แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1215 อยู่บ้ำนใครเป็นคนล้ำงชำม

“ไม่เป็นไรแม่ แม่มุดลงไปนั่งข้ำงล่ำงนะ เดี๋ยวถ้ำเห็นอะไรก็ ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไร” เสี่ยวเชี่ยนปลอบใจแม่พลำงปรับเบำะข้ำง คนขับมำบังแม่ไว้ จำกนั้นก็หำโทรศัพท์ของฟู่ กุ้ยที่อยู่ข้ำงหน้ำ

โทรศัพท์เธอแบตหมดไปแล้ว

เธอโทรแจ้งตำรวจโดยที่ไม่สนใจว่ำอีกฝ่ ำยพูดอะไร เธอ บอกตำแหน่งที่อยู่และสถำนกำรณ์ที่เกิดขึ้นจำกนั้นก็วำงสำย คน พวกนั้นเดินมำถึงหน้ำรถแล้วเริ่มเคำะประตูให้เสี่ยวเชี่ยนลงไป

เจี่ยซิ่วฟำงกลัวจนไม่กล้ำส่งเสียง เสี่ยวเชี่ยนพยำยำมใจเย็น โทรหำอวี๋หมิงหลำง โชคดีที่โทรติด

“เสี่ยวเฉียง มีคนขวำงรถของพวกเรำไว้อยู่ที่…”

“เกิดเรื่องเหรอ?” อวี๋หมิงหลำงรู้เรื่องที่มู่เสี่ยวเฟิ่งถูกช่วยหนี ไปได้แล้ว เขำกำลังเดินทำงไปที่แผนกแม่และเด็กเพื่อไปเจอ เสี่ยวเชี่ยน พอได้ยินว่ำเสี่ยวเชี่ยนเกิดเรื่องก็แทบช็อค

เสี่ยวเชี่ยนยังไม่ทันได้ตอบอวี๋หมิงหลำงก็ได้ยินเสียงดังมำก

เหมือนเป็นเสียงกระจกแตก! มีคนทุบกระจกรถ!!

1 0 2 6 0

“ลูกเชี่ยน!!”

เขำตะโกนเสียงดังแทบขำดใจ แต่สำยตัดไปแล้ว อวี๋หมิง หลำงไม่รู้ว่ำเกิดอะไรขึ้นกับเมียเขำ เขำร้อนใจแทบบ้ำ

เวลำนี้เขำขับรถตัวเอง เพิ่งแยกกับทีมใหญ่ ไม่ถือว่ำอยู่ห่ำง จำกตำแหน่งของเสี่ยวเชี่ยนมำก แค่สองช่วงถนน ครั้นแล้วเขำจึง เหยียบมิดรีบบึ่งไปที่นั่น จำกควำมเร็วนี้ใช้เวลำไม่ถึงห้ำนำทีก็ถึง

แต่ในห้ำนำทีนี้เกิดเรื่องขึ้นได้มำกมำย! ผู้ชำยร่ำงกำย บึกบึนถือกระบองเหล็กตีคนท้อง ไม่ต้องถึงห้ำนำทีหรอก แค่นำ ทีเดียวก็ตำยแล้ว!

ลูกเชี่ยนรอผมก่อนนะ!!

อวี๋หมิงหลำงภำวนำในใจไม่หยุด รีบบึ่งรถไปที่นั่น

“นังสำรเลว! ลงมำ!” คนที่อยู่ด้ำนนอกตะโกนเสียงดัง กระบองเหล็กที่อยู่ในมือก็ทุบไม่หยุด เสียงกระจกแตกกระจำย กระจกด้ำนหลังถูกทุบไปเรียบร้อย โชคดีที่เสี่ยวเชี่ยนซ่อนแม่ไว้ ข้ำงล่ำงแล้ว ไม่อย่ำงนั้นถ้ำถูกเศษกระจกบำดเข้ำอำจเป็นเรื่อง ใหญ่

1 0 2 6 1

“เชี่ยนเอ๋อร์ทำไงดี ทำไงดี…” เจี่ยซิ่วฟำงร้องไห้ด้วยควำม กลัว “ไม่งั้นฉันลงไปให้พวกมันตีก็ได้ ขอร้องให้พวกมันปล่อยแก ไป แกตั้งท้องอยู่นะ”

“ห้ำมลงไป!” เวลำนี้เสี่ยวเชี่ยนได้แต่ภำวนำว่ำรถของฟู่ กุ้ย จะแข็งแกร่งพอถ่วงเวลำรอคนมำช่วย

