ตามใจรัก สาวนักแฮก - ตอนที่ 796 หกสิบวินาทีแห่งความทรมาน / ตอนที่ 797 ยานอวกาศ

ตอนที่ 796 หกสิบวินาทีแห่งความทรมาน

ถ้าคอมพิวเตอร์พวกนี้เกิดระเบิด ร่องรอยทั้งหมดจะมลายหายไปจนหมด!

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครมีแนวทางแก้ไขสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า ใครจะไปสามารถไขปัญหาภายในเวลานาทีเดียวได้กัน

“บ้าจริง ลองดูก็ได้ในเมื่อไม่มีอะไรจะเสียแล้ว!” ซิงเหอกระโจนกลับไปที่เก้าอี้และเริ่มลงมือจัดการกับคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น ทุกคนเข้าใจสิ่งที่เธอกำลังพยายามทำ ซิงเหอตั้งใจที่จะทำลายโปรแกรมทำลายตัวเองภายในเวลาน้อยกว่าหนึ่งนาที แต่มันจะเป็นไปได้ได้อย่างไง

แม้แต่ซิงเหอก็ไม่รู้คำตอบสำหรับคำถามนั้น เธอรู้เพียงว่าเธอจะไม่ยอมแพ้แม้จะถึงวินาทีสุดท้าย เธอจะไม่ยอมยืนอยู่เฉยและปล่อยให้การทำงานหนักที่ผ่านมาทั้งหมดสูญเปล่าไปทั้งอย่างนั้น แต่ให้ผลที่ออกมาจะล้มเหลว อย่างน้อยเธอก็ได้ทุ่มความสามารถทั้งหมดลงไปแล้ว…

ความเร็วในการพิมพ์ของซิงเหอเร็วมากจนไม่มีใครสามารถมองเห็นนิ้วมือของเธออีกต่อไป ทุกคนได้แต่ยืนอยู่รอบเธออย่างเงียบเชียบ พวกเขาลืมหายใจไปชั่วขณะแต่ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะส่งเสียง

ทุกคนแอบเหลือบมองนาฬิกาของตัวเองเป็นระยะเพื่อคำนวณเวลาที่ยังเหลืออยู่ ทุกวินาทีที่ผ่านไป เม็ดเหงื่อที่ไหลบนใบหน้าของพวกเขาก็เพิ่มมากยิ่งขึ้น แม้แต่หัวใจของพวกเขายังแทบหยุดเต้นไปบางจังหวะ ทุกวินาทีนั้นเป็นความทรมานอย่างแสนสาหัส!

เวลาทุกวินาทีผ่านไปไวเพียงพริบตา ทุกคนอธิษฐานอย่างแรงกล้าให้เวลาผ่านไปช้าลง แต่ในขณะเดียวกันพวกเขารู้สึกว่าทุกวินาทีนั้นช่างยาวนานจนเลือดตาแทบประเด็นเพราะพวกเขาต้องการหลุดพ้นจากความหวาดวิตกและความกดดันอันมหาศาลนี้เสียที เวลาหนึ่งนาทีนี้เป็นหนึ่งนาทีที่ทรมานที่สุดในชีวิตของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ซิงเหอคือคนที่กดดันมากที่สุด เธอต้องหยุดการทำลายตัวเองแบบต่อเนื่องให้ได้ไม่เช่นนั้นข้อมูลทุกอย่างจะหลุดมือไป!

“เหลืออีกยี่สิบวินาที!” เสียงของใครบางคนตะโกนดังขึ้นเพราะไม่สามารถเก็บความคิดนี้เอาไว้ได้อีกต่อไป ความเครียดภายในห้องเพิ่มสูงขั้นพร้อมกับเสียงเตือนนั้น

ซิงเหอเองก็เข้าสู่สภาวะประหม่าอย่างที่สุดของตัวเอง มือทั้งสองข้างของเธอขยับเร็วมากจนดูเหมือนเธอกำลังกดลงบนปุ่มที่แป้นพิมพ์อย่างมั่วซั่ว แต่กระนั้นระบบก็ยังคงไม่ถูกทำลาย เวลายังคงเดินต่อไป ไม่สะทกสะท้านต่อคำอธิษฐานของทุกคนในห้องที่หวังให้มันเดินช้าลงหรือหยุดไปเลยได้ก็ดี

“อีกสิบห้าวินาที!”

“อีกสิบสี่วินาที!”

“สิบสามวินาที…”

ทุกคนในห้องเตือนซิงเหออย่างควบคุมไม่ได้ การนับถอยหลังดำเนินต่อไปอย่างไร้หัวใจแต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียด กลุ่มของอาลิกำหมัดแน่นและอธิษฐานอย่างเงียบๆ ให้ซิงเหอทำสำเร็จ

“อีกเจ็ดวินาที!”

“หกวินาที!”

“เราเหลือเวลาอีกแค่ห้าวินาทีแล้ว!”

