม่พูดอะไร แต่เสี่ยวเชี่ยนกลับจำชื่อ9 8 4 8
ของหมอกับพยำบำลสองคนนี้ไว้ เดี๋ยวรอเธอหำยดีก่อนจะ
ร้องเรียน บริกำรแย่มำก
ถึงแม้ท่ำทำงของหมอกับพยำบำลจะสร้ำงควำมหงุดหงิดให้
แต่เสี่ยวเชี่ยนก็เข้ำใจว่ำเป็นเพรำะสำมีที่เรื่องเยอะของเธอเป็น
ต้นเหตุ อยู่ดีๆ ทำไมถึงได้ให้เปลี่ยนยำ เล่นเอำอำรมณ์เสียกัน
ไปหมด รู้แบบนี้ไม่สู้กินยำนอนอยู่บ้ำนตั้งแต่แรก
∗∗∗
“พี่เขย!”
เฉินจื่อหลงวิ่งหอบแฮ่กๆ เข้ำมำ
เวลำนี้เพิ่งกินข้ำวเสร็จ ทหำรใหม่ที่เข้ำร่วมกำรฝึกอย่ำง
เฉินจื่อหลงอยำกจะเจออวี๋หมิงหลำงไม่ใช่เรื่องง่ำยๆ นับตั้งแต่
วันนั้นที่กินข้ำวด้วยกันเขำก็ไม่ได้เจออวี๋หมิงหลำงเป็นกำร
ส่วนตัวอีกเลย
อวี๋หมิงหลำงมีตำแหน่งใหญ่ที่สุดที่นี่ เฉินจื่อหลงยังไม่ได้
เป็นทหำรของที่นี่เลยด้วยซ้ำ เป็นแค่ทหำรที่มำเข้ำร่วมกำรฝึก
ต่อให้ได้เจอกันก็เจอพร้อมกับคนมำกมำย ในที่สุดวันนี้เฉินจื่อห
ลงก็หำโอกำสมำดักเจออวี๋หมิงหลำงได้หลังกินข้ำวเสร็จ9 8 4 9
“อยู่ที่หน่วยต้องเรียกผมว่ำรักษำกำรหัวหน้ำใหญ่!” อวี๋หมิง
หลำงหน้ำนิ่ว
เดิมเขำอยำกใช้เวลำช่วงพักแวบไปดูเสี่ยวเชี่ยน ไม่รู้ว่ำ
อำกำรเป็ นยังไงบ้ำงแล้ว เมื่อคืนหลังจำกที่กลับมำจำก
โรงพยำบำลเขำก็จัดกำรฉีดยำให้น้ำเกลือเธอเอง ตีสองกว่ำจะได้
นอนกัน
“พี่เขย ตรงนี้ไม่ได้มีคนอื่น” เดิมเฉินจื่อหลงคิดจะท ำตัว
สนิทสนมกับอวี๋หมิงหลำง แต่ถูกอวี๋หมิงหลำงถลึงตำใส่จึงรีบยืน
ตรงทันที
“ครับ! รักษำกำรหัวหน้ำใหญ่!”
“มีธุระ?”
“ผมมีเรื่องอยำกคุยด้วยครับ คือว่ำช่วยเปลี่ยนครูฝึกให้ผม
ได้ไหมครับ?”
