Taming Master - ตอนที่ 197

สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเอียนคือมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ที่มีรูปร่างใหญ่โตอย่างมาก

ด้วยใบหน้าที่ดูหยาบ ปีศาจมีเขาสองเขาที่ติดอยู่กับหัวของเขาในขณะที่ร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยขนสีแดง

ยิ่งไปกว่านั้น คู่ต่อสู้ที่มีภาพลักษณ์ทรงพลังที่กำลังถือขวานยักษ์ในแต่ละมือที่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องลำบากสำหรับมนุษย์ธรรมดาที่จะยกมันขึ้นมาในขณะที่มันจ้องมองเอียน

 

• แกมาไกลขนาดนี้ได้เยี่ยงไรด้วยร่างกายที่ดูอ่อนแอ เจ้ามนุษย์?

 

เอียนตอบกลับด้วยท่าทางไม่แยแส

“แกหมายความว่ายังไงว่าฉันมาที่นี่ได้ยังไง ฉันก็ต้องกำจัดอสูรเวทย์มนตร์และมาน่ะสิ”

เมื่อเอียนพูด ดวงตาทั้งสองของปีศาจเบิกโพลงขณะที่มันถามกลับ

 

• อะไรนะ? เจ้าเนี่ยนะที่กำจัดอสูรเวทย์มนตร์?

 

คราวนี้เอียนถาม

“แกเป็นใคร?”

ในขณะที่มองเอียนซึ่งไม่ได้ถูกข่มขู่และตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบเช่นนั้น ปีศาจก็โกรธ

 

• ข้าชื่อยันโค หนึ่งในสิบสองนายพลที่ได้รับการแต่งตั้งที่ป้องกันทางเข้าของอาณาจักรปีศาจ หากเจ้ามาไกลขนาดนี้เจ้าต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับนายพลสิบสองคนที่ถูกเลือกแล้วใช่มั้ย?

 

อย่างไรก็ตาม ท่าทางของเอียนนั้นเมินเฉย

ในขณะที่เขามีค่าสถานะต้านทานเวทย์มนตร์ที่ดูดซับความเสียหาย 99% ที่เขาได้รับ ไม่ว่าจะเป็นนายพลแห่งอาณาจักรปีศาจหรือปู่ของซาตานเขาก็ไม่ต้องกลัวอะไรเลย

“นั่นมันอยู่ในท้องของฉัน [1]  ฉันไม่รู้ว่ามีสิ่งนั้นในอาณาจักรปีศาจเช่นกัน”

เมื่อเอียนตอบกลับ ยันโคก็ระเบิดออกมา

 

• แกจะต้องถูกลงโทษอย่างหนัก!

 

ยันโคเริ่มเหวี่ยงขวานไปรอบๆอย่างบ้าคลั่ง

เอียนตรวจสอบเลเวลที่ปรากฏข้างบนหัวของมันเล็กน้อย

‘เลเวล 350 หรอ… มันก็ค่อนข้างนานแล้วตั้งแต่ที่เราไม่ได้พบกับมอนสเตอร์ที่เลเวลมากกว่าไคซาร์’

ตอนนี้ไคซาร์เลเวล 270

แม้ว่าจะเปรียบเทียบกับเขา เลเวลของคู่ต่อสู้นั้นท่วมท้นอย่างมาก

มันเป็นความจริงเมื่อนานมาแล้วตั้งแต่เควสต์จอกศักดิ์สิทธิ์ของโฮลดรีมที่พวกเขาได้พบกับมอนสเตอร์เลเวลสูง

เอียนกระตุ้นคู่ต่อสู้ของเขาให้มากขึ้น

“เข้ามาสิ เจ้าลิง”

และยันโคตอบสนองทันที

 

• Keuaaah-!

 

เมื่อยันโคเปล่งเสียงอันน่ากลัวออกมา ลำแสงสีแดงพุ่งออกมาจากร่างของมันในขณะที่มันเริ่มเผาทุกอย่างรอบตัวมัน

Bang- Ba-bang- Bang-bang-!

