ตามใจรัก สาวนักแฮก - ตอนที่ 854 อาหารที่หวานที่สุดของที่นี่ / ตอนที่ 855 ขยะ!

ตอนที่ 854 อาหารที่หวานที่สุดของที่นี่

ซิงเหอกับมู่ไป๋อดคิดไม่ได้ว่าโชคดีที่คนพวกนี้ไม่ได้รับความชั่วร้ายมาจากเฮ่อหลานหยวน ไม่อย่างนั้นต่อให้ไม่มีเฮ่อหลานหยวนแล้ว พวกเขาก็สามารถปกครองโลกได้

ดังนั้นถึงแม้ว่าซิงเหอจะสามารถช่วยพวกเขาแก้ปัญหาระบบป้องกันของฐานทัพได้ เธอก็ต้องรอให้ทหารมาถึงก่อน หรืออย่างน้อยก็จนกว่าเธอจะได้รับการยืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าพวกเขาเต็มใจที่จะกลับโลก ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องนำทุกคนออกไปจากที่นี่ การทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่มีแต่จะสร้างภัยคุกคามต่อโลกเท่านั้น

ไม่มีใครสามารถรับรองได้ว่าคนพวกนี้จะไม่เสียสติกะทันหันและเดินตามรอยของเฮ่อหลานหยวน

แน่นอนว่าสือเจี่ยนไม่ได้ล่วงรู้ความคิดภายในใจของพวกเขา เขาพาพวกเขาไปยังบริเวณรับประทานอาหารเพียงหนึ่งเดียวของฐานทัพ สถานที่นี้จะจัดเตรียมอาหารไว้ทุกวัน และคนในฐานทัพก็สามารถกินส่วนของตัวเองได้ฟรี เพื่อเป็นการต้อนรับพวกเขา ฐานทัพเลยตั้งใจทำอาหารมากมายเป็นพิเศษ อย่างไรก็ตามเมื่ออาหารมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา กลุ่มของซิงเหอก็ตะลึงงัน

แซมใช้ช้อนทิ่มเข้าไปในชามที่มีสิ่งที่ไม่แน่ชัดคล้ายๆ กับข้าวต้มแป้งเปียก และถามพร้อมกับขมวดคิ้ว “นี่คืออะไรเนี่ย”

สือเจี่ยนนำเสนอ “นี่เป็นข้าวต้มบำรุงร่างกายที่อร่อยที่สุดในฐานทัพของพวกเรา มันประกอบไปด้วยสารอาหารสำคัญมากกว่าสิบอย่าง พวกเราได้รับอนุญาตให้กินมันเดือนละครั้งเท่านั้น เพื่อเป็นการต้อนรับพวกคุณทุกคน เราเลยตั้งใจเตรียมสิ่งนี้ไว้ มันดีต่อสุขภาพและเป็นประโยชน์ต่อร่างกายของคุณ ดังนั้นเชิญทานได้เลย”

“แต่… สิ่งนี้มันกินได้จริงๆ เหรอ” คิ้วของแซมยังคงขมวดมุ่น สิ่งนี้ดำเหมือนน้ำมันดินและเหนียวหนืดยิ่งกว่ากาว สือเจี่ยนไม่ได้อธิบายและตักมันเข้าไปในปากเต็มช้อน เขากินด้วยความเอร็ดอร่อย และมันก็เป็นการชักจูงให้แซมลองกินเข้าไปคำหนึ่งด้วยความระมัดระวัง

จากนั้นเขาก็ทำ… สีหน้าสงสัย ซิงเหอกับมู่ไป๋จ้องมองเขา รอฟังการประเมินของเขา

สือเจี่ยนถามด้วยสีหน้ากังวล “ทำไมล่ะ มันไม่อร่อยเหรอครับ”

แซมกลืนข้าวต้มลงไปแล้วถามสือเจี่ยนด้วยความสับสน “นี่เป็นอาหารที่อร่อยที่สุดที่พวกคุณมีในฐานทัพแล้วจริงๆ เหรอ”

สือเจี่ยนพยักหน้า “ถูกต้อง ผมลืมไปแล้วว่าอาหารบนโลกมีรสชาติยังไง สรุปคือมันไม่ถูกปากคุณเหรอ”