“ครูฝึ กตอนนี้มีปั ญหำเหรอ?” อวี๋หมิงหลำงจงใจเลือก
หัวหน้ำเล็กที่ฝีมือดีสองคนไปฝึกทหำรใหม่กลุ่มนี้ รับประกันได้
ว่ำแผนกำรฝึกเข้มข้นสุดๆ แน่นอน9 8 5 0
“ก็ไม่ถึงกับมีปั ญหำ… ก็แค่พวกเขำเข้มงวดเกินไปรู้บ้ำงไหม
ครับ? บำงครั้งเที่ยงคืนพวกเรำหลับไปแล้วพวกเขำยังมำเป่ ำ
นกหวีดเรียกรวมฉุกเฉิน ทุกคนอยู่ในสภำพไม่โอเคเท่ำไร อีก
อย่ำงแผนกครัวก็เข้มงวดมำก อยำกขโมยหมั่นโถวกินก็ขโมย
ไม่ได้ แล้วก็ไม่ให้พวกเรำออกไปซื้ออะไรกินด้วย บำงครั้งดึกๆ
พวกเรำหิวมันแย่มำกๆ…”
อันที่จริงมำตรฐำนอำหำรกำรกินก็สูงพอตัว เพียงแต่ทหำร
ใหม่พวกนี้ใช้พลังงำนไปเยอะมำก บำงครั้งเลยมีหิวบ้ำง ระหว่ำง
กำรฝึกจะไม่มีกำรอนุญำตให้ออกไปซื้อกิน ต้ำหลงเก็บคำพูดไว้
มำกมำยอยำกมำฟ้องพี่เขย
“อ่อ ดูท่ำนำยจะไม่พอใจเรื่องนี้มำกนะ” อวี๋หมิงหลำงพูด
ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ก็ไม่ถึงกับไม่พอใจ หน่วยงำนเดิมของพวกเรำว่ำเข้มงวด
แล้ว รู้สึกว่ำที่นี่เข้มงวดกว่ำอีก ผมแอบซ่อนคุกกี้ไว้หลำยห่อต้อง
คอยเปลี่ยนที่ซ่อนทุกวัน กลัวว่ำครูฝึกจะค้นเจอ พี่เขย ตอนนี้ผม
อยู่ในช่วงร่ำงกำยเติบโต ขำดอำหำรแบบนี้ผมจะหยุดโตเอำนะ
พี่!”
ต้ำหลงยังจำได้เสมอถึงคำสัญญำของพี่เขยที่บอกว่ำหำก9 8 5 1
เขำมำอยู่ที่นี่แล้วจะดูแลเป็นอย่ำงดีไม่ใช่เหรอ?
ปรำกฏว่ำไม่เลย
นี่ยังไม่ถึงหนึ่งอำทิตย์ เขำรู้สึกเหมือนตัวเบำจะปลิวแล้ว ถ้ำ
เทียบกันหน่วยงำนเก่ำของเขำดีกว่ำเยอะมำก!
ถึงกำรขุดดินถอนหญ้ำจะหนักหนำสำหัส แต่อย่ำงน้อยก็ได้
กินจนอิ่ม อีกทั้งไม่ต้องถูกเป่ ำนกหวีดเรียกรวมฉุกเฉินตอนดึกๆ
ด้วย ถึงหัวหน้ำของเขำช่วงแรกจะเข้มงวดกับเขำมำก แต่ช่วง
หลังๆ ก็ดูแลเขำเป็นอย่ำงดี อะไรที่เขำทำไม่ถูกหัวหน้ำก็มำทำ
ไปพร้อมเขำด้วย
ครูฝึกที่นี่ไม่ได้สนใจมำกขนำดนั้น ทำไม่ถูกก็ลงโทษอย่ำง
ไร้ควำมเมตตำ อีกทั้งยังหักคะแนน ถ้ำคะแนนถูกหักหมดก็ต้อง
ไปจำกที่นี่ เขำมำพร้อมควำงหวังของคนทั้งหน่วย ถ้ำแพ้กลับไป
ทุกคนต้องผิดหวังแน่นอน
ดังนั้นต้ำหลงจึงเรียบเรียงคำพูดแล้วตัดสินใจมำหำพี่เขย
พี่เขยดีกับเขำที่สุด โดยเฉพำะเขำมำที่นี่แล้วพี่เขยก็ต้อง
รักษำสัญญำ9 8 5 2
ไหนบอกว่ำมำอยู่ที่นี่แล้วจะให้มีชีวิตควำมเป็นอยู่ดีๆ ไง
ล่ะ?