Taming Master - ตอนที่ 306

นี่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่จะกำหนดผลลัพธ์ของสงครามทั้งหมด

ด้วยเหตุนี้ทัศนคติของผู้เล่นในการต่อสู้จึงแตกต่างจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง

จนถึงตอนนี้ทุกคนคิดว่าการอยู่รอดของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคะแนนค่าสาธารณะ แต่ตอนนี้ทุกคนคิดว่าชัยชนะมีความสำคัญสูงสุดในสงครามปัจจุบันนี้

สาเหตุที่ทำให้ผู้เล่นมีทัศนคติที่เปลี่ยนไปไม่ได้เป็นเพราะความรู้สึก ‘เห็นแก่ผู้อื่น’

เป็นเพราะผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้รับจากการชนะการต่อสู้ครั้งสุดท้ายในสงคราม

อย่างแรกชื่อเสียงและทองคำที่จะแจกจ่ายตามเนื้อหานั้นเพิ่มขึ้น 1.5 เท่าเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์ที่พ่ายแพ้และชื่อของ ‘วีรบุรุษสงคราม’ จะมอบให้กับผู้เล่นทั้งหมดของฝั่งที่ได้รับชัยชนะ

ทันทีที่การต่อสู้ชนะ รางวัล 30 วันของผู้ชนะจะเพิ่มขึ้น 1.5 เท่าและหนึ่งคนจะได้รับตำแหน่งที่ไม่ซ้ำใครพร้อมคุณสมบัติมากมาย เป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้เล่นทุกคนต้องการสิ่งเหล่านี้

ผู้เล่นยังไม่หมดสภาพ แต่นั่นก็หมายความว่าสงครามครั้งนี้เลวร้ายจริงๆ

เอียนที่เป็นผู้บัญชาการสงครามตั้งแต่เริ่มแรกตอนนี้กำลังวิ่งไปรอบๆสนามรบและนำฝั่งมนุษย์

“ถ้าพวกเขาผลักดันเราให้ถอยออกไปอีกก็ไม่มีที่ให้เราไปอีกแล้ว!”

“แท้งค์ทุกคนที่พลังชีวิตหมดไปกว่าครึ่งแล้วจงย้ายไปด้านหลัง! โล่บริเวณกว้างเกิดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง!”

“การฮีลจะกลับมาหลังจากเวลาคูลดาวน์สองนาที โปรดจัดการเวลาและพลังชีวิตของคุณด้วย!”

มันเป็นบทบาทที่ยาก แม้สำหรับเอียนที่มีความแข็งแกร่งของเหล็กกล้า แต่เขาก็ดันส่วนที่แข็งแกร่งไปที่ด้านหลังของสมองของเขาและเริ่มสนุกกับการบัญชาการการต่อสู้

‘ฉันควรจะนำทาง NPC ที่แข็งแกร่งหรือฉันควรปล่อยให้พวกเขาเคลื่อนไหวเอง?’

การที่ผู้บัญชาการเบควีซูส่งมอบคำสั่งของกองทัพหมายความว่ากองทัพทั้งหมดของราชาแห่งแหวนจะติดตามเอียน

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเอียนจะมีอำนาจเหนือกองทหารทันที

เอียนรู้สึกว่าสมาชิกใหม่ของกองทัพเป็นเหมือนพนักงานใหม่ของบริษัท

‘ในที่สุดเราต้องการผู้บัญชาการกองทัพเพื่อชนะสงครามนี้ แม้ว่ามันจะหมายความว่าผู้เล่นจะต้องตาย แต่คนเหล่านี้ก็ต้องอยู่รอด’

การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ผู้เล่นหลายร้อยคนจากหลายพันคนได้เสียสละตัวเอง

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะความพยายามของเอียน

‘ฮ่าๆ มาลุ้นกัน ฉันคิดว่าเราสามารถชนะได้’

ขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป เอียนรู้สึกว่ากองทัพของปีศาจกำลังแข็งแกร่งขึ้น แต่เขาเลือกที่จะไม่ยอมแพ้

เพื่อช่วยผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้าเอียนจึงต่อสู้กับมังกรปีศาจโดยตรงและมันไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับสงคราม

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องราวของผู้เล่นอันดับต้นๆ

เป็นเรื่องปกติสำหรับผู้จัดอันดับเช่น รีเมียร์และชยาครานที่จะต่อสู้ แต่ผู้เล่นที่ได้รับการจัดอันดับเช่น ฟิโอลันที่ไม่คุ้นเคยกับการโจมตีดังกล่าวได้ก้าวไปข้างหน้าและมีการใช้งานตลอดการต่อสู้