“ใช่ คงต้องใช้เวลากว่าจะชิน แต่มันก็ไม่ได้แย่มาก” แซมพูดอย่างแนบเนียน “รสชาติมันไม่แน่ชัด แต่หวานเล็กน้อย”

สือเจี่ยนฉีกยิ้มกว้าง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นรอยยิ้มจริงใจของเขา

“คุณพูดถูก มันหวานมาก ดังนั้นพวกเราทุกคนจึงชอบมัน”

แซมตอบกลับ “หวานมาก”

“ใช่แล้ว นี่เป็นอาหารที่หวานที่สุดที่พวกเรามี”

ทันใดนั้นแซมก็รู้สึกสงสารพวกเขาขึ้นมาจับใจ!

เขามองสือเจี่ยนด้วยน้ำตาและถอนหายใจลึกๆ “คุณสือเจี่ยน ผมต้องขอบอกว่าการตัดสินใจที่จะกลับโลกของคุณนั้นถูกต้อง! แค่เรื่องอาหารการกินอย่างเดียว คุณก็ควรจะกลับโลกแล้ว คุณรู้หรือเปล่าว่าอาหารที่อร่อยที่สุดของที่นี่ไม่ถือว่าเป็นอาหารสำหรับคนบนโลกด้วยซ้ำ พวกเรามีอาหารมากกว่าหมื่นประเภทและแต่ละประเภทก็มีรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของมันเอง คุณจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อลิ้มลองอาหารหวานอย่างเดียว ผมสาบานว่าถ้าคุณได้ลิ้มรสอาหารบนโลก คุณจะไม่อยากกลับมาที่นี่อีกเลย!”

เสียงของแซมดังกระหึ่ม เกือบทุกคนที่อยู่ในบริเวณรับประทานอาหารได้ยินที่เขาพูด ทุกคนเงยหน้าไปรอบๆ เพื่อมองเขาและหยุดกิน มีความปรารถนาในดวงตาของทุกคน

สือเจี่ยนพูดด้วยเสียงแหบแห้งอย่างไม่อยากเชื่อ “มีอาหารหลายประเภทจริงๆ เหรอครับ แล้วพวกมันทั้งหมดก็อร่อยมากด้วย?”

พวกเขาไม่สามารถจินตนาการถึงอาหารใดๆ ที่อร่อยยิ่งกว่าข้าวต้มบำรุงร่างกายของพวกเขาได้เลย

“พวกคุณไม่เคยกินอาหารพวกนั้นมาก่อนตอนอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหรอ” แซมถามด้วยความอยากรู้

ตอนที่ 855 ขยะ!

สือเจี่ยนพูดอย่างซึมกะทือ “ผมจำไม่ได้แล้ว ผมคิดว่าอาหารที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไม่ได้อร่อยขนาดนั้น อย่างน้อยผมก็จำไม่ได้ว่าเคยลิ้มรสอะไรที่คู่ควรให้จดจำ”

กลุ่มของซิงเหอประหลาดใจที่ตระกูลเฮ่อหลานถึงกับทำบางอย่างกับอาหารของพวกเขาเพื่อฝึกฝนพวกเขา

มันก็ดูสมเหตุสมผลในทางที่บิดเบี้ยว ถ้าพวกเขาคุ้นเคยกับอาหารบนโลก พวกเขาก็คงไม่สามารถชินกับอาหารบนดวงจันทร์ได้ แล้วพวกเขาก็จะลุกขึ้นมาต่อต้าน ดังนั้นเพื่อเป็นการฝึกให้พวกเขาเชื่อฟัง พวกเขาจึงถูกขัดขวางไม่ให้กินอาหารอร่อยๆ

แซมตบโต๊ะด้วยความโมโห “ตระกูลเฮ่อหลานนี่เลวยิ่งกว่าสัตว์อีก! พวกเขาพรากสิทธิขั้นพื้นฐานทั้งหมดของมนุษย์ไปจากพวกคุณ พวกเขาใจดำถึงขนาดไม่ยอมให้เด็กๆ ได้กินอาหารดีๆ จริงๆ แล้วอาหารที่อร่อยที่สุดที่พวกคุณมีที่นี่ไม่ได้อร่อยขนาดนั้น!”

