The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1172 - ร่วมมือสร้างความสับสน

　　ในความคิดของเขาคนรอยคอบอย่างซือหยูควรจะเข้าใจดีว่าตระกูลเทพกระเรียนกับเขาอยากให้ซือหยูตายขนาดไหน!
　　หากเหอเสี่ยวหลานตายซือหยูเองก็หมดคุณค่า และทั้งตระกูลจะล้างแค้นเขาอย่างสาสม!
　　แต่เขากลับเลือกที่จะสวนกระแส!
　　“ท่านพ่อโปรดออกคำสั่งคนจากผู้คุมกฎอาวุโสมีอำนาจจากพยานคังเตี้ยยี่ และพวกเขากำลังรอฟังคำจากท่านพ่อ ผู้คุมกฎอาวุโสกำลังจะบั่นคอน้องสาวข้าแล้ว!”
　　สายตาเทพกระเรียนมีแต่ความชิงชังเมื่อได้ฟัง
　　“ขะ…ข้าจะต้องทำยังไง?”
　　เทพกระเรียนโศกเศร้า
　　เมื่อเรื่องมาเป็นเช่นนี้ต่อให้เขาออกไป เขาก็ช่วยเหอเสี่ยนวหลานไม่ได้ เขาพูดอย่างหมดหวัง
　　“ให้พวกเขาจัดการกันเองแล้วก็…”
　　เทพกระเรียนแววตาเยือกเย็น
　　“ริบตราเทพคืนมา!ข้าจะไปเอาหัวมันมาชดใช้ให้เสี่ยวหลาน!”
　　หากไม่มีซือหยูทุกอย่างคงจะไม่เลวร้ายเช่นนี้!
　　ที่น่ารังเกียจอยู่แล้วก็คือซือหยูได้จับตัวเสี่ยวหลานไปเพื่อปกป้องตัวเอง!
　　แค้นนี้จะต้องชำระให้ได้!
　　นอกห้องลับภายใต้ใบหน้าเศร้าหมอง ความกระตือรือร้นได้เปล่งประกายในแววตาของเหอจิงหง!
　　ทุกอย่างเป็นไปตามที่หวัง!การได้ตัวตังเตี้ยยี่ไม่ต่างจากความตายของเหอเสี่ยวหลานและซือหยู!
　　เหอจิงหงที่ตื่นเต้นออกมานอกเรือนด้วยใบหน้าเศร้าโกรธแค้น และหมดหวัง　　“เทพกระเรียนสั่งการแล้ว…”
　　เขาพูดกับเสี่ยวเสวียน
　　“ผู้คุมกฎอาวุโสจัดการเรื่องนี้ได้เองเทพกระเรียนจะไม่กล่าวโทษอันใด”
　　เสี่ยวเสวียนหนักใจที่จะทำงานนี้ถ้าหากไม่ใช่เพราะคำสั่งจากหอพันธมิตร เขาจะไม่มีทางทำงานนี้เลย
　　การประหารเหอเสี่ยวหลานถูกสั่งโดยส่วนกลางแต่เทพกระเรียนจะไม่แค้นเขาหรือ?
　　เมื่อเรื่องกลายเป็นเช่นนี้เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น
　　เขาเหลือบมองคนตระกูลเทพกระเรียนทั้งหมดและตะโกน
　　“เหอเสี่ยวหลานฆาตกรรมบุตรแห่งเทพศาลตัดสินประหารชีวิต! เหอเสี่ยวหลาน เจ้าจะสารภาพผิดหรือไม่?”
　　เหอเสี่ยวหลานไม่ยอมแพ้
　　“ข้าไม่ได้ทำ!ข้าจะสารภาพได้ยังไง?” 　　ตลกสิ้นดี!ใครกันจะสารภาพเล่า?
　　เหอจิงหงแสยะยิ้มด้วยความตื่นเต้นที่มุมปากอีกไม่นานทุกอย่างจะจบแล้ว!
　　เสี่ยวเสวียนเหลือบมองคังเตี้ยยี่ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
　　“ผู้ถูกกล่าวหาไม่สารภาพผิดข้าเป็นผู้คุมกฎ จำต้องค้นความทรงจำกับเจ้าแก่สาธารณะ!”