และเรฟย่าที่แสดงสกิลการฟื้นฟูและสกิลการป้องกันที่ยอดเยี่ยมอยู่เสมอก็แสดงสกิลที่น่ารังเกียจเช่นกัน

มันไม่ดีเท่าเอียน แต่ถึงอย่างนั้นมันก็น่าทึ่งมากพอที่จะโดดเด่นในหมู่ผู้จัดอันดับ

เอียนคิด แต่จะชนะสงครามแม้ว่าเขาจะต่อสู้ก็ตาม

‘ตอนนี้ฉันเห็นแล้ว ผู้บัญชาการกำลังมีปัญหากับบัลโร๊คสองตัว ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้ไหมด้วยการสนับสนุน…’

เมื่อการต่อสู้ดำเนินไปเอียนสามารถเข้าใจความสามารถในการต่อสู้ของสิ่งมีชีวิตใหม่ที่อยู่ข้างเขาและเอียนก็ใช้ข้อมูลนี้เพื่อสร้างกลยุทธ์

‘พวกเขาสามารถฆ่ามังกรปีศาจได้ด้วยตัวเอง… ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถจัดการอสูรเวทย์มนตร์ได้ด้วยตัวเอง’

ใบหน้าของเอียนแข็งกระด้างในขณะนั้น

สายตาของเขาพุ่งไปที่ราชาปีศาจที่กำลังเข่นฆ่ากองกำลังของฝ่ายมนุษย์

เอียนหรี่ตา

‘เจ้าชายปีศาจและผู้บัญชาการกองทัพเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้มากที่สุด พวกเขาไม่ได้แสดงสถานะหรือข้อมูลใดๆในการต่อสู้จนถึงขณะนี้’

จนถึงตอนนี้บุคคลที่เปราะบางของแต่ละฝั่งกำลังจะตาย ดังนั้นเจ้าชายปีศาจหรือผู้บัญชาการกองทัพเบควีซูจึงไม่ได้ต่อสู้กับพวกเขา

จนถึงตอนนี้คู่ต่อสู้ของพวกเขาเป็นเพียง ‘หอยทาก’ ที่ยังไม่ถึงมาตรฐานของพวกเขา

พวกเขาจำเป็นต้องเผชิญหน้ากันเพื่อให้รู้ความสามารถของพวกเขา

ผู้บัญชาการใหญ่แห่งกองทัพของพระเจ้าเบควีซู

เมื่ออสูรเวทย์มนตร์ยักษ์กำลังมุ่งหน้าไปหาผู้บัญชาการ เขาไล่พวกมันออกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวและมอนสเตอร์ระดับ Legenday เช่น บัลโร๊คและมังกรปีศาจก็ไม่รอดแม้แต่นาทีเดียว

ในทางกลับกันเมื่อใช้เวทมนตร์ของเจ้าชายปีศาจทหาร NPC เลเวล 150 จะตายทันที

‘อืม… การออกจากอาณาจักรปีศาจในวันนี้คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน’

จนถึงตอนนี้พวกเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับกลุ่มชาวแอสโมเดียนได้มากเกินไป ดังนั้นการโจมตีพวกเขาจึงไม่ใช่ทางเลือก

พวกเขาต้องรักษาตัวเองสำหรับวันพรุ่งนี้ แม้ว่าวันนี้พวกเขาจะยังคงต่อสู้อยู่

อย่างไรก็ตามสงครามต่างมิติในวันนี้แตกต่างออกไปและอาจจะไม่มีวันพรุ่งนี้

พวกเขาควรใช้พลังงานทั้งหมดเพื่อคว้าชัยชนะ

เป็นการต่อสู้ที่ทั้งสองฝ่ายไม่สามารถเลือกที่จะถอยหลังได้และกองกำลังของทั้งสองฝ่ายที่เต็มไปด้วยหุบเขาก็เริ่มลดลงอย่างเห็นได้ชัด

เอียนที่จ้องมองกองทัพปีศาจหันกลับมาและแสยะยิ้ม

‘ตกลง ฉันเชื่อในตัวคุณ…! ฉันต้องทนทุกข์ทรมานขนาดนี้มันจะเป็นการสูญเปล่าถ้าฉันออกไปจากที่นี่ใช่มั้ย?’

