Taming Master - ตอนที่ 341

เอียนเกือบจะเชื่อแล้วว่าไข่ของมอนสเตอร์ไม่ทราบชื่อที่เขาเคยมอบให้กริปเปอร์ในอดีตนั้นเป็นไข่ของเบเฮมอธ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาถือไข่ขึ้นมา เขาก็ไม่แน่ใจอีกต่อไป

‘ไข่ที่ฉันมอบให้กริปเปอร์มีสีแดงแน่นอน’

เขามั่นใจ 100% ว่า ‘ไข่ที่ไม่ทราบชื่อ’ นั้นเป็นสีแดง

แต่ตอนนี้ไข่ของเบเฮมอธซึ่งอยู่ในมือของเอียนมีแสงสีฟ้าอยู่รอบๆ

ไข่สองฟองไม่เหมือนกัน

“มันคืออะไรอ่ะพี่…?”

คาโนเอลที่อยู่ข้างๆเอียนถามด้วยสีหน้าแปลกๆเพื่อตอบสนองสิ่งที่เขาพูด

“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า? มีปัญหาอะไรหรอ?”

เอียนส่ายหัวและตอบ

“อ่า ไม่มีอะไร ฉันแค่คิดถึงบางอย่างแค่นั้นแหละ”

และเป็นผลให้ตัวตนของ ‘ไข่ที่ไม่ทราบชื่อ’ ซึ่งเขาคิดว่าเป็นไข่ของเบเฮมอธก็กลายเป็นไม่รู้ว่ามันคือไข่ของตัวอะไรอีกครั้ง

สัญชาตญาณของเอียนกำลังบอกเขาว่าไข่ที่เขามอบให้กริปเปอร์นั้นเป็นมอนสเตอร์ที่ดีกว่าเบเฮมอธมาก

‘เอ่อ… เอ่อ… ฉันจะเอาไข่นั้นคืนมาได้ยังไง?’

เอียนสงสัยว่าไข่จะเป็นอย่างไร แต่ในขณะนี้เขาตัดสินใจที่จะไม่กังวลอีกต่อไป

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขาตอนนี้คือการทำเควสนต์ให้สำเร็จ

‘เมื่อเควสต์เสร็จสิ้นฉันต้องไปที่หอคอยมิติ ฉันต้องตกลงกับกริปเปอร์และเอาไข่คืนมา…!’

เอียนที่กำลังจินตนาการถึงสิ่งต่างๆกับตัวเอง ยื่นกำปั้นและหันหน้าไปทางฮูนี่ย์และคาโนเอล

“เฮ้! ฮูนี่ย์ คาโนเอล ถ้าพวกนายซ่อมบำรุงเสร็จแล้วเราจะไปกันเลยไหม?”

“ผมเสร็จตั้งนานแล้ว รอพี่อยู่คนเดียวเนี่ย”

“งั้นไปกันเถอะ”

ด้านหลังที่ที่มีไข่ของเบเฮมอธประตูสีฟ้าเปิดอยู่

ถ้าพวกเขาเข้าไปที่นั่น พวกเขาก็จะต้องได้รับลูกแก้วแห่งความมืด

ในที่สุดเอียนก็ตรวจสอบสถานะของสัตว์เลี้ยงของเขาและไม่มีศัตรูใหม่ปรากฏตัว สถานการณ์กำลังดูดีขึ้นสำหรับพวกเขา

Swoosh- swoosh-

เอียนที่ขมวดคิ้วมองไปที่ประตูดันเจี้ยนแล้วเดินเข้าไปโดยไม่ลังเล

ประตูกลืนพวกเขาทั้งหมดหายไปด้วยเสียงปิดประตูและร่องรอยของพวกเขาก็หายไป

 

* * *

 

[ท่านได้รับ ‘ลูกแก้วแห่งความมืด’ แล้ว]

[ราชาผู้ปกครองที่หลับใหลมาเป็นพันปีในหอคอยได้ตื่นขึ้นแล้ว]

[เปิดใช้งาน ‘พลังแห่งผู้บัญชาการ’]

 

Woong woooong-!