เอียนตรวจสอบรูปแบบของลำแสงที่ยิงออกมาในขณะที่เขาหลบไปที่ต่างๆและมันช่วยไม่ได้จะปล่อยรังสีที่หนาแน่นและยิงออกมาอย่างรวดเร็วเพื่อโจมตีเขา

 

• นายพลแห่งอาณาจักรปีศาจ ‘ยันโค’ ได้ใช้พลังแฝง Burst-Tear-Break
• ท่านได้รับความเสียหายคริติคอลจากนายพลแห่งอาณาจักรปีศาจ ‘ยันโค’

เนื่องจากการต้านทานเวทย์มนตร์ของท่าน ความเสียหาย 88,605 หน่วยได้ถูดดูดซับ

• พลังชีวิตของท่านลดลง 895 หน่วย

 

เอียนซึ่งตรวจสอบข้อความระบบที่โผล่ขึ้นมานั้นตกตะลึง

‘อะไรวะเนี่ย มันทำให้รู้สึกว่ามันโจมตีฉันเล็กน้อย แต่มันสร้างความเสียหายได้ขนาดนี้เลยหรอ?’

แน่นอนว่าจำนวนความเสียหายจริงที่เขาได้รับคือจำนวนที่ไม่ถูกต้องซึ่งไม่ได้ถึง 1,000 หน่วย แต่ถ้าเขาชถูกโจมตีโดยไม่มีการต้านทานเวทย์มนตร์ใดๆ มันเป็นจำนวนมหาศาลของความเสียหายที่ใกล้เคียงกับ 100,000 หน่วยเลย

ถ้ามันเป็นอย่างที่มันควรจะเป็นเช่นเดิมกับพลังชีวิตของเอียนในปัจจุบัน มันเป็นพลังที่เขาจะต้องตายภายในสามครั้ง

 

• Whoo- Whoo-!

 

ยันโคซึ่งยิงลำแสงสีแดงทำลายล้าง ก้มหัวของมันลงครู่หนึ่งรวบรวมลมหายใจของมันในขณะที่มันหันหัวอย่างช้าๆ

 

• อะแฮ่ม แกตายแล้วงั้นหรอ?

 

อย่างไรก็ตาม ยันโคซึ่งสบตากับเอียนหลังจากหันหัวมา ช่วยไม่ได้ที่จะงุนงง

 

• อะไรวะเนี่ย? แกสามารถรอดมาจากภายในระยะ Burst-Tear-Break ของข้าได้ยังไง?

 

เอียนเบะเมื่อสบสายตากับยันโค

“แกค่อนข้างแข็งแกร่งเลยนะ”

 

• …?

 

ยันโคซึ่งที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกอึดอัดอยู่ครู่หนึ่งก็ใส่ความรู้สึกที่เป็นอันตรายในไม่ช้าหลังจากที่เขาเล่นกับขวานของเขา

 

• ข้าไม่รู้ว่าแกรอดมาได้ยังไง แต่เนื่องจากมันเป็นเช่นนี้ ข้าแค่ตัดหัวแกด้วยขวานของข้า ข้าจะส่งแกไปสวรรค์

 

ถ้ามันเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น มันจะเป็นคำพูดที่ขู่อย่างไม่น่าเชื่อ แต่เอียนก็ตะโกน

“แกเจอปัญหาใหญ่แล้วแหละ”

 

• …?

 

“ฉันจะชกแกจนกว่าแกจะร้องขอความเมตตาจากฉัน”

 

• เจ้ามนุษย์ แกพูดบ้าอะไรอยู่?

 

เอียนหันไปหาไคซาร์และสัตว์เลี้ยงของเขาเล็กน้อยขณะที่เขาพูดอีกครั้ง

“พวกนาย ขยี้มันซะ!”

 

* * *

 

23 ชั่วโมงตั้งแต่พวกเขาเฝ้าดูเอียนเป็นพิเศษ

หัวหน้าแผนกกำลังเฝ้าดูการต่อสู้ของเอียนและยันโค

แน่นอนว่าการแสดงออกที่เขาจ้องมองพวกเขานั้นเหมาะสมกว่า

“หัวหน้าแผนกคิม นายกำลังทำอะไรอยู่?”

เมื่อหัวหน้าหน่วยถาม คนที่กำลังหลับไหลอยู่ข้างๆทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองที่หน้าจอ

และด้วยเสียงแหบ เขาตอบอย่างอ่อนแอ

“ดูเหมือนว่าเขากำลังต่อสู้กับปีศาจ”

“จริงหรอ? นายคิดว่าเขากำลังสู้อยู่จริงๆหรอ?”

