ตามใจรัก สาวนักแฮก - ตอนที่ 820 แค่เราสองคน / ตอนที่ 821 มู่ไป๋เป็นสักขีพยานเพียงคนเดียว

ตอนที่ 820 แค่เราสองคน

ซิงเหอยอมรับคำท้า เธอจะใช้ความจริงเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าพวกเขาทั้งหมดคิดผิด กลุ่มของซิงเหอกลับไปยังฐานปล่อยยานพร้อมการคุ้มครองจากคนของชุยเชี่ยน

ในขณะเดียวกัน จอร์จได้รับข้อความจากหัวหน้าของเขา เมื่อเขาเห็นซิงเหออีกครั้ง เขากล่าวอย่างหยามเหยียด “ผมดูถูกคุณไปหน่อย ไม่คิดเลยว่าคุณจะมีเส้นสายดีถึงขนาดชักใยคนระดับสูงได้”

“ต่อให้ไม่มีเส้นสาย ถ้าฉันไม่มั่นใจว่าจะเจาะระบบป้องกันได้จริงพวกเขาก็คงไม่ยอมอนุญาตให้ฉันกลับมาที่นี่หรอก ดังนั้นอย่ายึดติดกับเส้นสายของฉันมากนักเลย ในเวลาแบบนี้ ความสามารถย่อมดีที่สุด” ซิงเหอโต้ตอบอย่างมีลีลา

จอร์จชะงัก เขาต้องยอมรับว่าสิ่งที่ซิงเหอพูดนั้นสมเหตุสมผล การตั้งแง่ที่เขามีต่อเธอลดลงเล็กน้อยแต่ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้เขาเชื่อมั่นในตัวเธอ

“ดี แต่ผมขอเตือน คุณควรระวังอย่าทำลายคอมพิวเตอร์ที่อยู่ที่นี่ หากมีข้อมูลอะไรเสียหายขึ้นมา แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยคุณไม่ได้!”

“ไม่ต้องบอกฉันก็รู้ดีอยู่แล้ว” ซิงเหอพูดพร้อมยักคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง “ตอนนี้ฉันจะเข้าไปได้หรือยัง”

จอร์จรู้สึกลังเลแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขยับตัวหลบไปด้านข้างให้อีกฝ่าย ซิงเหอบอกกับมู่ไป๋ “เราสองคนจะเข้าไปด้านใน พวกคุณที่เหลือรออยู่ด้านนอก”

“คุณแน่ใจนะ” จอร์จพูดจาเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงถากถาง “คุณสองคนจะสามารถจัดการกับเรื่องใหญ่แบบนี้เนี่ยนะ”

“แน่นอน ซิงเหอกับคุณสีทำงานร่วมกันได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด พวกเขาแค่สองคนก็มากเกินพอที่จะจัดการกับอะไรแบบนี้ คนของพวกนายเข้าไปก็มีแต่จะไปรบกวนพวกเขา” อาลิพูดอย่างตรงไปตรงมา

จอร์จยิ้มมุมปากอย่างอวดดี “ดี ถ้าพวกเขาเก่งจริงผมก็หวังว่าจะได้เห็นอะไรดีๆ เพียงแต่อย่าทำให้พวกเราผิดหวังก็แล้วกัน”

“ผมก็หวังว่าพลตรีจอร์จจะจำไว้ด้วยว่าการดำเนินการในครั้งนี้จะอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเราถ้าพวกเราทำสำเร็จ” มู่ไป๋พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนดึงซิงเหอเข้าไปภายในฐาน

ดวงตาสีเข้มของจอร์จมองตามอีกฝ่ายและสูดจมูกฟุดฟิดอย่างดูแคลน เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำได้สำเร็จ เพราะอย่าว่าแต่คนสองคนนี้เลย บรรดาผู้เชี่ยวชาญของโลกยังไม่สามารถทำอะไรระบบป้องกันนี้ได้

คนพวกนี้ไม่ควรทำให้เขาผิดหวัง เพราะถ้าทำพลาด เขาพร้อมจะถลกหนังคนพวกนี้ทั้งเป็นโทษฐานที่ทำให้เขาต้องเสียเวลา!

ดังนั้นจอร์จจึงกำหนดเส้นตายขึ้นมา เขากวักมือเรียกคนของตัวมาคนหนึ่งและกล่าว “ไปบอกพวกมันว่าถ้าไม่สามารถแก้ระบบนั่นได้ภายในเวลายี่สิบสี่ชั่วโมง พวกมันจะต้องถูกลงโทษตามกฎของกองทัพ!”