สถานที่ที่เอียนและปาร์ตี้เข้าไปนั้นเป็นสถานที่ลึกลับที่ดูเหมือนด้านบนสุดของหอคอย

แท่นบูชารูปโครงกระดูกที่สูงไม่สิ้นสุดและลูกกลมเรียบลอยอยู่ตรงหน้าพวกเขา

เมื่อทุกคนเข้ามาใกล้ แสงสีม่วงก็เริ่มสว่างขึ้นเหนือแท่นบูชา

ลูกแก้วที่ดูดซับแสงเคลื่อนไปยังทิศทางของเอียนและสมาชิกในปาร์ตี้ของเขา จากนั้นฮูนี่ย์ก็รับลูกแก้ว

ในเวลาเดียวกันข้อความระบบก็ปรากฏขึ้น

กริ๊ง-

 

[พลังของ ‘ลูกแก้วแห่งความมืด’ จะคงอยู่เพียงสามวัน ก่อนถึงเวลานั้นควรนำวัตถุดิบที่จำเป็นทั้งหมดไปที่วิหารของเดธมอน]

[เวลาที่เหลือ – 71: 59: 58]

 

เมื่อตรวจสอบข้อความ เอียนก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

เพราะข้อความนี้ แผนการทั้งหมดที่เอียนทำจึงไร้ค่า

“โอ้ย เป็นเควสต์สกปรกอะไรอย่างนี้!!”

การจำกัดเวลา 3 วันเป็นสิ่งที่เขาคิดไม่ถึง

ถ้าพวกเขารู้มาก่อน หอคอยก็คงเป็นสถานที่สุดท้ายที่พวกเขาจะไป

‘อย่างน้อยเราควรจะมาหลังจากได้หัวใจของบัลโร๊ค’

แต่สิ่งที่ทำไปแล้วก็คือทำไปแล้ว

ฮูนี่ย์ที่เข้าใจสถานการณ์ช้าไปหน่อยก็พูดขึ้น

“3 วัน… ตารางงานมันแน่นไปหน่อยนะพี่ จะทำยังไงดี? อย่างน้อยเราควรนอนสัก 10 ชั่วโมงแล้วค่อยไปต่อไหม?”

แม้ว่าจะมีช่วงเวลาที่ไม่คาดคิดในเควสต์ แต่หลังจากล่าเบเฮมอธแล้วก็ไม่มีความแข็งแกร่งเหลืออยู่ในตัวเลยแม้แต่ออนซ์เดียว

ไม่ว่าจะเร่งด่วนแค่ไหนก็แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะทำเควสต์ต่อไป

แม้แต่ไอคอนของเอียนที่ขึ้นภาวะฉุกเฉินก็ทำให้เขาอยากพักสมองเช่นกัน

และพวกเขาก็ไม่มีแผนเช่นกัน

“ช่วยไม่ได้ ขอนอน 8 ชั่วโมงและเหลืออีก 63 ชั่วโมงเราจะไปทำเควสต์นี้อีกครั้งโดยไม่หยุดพัก”

“…”

ฮูนี่ย์ถอนหายใจและการแสดงออกของคาโนเอลก็เหนื่อยล้าอย่างสมบูรณ์

พวกเขาต้องการออกไปทันทีและถ้าพวกเขามาไม่ตรงเวลา พวกเขาไม่รู้ว่าเอียนยินดีที่จะโทรหาพวกเขา 500 ครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่มาสาย

“งั้นเราจะออกจากระบบกันเลยไหม?”

เอียนที่กำลังจะพยักหน้าให้กับคำถามของฮูนี่ย์ก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างปิดอยู่

“เฮ้ ยังไงก็ตามในข้อความที่มาก่อนหน้านี้ มีบางอย่างเกี่ยวกับราชาใช่ไหม?”