“อืมม…”

หัวหน้าหน่วยถอนหายใจต่อหน้าคนอื่นที่ขยี้ตาและมองที่หน้าจออีกครั้งในขณะที่เขาพูด

“ดูเหมือนว่าเขาจะศาลเตี้ยกับมอนสเตอร์ระดับบอสที่น่าสงสาร…”

ช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน

ทั้งสองจ้องไปที่ยันโคซึ่งกำลังจะถูกบดขยี้โดยเอียน สักครู่ก่อนที่พวกเขาจะจ้องกันและกัน

“ผมสงสารยันโคจังครับ หัวหน้าหน่วย”

“ฉันว่าสงสารพวกเราดีกว่านะ”

“…”

“เจ้าเอียนนี่มันมีชีวิตมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?”

“ฉันก็ไม่รู้”

หัวหน้าหน่วยมองไปรอบๆห้องที่มีสมาชิกซึ่งอยู่รอบๆห้องตรวจสอบ ขณะที่เขาบ่นอย่างอ่อนแอ

“ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้นซะ? ดังนั้นอย่างน้อยเราสามารถไปกดเบรกเกอร์ลง”

“…”

ทุกคนเงียบ แต่นั่นเป็นเพียงเพราะพวกเขาไม่มีพลังที่จะทำสิ่งนี้ในตอนนี้

เมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าหน่วย พวกเขาอยู่ในท่ามกลางความเห็นอกเห็นใจอย่างมาก

 

* * *

 

อาณาจักรปีศาจถือเป็นพื้นที่ที่มีระดับความยากสูงสุดที่มีอยู่ในไคลัน

ยันโคเป็นมอนสเตอร์ที่อยู่ใน 100 อันดับแรกของอาณาจักรปีศาจ

ยันโคนั้นถูกทุบตีจนฝุ่นคลุ้งไปรอบๆแม้ในวันฝนตก

และคนที่ทุบตียันโคอย่างโหดเหี้ยมก็คือเอียน

 

• มนุษย์จะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?

 

“แกจะเข้าใจได้จากการถูกโจมตี”

Puck- Pu-puck-!

ในปัจจุบันยันโคอยู่ในสถานะที่พลังชีวิตของเขาลดลงจนเหลือน้อยที่สุดและเขาสูญเสียพละกำลังทั้งหมดในร่างกายของเขา อย่างไรก็ตามเอียนโจมตีเขาโดยไม่เมตตา

ยันโคครวญครางออกมาขณะที่เขาจ้องไปที่เอียน

 

• ข้าไม่สนใจเลย! แกแค่โชคดี!

 

เมื่อเขาพูด เอียนหยุดการโจมตีทันที

“อย่างนั้นหรอ?”

เมื่อปฏิกิริยาตอบสนองที่ไม่คาดคิด ยันโคตกตะลึงครู่หนึ่ง แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พยักหน้าขณะที่เขาตอบกลับ

 

• ถูกต้อง เจ้ามนุษย์ ข้าจะยอมรับความจริงที่ว่าแกนั้นแข็งแกร่ง เนื่องจากไม่มีปีศาจแม้แต่ในอาณาจักรปีศาจของเราที่สามารถทนต่อการโจมตีของข้าจนถึงจุดนี้ อย่างไรก็ตามถ้าข้าไม่ได้ประมาท ข้าก็จะกำจัดแกได้อย่างง่ายๆ!

 

ความจริงที่ว่าจากมุมมองของยันโคซึ่งเป็นเลเวล 350 เลเวลของเอียนคือจนถึงจุดที่มันไม่สำคัญอย่างแท้จริง

ในกรณีดังกล่าวการโจมตีของเอียนก็ไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับยันโคมากนักและช่วยไม่ได้ที่ยันโคจะดูถูกเอียน

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะไม่ใช่ความเสียหายเพียงเล็กน้อยในขณะที่เขาสะสมความเสียหายที่มากกว่าสิบเท่าของเอียนที่ดูดซับความเสียหายที่ได้รับ 99% เอาไว้ เขาก็ใกล้จะตายแล้ว

เอียนจ้องไปที่ยันโคสักครู่หนึ่งซึ่งพิสูจน์ตัวเองอย่างขยันขันแข็ง ก่อนที่เขาจะก้าวถอยหลัง

 

• อะไรวะเนี่ย เจ้ามนุษย์!