จังหวะที่คนพวกนั้นกำลังจะกระชำกผมเสี่ยวเชี่ยน ทันใดนั้น ก็มีมือผอมแห้งยื่นเข้ำมำจับมือของผู้ชำยคนนั้นไว้

“อำรมณ์ร้อนแบบนี้ไม่ดีนะ”

คนที่กำลังจะกระชำกหัวเสี่ยวเชี่ยนมองผู้หญิงใส่ชุดกีฬำที่ ไม่รู้ว่ำมำยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร รูปร่ำงผอมแห้งไม่สูง ผิวไม่ ขำวไม่ดำผมสั้นหวีเรียบร้อย อำยุน่ำจะรำวๆ สำมสิบต้นๆ แต่ แววตำนั้นเหมือนคนที่มองโลกนี้อย่ำงทะลุปรุโปร่งแล้ว นิ่งสงบ มำก

อยำกจะสะบัดผู้หญิงที่เข้ำมำยุ่งคนนี้ออก แต่กลับพบว่ำ ผู้หญิงคนนี้จับข้อมือเขำไว้แน่นมำกจนเจ็บ สะบัดยังไงก็ไม่ออก รำวกับมีคีมมำหนีบไว้

“ปล่อย!”

1 0 2 6 2

“ปล่อยไปคุณก็สร้ำงบำป กำรเข่นฆ่ำไม่ได้สร้ำงประโยชน์ ให้คุณ เหตุใดไม่หยุดเสียตั้งแต่ตอนนี้?” ถึงผู้หญิงคนนี้จะแต่งตัว ตำมยุคสมัย แต่พฤติกรรมและคำพูดกลับเหมือนคนบวชเรียน

“สำระแน ไสหัวไปซะ!” คนที่ถูกจับโมโห เพื่อนที่มำด้วยกัน ควงกระบองเล็งไปที่ผู้หญิงคนนั้น

“ระวัง!” เสี่ยวเชี่ยนอยู่ในรถเห็นเหตุกำรณ์ทั้งหมด อดปำด เหงื่อแทนผู้หญิงคนนั้นไม่ได้

ผอมขนำดนั้น รูปร่ำงก็ไม่สูง จะเป็นคู่ต่อสู้ของคนพวกนี้ได้ ยังไง?

บวกกับมีคนลงมำจำกรถคันเล็กข้ำงหลังอีกหนึ่ง กลำยเป็น มีผู้ชำยที่ถือกระบองเหล็กทั้งหมดสำมคน รูปร่ำงสูงใหญ่ ดูก็รู้ว่ำ ถูกฝึกมำ

เสี่ยวเชี่ยนอยำกให้ผู้หญิงคนนั้นรีบหนีไป อย่ำมำยุ่งเรื่อง อันตรำยแบบนี้ แต่เสี่ยวเชี่ยนยังไม่ทันได้ตะโกน ผู้หญิงคนนั้นก็ ลงมือแล้ว

แต่ที่เหนือควำมคำดหมำยก็คือ ถึงสำมคนนั้นจะถืออำวุธ แต่ก็ไม่สำมำรถเข้ำถึงตัวผู้หญิงคนนั้นได้ ท่ำทำงของเธอ

1 0 2 6 3

คล่องแคล่วว่องไวมำก อีกทั้งหมัดและลูกถีบของเธอยังหนัก หน่วง ไม่เข้ำกับรูปลักษณ์ภำยนอกที่ดูบอบบำงเลยสักนิด

“พวกคุณอำยุยังน้อย หัวร้อนกันขนำดนี้ มำ เดี๋ยวเรำจะทำ ให้ได้สติ! แม้แต่ลูกศิษย์ของเรำพวกคุณยังกล้ำรังแก แค่นี้ยังถือ ว่ำเบำไปด้วยซ้ำ!”

พอผู้หญิงคนนี้พูดจบมือทั้งสองข้ำงก็เอำหัวคนร้ำยสองคน จับชนกัน สองคนนั้นตะโกนร้องด้วยควำมเจ็บปวด

โอ๊ย นังกำลกิณีนี่มำจำกไหนวะเนี่ย!