“เอ่อ ถ้าอย่างนั้นจะทำยังไง? ตอนนี้ผมกำลังจะตายแล้ว ผมอยากจะนอนแม้ว่ามันจะแค่นาทีเดียวก็ตาม”

ฮูนี่ย์พยายามออกจากระบบโดยเร็วที่สุดเพราะรู้สึกรำคาญ

แต่ในเวลานั้น ข้อความของระบบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของฮูนี่ย์ซึ่งเป็นข้อความที่เขาคิดไม่ถึง

 

[ไม่อนุญาตให้ออกจากระบบได้]

 

“เอ่อ? อะไรเนี่ย?”

ข้อความของระบบอีกอันปรากฏขึ้นราวกับว่ามีคนฟังคำถามของฮูนี่ย์

 

[ผนึกของ ‘ราชาแห่งผู้บัญชาการ’ ได้รับการปลดแล้ว]

 

Syahhh-!

เสียงที่น่าสยดสยองดังไปทั่วทั้งดันเจี้ยน

พวกเขาตกใจมากจนพวกเขาไม่ง่วงอีกต่อไปและข้างหน้าของพวกเขามีหน้าต่างเควสต์ปรากฏขึ้น

กริ๊ง-

 

[เควสต์ฉุกเฉินถูกสร้างขึ้น]

 

– – –

 

– หลบหนีจากหอคอย (เควสต์ลับฉุกเฉิน) (นับเวลาการโจมตี) –

 

ท่านได้รับความไว้วางใจจากเดธมอนและเอาชนะเบเฮมอธและได้รับลูกแก้วแห่งความมืดสำเร็จ

อย่างไรก็ตาม เดิมทีลูกแก้วนี้เป็นผนึกของ ‘ราชาแห่งผู้บัญชาการชาเลียน’ ดังนั้นผนึกของราชาชาเลียนจึงถูกปลดออก

ทันทีที่ผนึกวิญญาณของชาเลียนถูกปลดปล่อย เขาจะบ้าคลั่งและทำลายทุกสิ่ง

ดังนั้นเราต้องออกจากกำมือของเขาและหนีออกจากหอคอยแห่งผู้บัญชาการ

ความยากของเควสต์: SSS

เงื่อนไขของเควสต์: ได้รับลูกแก้วแห่งความมืด

จำกัดเวลา: 15 นาที

รางวัล: ความสามารถเวทย์มนตร์ 1000 หน่วย , อัตราการโจมตีเวทย์มนตร์ 0.1%

 

– – – – – –

 

พวกเขาทั้งสามคนอ่านเนื้อหาของเควสต์อย่างรวดเร็วและทุกคนก็พูดไม่ออกแม้แต่วินาทีเดียว

“เควสต์อะไรกันเนี่ย?”

“นี่มันรางวัลของเควสต์ SSS งั้นหรอ!?”

นอกเหนือจากข้อร้องเรียนที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่เควสต์ก็ไม่ได้รอพวกเขา

 

[ราชาเริ่มบ้าคลั่ง]

 

KukuKung-

ในขณะที่ดันเจี้ยนถล่ม เสียงคำรามขนาดใหญ่เริ่มสั่นสะเทือนไปทุกทิศทาง

เอียนหันศีรษะไปตามทิศทางของแหล่งที่มาของการสั่นสะเทือน

และมีเงาประหลาดที่มีควันดำอยู่รอบๆ

 

[ราชาแห่งผู้บัญชาการชาเลียน – เลเวล 500]

 

เลเวลของมอนสเตอร์ที่เพิ่งปรากฏคือ 500 ซึ่งเทียบเท่ากับหัวหน้ากองทัพของเทพที่ถูกอัญเชิญมาในสงครามมิติ

“โอ้ย…!”

เอียนหันมองไปทางประตูที่พวกเขาเคยมาที่นี่

อย่างไรก็ตาม ประตูที่นำพวกเขามายังสถานที่แห่งนี้ไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไป

‘อะ… อะไร? ทำไงดี?’