 

หลังจากเอียนถอยกลับพร้อมสัตว์เลี้ยงทั้งหมดของเขา เขาพูดอีกครั้ง

“ฉันต้องการเผชิญหน้ากับแกเมื่อแกไม่ประมาท”

 

• …!

 

เช่นนั้น ยันโคแสดงสีหน้าพูดราวกับว่าเขาตกตะลึง

และนั่นเป็นสิ่งเดียวกันสำหรับไคซาร์และสัตว์เลี้ยงของเอียนเช่นกัน

 

• เจ้านาย ทำไมท่านถึงทำแบบนั้น? ให้ผมฆ่าเขาและเคลื่อนที่ไปแผนที่ต่อไปกันเถอะ
• ถูกต้องเจ้านาย ทำไมถึงทำอะไรไร้ประโยชน์อย่างนี้กัน?
• เจ้าหนูลอร์ด เจ้ากินอะไรผิดมาเมื่อตอนเช้างั้นหรอ?

 

อย่างไรก็ตาม เอียนจ้องไปที่ยันโคด้วยท่าทางที่ไม่เปลี่ยนแปลง

และยันโคเผชิญหน้ากับเอียนในขณะที่เขาพยักหน้าช้าๆ

 

• อะแฮ่ม… มนุษย์อะไรกันนี่ อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยข้าจะคิดถึงความสามารถในการเผชิญหน้าและจิตวิญญาณของเจ้าละกัน

 

เอียนตอบกลับด้วยคำพูดที่เด็ดเดี่ยว

“ฉันเป็นนักรบเซลามัสที่ยอดเยี่ยมที่สุด ครั้งนี้ ฉันจะเผชิญหน้ากับแกโดยไม่มีใครช่วยและแค่ความแข็งแกร่งของฉันเพียงคนเดียว”

เอียนร่ายสกิลปฐมพยาบาลกับยันโคขณะที่เขาฟื้นฟูยันโค

และขณะที่พลังชีวิตของทั้งสองฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ การต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้น

 

• ความเย่อหยิ่งนั่นจะฆ่าแกเอง!

 

ด้วยเสียงคำรามของยันโค เอียนเพียงแค่หัวเราะ

“จนกว่าแกจะยอมรับฉันอย่างแท้จริง ฉันจะสู้ต่อไป”

เช่นนั้น การต่อสู้เริ่มต้นอย่างเร่งด่วน

ครั้งนี้ แม้แต่สัตว์เลี้ยงของเขาก็ถอยหลัง มันเป็นการต่อสู้ระหว่างสองคน

ขวานทั้งสองของยันโคและหอกของเอียนเริ่มปะทะกันบนอากาศ

Bang- Ba-bang- Bang!

อย่างไรก็ตามส่วนที่น่าสนใจคือเมื่อเวลาผ่านไปการต่อสู้ก็กลายเป็นด้านเดียว

 

• อั๊-ก! เจ้าหนู!

 

เอียนเริ่มหลบหลีกขวานได้เกือบ 100% ของยันโค!

ความจริงที่ว่า เหตุผลว่าทำไมเอียนได้ทำสิ่งประหลาดเช่นนี้อยู่ที่นี่

‘การเล่นของฉันตอนนี้เป็นการเล่นแบบบัค ยังไงก็ตาม แม้ว่าฉันจะฆ่าเจ้านี้ในตอนนี้ เขาจะไม่ให้ค่าประสบการณ์หรือชื่อเสียงใดๆแก่ฉัน ดังนั้นจึงไม่มีทางที่ฉันจะฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย แม้ว่าฉันจะได้รับไอเทมต่างๆ แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่า LB Corp. จะไม่เอามันออก’

เอียนกำลังวางแผนที่จะทำความคุ้นเคยกับรูปแบบการโจมตีของคู่ต่อสู้ของเขาอย่างสมบูรณ์ซึ่งเขามั่นใจว่าเป็นมอนสเตอร์ระดับบอส

และสาเหตุที่เป็นไปได้ก็คือเพราะการตอบสนองของยันโคที่น้อยกว่าเมื่อเทียบกับเลเวลของเขา

ยันโคเป็นมอนสเตอร์ที่มีความอดทนอย่างมากและพลังโจมตีแทนส่วนที่เขาช้า

‘ยังมีอีกแผนหนึ่ง…’

เอียนยั่วยุยันโคอีกครั้ง

“ความสามารถของแกมีแค่นี้หรอ!”