　　ความจริงกำลังจะประจักษ์
　　เหอจิงหงแสยะยิ้มในใจผลที่ได้นั้นชัดเจนแล้ว
　　แต่เหอจิงหงก็ตัวแข็งทื่อขึ้นมาเมื่อคังเตี้ยยี่ถอนหายใจ
　　“นางไม่สารภาพผิดอยู่แล้วก็เพราะว่านางไม่ได้ฆ่าจิงไป่”
　　อะไรนะ?นางไม่ได้ฆ่าจิงไป่เรอะ?
　　เสี่ยวเสวียนสีหน้าเยือกเย็น
　　“แล้วเจ้าตั้งใจจะทำอะไรที่มาเปิดโปงนางในก่อนหน้านี้?”
　　คังเตี้ยยี่มองเหอจิงหงและตอบด้วยความลังเล
　　“เป็นฝีมือเหอจิงหงเขาขู่ขังคับให้ข้าโกหก มิเช่นนั้นข้าจะไม่ได้ยาแก้พิษ นอกจากนั้นแล้วเขาจะสังหารสายเลือดข้าทั้งหมดบนโลกอีกด้วย”
　　อะไรนะ?เหอจิงหงราวกับถูกสายฟ้าฟาดใส่ เขาถามด้วยความกลัว
　　“เจ้าพูดเหลวไหลอะไรกัน?ข้าเคยขู่เจ้าตอนไหน?”
　　คังเตี้ยยี่ถาม
　　“แล้วเจ้าจะอธิบายภาพนี้ยังไง?”
　　คังเตี้ยยี่เรียกสร้อยแยกออกมาทุบเป็นชิ้นๆ ภาพเหตุการณ์ที่ไร้เสียงปรากฏขึ้นมา มันเป็นภาพเหอจิงหงยืนอยู่ที่หน้าเตียงคังเตี้ยยี่ กำลังหารือและแสยะยิ้มอยู่ร่ำไป
　　ภาพนี้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างเหอจิงหงกับคังเตี้ยยี่ได้อย่างหลายแง่มุม　　ทุกคนเพิ่งจะตระหนักได้!
　　ด้วยคำพูดของคังเตี้ยยี่และสีหน้าที่แอบถูกบันทึกเอาไว้ใครกันจะเชื่อว่าเหอจิงหงไม่ได้จัดฉากให้เหอเสี่ยวหลาน?
　　เหอจิงหงไม่มีวิธีปกป้องตัวเองอีกแล้วเขาวางแผนมาจริง แต่เขาไม่ได้ขู่ใคร คังเตี้ยยี่เป็นฝ่ายเริ่มเปิดโปงเหอเสี่ยวหลานเอง! เขาไม่ได้ใส่ร้ายเหอเสี่ยวหลาน! เขาก็แค่ใช้สถานการณ์ที่เป็นใจในการส่งตัวคังเตี้ยยี่ให้กับผู้คุมกฎอาวุโส
　　“เจ้าคนต่ำช้า!”
　　เสียงตะโกนจนพื้นสั่นสะเทือนดังมาจากตำหนัก
　　เทพกระเรียนโกรธแค้นถึงขีดสุด!
　　เขารู้ว่าเหอจิงหงไม่ได้ขู่คังเตี้ยยี่เพราะเขาได้พบคังเตี้ยยี่มาก่อนหน้านี่และให้คังเตี้ยยี่พูดความจริงออกมา แต่นี่เป็นการทำให้เหอเสี่ยวหลานพ้นภัย!
　　คลื่นพลังเทพแผ่ออกทำมาลายสิ่งปลูกสร้างนับไม่ถ้วน
　　เหอจิงหงหน้าซีดราวกับคนตายเขาพยายามจะหนีด้วยความสะพรึงกลัว
　　“ท่านพ่ออย่า…”
　　เสียงของเขาขาดหายอกเหอจิงหงถูกทะลวงตั้งแต่หน้าไปถึงหลัง เขาเกือบจะไม่รอดชีวิต!
　　ไม่นานคลื่นพลังเทพที่สองก็พุ่งออกมาพลังนี้จะกำจัดเหอจิงหงให้ตายทันที!
　　ซือหยูก้าวออกมาในเวลานี้เขารีบดึงเหอจิงหงหลบออกมาและรีบพูด
　　“โปรดใจเย็นลงก่อนเทพกระเรียน!”
