แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1350 ในที่สุดก็ได้เจอกัน

เสี่ยวเชี่ยนมองเจิ้งซวี่ มองแล้วมองอีก จำกนั้นก็มองลูกสำว
เธอถอนหำยใจ
“แม่บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่ำเชื้อโรคเข้ำทำงปำก ของไม่สะอำด
แบบนี้อย่ำเที่ยวไปจูบส่งเดช”
ไม่ สะ อำด!!!
พี่ซวี่สะเทือนใจอย่ำงรุนแรง
“เดี๋ยวนะเฉินเสี่ยวเชี่ยน ลูกสำวคุณจูบหน้ำผมจนแดงไป
หมดแบบนี้ คุณจะถีบผมทิ้งเอำดื้อๆ แบบนี้เลย?”
“ไม่งั้นให้ทำไงอะ? งั้นเอำแบบนี้มะ นำยไปซื้อเกลือแร่กับยำ
แก้ท้องเสียของเด็กให้ฉันหลำยๆ กล่องหน่อย เผื่อลูกฉัน
ท้องเสียขึ้นมำ ฉันจะได้เอำให้กินได้เลย” เมื่อคืนหมอนี่คิดว่ำเธอ
ไม่อยู่ พูดจำว่ำเธอเสียๆ หำยๆ ตั้งเยอะ ประธำนเชี่ยนยังไม่ลืม
นะ!
เอำคืนคนอื่นแบบนี้นอกจำกประธำนเชี่ยนแล้วก็ไม่มีใครอีก
อำข่ำขอพูดบ้ำง1 1 3 7 9
“อันที่จริง… ฉันว่ำ… จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกนะ”
เจิ้งซวี่รีบหันไปมองอำข่ำ เขำเชื่อในควำมรักขึ้นมำแล้ว!
เห็นยัง ในเวลำสำคัญแบบนี้แฟนตัวเองดีที่สุด รู้จักเข้ำข้ำง
ผู้ชำยตัวเองช่วยเถียงแทนให้
“ใครจะไปรู้ว่ำปกติเจิ้งซวี่เอำอะไรมำทำหน้ำบ้ำง พวกผู้ชำย
วันๆ เขียนคิ้วเขียนตำเอำพวกเครื่องสำอำงเคมีทั้งหลำยทำหน้ำ
แล้วเที่ยวไปหลีสำว เธอจะเอำแค่ยำของเด็กไม่ได้นะ ต้องให้เขำ
จ่ำยเงินมำด้วย”
เสี่ยวเชี่ยนเขย่ำตัวเจิ้งซวี่ “พี่ซวี่ ตำยยัง?”
“… ตำยแล้ว ผมต้องขอย้ำเลยนะ ผมไม่ได้เขียนคิ้วเขียนตำ
ผมแค่ทำครีมบำรุงหน้ำเท่ำนั้น!”
เขำมันซื่อเกินไป!!! ทำไมถึงได้คิดว่ำอำข่ำจะเข้ำข้ำงเขำนะ
มีเฉินเสี่ยวเชี่ยนอยู่ สถำนะของเขำแทบจะเป็นศูนย์!
“อำข่ำ ไป!” ตรงนี้อยู่ไม่ได้แล้ว
“ไม่ได้” พอเสี่ยวเชี่ยนพูดแบบนั้นอำข่ำก็หยุดเดินทันที แถม
ยังขยับตัวไปทำงประธำนเชี่ยนอย่ำงเงียบๆ ด้วย1 1 3 8 0
หลบอยู่หลังประธำนเชี่ยนรำวกับว่ำเป็นเมียที่เชื่อฟั งทุก
อย่ำง พี่ซวี่โมโหขีดสุด เขำต่ำงหำกที่เป็นแฟนตัวจริง!
“นำยทำตำมที่ฉันบอกดีๆ เดี๋ยวขำกลับอำข่ำก็ไปนั่งรถนำย
แล้ว” เสี่ยวเชี่ยนหยุดแล้วพูดต่อ “ตำมลำพังด้วย!”
