แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1191 หลอกด่ำแบบไม่หยำบ

เสี่ยวเชี่ยนได้ยินคนบ่อยๆ ว่ำเธอหน้ำเหมือนแม่
ควำมคิดนี้อยู่ในหัวของเสี่ยวเชี่ยนมำตลอด ดังนั้นวันนี้พอ
ได้ยินมู่เสี่ยวเฟิ่งพูดแบบนี้เธอจึงถำมกลับด้วยควำมตกใจ
“พี่เคยเรียนสเก็ตภำพเลยสังเกตหน้ำตำสรีระของคนเก่ง
หมอเฉินหน้ำไม่เหมือนแม่ แต่น้องชำยหมอคล้ำยกว่ำ หมออำจ
หน้ำคล้ำยพ่อมำกกว่ำ”
มู่เสี่ยวเฟิ่งอธิบำย
ในสมองเสี่ยวเชี่ยนมีใบหน้ำเฉินหลินคนเฮงซวยโผล่มำ เธอ
รู้สึกขยะแขยงอย่ำงบอกไม่ถูก เธอจะหน้ำเหมือนผู้ชำยแบบนั้น
ได้ไง?
“จริงสิ หมอประจำครอบครัวพี่กำลังจะมำตรวจร่ำงกำยให้
พ่อพี่ อยำกให้เขำช่วยดูขำน้องชำยของหมอเฉินไหมคะ? เขำเก่ง
เรื่องกระดูกพอสมควรเลย” มู่เสี่ยวเฟิ่งถำม
เสี่ยวเชี่ยนได้สติ แสร้งทำเป็นดีใจ “สะดวกเหรอคะ?”
“แน่นอน เรื่องแค่นี้เองค่ะ”1 0 0 5 6
“งั้นก็รบกวนพี่มู่ด้วยแล้วกันค่ะ”
มู่เสี่ยวเฟิ่งเข้ำไปโทรศัพท์ในห้อง ไม่ถึงสิบนำทีหมอก็มำ
ต้ำหลงนั่งเล่นเกมไม่ขยับ ถึงหูของเขำจะได้ยินทุกอย่ำง แต่กลับ
ไม่กล้ำแสดงให้เห็นถึงควำมผิดปกติ
“ขำของเขำบำดเจ็บภำยนอก ดูท่ำทำงจะเป็นมำระยะหนึ่ง
แล้ว เดี๋ยวผมจะจัดยำที่ช่วยฟื้ นฟูให้นะครับ” หมอสรุป มู่เสี่ยว
เชี่ยนจึงสบำยใจจริงๆ แล้ว
ในเมื่อเจ็บมำระยะหนึ่งแล้วก็ไม่มีทำงที่จะเป็นสำยลับของ
อีกฝ่ ำย บวกกับรูปที่เสี่ยวเชี่ยนให้ดู มู่เสี่ยวเฟิ่งจึงเลิกระแวง
น้องชำยของเสี่ยวเชี่ยน
หลังออกจำกบ้ำนตระกูลมู่ต้ำหลงก็ถอนหำยใจโล่งอก เมื่อ
ครู่เขำเล่นแค่บทบำทเด็กไม่เอำไหนที่วันๆ เล่นแต่เกม แต่เขำ
กลับสัมผัสได้ถึงรังสีควำมผิดปกติระหว่ำงพี่สำวของเขำกับ
ผู้หญิงคนนั้น มันอบอวลอยู่ในช่วงเวลำสั้นๆ เพียงหนึ่งชั่วโมง
แต่พี่สำวเขำกลับใจเย็นรับมือได้ดี ต้ำหลงอดนับถือไม่ได้
“พี่ไม่กลัวเหรอ?”