เขาเริ่มเคลื่อนไหวโดยใช้การพิพากษาของจิตวิญญาณแห่งราชา

จนกระทั่งสงครามยุติลง

เอียนไม่มีความตั้งใจที่จะพักผ่อนในตอนนี้

 

* * *

 

ซังมินหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเกมไคลัน

เขาไม่สามารถเข้าร่วมในสงครามมิติได้ ดังนั้นวันนี้เขาจึงอยู่ที่บ้าน เขานั่งอยู่บนโซฟาขณะดูทีวี

ในความเป็นจริงวันนี้เป็นวันที่ใครๆก็นั่งหน้าทีวีโดยไม่มีเงื่อนไข

มันเป็นวันสุดท้ายของสงครามมิติ

ในห้องนั่งเล่นของเขาหน้าทีวี เขานั่งอยู่บนโซฟากับเยริมภรรยาของเขาเป็นเวลาเกือบ 4 ชั่วโมงเหมือนมนุษย์หิน

Wack-

“อา กินเงียบๆหน่อย ฉันไม่ได้ยินอะไรเพราะแบบนั้น”

“อ๊ะ… โอเคค่ะ ขอโทษ”

แม้แต่คุกกี้ก็เตรียมไว้สำหรับกินระหว่างดูทีวีก็เหลืออยู่ไม่กี่ชิ้น

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่กำลังออกอากาศนั้นน่าสนใจมากและทุกคนต่างก็จับตามอง

หลังจากนั้นไม่นานเยริมก็ปิดความเงียบ

“ที่รัก”

“คะ?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

“อืม…?”

สายตาของทั้งสองคนจับจ้องไปที่หน้าจอแม้ว่าพวกเขาจะพูดคุยกันก็ตามและบนหน้าจอคือบุคคลในชุดเกราะสีทองยาวที่เผชิญหน้ากับราชาปีศาจ

พื้นที่โดยรอบถูกทำลายเกือบทั้งหมดและจำนวนคนที่อยู่ในสนามรบมากกว่าห้าร้อยคน

ซังมินกลืนน้ำลายแล้วอ้าปากช้าๆ

“อืม… จนถึงตอนนี้ผู้เล่นที่เป็นมนุษย์ทำได้ดีมาก แต่… ถึงอย่างนั้นคุณไม่คิดว่ามันจะยากที่จะชนะสงครามเหรอ?”

“ทำไมล่ะ?”

“ทำไมหรอ? อืมม ถ้าคุณดูตอนนี้มีกองทหารมากกว่าชาวแอสโมเดียน ยิ่งไปกว่านั้นมีเจ้าชายปีศาจ 6 คนและทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่

“ถ้าคุณคิดอย่างนั้น ผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้ายังมีชีวิตอยู่งั้นหรอ? มีกองทหารจำนวนมากจากกองทัพของพระเจ้าที่ยังเหลืออยู่นะ”

“อืม ฉันรู้ เจ้าชายปีศาจเหล่านั้นดูเหมือนจะมีอำนาจพอๆกับกองทัพแห่งพระเจ้าทั้งหมดและมีเจ้าชายปีศาจมากมายเมื่อเทียบกับกองทัพของพระเจ้าใช่ไหมล่ะ?”

“นั่นอาจพูดได้ว่า…”

ซังมินยิ้มและพูดอีกครั้ง

“คุณอยู่ฝ่ายมนุษย์ใช่ไหม?”

เยริมพยักหน้าและตอบกลับ

“ใช่!”

“ทำไมล่ะ?”

“อืม… นั่นคือสิ่งเดิมที่ฉันทำ… มันไม่ถูกต้องที่จะเชียร์งั้นหรอ?”

ซังมินสนับสนุนชาวแอสโมเดียนมาโดยตลอด แต่วันนี้เขาเชียร์ฝ่ายมนุษย์

สายตาของซังมินหันไปทางเอียนที่อยู่ข้างหลังผู้บัญชาการและกำลังหายใจแรง

‘การออกอากาศจะสิ้นสุดลงหลังจากวันนี้ ฉันจะเข้าร่วมกับแฟนคลับ’

 

* * *

 

Kwanggg-!

ผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้าเบควีซูคำรามพร้อมกับถือตรีศูลในมือของเขา

จากนั้นโลกก็เริ่มแยกออกรอบๆจุดที่ตรีศูลติดอยู่

Chuk- chuuk-!

เอียนถ่มน้ำลายขณะดูฉากนั้น

‘ในที่สุดการต่อสู้ระหว่างผู้บัญชาการและเจ้าชายปีศาจก็เกิดขึ้นแล้วหรอ?’