“ประธำนเชี่ยน?” อำข่ำเบิกตำโพลง ขำยกันง่ำยๆ แบบนี้
เลย? ไหนว่ำจะซี้กันไปตลอดชีวิตเลยไง?
“เห้อ ลูกสำวโตแล้วจะรั้งไว้ก็ไม่ได้ รั้งไปรั้งมำเดี๋ยว
กลำยเป็นลำกควำมแค้นเข้ำหำตัว ถ้ำพวกนำยสองคนรักกัน
อย่ำงจริงใจจะให้ฉันทำตัวเป็นเจ้ำแม่ซีหวังหมู่ที่ผ่ำท้องฟ้ ำแยก
หนุ่มเลี้ยงวัวกับสำวทอผ้ำก็ไม่ถูก”
“หึ หึ” พี่ซวี่แสยะยิ้ม “งั้นพฤติกรรมของคุณทั้งหมดในตอนนี้
จะเรียกว่ำอะไรดี? คุณไม่ใช่เจ้ำแม่ซีหวังหมู่ หรือเป็นวัวที่ยอม
พลีชีพกันล่ะ?”
“จิ๊ จิ๊ อำข่ำ ถึงฉันจะรู้สึกว่ำมีควำมรักต่อกันถึงจะคบกันรอด
แต่ถ้ำผู้ชำยคนนั้นมันเฮงซวยล่ะ? เธอรู้ไหมว่ำจะแยกแยะผู้ชำย
เฮงซวยได้ยังไง? มำ ประธำนเชี่ยนจะบอกให้นะ”
“พอเลย! ปีศำจเฉินเสี่ยวเชี่ยนคุณจะให้ผมทำอะไรก็ว่ำมำ!”1 1 3 8 1
ในที่สุดเจิ้งซวี่ก็ยอมแพ้
เขำผิดเองที่ไปท้ำทำยนำงปีศำจตัวนี้ แต่ช่วยไม่ได้ ใครใช้
ให้ประธำนเชี่ยนมีเสน่ห์ในหมู่ผู้หญิงนักล่ะ เมียของผู้ชำยพวกนี้
ล้วนเชื่อฟั งประธำนเชี่ยน มิตรภำพของประธำนเชี่ยนสิยืนยง
สโลแกนนี้ฝั งลึกอยู่ในใจ
“ฉันไม่ได้จะขอบ้ำนขอที่ดินจำกนำย นำยก็แค่นั่งรออยู่ตรง
นี้เฉยๆ เดี๋ยวเลี้ยงข้ำวพวกเรำมื้อนึงก็พอแล้ว”
“แค่มื้อเดียว?” เจิ้งซวี่ไม่ค่อยอยำกเชื่อ คนอย่ำงเฉินเสี่ยว
เชี่ยนถ้ำไม่ใช่สิงโตกินคำใหญ่ มันรู้สึกเหมือนแม่น้ำฉำงเจียงไหล
ย้อนกลับ!
“อืม”
สุ่ยเซียนนั่งอยู่ข้ำงๆ มองประธำนเชี่ยนกวนประสำทคน
อย่ำงสนุกสนำน พี่ซวี่ที่อยู่ข้ำงนอกเป็นที่เคำรพนับหน้ำถือตำ
แต่พออยู่ต่อหน้ำประธำนเชี่ยนกลับกลำยเป็นเหมือนก้อนแป้ ง
ขนมปั ง จะนวดจะปั้นยังไงก็ได้
หลังจำกที่เสี่ยวเชี่ยนจัดกำรทำงเจิ้งซวี่เสร็จแล้ว ทันใด
นั้นสุ่ยเซียนก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง1 1 3 8 2
“เล่อเล่อล่ะ?”
