แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1341 อธิบำยยำก

เวลำนี้หยำงกวงก็ทนบรรยำกำศกระอักกระอ่วนแบบนี้ไม่ ไหวเหมือนกัน เขำรู้สึกว่ำรีบทำให้จบๆ จะดีกว่ำ

สำยตำของอำจำรย์หลีน่ำกลัวมำก คล้ำยกับดวงตำของงูใน สวนสัตว์ ไม่มีควำมอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย จ้องนำนๆ แล้วสยอง พิกล

รีบจัดกำรให้หมดหน้ำที่แล้วรีบออกจำกตรงนี้ดีกว่ำ พอนึก ถึงตรงนี้ทันใดนั้นหยำงกวงก็หยิบแส้ออกมำจำกในถุงพลำสติก แล้วหวดกลำงอำกำศอย่ำงคล่องแคล่วจนเกิดเสียง

“อำจำรย์หลีครับ ผมจะทำให้อำจำรย์พอใจแน่นอนครับ!”

“เพียะ!”

สำยแส้กวัดแกว่งกลำงอำกำศ ถูกหวดไปทำงมู่ฮวำหลี

ต่อให้เป็นมู่ฮวำหลีที่สำยตำเฉียบคมก็เดำไม่ถูกว่ำจะมีคน ใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ และคงไม่มีทำงเดำได้ว่ำจะเป็นฝีมือของอวี๋ หมิงหลำง

หยำงกวงหวดแส้ไป โชคดีที่มู่ฮวำหลีหลบทัน แต่แส้ก็ยัง

1 1 3 0 3

หวดโดนแขน เขำเจ็บมำก

“บ้ำไปแล้วเหรอ?” มู่ฮวำหลีโมโห แต่หยำงกวงก็ยังคงหวด ต่อไป

“คุณบอกว่ำต้องกำรเองนะครับ!”

เขำมีจรรยำบรรณในอำชีพ ลูกค้ำต้องมำเป็นที่หนึ่ง!

“ผม?” มู่ฮวำหลียื่นมือไปจับแส้ไว้ เขำออกแรงเล็กน้อยแส้ก็ เปลี่ยนมำอยู่ในมือเขำ ตำมมำด้วยกำรหวดกลับ หยำงกวงถูก หวดโดนหน้ำ เจ็บจนร้องโอดโอย

แส้ชนิดนี้ไม่ถึงกับทำให้คนเจ็บหนัก แต่พอโดนก็เจ็บมำก เหมือนกัน

อะไรกัน ที่แท้อำจำรย์หลีเรียกเขำมำไม่ใช่ให้เขำมำหวด แต่ มำให้ถูกหวดเหรอเนี่ย!

“คุณเป็นคนโทรให้ผมมำเองนะ อำจำรย์หลีจะหวดผม ตรงไหนก็ได้ แต่อย่ำเอำให้โดนหน้ำได้ไหมครับ…”

ต้องใช้หน้ำทำมำหำกินนะ!

1 1 3 0 4

มู่ฮวำหลีได้ยินแบบนั้นก็หวดเข้ำไปที่หน้ำของหยำงกวงโดย ไม่ลังเลหลำยที กับคนที่กล้ำใช้ควำมรุนแรงกับเขำ เขำไม่มีทำง ปล่อยไว้เด็ดขำด!

เสี่ยวเชี่ยนที่อยู่ด้ำนบนชมอย่ำงสนุกสนำน

ถึงเธอจะไม่ได้เห็นแมวไร้จรรยำบรรณถูกหวด แต่ได้เห็น ผู้ชำยเฮงอย่ำงหยำงกวงถูกทรมำนมันก็สะใจเหมือนกัน ขณะที่ เธอกำลังมันอยู่นั้นก็เห็นมู่ฮวำหลีหวดหยำงกวงพลำงมองสำรวจ ไปรอบห้อง ทันใดนั้นสำยตำของเขำก็ไปหยุดอยู่ตรงช่องระบำย ลมที่เสี่ยวเชี่ยนใช้มองอยู่ เขำเอะใจขึ้นมำทันที

เสี่ยวเชี่ยนตกใจรีบหดหัว ในทำงทฤษฎีมู่ฮวำหลีไม่น่ำจะ มองเห็นเธอหรอก ตำแหน่งนี้ค่อนข้ำงมืด อีกอย่ำงไฟตรงนี้ก็ ไม่ได้เปิด แต่เขำทำให้เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกรำวกับว่ำถูกจับได้เข้ำแล้ว ประธำนเชี่ยนถึงกับสะดุ้ง

“คุณโทรมำเองนะครับ!” หยำงกวงถูกหวดจนหมดทำงหนี

“อ่อ งั้นก็ผมแหละนะ”

เสี่ยวเชี่ยนได้ยินมู่ฮวำหลีทำเสียงหึ หึ จำกนั้นก็ตำมมำด้วย เสียงร้องโอดโอยอย่ำงน่ำเวทนำของหยำงกวง เธอไม่กล้ำมองลง