เอียนรู้สึกอยากเห็นมัน

ตอนนี้เขาใช้พลังใจมากกว่าพลังกาย

‘ฉันทำทุกอย่างที่ทำได้ กองทัพแห่งพระเจ้ามีกองทหารจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่แทนที่จะเป็นครั้งแรกและกองกำลังของปีศาจน้อยกว่าเล็กน้อย’

แต่ถึงแม้จะมีความคิดเหล่านั้นเอียนก็ไม่มีความรู้สึกไม่สบายใ

แม้ว่าพวกเขาจะแพ้สงครามในตอนนี้ เขาก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ

ในขณะที่เอียนกำลังคิดถึงเรื่องเหล่านี้ เบคฮวีซูและราชาปีศาจฮาร์เซนก็พูดคุยกัน

เบควีซูอ้าปาก

“ทำไมเจ้าชาวอาณาจักรปีศาจถึงบุกมิติอื่นโดยไม่หยุดพัก?”

ฮาร์เซนหัวเราะและตอบกลับ

“การทำลายล้างและการพิชิตมันเป็นธรรมชาติของชาวแอสโมเดียน มันเหมือนกับการกินและการนอนสำหรับพวกเราและถ้าเจ้าถามแบบนั้น… ข้าก็ไม่รู้จะตอบยังไง”

แม่ทัพเบควีซูขมวดคิ้ว

“นั่นคือเจ้าหาเหตุผลเข้าข้างตัวเอง สิ่งมีชีวิตที่สร้างขึ้นด้วยธรรมชาติแบบนี้… ไม่ควรมีอยู่ในโลก!”

ฮาร์เซนพูดด้วยสีหน้าไม่สบายใจซึ่งแม้แต่เบควีซูก็มี

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรมันสำคัญจริงๆหรอ? เราเจอมาแล้วในฐานะศัตรูและเราต้องสรุปตรงนี้หรือไม่?”

ฮาร์เซนยกมือขวาขึ้นแล้วไฟก็ลุกเป็นไฟ

เวทมนตร์เข้มข้นเริ่มพ่นรอบมือของเขา

ดวงตาที่เฉียบคมของฮาร์เซนสัมผัสกับเบควีซู

“ถ้าเจ้าเป็นผู้นำกองทัพแห่งพระเจ้า… งั้นข้าคิดว่าข้ามีอำนาจที่จะฆ่าเจ้าได้”

ฮาร์เซนยังคงพูดต่อไป

“มันอาจจะแตกต่างออกไปถ้าเจ้าเป็นชาวแอสโมเดียน แต่เจ้าเป็นมนุษย์”

เบควีซูหัวเราะและพูด

“ถ้านี่คือมิติสวรรค์ ข้าจะกวาดล้างพวกเจ้าทุกคน พวกเจ้าทุกคนก็จะหายไป”

ฮาร์เซนตอบ

“หึหึ… ได้สิ”

เบควีซูดึงตรีศูลที่ติดอยู่ที่พื้นออกแล้วชี้ไปทางฮาร์เซน

“ถ้าเจ้ารู้ว่าเจ้าไม่สามารถเอาชนะข้าได้ก็คงจะดีที่เจ้าจะถอยไปตอนนี้ราชาปีศาจ”

ฮาร์เซนหัวเราะและรวบรวมมานาไว้ในมือซ้ายของเขา

“นั่นควรจะเป็นคำพูดของข้า ผู้บัญชาการกองทัพของพระเจ้า”

เจ้าชายปีศาจอีกคนที่อยู่ข้างหลังฮาร์เซนยืนอยู่และเบควีซูหรี่ตาลง

“ไม่ว่าเจ้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน เจ้าก็ไม่มีแรงที่จะจัดการกับพวกเราทุกคนได้”

Hwark-

มานาในมือของฮาร์เซนกระจายไปทั่วร่างกายของเขาจนร่างกายของฮาร์เซนเต็มไปด้วยมานาสีแดง

“แล้วข้าจะส่งเจ้ากลับไปยังที่ที่เจ้าจากมา สวรรค์ไงล่ะ”

“เหอะ!”