มัวแต่ดูอะไรสนุกๆ จนลืมเรื่องสำคัญไปเลย
“เป็นลมไปแล้ว”
“เป็นลม?!” สุ่ยเซียนตกใจ
เสี่ยวเชี่ยนพยักหน้ำอย่ำงใจเย็น “อืม ฉันทำเขำโกรธจนเป็น
ลม ไม่เป็นไร ให้พนักงำนเข้ำไปดูแล้ว ตอนนี้ก็น่ำจะฟื้ นแล้วล่ะ
เธอเข้ำไปบอกให้เขำแต่งตัวออกมำแล้วพวกเรำไปกินข้ำวกัน”
สุ่ยเซียนทำตำมที่เสี่ยวเชี่ยนบอก ถึงเจิ้งซวี่จะไม่เข้ำใจว่ำ
ทำไมเสี่ยวเชี่ยนถึงให้เขำอยู่ต่อ แต่ก็ยอมเปิดโทรศัพท์เลือก
ร้ำนอำหำรดีๆ สักที่
เลือกร้ำนในโรงแรมแห่งหนึ่งโดยมีเจิ้งซวี่เป็นเจ้ำภำพ จริงๆ
แล้วพี่ซวี่ก็ไม่เข้ำใจว่ำทำไมตัวเองต้องเลี้ยงด้วย แต่ช่วยไม่ได้ ถ้ำ
เขำไม่ทำให้เฉินเสี่ยวเชี่ยนพอใจก็คงเอำตัวอำข่ำไปไม่ได้
เมื่อไปถึงร้ำนแล้วสุ่ยเซียนก็โทรหำจูขี้บ่นให้ตำมมำ เล่อเล่อ
เองก็โทรเรียกหยำงกวงตำมที่เสี่ยวเชี่ยนบอก
จูขี้บ่นกับหยำงกวงมำถึงในเวลำไล่เลี่ยกัน และที่ทำให้เสี่ยว1 1 3 8 3
เชี่ยนประหลำดใจมำกก็คือ อวี๋หมิงหลำงเองก็ตำมมำด้วย
“ประชุมเสร็จแล้ว กินข้ำวเสร็จแล้วกลับบ้ำนพร้อมกัน”
เสี่ยวเฉียงกลับไปโรงแรมแล้วเจอจูขี้บ่นจึงตำมมำด้วย
เมื่อเป็นแบบนี้อำหำรมื้อนี้นอกจำกคู่สำมีภรรยำเสี่ยวเชี่ยน
เสี่ยวเฉียงแล้ว ก็ยังมีเจิ้งซวี่กับอำข่ำ สุ่ยเซียนกับจูขี้บ่น เล่อเล่อ
กับหยำงกวง สี่คู่รักหรือคู่สำมีภรรยำ
หยำงกวงเคยทำงำนในสถำนบันเทิงยำมค่ำคืนมำนำน เข้ำ
สังคมเป็น รู้ว่ำต้องพูดจำแบบไหน เขำพยำยำมหำเรื่องคุย
เพื่อให้บรรยำกำศไม่กระอักกระอ่วน แต่สำยตำของทุกคนกลับ
สนใจรอยแดงที่อยู่บนหน้ำเขำมำกกว่ำ
เอ่อ ล้วนเป็นผลมำจำกกำรถูกแส้หวดเมื่อคืน ถึงจะเอำ
เครื่องสำอำงช่วยกลบแล้ว แต่ถ้ำใครมีตำก็เห็นอยู่ดี
โดยเฉพำะพวกเสี่ยวเชี่ยน เสี่ยวเฉียงที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลัง
พวกเขำข ำกันสุดฤทธิ์
“หน้ำของน้องหยำงกวงไปโดนอะไรมำเหรอ?” อวี๋หมิงหลำง
ถำมทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว1 1 3 8 4
ได้ยินว่ำเมื่อคืนมีแมวตัวหนึ่งโกรธจัด ซัดแมงดำตัวพ่อไม่ยั้ง
เหมือนหมำที่กัดไม่ปล่อย เขำไม่ได้ดูสดฟั งมำจำกเสี่ยวเชี่ยนอีก