1 1 3 0 5

ไปอีก และก็ไม่รู้ว่ำมู่ฮวำหลีจัดกำรหยำงกวงไปถึงไหนแล้ว หยำงกวงสู้กลับหรือเปล่ำก็ไม่รู้ เอำเป็นว่ำทำให้สองคนนี้ผิดใจ กันเป็นพอ

เสียงหัวเรำะหึ หึของมู่ฮวำหลีทำให้ประธำนเชี่ยนสูญเสีย ควำมกล้ำที่จะมองลงไปต่อ เธอตัดสินใจรีบถอยออกจำกตรงนั้น

ปลำยสำยของโทรศัพท์ไร้ควำมเคลื่อนไหวจำกทำงด้ำน อวี๋หมิงหลำง เธอเองก็ไม่กล้ำส่งเสียงกลัวมู่ฮวำหลีจะได้ยิน จึง ถอยกลับไปเอง

เส้นทำงของท่อแบบนี้ถ้ำไม่มีอวี๋หมิงหลำงนำทำงมำก็ปีน ยำกมำก ไม่เพียงแต่จะมืด ภำยในยังไม่รำบเรียบอีกด้วย เสี่ยว เชี่ยนจะกลับตัวก็ไม่ได้ เธอคลำนเข่ำถอยหลังอย่ำงรวดเร็ว โครงสร้ำงภำยในนี้ซับซ้อนมำกเธอเองก็ไม่รู้ว่ำต้องไปทำงไหน ถอยมั่วไปหมด ไม่ได้รู้เลยว่ำตัวเองถอยไปจนถึงทำงแยกของอีก ฝั่งแล้ว

เธอถอยไปได้ระยะหนึ่งพอก้มมองก็เห็นแสงไฟ เธอคิดว่ำถึง จุดหมำยแล้ว กำลังคิดอยู่ว่ำจะเรียกเสี่ยวเฉียงให้ขึ้นมำรับเธอ

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงจำกด้ำนล่ำง

1 1 3 0 6

“ใครอะ?” เสียงของอำข่ำดังขึ้นมำ เสี่ยวเชี่ยนตกใจ เอ๊ะ?! นี่มันอะไรกัน!

นี่เธอไม่ได้กลับไปที่ห้องว่ำงนั่นเพื่อจะได้เรียกเสี่ยวเฉียงมำ รับหรอกเหรอ?

ทำไมมำโผล่ที่ห้องอำข่ำได้ล่ะ?

เสี่ยวเชี่ยนหมอบดูด้ำนล่ำงผ่ำนทำงช่องระบำยลม เธอเห็น อำข่ำใส่ชุดคลุมอำบน้ำเดินออกไป นี่คงกำลังเตรียมอำบน้ำแต่มี คนมำเคำะประตูเสียก่อน

หรือนี่จะเป็นโปรโมชันหนึ่งแถมหนึ่ง? เดิมทีอยำกปั่ นหัวแค่ แมวหลีฮวำ ปรำกฏว่ำในขณะที่ถอยหลังมั่วๆ นี้ เอ่อ ปีนมั่ว เธอ กลับมำโผล่ที่ห้องอำข่ำ

ประธำนเชี่ยนไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูคนอื่น เธอเห็นมีคนมำหำ อำข่ำจึงจะถอยกลับ แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเหนื่อยหน่ำยของ อำข่ำ

1 1 3 0 7

“เจิ้งซวี่นำยมำทำอะไร? ว้ำย!” สิ้นเสียงร้องก็ไม่มีเสียงอะไรอีก เสี่ยวเชี่ยนได้ฟั งก็อึ้ง เจิ้งซวี่มำ?

“เมียจ๋ำ เกิดอะไรขึ้น! ได้ยินแล้วตอบด้วย!” เสียงเรียกของ อวี๋หมิงหลำงลอดออกมำจำกหูฟั ง

เสี่ยวเชี่ยนเห็นอำข่ำไปเปิดประตูแล้วไม่น่ำจะได้ยินเสียง จำกตรงนี้เธอจึงพูดเสียงเบำ

“เจิ้งซวี่มำ… เมื่อกี้อำข่ำร้องแล้วก็เงียบไป แย่ละ นำยว่ำ เจิ้งซวี่จะโมโหทั้งรักทั้งแค้นเลยมำทำเรื่องไม่ดีกับอำข่ำถึงที่มะ?” เสี่ยวเชี่ยนเป็นห่วงอำข่ำ

“ง่ำยมำก รอแปปนะ”

ปลำยสำยเงียบไป ผ่ำนไปไม่ถึงสองนำทีเสี่ยวเชี่ยนก็รู้สึกมี กำรเคลื่อนไหวจำกทำงด้ำนหลัง เธอหันไปดูก็เห็นเสี่ยวเฉียง ก ำลังคลำนมำ

อวี๋หมิงหลำงตำมมำดูด้วยโดยไม่สนว่ำจะเป็นเรื่องใหญ่ หรือเปล่ำ โดยเฉพำะก่อนหน้ำนี้อำข่ำเคยแอบดักฟั งเขำกับเสี่ยว

1 1 3 0 8

เชี่ยน แบบนี้เรียกว่ำทีใครทีมัน ได้ทีก็ต้องล้ำงแค้น!