แต่ตอนนั้นคาโนเอลก็เรียกเอียน

“พี่ ตรงนั้น!”

เมื่อมองทิศทางที่คาโนเอลชี้ไป ประตูใหม่ก็เปิดออก หลังจากเห็นสิ่งนี้เอียนและปาร์ตี้ก็เริ่มวิ่งเข้าหามัน

หากพวกเขาเสียชีวิตที่นั่น พวกเขาจะสูญเสีย 24 ชั่วโมงในเควสต์จำกัดเวลา 3 วัน

ดังนั้นพวกเขาจึงวิ่งอย่างหมดหวัง

 

* * *

 

ตั้งแต่สงครามมิติ ชื่อของเอียนกลายเป็นชื่อสามัญในหมู่ผู้เล่น

ในเซิร์ฟเวอร์ไคลันของเกาหลี ผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดอิลาฮันได้พ่ายแพ้อย่างเป็นทางการให้กับเอียน เขาเป็นคนที่รวบรวมจุดที่ดีที่สุดในฝ่ายมนุษย์และฝ่ายปีศาจ

มีสถานการณ์ที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าอิลาฮันพ่ายแพ้ให้กับเอียนก่อนสงครามเริ่มและนี่เป็นข้อเท็จจริงที่ไม่ทราบแน่ชัดสำหรับหลายๆคน ในขณะนี้เป็นที่ทราบกันดีว่าเอียนเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่แข็งแกร่งที่สุดในไคลัน

และเพราะว่าเอียนเป็นสมาชิกของกิลด์โลตัส กิลด์จึงเป็นที่รู้จักเช่นกัน

ไม่เหมือนปีก่อนๆที่กิลด์โลตัสถือเป็นเรือที่สูญหาย

ตอนนี้พวกเขากำลังทำสงครามอาณาจักรกับกิลด์ทั้งหมด 12 แห่งในทวีปกลางและกิลด์ที่พวกเขาท้าทายล้วนเป็นกิลด์ที่ได้รับการประกาศอย่างดีในอันดับสูงสุดของอาณาจักรลัสเปล

กิลด์โลตัสยังคงครองแชมป์

จนถึงตอนนี้พวกเขาชนะติดต่อกัน 5 ครั้ง

คงไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าตอนนี้ความสนใจของผู้เล่นทั้งหมดอยู่ที่กิลด์โลตัส

แน่นอนว่าพวกเขาต้องยกเว้นเอียนและปาร์ตี้ที่อยู่ในเควสต์

คฤหาสน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาคตะวันตกของทวีปตอนกลาง – คฤหาสน์พอลลีน

เป็นสถานที่ที่ธงของกิลด์ไททั่นโบกสะบัดและมีคนสองคนกำลังสนทนากันอย่างจริงจัง ณ เวลานั้น

ตัวตนของทั้งสองคนมาเพราะชยาครานซึ่งเป็นผู้นำด้านอำนาจของกิลด์ไททั่น

‘ซีลรอน’ ตำแหน่งอัศวินและรองหัวหน้ากิลด์ ‘เอมิลี่’ คนสนิทของกิลด์ไททั่นที่ชื่อเสียงยังไม่เป็นที่รู้จัก

เดิมทีเอมิลี่เป็นเพียงสมาชิกของปาร์ตี้ซีลรอน หลังจากที่ชยาครานยอมรับในความสามารถของเธอ เธอก็ได้กลายเป็นคนสนิทที่ไม่เป็นทางการในกิลด์ไททั่น

พวกเขาสองคนคุยกันอยู่หน้าโต๊ะกลมเล็กๆ

มีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะและมีภาพของสงครามอยู่ในนั้น

ซีลรอนค่อยๆเปิดริมฝีปากของเขา

“เอมิลี่ นี่คือสิ่งที่เธอคาดหวังหรือเปล่า?”

เอมิลี่ตอบด้วยสีหน้าหนักแน่นในการตอบคำถามของซีลรอน

“นั่นเป็นความคลุมเครือเล็กน้อย”

“คืออะไร?”