“ครับท่าน” ทหารของเขาวิ่งออกไปแจ้งข่าวนี้ ซิงเหอตอบรับโดยไม่สนใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ “ตกลง”

ทหารนายนั้นรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะท่าทีไม่ไยดีของอีกฝ่าย เขาจึงกระแอมและพูดซ้ำ “จำไว้นะ พวกคุณมีเวลาแค่หนึ่งวันในการจัดการเรื่องนี้ นี่เป็นความเมตตาอันใหญ่หลวงจากท่านนายพลที่มีต่อพวกคุณ”

“พูดจบหรือยัง” ซิงเหอถามกลับ

“จบแล้ว”

“งั้นก็ออกไป อย่าทำให้พวกเราเสียเวลา”

นายทหารคนนั้นถึงกับชะงัก อย่างไรก็ตามเขาหันหลังกลับและเดินออกไป ซิงเหอนั่งลงหน้าซูเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องที่เธอได้แฮ็กไว้แล้วก่อนหน้านี้และมู่ไป๋เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า”

ซิงเหอส่ายหัว “ไม่มีอะไร ฉันแค่กังวลว่ามันอาจจะไม่สำเร็จก็ได้”

“ไม่ว่ายังไง ต่อให้ไม่สำเร็จก็ไม่ได้หมายความว่าล้มเหลว อย่าเพิ่งกดดันตัวคุณเองมากเกินไปเลยนะ”

“ตกลง” ซิงเหอพยักหน้าก่อนเริ่มลงมือจัดการกับคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น เธอทำการแฮ็กเข้าไปในระบบรักษาความปลอดภัยของคอมพิวเตอร์เครื่องนี้อีกครั้ง ระบบป้องกันสำหรับเครื่องซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ทั้งหมดนั้นมีประสิทธิภาพจนน่าเหลือเชื่อ ต่อให้มันถูกแฮ็กแล้วแต่มันก็จะไม่เป็นแบบนั้นอยู่นานนัก ดังนั้นซิงเหอจำเป็นต้องแฮ็กซ้ำๆ อย่างต่อเนื่อง โชคดีที่วิธีการแฮ็กนั้นได้ถูกบันทึกลงในความทรงจำของเธอเรียบร้อยแล้ว

ตอนที่ 821 มู่ไป๋เป็นสักขีพยานเพียงคนเดียว

ดังนั้นเธอจึงแทบไม่เสียเวลาและทำการแฮ็กเข้าไปในเครื่องซูเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ได้โดยไร้ข้อผิดพลาด อย่างไรก็ตาม เธอมีเวลาเพียงห้านาทีในการใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ในการเสาะหาจุดศูนย์กลางการป้องกันให้พบ เพราะระบบจะทำการรีบูทตัวเองอัตโนมัติในทุกๆ ห้านาที

ยิ่งไปกว่านั้นซิงเหอยังไม่รู้ด้วยว่าระบบจะทำการปิดตัวเองโดยสมบูรณ์หลังจากการรีบูทหลายครั้งหรือไม่ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดหากเธอสามารถทำให้สำเร็จได้ตั้งแต่ครั้งแรกไม่เช่นนั้นความเสี่ยงที่จะล้มเหลวอาจเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ

ช่วงเวลาห้านาทีนั้นมีความสำคัญสำหรับซิงเหอ มู่ไป๋ไม่รบกวนเธอ เขายืนเฝ้าอยู่ที่ประตูเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครเข้ามาภายใน เสียงพิมพ์จากคีย์บอร์ดดังไปทั่วห้องควบคุมขนาดใหญ่ มู่ไป๋เป็นสักขีพยานเพียงคนเดียวสำหรับช่วงเวลาที่สำคัญนี้ ไม่มีใครรู้ว่าไหล่ของซิงเหอต้องแบกรับความกดดันมากมายเพียงใด เธอกำลังต่อสู้เพื่อความปลอดภัยของทั้งโลก

ท่าทีที่สงบนิ่งของเธอไม่ได้สื่อถึงความร้อนรนฝ่ายในแต่อย่างใด แต่มู่ไป๋เข้าใจถึงความกดดันที่หญิงสาวกำลังแบกรับ รวมถึงการเสียสละและความยากลำบากที่เธอกำลังเผชิญ