“ข้าคิดว่ามันเป็นเวลาที่มนุษย์ของเจ้าเรียกว่า ‘พลัง’ ข้าสามารถให้ตำแหน่งอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ”

ความตึงเครียดกำลังไหลระหว่างทั้งสองฝ่าย

แต่เบควีซูก้มหน้าและค่อยๆเดินไป

“ข้าทำอย่างนั้นไม่ได้ราชาปีศาจ”

“ทำไมล่ะ? มนุษย์ก็ไม่ใช่แค่สิ่งมีชีวิตที่สำคัญสำหรับเจ้าเช่นกัน”

เบควีซูเดินต่อไปยังฮาร์เซน

“ถ้าข้าถอนตัวจากสงครามครั้งนี้ ข้าจะทำให้ชื่อเสียงของกษัตริย์ของเราเสื่อมเสีย”

ระยะห่างระหว่างพวกเขาสั้นลง

“ท้ายที่สุด ก็ต้องต่อสู้สินะ”

ตอนนี้ฮาร์เซนก็เคลื่อนตัวไปหาเบควีซูเช่นกันและเมื่อระยะทางแคบลงพวกเขาก็เริ่มวิ่งเข้าหาอีกฝ่าย

“ขอพรจากสวรรค์จงสถิตอยู่กับข้า!”

และด้วยเหตุนี้การต่อสู้ที่ดุเดือดก็เริ่มขึ้น

Kwang- Kwakwang-!

มานาจากเจ้าชายปีศาจและเวทย์มนตร์ของฮาร์เซนไปถึงคู่ต่อสู้ซึ่งทำให้เกิดเสียงดัง

เอียนและผู้เล่นมนุษย์คนอื่นๆเริ่มการต่อสู้ของตนเองกับฝ่ายตรงข้าม แต่การต่อสู้ของพวกเขาไม่เหมือนที่ราชาปีศาจกำลังทำ

Grrrung-!!

เสียงคำรามของสวรรค์ดังกึกก้องไปทั่วและทำให้ผู้เล่นเคลื่อนไหวอย่างอิสระได้ยากขึ้น

เอียนคิดต่างออกไป

‘จะมีสักวันไหมที่มอนสเตอร์เช่นพวกนั้นจะตามล่าเรา?’

ผู้เล่นทุกคนต้องหยุดการต่อสู้และดูการต่อสู้ระหว่างปีศาจฮาร์เซนและผู้บัญชาการ

แต่การต่อสู้ใช้เวลาไม่นานอย่างที่หลายคนคาดการณ์ไว้

“เอื้อออ…!”

ประมาณ 20 นาทีหรือประมาณนั้น?

หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดซึ่งทำให้ทั้งแผ่นดินสะเทือน ในที่สุดเจ้าชายปีศาจทั้งหกก็ประสบความสำเร็จในการล้มกองทัพแห่งพระเจ้าและแม้แต่ปราบปรามเบควีซู

Thda-!

หนึ่งในเจ้าชายปีศาจตัดเสื้อเกราะของเบควีซูออก

Shak-

เบควีซูที่ดูเหมือนว่าเขาไม่สามารถล้มลงได้ล้มลงไปยังพื้นดินที่หนาวเย็น

“ฮ่าาา…”

และผู้เล่นที่ดูสิ่งนี้ต่างก็ถอนหายใจ

‘จบแล้วเหรอ…?’

ปากของเอียนหัวเราะอย่างขมขื่น

สายตาของเอียนย้ายไปที่ด้านบนสุดของสนามรบ

เวลาที่เหลืออยู่สำหรับการสิ้นสุดของสงครามต่างมิตินั้นนานกว่าหนึ่งชั่วโมง

ตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ในฝ่ายมนุษย์ที่สามารถหยุดเจ้าชายทั้งหกได้

แต่รอยยิ้มขมขื่นบนปากของเอียนกลับกลายเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ

‘ยังไม่เป็นไร มันสนุกใช่มั้ยล่ะ?’

หลังจากช่วงนี้เนื้อหาใหม่จะรอพวกเขาอยู่

ก่อนที่เขาจะออกไป

เบควีซูหันมาสบตากับเอียน

“ข้าขอโทษวีรบุรุษ ข้าไม่สามารถตอบแทนความกล้าหาญของเจ้าได้…”

เอียนสะดุ้งและตอบกลับ

กองทัพทั้งหมดพังทลายลงรวมถึงเบควีซูที่ค่อยๆจางหายไป ทิ้งผู้เล่นที่เป็นมนุษย์ไว้ข้างหน้ากองทัพของราชาปีศาจ

“เฮ้อ”

ใครบางคนถอนหายใจอีกครั้งและสิ่งนี้แสดงความรู้สึกของทุกคน

และเมื่อพวกเขายอมแพ้

Wheeing-

สายลมสดชื่นเริ่มพัดผ่านหุบเขา