ตามใจรัก สาวนักแฮก - ตอนที่ 603 ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว

ริมฝีปากของซิงเหอโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มขณะจ้องมองประตูที่หลินเชี่ยนกับถงเยียนใช้เดินออกไป ตระกูลหลินเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว 

… 

ตระกูลหลินตกใจจริงๆ เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวนี้ แต่ต่อหน้าของถงเยียนพวกเขารับฟังมันด้วยความตกใจปนยินดี 

“ใครจะไปคิดว่าพวกเขาสามารถออกแบบสิ่งที่วิเศษแบบนั้นขึ้นมาได้ ในที่สุดก็มีความหวังสำหรับประธานาธิบดีแล้ว” คุณปู่หลินพูดด้วยความรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง เขาดูเหมือนผู้อาวุโสที่มีเมตตา และนั่นคือความประทับใจที่ถงเยียนมีต่อเขา ผู้อาวุโสที่ใจดีและรักลูกหลาน 

“คุณปู่หลินคะ พวกเขาแค่ทำสำเร็จทางทฤษฎีเท่านั้น จะสามารถสร้างสิ่งนั้นขึ้นมาได้จริงๆ หรือเปล่าก็นับเป็นอีกเรื่องหนึ่ง” ถงเยียนทำหน้ามุ่ย “แต่ก็เป็นเรื่องดีที่พวกเขาสร้างมันขึ้นมา เพราะคุณปู่ของหนูจะได้ปลอดภัย แต่ไม่ว่าพวกเขาจะทำมันได้หรือไม่ เซี่ยซิงเหอคนนั้นก็น่ารำคาญจริงๆ!” 

“สุขภาพของประธานาธิบดีสำคัญกว่าความแค้นส่วนตัว” คุณปู่หลินพูดอย่างเข้าอกเข้าใจ หลินเซวียนซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เขาพูดแทรกอย่างเย็นชา “คุณปู่ พวกเราจะทำเป็นลืมความตายของเสี่ยวอวิ๋นและความสูญเสียของจิงจิงเหรอครับ” 

“พวกเราจะทำอะไรได้ล่ะในเมื่อผู้หญิงคนนั้นสามารถช่วยชีวิตประธานาธิบดีได้” 

สีหน้าของหลินเซวียนมืดมนแล้วเขาก็ลุกขึ้นพูดทันที “ทุกคนสนุกกันต่อเถอะ ผมมีบางอย่างที่ต้องไปทำ ดังนั้นผมขอตัวก่อน” 

เนื่องจากเขากำลังจะไปถงเยียนก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ต่อ 

“พี่เซวียนจะไปไหนคะ รอฉันด้วย…” ถงเยียนลุกขึ้นยืนแล้วรีบกล่าวลาคนที่เหลือ “คุณปู่ คุณลุงหลิน หนูก็ต้องไปแล้ว วันหลังหนูจะมาเยี่ยมใหม่นะคะ” 

คุณปู่หลินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มใจดี “ได้สิ ไปเถอะ ถ้าหนูมีเวลาก็อย่าลืมมาเยี่ยมพวกเราเพราะพวกเราจะคิดถึงหนู” 

“ไม่มีปัญหาค่ะ!” ถงเยียนรีบวิ่งตามหลินเซวียนไปทันที 

คุณปู่หลินยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนขณะมองตามถงเยียนที่กำลังจากไป หลินคังสังเกตเห็นท่าทางนี้และรู้ว่าพ่อของเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขาจึงบอกหลินเชี่ยน “เสี่ยวเชี่ยนออกไปก่อนเถอะ ลุงมีบางอย่างจะปรึกษากับปู่ของเธอ” 

“ได้ค่ะคุณลุง” หลินเชี่ยนทำตามคำสั่ง นี่เป็นกฎของตระกูลหลิน เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกผู้ชายต้องการปรึกษาหารือกัน พวกผู้หญิงก็จะต้องหลบฉากออกไป มันเป็นพื้นฐานที่ผู้หญิงทุกคนรู้ดี 

หลังจากที่ทุกคนออกไปก็เหลือแค่คุณปู่หลินกับหลินคังอยู่ในห้องนั่งเล่น 

“อืม เพียงพริบตาเดียวเสี่ยวเยียนก็โตขึ้นมากเลยนะคัง” คุณปู่หลินรำพึง 

หลินคังพยักหน้า “ใช่ครับ ผ่านมาหลายสิบปีแล้ว พวกเรารอมานานจริงๆ ครับคุณพ่อ” 

ความอ่อนโยนหายไปจากดวงตาของคุณปู่หลินทันที “พวกเรารอมานานเกินไปจริงๆ นานมากจนพ่อใกล้จะหมดความอดทนแล้ว” 

“ความสำเร็จอยู่ตรงหน้าของเราแล้วเชียว แต่ตระกูลสีก็โผล่มาทำลายแผนการของเรา!” หลินคังพูดด้วยเสียงลอดไรฟัน “แล้วยังมียัยนั่นอีกคน พวกเราน่าจะฆ่าเธอไปตั้งแต่แรกถ้ารู้ว่าเธอจะเป็นอุปสรรคแบบนี้!” 

คุณปู่หลินหัวเราะอย่างชั่วร้าย “อย่าห่วงเลย เธอจะต้องตายแน่นอน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา…” 

“คุณพ่อครับ ถ้าไม่ใช่ตอนนี้แล้วเมื่อไหร่ล่ะ พวกเราต้องเสียสละเพื่อแผนการนี้ไปมากแล้ว! ทั้งเสี่ยวอวิ๋นกับจิงจิง ผู้หญิงคนนั้นทำลายเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นกับพวกเรามากมาย! ดังนั้นเธอจะต้องถูกกำจัด! เราจะปล่อยให้พวกเขาสร้างหัวใจกลสำเร็จไม่ได้เหมือนกัน” 

คุณปู่หลินพูดอย่างมีอำนาจ “คิดว่าพ่อไม่รู้เรื่องนั้นเหรอ คนพวกนี้ต้องถูกกำจัดแต่ไม่ใช่ด้วยฝีมือของเรา” 

หลินคังตกใจ “คุณพ่อหมายความว่าอะไรครับ”