เมื่อเสียงตะโกนนั้นดังขึ้น ทุกคนต่างตกอยู่ในความสิ้นหวังเรียบร้อยแล้ว ซิงเหอไม่อาจหยุดการทำงานของระบบได้ภายในเวลาแค่ห้าวินาทีที่เหลืออยู่แน่ ไม่มีมนุษย์คนไหนทำได้ทั้งนั้น! ทุกคนจ้องมองไปที่เครื่องบอกเวลาโดยไร้คำพูดใดๆ พร้อมกลั้นหายใจ รอให้ระบบทำลายตัวเองกลืนกินทุกสิ่ง

เวลาห้าวินาทีสุดท้ายเริ่มลดลงเหลือ สี่ สาม สอง และหนึ่ง!

และมันหยุดอยู่แบบนั้น!

ในวินาทีสุดท้าย มือของซิงเหอหยุดนิ่ง ทุกคนคิดว่าเธอได้ยอมแพ้แล้วเพราะเธอได้ทำทุกอย่างที่เธอสามารถทำได้แล้ว อย่างไรก็ตาม อากาศภายในห้องยังคงหยุดนิ่งแต่เวลาจะผ่านไปแล้วอีกหลายวินาที ไม่มีการระเบิด และในที่สุดทุกคนตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

มู่ไป๋กุมมือทั้งสองข้างของซิงเหออย่างเงียบเชียบ ซิงเหอเงยหน้าขึ้นมามองดวงตาที่ยิ้มแย้มทั้งสองข้างของเขา

“คุณทำได้แล้ว คุณสุดยอดจริงๆ …” ชายหนุ่มกระซิบอย่างแผ่วเบาพร้อมความยินดีอย่างเห็นได้ชัดขณะที่ริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มออกมา

ซิงเหออดที่จะตอบรับความยินดีของเขาไม่ได้ “ฉันเองก็ไม่คิดว่าจะทำได้เหมือนกัน”

“ซิงเหอ เธอทำได้จริงๆ งั้นเหรอ! เธอทำได้แล้วจริงๆ!” อาลิกรีดร้องด้วยความดีใจและเสียงร้องของเธอปลุกทุกคนให้ตื่นจากภวังค์

เธอทำได้จริงๆ!

ทั้งหมดดังกระหึ่มไปด้วยเสียงยกย่องสรรเสริญ

ตอนที่ 797 ยานอวกาศ

วิธีที่ทุกคนมองซิงเหอเปลี่ยนไป มันกลับกลายเป็นความอบอุ่นและความหลงใหลที่สะท้อนออกมาจากแววตาของพวกเขา แม้แต่อีเฉินและคนที่เหลือที่รู้ดีอยู่แล้วถึงความสามารถของซิงเหอยังรู้สึกประทับใจกับสิ่งที่มหัศจรรย์ที่เธอเพิ่งทำได้สำเร็จต่อหน้าพวกเขา ไม่ต่างกับเหล่าผู้เชี่ยวชาญที่ไม่คุ้นเคยกับซิงเหอมาก่อน พวกเขาไม่คาดคิดว่าซิงเหอจะเก่งกาจมากจนสามารถจัดการกับโปรแกรมที่มีความซับซ้อนมากในเวลาเพียงน้อยนิดเท่านั้น

ตัวโปรแกรมล็อกนั่นต้องมีความยากอย่างมากเมื่อพิจารณาจากสถานที่แห่งนี้และซิงเหอใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีในการเจาะเข้าไป…

เอาจริงๆ เธอต่างกับเทพเจ้าตัวจริงตรงไหนกันเนี่ย!

“ซิงเหอ คุณคือสิ่งมหัศจรรย์จริงๆ เพราะอย่างงี้ไงคุณถึงเป็นไอดอลของผม!” แซมพร่ำสรรเสริญซิงเหอพลางชูนิ้วโป้งให้เธอ

“ซิงเหอ ผมก็อยากเรียนรู้ทักษะคอมพิวเตอร์แบบนี้เหมือนกัน คุณช่วยสอนผมหน่อยได้ไหม” แคร์นถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“อาจารย์ เมื่อไหร่อาจารย์จะยอมรับผมเป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการเสียทีล่ะ” อีเฉินเรียกซิงเหอว่าอาจารย์อย่างโจ่งแจ้ง

แคร์นได้ยินดังนั้นและพูดเสริม “ซิงเหอ ในอนาคตผมเองก็จะเรียกคุณว่าอาจารย์เหมือนกัน!”