 

• Keu-aaah!

 

เวลาประมาณ 30 นาทีผ่านไป

ร่างกายของยันโคเต็มไปด้วยบาดแผลอย่างสมบูรณ์และเขาก็ทรุดตัวลงต่อหน้าเอียนอีกครั้ง

“หึ แกอยากจะสู้อีกสักรอบไหม?”

 

• อึก… ข้าโกรธแล้วนะ! ข้าต้องการสู้อีกครั้ง!

 

“โอเคๆ เอาเลย!”

เอียนต่อสู้กับยันโคอีกรอบหนึ่ง

 

“เฮ้ แกก็แพ้อีกอยู่ดี แกอยากจะสู้อีกรอบจริงหรอ?”

 

• อ๊ากก! แก ครั้งนี้ข้าจะแสดงให้แกรับรสชาติแห่งความร้อน!

 

20 นาทีต่อมา

“ฉันรู้สึกว่าแกกำลังทำให้แย่ลงในขณะที่เราดำเนินการต่อไป ฉันโดนโจมตีไปแค่สองครั้งในครั้งนี้ แกเหนื่อยหรือยัง?”

 

• Keu-rwah-rwah-rwah-!

 

15 นาทีต่อมา

“เฮ้ นี่มันน่าเบื่อไปแล้ว”

 

• ไม่เอาแล้ว ฆ่าข้าเถอะ

 

“ฉันไม่อยากทำอย่างนั้น”

 

10 นาทีต่อมา

“ลุกขึ้น หัวหน้าป้องกันประตูของอาณาจักรปีศาจทำไมไม่มีความกล้าเช่นนี้?”

 

• ข้าต้องการปกป้องเกียรติของข้าขณะที่เป็นหัวหน้าป้องกันประตูของอาณาจักรปีศาจ! ข้าจะยอมรับความแข็งแกร่งของเจ้า

 

“อย่างนั้นหรอ?”

 

• ถูกต้อง ในอาณาจักรปีศาจ ความแข็งแกร่งคือกฏ ข้าบูชากฎของคนที่เข้มแข็งและข้าก็เคารพคนที่แข็งแกร่ง ข้าจะยอมรับความพ่ายแพ้ของข้า ตอนนี้หยุดและตัดหัวของข้าซะ!

 

“ไม่”

 

10 นาทีต่อจากนั้น

 

• ฆ่าข้าเถอะ!

 

“ฉันไม่อยากทำอย่างนั้น สู้กันอีกสองครั้งเถอะ”

 

• เจ้าทำอย่างนี้ไปทำไม!

 

“ฉันยังไม่ได้รับความเพลิดเพลินอย่างเต็มที่”

 

• …

 

ประมาณ 1 ชั่วโมงผ่านไป

ยันโคที่ยังคงเผชิญหน้ากับเอียนด้วยพลังการต่อสู้ของเขาในแต่ละครั้ง ได้เพียงแค่คุกเข่าต่อหน้าเขา

เอียนถามกลับด้วยท่าทางงุนงง

“แกกำลังทำอะไร? ฉันเติมพลังชีวิตให้แกแล้ว มาสู้กันอีก”

ยันโควางขวานทั้งสองลงที่เขาถืออยู่ในมือขณะที่เขาก้มหัวให้เอียน

 

• ข้าจะรับใช้เจ้าเป็นเจ้านายของข้า

 

“ห้ะ…?”

 

• เอียน ข้าประทับใจในพลังของเจ้า ข้าต้องการจะติดตามเจ้า

 

รอยยิ้มของความพึงพอใจออกมาจากปากของเอียน

 

[1] ‘สิบสองผู้ถูกเลือก’ และ ‘ลำใส้เล็ก’ เป็นคำเดียวกันในภาษาเกาหลี เอียนกำลังเล่นคำนี้