ในใจของเสี่ยวเฉียงรู้ดีว่ำไม่เกิดอะไรขึ้นหรอก แต่ถ้ำมีเรื่อง สนุกแล้วไม่ได้ดูมันยอมได้ที่ไหนกัน ครั้นแล้วเขำจึงให้เสี่ยว เชี่ยนหลบ เขำงัดตะแกรงช่องระบำยลมออก จำกนั้นก็กระโดดลง ไปแล้วยื่นสองมือจะรับเสี่ยวเชี่ยนลงมำ

เสี่ยวเชี่ยนรู้สึกว่ำมันสูงไปหน่อย แอบกลัว แต่ก็กระโดดลง ไป เขำรับไว้อย่ำงมั่นคง

แอบเข้ำห้องคนอื่นด้วยวิธีแบบนี้ประธำนเชี่ยนไม่เคยทำ แต่ แบบนี้มันก็เร้ำใจดี สนุกกว่ำดูแมวหลีฮวำฟำดแส้ใส่ผู้ชำย เฮงซวยอีก

สมกับที่ว่ำเรื่องดีๆ ทำยำก เรื่องเลวๆ คล่องกว่ำ ภำยใต้ กำรนำของสหำยอวี๋เสี่ยวเฉียง ประธำนเชี่ยนกู่ไม่กลับแล้ว

อวี๋หมิงหลำงทำท่ำบอกเสี่ยวเชี่ยนให้เงียบๆ เขำจูงมือเสี่ยว เชี่ยนย่องเงียบไปทำงห้องน้ำ

หัวใจของเสี่ยวเชี่ยนเวลำนี้เต้นรัวด้วยควำมตื่นเต้น อำรมณ์ แบบเร้ำใจที่ได้ทำเรื่องผิดๆ แต่อวี๋หมิงหลำงกลับนิ่งมำก ด้วย งำนของเขำที่ต้องเคยเจอเรื่องพวกนี้มำบ้ำงอยู่แล้ว

1 1 3 0 9

อีกอย่ำงตอนนั้นอำข่ำก็แอบฟั งเขำกับเสี่ยวเชี่ยนบ่อยๆ อวี๋หมิงหลำงไม่รู้สึกผิดหรอก

ทำอะไรไว้ช้ำเร็วก็ต้องรับกรรม!

เขำเปิดประตูห้องน้ำ ด้ำนนอกยังมีอีกห้อง เขำรีบพำเสี่ยว เชี่ยนไปหลบตรงประตู เปิดแง้มๆ ไว้เพื่อแอบดูเหตุกำรณ์ด้ำน นอก

พวกเขำเห็นอำข่ำคุกเข่ำลงกับพื้น ส่วนเจิ้งซวี่นั่งยองๆ ประคองเธอไว้

เสี่ยวเฉียงผิวปำกแบบไร้เสียง จำกนั้นก็หันไปกระซิบข้ำงหู เสี่ยวเชี่ยน

“ไม้นี้เจ๋ง เรียกว่ำอะไรน้ำ… ยอดชำยผลักอะไรนะ?”

“รถ!” เสี่ยวเชี่ยนตอบ

จำกนั้นก็ได้ยินเสียงเขำหัวเรำะคิกคัก เสี่ยวเชี่ยนยกนิ้วกลำง ให้ กะแล้วว่ำหมอนี่ต้องขุดหลุมให้เธอโดดลงไป

ที่ด้ำนนอกไม่ได้มีภำพติดเรทอย่ำงที่เสี่ยวเฉียงคิด ต่อให้ เจิ้งซวี่จะเลวร้ำยแค่ไหนก็ไม่มีทำงถึงขนำดมำถึงก็จู่โจมเลยโดยที่

1 1 3 1 0

ไม่ดูว่ำจะฝืนใจอีกฝ่ำยหรือเปล่ำ

เหตุกำรณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ก็คือ อำข่ำเดินไปเปิดประตู พอ เห็นเป็นเจิ้งซวี่เธอก็รู้สึกว่ำตัวเองแต่งตัวไม่เหมำะสม เธอคิดว่ำ รุ่นพี่มำหำด้วยซ้ำ จึงหันหลังจะไปเปลี่ยนชุด แต่เจิ้งซวี่กลับคิดว่ำ เธอไม่อยำกเห็นหน้ำเขำจึงดึงเธอเอำไว้ ปรำกฏว่ำอำข่ำจะหลบ แต่เท้ำกลับลื่น ล้มหน้ำคว่ำ เจิ้งซวี่เลยเข้ำไปพยุงเธอ ซึ่งหำกคน ภำยนอกเห็นก็คงรู้สึกว่ำเป็นภำพที่ไม่อำจบรรยำย