“กลัวอะไร? คนเรำก็มีร่ำงกำยมีสมองเหมือนกันหมดไม่ใช่1 0 0 5 7
เหรอ? มำกสุดก็แค่หัวใจกับควำมคิดที่ต่ำงกัน พี่สำวนำยศึกษำ
เรื่องจิตใจของมนุษย์โดยเฉพำะ ไม่ว่ำเขำจะเป็นใครมำจำกไหน
เมื่อมำอยู่ในสมุดบันทึกของฉันก็แค่กำรสรุปนิสัยเพียงไม่กี่
ประโยค”
โคตรเท่! ต้ำหลงนับถือมำก
“พี่ ทำไมพวกเรำไม่กลับบ้ำนล่ะ?” ต้ำหลงเห็นเสี่ยวเชี่ยนขับ
ไปทำงที่ไม่ใช่ทำงกลับบ้ำน
“ไปซื้อเสื้อผ้ำ”
เสี่ยวเชี่ยนพำต้ำหลงไปห้ำงที่ใหญ่ที่สุดของเมืองหลิน
จำกนั้นก็ตรงไปที่ร้ำนเสื้อผ้ำผู้ชำยที่แพงที่สุด
“ช่วยหำไซส์เขำให้ด้วยค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนพูดกับพนักงำน
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
“พี่เขยกับผมใส่ไซส์เดียวกันเหรอ?” ต้ำหลงเตี้ยกว่ำอวี๋หมิง
หลำงนิดหน่อย แต่น้ำหนักมำกกว่ำ
“บอกให้ลองก็ลองไปสิ จะพูดมำกทำไม?”1 0 0 5 8
เสี่ยวเชี่ยนเห็นตรงแขนเสื้อน้องชำยตะเข็บแตกจึงจะซื้อ
เสื้อผ้ำให้ใหม่ทั้งตัว ตอนนี้ต้ำหลงเข้ำตำเธอแล้วก็ย่อมต้องซื้อ
ของดีๆ ให้
“ไม่ต้องหรอกพี่… ปกติผมไม่ค่อยได้มีโอกำสใส่ มันแพงไป”
“รีบไสหัวเข้ำไปลอง!” เสี่ยวเชี่ยนถีบส่ง ต้ำหลงเดินกระเผ
ลกเข้ำห้องลองเสื้อผ้ำ
เข้ำไปได้ไม่ถึงสองนำทีก็มีเสียงดังโครมครำมมำจำกข้ำงใน
จำกนั้นก็ตำมมำด้วยเสียงของต้ำหลงร้องโอดโอย คงจะซุ่มซ่ำม
เตะโดนของเข้ำแล้ว
เสี่ยวเชี่ยนมองบน โง่บรรลัยเลยน้องฉัน!
“มีพนักงำนผู้ชำยไหมคะ? เข้ำไปช่วยเขำหน่อย” เสี่ยวเชี่ยน
ถำม
“พวกพนักงำนผู้ชำยกำลังขนย้ำยของอยู่ชั้นล่ำง รอสักครู่ได้
ไหมคะ?”
“ค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนจึงเดินเล่นอยู่ในร้ำน พนักงำนกลัวลูกค้ำหนี
จึงพยำยำมชวนคุย1 0 0 5 9
“พี่คะ เมื่อกี้ตอนพวกพี่เดินเข้ำมำฉันยังคิดว่ำเป็นสำมี
ภรรยำกันเลยค่ะ ต่อมำพอได้ยินคุณผู้ชำยตะโกนเรียกพี่ ถึงได้รู้
ว่ำเป็นพี่น้องกัน สมัยนี้คนที่รักน้องชำยขนำดนี้หำไม่ได้ง่ำยๆ
แล้วนะคะ”
“อ่อ? พวกเรำหน้ำไม่เหมือนกันเหรอคะ?” เสี่ยวเชี่ยนนึกถึง
คำพูดของมู่เสี่ยวเฟิ่งจึงถำมกลับ
“ไม่ค่อยเหมือนค่ะ แต่พี่สวยน้องชำยก็ดูเซอร์ๆ น่ำอิจฉำที่มี
ยีนดีๆ แบบนี้ในตัวนะคะ” พนักงำนพยำยำมชมเต็มที่ แน่นอนว่ำ
หน้ำตำของเสี่ยวเชี่ยนกับต้ำหลงก็สวยหล่อกันอยู่แล้ว
กระบวนกำรคิดของคนๆ หนึ่งจะเป็นอย่ำงไรนั้นเกี่ยวข้อง
โดยตรงกับท่ำทีของคนรอบตัว ตอนเล็กๆ เสี่ยวเชี่ยนออกไปข้ำง
นอกกับแม่บ่อย มักมีคนชอบชมว่ำเธอสวยเหมือนแม่ พอโตมำ
ออกจำกบ้ำนมำอยู่ข้ำงนอกแล้วได้ยินคนบอกว่ำเธอไม่เหมือน
แม่ มันทำให้รู้สึกแปลกใหม่มำก ต้นกล้ำน้อยๆ ได้งอกขึ้นในใจ
ของเสี่ยวเชี่ยน
เสื้อผ้ำผู้ชำยแบรนด์นี้ของห้ำงถือว่ำรำคำแพงทีเดียว ดังนั้น
จึงมีหน้ำร้ำนเป็นของตัวเอง กำรตกแต่งหรูหรำ มีของวำงประดับ
มำกมำย ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตำ1 0 0 6 0
ทันใดนั้นเสี่ยวเชี่ยนก็เดินไปหยุดที่มุมหนึ่ง
มุมนั้นจัดแสดงสินค้ำคอลเลคชั่นใหม่ ด้ำนในมีเข็มขัดหนัง
และแว่นตำของผู้ชำย แต่สิ่งที่ดึงดูดสำยตำของเสี่ยวเชี่ยนกลับ
เป็นที่เขี่ยบุหรี่ทำจำกไม้
“อันนี้ขำยไหมคะ?” เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกคุ้นลำยบนที่เขี่ยบุหรี่
มำก เธอนึกออกแล้ว!