“เมื่อฉันเห็นขนาดของคฤหาสน์ไพโร ฉันคิดว่าพวกเขาเริ่มผลิตอัศวินไวเวิร์นแล้ว”

“งั้นเหรอ?”

ปัญหาคือ แม้ว่าเราจะพิจารณาจำนวนมังกรไวเวิร์นในสงคราม แต่เราก็ไม่สามารถสร้างความแตกต่างกับกองทหารได้มากนัก แม้แต่ฉันก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถทำสิ่งนี้ได้ในระยะเวลาอันสั้น”

เอมิลี่ถอนหายใจและพูดต่อในสิ่งที่เธอพูด

“นายคิดว่าเราควรจะรีบเคลื่อนไหวเหมือนกันไหม…?”

“เคลื่อนไหว?”

“เป้าหมายของโลตัสตอนนี้คืออะไรล่ะ?”

ซีลรอนคิดสักครู่แล้วตอบกลับ

“เห็นได้ชัดว่า… พวกเขาต้องการที่จะโค่นล้มกิลด์ทั้งหมดของลัสเปลใช่ไหม?”

เอมิลี่ส่ายหัวและพูด

“ไม่ใช่ ต่อจากนั้นอีก”

“หลังจากนั้น… โจมตีทางทิศตะวันตก?”

แม้จะอยู่ในทวีปกลางเดียวกัน คฤหาสน์ทางตะวันตกและอีกฝั่งก็มีสถานที่ที่แตกต่างกัน

ด้านตะวันตกไม่ได้อยู่ภายใต้อาณาจักรลัสเปล มันอยู่ภายใต้อาณาจักรไคม่อน

เอมิลี่ส่ายหัวอีกครั้ง

“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น แน่นอนว่าพวกเขาสามารถทำได้ทุกเวลา แต่ถ้าฉันอยู่ในกิลด์โลตัส ฉันจะเพิ่มบางอย่างก่อนหน้านั้น”

“เพิ่มอะไร?”

“อืมม”

เอมิลี่ยืนขึ้นและพูด

“อาจจะเพื่อประกาศอาณาจักร ถ้านายเห็นขนาดของกิลด์โลตัส นายจะเห็นว่าพวกเขามีคุณสมบัติตามเงื่อนไขที่จะประกาศเป็นราชอาณาจักรได้แล้ว”

“…!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ซีลรอนก็เริ่มเกาหัวและอธิบายว่าแผนการจะเป็นอย่างไร

“และหลังจากนั้น พวกเขาจะยึดครองอาณาจักรรัสเปลและ… ประกาศตนเป็นราชอาณาจักร”

เอมิลี่พยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

“และถ้าเป็นเช่นนั้น หลังจากนั้น… จะทำสงครามกับอาณาจักรกับไคมอนงั้นหรอ?”

เมื่อกิลด์โลตัสเติบโตถึงระดับนั้น พวกเขาก็จะเริ่มต้นด้วยกิลด์ไททั่น

อย่างไรก็ตามไม่มีทางที่พวกเขาจะโจมตีกิลด์โลตัสล่วงหน้าได้

เพราะมีสนธิสัญญาสันติภาพระหว่างอาณาจักรลัสเปลและอาณาจักรไคม่อน

ดังนั้นจึงไม่มีทางที่กิลด์ไททั่นจะเข้าไปโจมตีกิลด์โลตัสเนื่องจากการพักรบ

ซีลีอนพึมพำบางอย่างด้วยความจริงจังของเขาที่ยังคงอยู่

“เฮ้อ… หัวหน้าไปอยู่ที่ไหนในสถานการณ์แบบนี้เนี่ย?”

“อืม เขาควรจะกลับมาได้แล้ว…”

ประตูห้องประชุมซึ่งอยู่ข้างหลังพวกเขาเปิดออก

“ฉันกลับมาแล้ว ดูเหมือนว่าฉันจะมาถูกเวลาสินะ”