การได้มองดูซิงเหอต่อสู้ทำให้ความรู้สึกภูมิใจผลิบานในหัวใจของมู่ไป๋ ในเวลานั้นเขารู้สึกภาคภูมิใจในตัวซิงเหออย่างที่สุด

เธอเป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาในชีวิต เธอได้ยึดครองพื้นเฉพาะภายในหัวใจของเขาซึ่งถูกสงวนเอาไว้ไม่ให้ใครอื่น ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร ความสำคัญของเธอในหัวใจเขาจะไม่ได้รับผลกระทบ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต จะไม่มีใครสามารถสั่นคลอนตำแหน่งของเธอในใจของเขาได้ และแน่นอน เขาเชื่ออย่างเต็มที่ว่าเธอจะทำสำเร็จ

…

เวลาผ่านไปวินาทีแล้ววินาทีเล่า สำหรับอาลิและคนที่เหลือแล้วมันผ่านไปเพียงชั่วพริบตาเดียว แต่สำหรับซิงเหอและมู่ไป๋มันกลับเชื่องช้า เวลาห้านาทีที่รู้สึกราวกับนานเป็นทศวรรษ ประตูบานนั้นราวกับเป็นเส้นแบ่งห้วงมิติเวลาสองห้วงเอาไว้

สำหรับคนที่อยู่ภายในประตูนั้น ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความกดดันและความหวาดกลัว มู่ไป๋ที่ยืนมองอยู่ก็รู้สึกประสาทเสียไม่น้อยไปกว่าซิงเหอที่มีชะตากรรมของโลกอยู่บนปลายนิ้วของเธอ

อย่างไรก็ตาม ภายใต้ความกดดันมหาศาลเช่นนี้ ซิงเหอยังคงทำได้สำเร็จ ในช่วงนาทีสุดท้าย ในที่สุดเธอก็พบตำแหน่งของจุดศูนย์กลางการป้องกัน!

ซิงเหอดีดตัวขึ้นอย่างฉับพลันและอดที่จะตะโกนออกมาไม่ได้ “เจอแล้ว”

เสียงของเธอทำลายบรรยากาศแช่แข็งภายในห้องจนหมดสิ้น มู่ไป๋มองมาที่หญิงสาวพร้อมกับรอยยิ้มที่ค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “คุณว่ายังไงนะ”

ซิงเหอตอบอย่างมีความสุข “ฉันเจอแล้ว ฉันทำได้แล้ว!”

ดวงตาของมู่ไป๋ส่องประกาย จังหวะที่เขากำลังจะก้าวไปข้างหน้า ประตูที่อยู่เบื้องหลังของเขาเปิดออกอย่างแรงและกลุ่มคนเฮกันเข้ามาภายในห้อง

“คุณทำได้แล้วเหรอ!”

“ซิงเหอ เธอเจาะมันได้แล้วงั้นเหรอ!”

คำถามที่เต็มไปด้วยความสงสัยของจอร์จและคำถามของอาลิดังขึ้นในเวลาเดียวกัน ทุกคนจ้องมองไปที่ซิงเหออย่างไม่เชื่อสายตา เธอทำได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง มันเพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีเองนะ!

ซิงเหอประหลาดใจกับการเข้ามาอย่างกะทันหันของพวกเขา เธอกล่าวด้วยท่าที่เฉยเมย “ฉันทำสำเร็จในขั้นแรกแต่ยังไม่ใช่ทั้งระบบ แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็มั่นใจว่าจะทำได้สำเร็จจริงๆ ในไม่ช้า”

กระนั้นกลุ่มของอาลิก็ดีใจมาก “ซิงเหอ ฉันรู้ว่าเธอต้องทำได้! เธอเก่งที่สุดเลย!”

จอร์จยิ้มมุมปากพร้อมพูดถากถาง “งั้นก็พูดง่ายๆ ว่าคุณยังทำไม่สำเร็จสินะ ความล้มเหลวก็คือความล้มเหลว อย่าพยายามเรียกมันด้วยชื่ออื่นไปหน่อยเลย คนอย่างคุณจะไปสามารถทำอะไรที่ผู้เชี่ยวชาญมากมายที่มีความสามารถมากกว่าคุณยังทำไม่สำเร็จได้ ฉะนั้นก่อนที่จะเจาะทั้งระบบ คุณควรเรียนรู้ที่จะรู้จักนอบน้อมไว้เสียบ้างไม่งั้นคุณอาจจะต้องเสียใจ!”