“เดี๋ยวสิ สอนฉันด้วย!” อาลิเอาด้วยและชูมือของเธอขึ้นสูง บรรดาผู้เชี่ยวชาญอีกหลายคนต่างพากันชูมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวเช่นกัน แต่ไม่นานพวกเขาก็ต้องยกมือลงด้วยความละอาย

ซิงเหอกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ครั้งนี้เป็นแค่ความโชคดีของฉันเท่านั้น ฉันแค่ควานไปทั่วแล้วโชคก็เข้าข้างฉัน”

“คุณต้องเก่งมากก่อนที่จะสามารถดึงโชคมาอยู่ข้างคุณได้ ถ้าลองเป็นผมที่เป็นคนควานไปทั่วละก็ ผลลัพธ์คงออกมาแตกต่างจากนี้ร้อยเปอร์เซ็นต์” แซมโต้แย้ง

“ใช่ๆ นี่เป็นเพราะเธอเก่งมาจากโชคเลือกที่จะอยู่ข้างเธอไงละ ถ้าเป็นคนอื่น ฉันรับประกันร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าคนคนนั้นต้องล้มเหลวแน่” อาลิพูดแทรกขึ้น ไม่ว่าอย่างไรทุกคนก็ลงความเห็นว่าซิงเหอนั้นยอดเยี่ยมที่สุดอย่างแน่นอน

ซิงเหอไม่เสียเวลาต่อล้อต่อเถียงเรื่องนี้ เธอลุกขึ้นยืนและกล่าว “การทำให้ระบบทำลายตัวเองกลับมาทำงานอีกไม่ใช่เรื่องดีกับเราอยู่แล้ว ซูเปอร์คอมพิวเตอร์พวกนี้มีระบบล็อกด้วยรหัสผ่านมากกว่าหนึ่งชั้น ฉันรับประกันไม่ได้ว่าครั้งต่อไปฉันจะโชคดีแบบนี้อีก”

“คุณหมายความว่าคอมพิวเตอร์พวกนี้ทั้งหมดแตะต้องไม่ได้อย่างนั้นเหรอ” มู่ไป๋ถามเพื่อความแน่ใจ

“ถูกต้อง” ซิงเหอพยักหน้า “ออกห่างจากคอมพิวเตอร์พวกนี้ทั้งหมด เพื่อรับประกันว่าข้อมูลที่อยู่ข้างในจะไม่ได้รับผลกระทบ ทางที่ดีทุกคนอย่าเข้าใกล้พวกมันเลยดีกว่า”

“ถ้าอย่างนั้นมันต่างอะไรกับการปล่อยให้พวกมันทำลายตัวเองล่ะ เพราะไม่ว่ายังไงพวกเราก็ไม่สามารถดึงเอาข้อมูลที่อยู่ข้างในออกมาได้อยู่ดี” ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น

ซิงเหออธิบาย “เราไม่สามารถดึงข้อมูลออกมาได้ในตอนนี้ ต้องมาช่วยคิดหาทาง บางทีอาจจะมีสักวิธีที่เราสามารถปลดล็อกระบบทั้งหมดได้ จนกว่าเราจะมีแนวทางที่ปลอดภัย การไม่ผลีผลามจะเป็นสิ่งที่ฉลาดที่สุด”

“คุณพูดถูกต้องที่สุด…”

ทุกคนเห็นด้วยกับซิงเหอ แต่ก็อีก พวกเขามีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้อย่างนั้นหรือ ไม่มีใครในที่นี้ที่มีความสามารถเพียงพอที่จะปลดล็อกระบบนี้ได้ พวกเขารู้ดีว่าข้อมูลที่อยู่ภายในคอมพิวเตอร์พวกนี้นั้นมีค่ามาเพียงใด หากความเลิ่นเล่อของพวกเขาเป็นสาเหตุทำให้ข้อมูลทั้งหมดสูญสลายไป แล้วพวกเขาจะรับผิดชอบได้อย่างไร

ดังนั้นสิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถทำได้คือการรอ และหาทางหลีกเลี่ยงปัญหานี้ แต่กระนั้นพวกเขายังสามารถสำรวจพื้นที่ส่วนอื่นๆ ของฐานแห่งนี้ได้ บางทีพวกเขาอาจจะบังเอิญเจอข้อมูลอื่นๆ ก็เป็นได้

พวกเขาใช้เวลาทั้งวันในการสำรวจฐานแห่งนี้ทุกซอกทุกมุม บันทึกเดียวที่พวกเขาพบคือที่นี่มีดาวเทียมและยานอวกาศที่ยังไม่ได้ถูกปล่อยขึ้นไปสู่อวกาศ

กลุ่มของซิงเหอตกตะลึงเมื่อรู้ว่าฐานแห่งนี้มียานอวกาศอยู่ด้วย เมื่อพิจารณาจากขนาดของยานแล้วมันสามารถจุคนได้สามคน

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถบอกได้ว่าฐานแห่งนี้เคยส่งคนไปในอวกาศมาก่อนหรือไม่ เพราะการส่งคนไปในอวกาศโดยไม่ขออนุญาตก่อนนั้นเป็นความผิดที่ร้ายแรง คนพวกนี้ไม่มีทางประกาศเรื่องนี้ให้โลกรู้อยู่แล้ว