เดิมคิดว่ำผู้ชำยแข็งแรงบึกบึนสำมคนรับมือเสี่ยวเชี่ยนได้ สบำยอยู่แล้ว ใครจะไปรู้ว่ำจะมีฮีโร่โผล่มำ ฝีมือยังเก่งชนิดที่น่ำ ตกใจ แค่ลงมือก็จัดกำรไปแล้วสองคน

คนร้ำยคนที่สำมถือกระบองเดินไปที่ข้ำงหลังผู้หญิงคนนั้น จังหวะที่กำลังจะทุบลงไปที่หัว ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บที่มือ

พอหันไปดู อวี๋หมิงหลำงบิดข้อมือเขำด้วยควำมโหดเหี้ยม จำกนั้นก็เตะขำให้นั่งลงคุกเข่ำกับพื้น อวี๋หมิงหลำงขับรถมำถึงก็ เห็นรถของฟู่ กุ้ยสภำพเละมำก ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสู้กับผู้ชำย สำมคน เขำจึงเข้ำไปช่วยได้ทัน

1 0 2 6 4

อวี๋หมิงหลำงรู้สึกได้ว่ำ ต่อให้เขำไม่ช่วยผู้หญิงคนนี้ก็เอำอยู่ ท่ำทำงของเธอเหมือนจัดกำรได้ง่ำยๆ ชิลๆ

อวี๋หมิงหลำงร่วมมือกับผู้หญิงคนนั้นจัดกำรสำมคนนี้ พอ เขำเห็นกระบองเหล็กก็ยิ่งโมโหจึงเดินไปเหยียบขยี้มือคนพวก นั้น มือนี้มันน่ำรังเกียจมำก ถ้ำไม่มีคนมำช่วย ผู้หญิงของเขำคง บำดเจ็บไปแล้ว

“เสี่ยวเฉียง!”

เสี่ยวเชี่ยนลงจำกรถ พอเห็นเขำก็โล่งใจ

อวี๋หมิงหลำงยังไม่ทันได้เปลี่ยนเครื่องแบบออก เขำตรงมำ ที่นี่ทันที

พอเห็นเสี่ยวเชี่ยนเขำก็ดีใจมำก รีบดึงเธอมำกอดพลำงลูบ หัวเธอเบำๆ

“ตกใจหรือเปล่ำ? ผมมำช้ำไป ทำคุณตกใจแย่เลย”

“ไม่เป็นไร โชคดีที่พี่คนนี้มำช่วยได้ทันเวลำ มีแค่รถที่ถูก ทุบ” เมื่อกี้เสี่ยวเชี่ยนก็กลัว แต่ตอนนี้จิตใจสงบลงมำกแล้ว พอ เห็นอวี๋หมิงหลำงควำมกลัวก็หำยไปหมด

1 0 2 6 5

“อย่ำเรียกพี่เลย เรำต่ำงกัน สวัสดี เรำชื่อฉำงเซียงซือ”

ชื่อนี้…

เป็นเอกลักษณ์มำก ฉำงเซียงซือเป็นชื่อท่วงทำนอง ครั้งแรก ที่ได้ยินคนชื่อนี้

ผู้หญิงคนนั้นพอพูดกับเสี่ยวเชี่ยนและอวี๋หมิงหลำงจบก็เดิน ตรงไปที่รถบรรทุกพ่วง ฟู่ กุ้ยยังถูกมัดอยู่ เธอช่วยแก้มัดให้ฟู่ กุ้ย แล้วเอำผ้ำที่อุดปำกอยู่ออก

“ขอบคุณมำกครับ ผมช่วยอะไรไม่ได้แถมยังต้องให้ผู้หญิง มำช่วยอีก น่ำละอำยจริงๆ”

ฟู่ กุ้ยตำหนิตัวเอง เขำเป็นพวกที่รู้จักแต่เรียน ร่ำงกำยไม่ได้ มีพละกำลังเท่ำไร พอต้องสู้กับคนอื่นก็แพ้ จำกนั้นก็ได้แต่นั่งมอง เสี่ยวเชี่ยนกับแม่เลี้ยงตกอยู่ในอันตรำย ควำมรู้สึกละอำยใจและ ตำหนิตัวเองนี้ยำกจะบรรยำย เมื่อถูกแก้มัดแล้วเขำจึงโค้งตัว ขอบคุณผู้มีพระคุณ

ฉำงเซียงซือรับกำรคำนับจำกเขำ จำกนั้นก็เอียงหน้ำมอง ฟู่ กุ้ย มองไปก็ส่ำยหน้ำไป

1 0 2 6 6

“จิ๊ จิ๊ ดำวเทพบุตรนี่ ดำวผู้คงแก่เรียน ถึงเรำจะรู้อยู่แล้วว่ำ คุณเป็นผู้มีกำรศึกษำ แต่ไม่คิดว่ำจะอ่อนแอขนำดนี้ แต่อ่อนแอก็ ดี สู้แรงลูกศิษย์เรำไม่ได้ ขอถำมหน่อย อยู่บ้ำนใครเป็นคนล้ำง ชำม?”