นี่มันลำยเดียวกับกล่องไม้ลึกลับที่อยู่ในห้องทำงำนของมู่
เสี่ยวเฟิ่งเลยนี่
“หำ ขอโทษด้วยค่ะคุณผู้หญิง นี่เป็นของที่เรำนำมำตกแต่ง
ไม่ขำยค่ะ…” พนักงำนทำหน้ำขออภัย
ทันใดนั้นพนักงำนผู้ชำยก็กลับมำ พนักงำนหญิงรีบสั่งให้
เพื่อนร่วมงำนเข้ำไปช่วยต้ำหลงในห้องลองเสื้อผ้ำ
“ฉันชอบมันมำก ช่วยถำมเจ้ำนำยให้หน่อยได้ไหมคะว่ำขำย
ให้ฉันได้ไหม?”
“คือ รอสักครู่นะคะ” พนักงำนหญิงให้เสี่ยวเชี่ยนรอเดี๋ยว
จำกนั้นก็หยิบโทรศัพท์เข้ำไปโทรในโกดังหลังร้ำน1 0 0 6 1
เวลำนี้ไม่ใช่ช่วงลูกค้ำเยอะ ดังนั้นทำงร้ำนจึงมักใช้เวลำนี้
เติมสินค้ำเข้ำร้ำน สินค้ำที่พนักงำนชำยเพิ่งขนมำวำงอยู่ที่พื้น ใน
นั้นมีสินค้ำจำนวนมำกยังไม่ได้แกะออก เสี่ยวเชี่ยนเดินเข้ำไปดู
แล้วก็เห็นไม้แกะสลักที่เนื้อไม้คล้ำยๆ ที่เขี่ยบุหรี่นี่ แกะสลักเป็น
รูปงูเหลือม ใบหน้ำน่ำกลัว ตำมตัวเป็นลำยเดียวกับลำยที่เขี่ย
บุหรี่!
“คุณผู้หญิงคะ เจ้ำนำยบอกว่ำถ้ำคุณชอบที่เขี่ยบุหรี่ที่เขำ
นำเข้ำมำจำกเมืองนอกชิ้นนี้จริงๆ พวกเรำขำยให้คุณได้ แต่
เนื่องจำกของชิ้นนี้ไม่ได้อยู่ในบัญชีของร้ำน คุณต้องชำระเป็นเงิน
สดได้ไหมคะ?” พนักงำนหญิงคุยโทรศัพท์เสร็จเดินกลับมำ
“ได้ค่ะ แล้วไม้แกะสลักนี่ขำยให้ฉันด้วยได้ไหมคะ? ฉันชอบ
ของพวกนี้มำกเลย” เสี่ยวเชี่ยนหยิบงูตัวนั้นขึ้นมำ “ชั้นโชว์ของ
ฉันกำลังขำดของพอดีเลยค่ะ ฉันว่ำงูนี่มันดูพิเศษดี”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันลองถำมเจ้ำนำยดูนะคะว่ำรำคำเท่ำไร”
“จริงสิ ฉันสะสมของจะมีนิสัยอย่ำงหนึ่ง อยำกถำมว่ำของนี่
ผลิตที่ไหนจะได้ไหมคะ?”
“ค่ะ รอสักครู่นะคะ”1 0 0 6 2
พนักงำนออกไปไม่นำนก็กลับมำบอกรำคำกับเสี่ยวเชี่ยน
เวลำนี้ต้ำหลงออกมำจำกห้องลองเสื้อผ้ำพอดี พอได้ยิน
รำคำก็ถึงกับอึ้ง
“พี่ ไม้เก่ำๆ สองชิ้นนี่รำคำเท่ำกับเงินเดือนพวกเรำสองคน
เลยนะ อย่ำซื้อเลย เดี๋ยวกลับไปผมเอำไม้มำนั่งแกะให้พี่เองเอำ
ไหม?”
เสี่ยวเชี่ยนด่ำทำงสำยตำ “หลบไป พวกไร้รสนิยมทำง
ศิลปะ!”
ตอนเย็นหลังจำกที่อวี๋หมิงหลำงกลับถึงบ้ำนก็เห็นเสี่ยว
เชี่ยนนั่งดูที่เขี่ยบุหรี่กับงูเหลือมแกะสลักอยู่ที่โซฟำ เขำจึงถำม
ขึ้น
“ต้ำหลงเก่งนี่ ฝีมือแกะสลักเกือบสูสีงำนฝีมือพี่เขยสมัย
ประถมเลย”
หลอกด่ำแบบไม่หยำบ เสี่ยวเฉียงคิดว่ำนี่เป็นงำนฝี มือ
ของต้ำหลงที่ทำตอนอยู่ว่ำงๆ
“อะไรเล่ำ พี่ผมควักเงินไปพันกว่ำซื้อพวกมันมำต่ำงหำก”1 0 0 6 3
ต้ำหลงไม่เข้ำใจว่ำทำไมพี่เขำต้องควักเงินจำนวนมำกซื้อของ
พวกนี้มำด้วย