ที ซึ่งก็สนุกไม่แพ้กัน
“คือว่ำ เอ่อ เมื่อคืนผมหลับไม่ค่อยสบำยเลยกลิ้งตกเตียงน่ะ
ครับ” พอหยำงกวงนึกถึงภำพอันแสนทรมำนที่เมื่อคืนถูกมู่ฮวำ
หลีหวดแส้ใส่ไม่ยั้งแล้ว ก็แทบอยำกหลั่งน้ำตำด้วยควำมสงสำร
ตัวเอง
“อ่อ น้องตกเตียงแบบมีศิลปะเหมือนกันนะ รอยฟกช้ำที่
หน้ำเหมือนถูกอัดมำเลย” คำพูดของเสี่ยวเฉียงเล่นเอำหยำงกวง
ถึงกับเหงื่อแตก ถ้ำไม่ติดว่ำเรื่องเมื่อคืนไม่มีบุคคลที่สำมรู้ เขำ
อำจสงสัยแล้วว่ำสองสำมีภรรยำคู่นี้จงใจพูดหรือเปล่ำ
หลักจำกเจิ้งซวี่ถูกเสี่ยวเชี่ยนถลุงเงินก็เอำแต่ทำหน้ำบอก
บุญไม่รับ เดิมทีเขำก็หยิ่งอยู่แล้ว ปกติไม่สนใจคนที่ไม่รู้จักเท่ำไร
เขำนั่งมองอวี๋หมิงหลำงทำตัวเหมือนแมวแหย่หนูเล่น เล่นเสร็จก็
กลับไปทำตัวเย็นชำเหมือนเดิมไม่สนใจหยำงกวงอีก ปล่อยให้
บรรยำกำศเข้ำสู่ควำมกระอักกระอ่วน
เมื่อคืนเสี่ยวเชี่ยนได้เล่ำแนวทำงที่เธอจะใช้ให้อวี๋หมิงหลำง
ฟั งแล้ว หลังจำกที่หลอกถำมหยำงกวงจนพอใจเสร็จเขำก็ทำหยิ่ง1 1 3 8 5
ใส่หยำงกวงทันที หันไปเอำใจเสี่ยวเชี่ยนกับลูกต่อ
สุ่ยเซียนยังได้ฝืนคุยกับเล่อเล่อไปบ้ำง บรรยำกำศดูไม่ไหล
ลื่นเท่ำไร
เสี่ยวเชี่ยนลอบสังเกตหยำงกวง แอบนับถือคนๆ นี้ในใจ
คนข้ำงนอกมักมองคนที่อยู่ในวงกำรนี้ด้วยสำยตำดูถูกและ
ลำมก จริงๆ แล้วคนพวกนี้ล้วนมีศิลปะในกำรพูดคุย คลุกคลีอยู่
กับพวกเถ้ำแก่ใหญ่หรือก็เจ้ำหน้ำที่รำชกำรมำเป็นเวลำนำน
ย่อมรู้จักเอำใจเก่งกว่ำคนทั่วไป ยกตัวอย่ำงเช่นหยำงกวงแล้วกัน
ต่อให้ได้รับสำยตำดูถูกจำกผู้ชำยด้วยกันเขำก็ยังคงไม่สนใจ
บำกหน้ำหำกเรื่องคุยต่อไปโดยไม่สนว่ำใบหน้ำตัวเองจะมีรอย
แผลมำกแค่ไหน
เทคนิคกำรเข้ำสังคมถือว่ำเก่งมำก ถ้ำเอำไปทำพวกฝ่ ำย
ประชำสัมพันธ์ให้บริษัทรับรองไปได้ไกล ก็แค่ไม่รู้ว่ำนี่เป็นผลมำ
จำกกำรสอนของมู่ฮวำหลีหรือเขำเรียนรู้ด้วยตัวเอง เอำเป็นว่ำ
สมกับตำแหน่งแมงดำตัวพ่อจริงๆ
แต่น่ำเสียดำย สัตว์ต่อให้เก่งกว่ำนี้ก็ยังเป็นสัตว์อยู่วันยังค่ำ
สิ่งที่เขำต้องเผชิญก็คือมนุษย์ที่ฉลำดเป็นกรดทั้งห้อง!