แซมหยิบบางอย่างที่คล้ายกับขนมปังกรอบขึ้นมา เขากัดลงไปบนขนมปังแข็งๆ แล้วพ่นมันออกมาหลังจากเคี้ยวไปได้สองที

“นี่มันยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ แม้แต่ขอทานยังไม่กินมันด้วยซ้ำ สิ่งนี้ทำมาจากอะไร โคลนเหรอ ทำไมมันถึงได้น่าคลื่นไส้แบบนี้”

บางคนที่อยู่รอบๆ มองขนมปังกรอบในมือของพวกเขา สิ่งนี้มันน่าคลื่นไส้ขนาดนั้นเลยหรือ… แต่พวกเรากินมันทุกวันเลยนะ

แซมลองกินอาหารทั้งหมดของที่นี่แล้วพ่นทุกอย่างออกมา จากนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างยืดยาว

“ผมขอพูดตรงๆ นะ พวกคุณทุกคนจะต้องกลับโลก! พวกเทคโนโลยีล้ำหน้าและการครองโลกหรืออวกาศน่ะ ลืมมันไปเถอะ! ผมขอเป็นขอทานบนโลกดีกว่าที่จะต้องมาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่นี่! โลกนี้ไม่มีท้องฟ้าจริง ต้นไม้จริง และแม้กระทั่งอาหารจริงอย่างเป็ดย่าง อาหารทะเล สเต๊กเนื้อ ผลไม้สด และพืชผัก คุณจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ต้องกำจัดฐานทัพนี้ให้ราบคาบเพราะมันเป็นคุกที่โหดร้ายมาก แค่ผมมาอยู่ที่นี่ครึ่งวัน ผมก็อยากจะฆ่าตัวตายแล้ว พวกคุณต้องใช้ชีวิตแบบไหนกัน”

แซมกวาดตามองทุกคนที่อยู่ที่นั่นแล้วถาม “มีใครเข้าใจความหมายของคำว่าความสุขและเบิกบานไหม”

ฝูงชนส่ายหน้าโดยไม่รู้ตัว

แซมยิ้มอย่างย่ามใจแล้วพูด “ความสุขคือการได้กินเนื้อชิ้นใหญ่และดื่มไวน์ขวดแล้วขวดเล่า สำหรับคนอื่นมันอาจเป็นการใช้เวลาท่ามกลางแสงแดด เพลิดเพลินกับการได้สัมผัสกับแสงแดด ไม่ว่าทางใดทางหนึ่งนี่ก็คือความสุขที่หาง่ายที่สุดที่ใครๆ ก็สามารถเพลิดเพลินกับมันได้บนโลก แต่พวกคุณไม่เคยได้รับประสบการณ์พวกนี้เลย”

กลุ่มของสือเจี่ยนตกอยู่ในความเงียบ ความโศกเศร้าและหดหู่ที่ไม่สามารถอธิบายได้แพร่กระจายไปทั่วห้อง ชีวิตของพวกเขาแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

ความปรารถนาสูงสุดของพวกเขาเป็นอะไรที่มีพร้อมสำหรับคนทั่วไปบนโลกอยู่แล้ว

พวกเขาใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อการวิจัย ค้นคว้า ทำงาน พยายามที่จะปรับปรุงเทคโนโลยีของพวกเขา แล้วพวกเขาได้อะไรกลับมาบ้าง

ไม่มีเลย!

ถ้าจะให้พูดสิทธิขั้นพื้นฐานของพวกเขา การมีความสุขถูกพรากออกไปจากพวกเขา!

สือเจี่ยนและคนอื่นๆ ที่นั่นรู้สึกหัวใจหนักอึ้ง ผู้ชายบางคนถึงกับเริ่มร้องไห้ หนึ่งในนั้นทำท่ากลืนน้ำลายอย่างชัดเจนแล้วถามแซม “อาหาร ที่คุณพูดถึงมันอร่อยขนาดนั้นจริงๆ เหรอครับ”

แซมพยักหน้าพร้อมกับยิ้มยิงฟัน “แน่นอน! ถ้าผมโกหกพวกคุณ ขอให้พระเจ้ามาตบผมตอนนี้เลย อย่างน้อยอาหารบนโลกก็อร่อยกว่าที่คุณจะสามารถจินตนาการได้เป็นพันเท่า!”