　　เทพกระเรียนยังคงโกรธแค้นแต่คลื่นพลังเทพก็หยุดลง
　　“ข้าเป็นพ่อที่ล้มเหลว…ข้าขอเวลาหน่อย”
　　เทพกระเรียนกล่าว
　　ผู้คนเข้าใจว่าเทพกระเรียนสั่งให้พวกเขาออกไปและพวกเขาก็ออกไปอย่างไม่สบายใจ แม้ว่าพวกเขาเพิ่งจะได้ชมละครเศร้าไปก็ตาม
　　เสี่ยวเสวียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกนางไม่พอใจกับการกระทำของเหอจิงหงที่หลอกผู้คุมกฎอาวุโส แต่ดูจากสภาพปางตายของเขา นางก็ตัดสินใจปล่อยเรื่องนี้ไป
　　เมื่อคนนอกออกไปจนหมดเสียงของเทพกระเรียนก็ดังขึ้น
　　“เสี่ยวหลานคังเตี้ยยี่ จิงหง หลูจู กับ…ซือหยู มาที่ห้องลับของข้า!”
　　ด้านในห้องลับ
　　เทพกระเรียนมองไปยังคนตรงหน้าเขาพูดอย่างเย็นชา
　　“บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น?”
　　เหอเสี่ยวหลานคิดก่อนจะพูด
　　“ท่านพ่อให้ข้าได้เล่าเถอะ!”
　　“ซือหยูกับข้าได้ข้อความลับจากพี่กลางบอกว่าพี่ใหญ่เจอคังเตี้ยยี่และกำลังจะเปิดโปงข้า ซือหยูกับข้าจึงตัดสินใจซ้อนแผนและแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไร”
　　“เราแอบหารือกับพี่กลางถ้าหากเป็นไปตามคาด ข้าจะให้ยาแก้พิษกับเขา เขาจึงตกลง ทุกอย่างที่ข้ากังวลจึงคลายหายไป”
　　ผู้ที่มาส่งกระดาษแผ่นนั้นคือเหอหลูจูที่ดูเป็นคนซื่อตรง!
　　แม้ว่าซือหยูจะถูกจับตามองและติดต่อกับคังเตี้ยยี่ไม่ได้แต่ตัวละครที่ไม่มีใครสนใจ แท้จริงแล้วคือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับงานนี้!
　　เขาคือคนเกลี้ยกล่อมให้คังเตี้ยยี่พูดแบบนั้นท่ามกลางผู้คุมกฎอาวุโส!
　　เทพกระเรียนครุ่นคิดหลังจากเรื่องวุ่นวายวันนี้ ผู้คุมกฎอาวุโสจะคิดอยู่เสมอว่าเขาคือคนบังคับคังเตี้ยยี่ และคังเตี้ยยี่จะไม่ได้ออกมาเปิดโปงเหอเสี่ยวหลานอีกแล้ว
　　จากวันนี้เป็นต้นไปเหอเสี่ยวหลานเป็นอิสระอย่างแท้จริง
　　แต่ถึงอย่างนั้น…เขาจ้องมองซือหยู
　　“เจ้าเป็นคนวางแผนนี้ใช่หรือไม่?” 　　ซือหยูพูด
　　“นี่เป็นเรื่องเร่งด่วนข้าไม่ได้แจ้งท่านเทพกระเรียนให้ทันท่วงที โปรดอภัยข้าด้วย”
　　“ฮื่ม!เจ้าช่วยเสี่ยวหลานแต่เกือบจะทำให้จิงหงตาย!”
　　เทพกระเรียนมองเขาด้วยความแค้นเมื่อไม่ต้องห่วงเรื่องเสี่ยวหลานอีกต่อไป ซือหยูพร้อมที่จะถูกกำจัด!
　　ซือหยูถาม
　　“ในโลกใบนี้พ่อแม่คนใดกันที่จะโหดร้ายพอที่จะฆ่าลูกตัวเองเล่า?”
　　ถ้าหากเทพกระเรียนอยากฆ่าเหอจิงหงเขาจำเป็นหรือที่ต้องปล่อยคลื่นพลังเทพออกมาสองครั้ง? เพียงครั้งเดียวก็เกินพอที่จะทำให้เหอจิงหงกลายเป็นเถ้าถ่านแล้ว แต่คลื่นพลังแรกเพียงทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส เห็นได้ชัดว่าเขาทำเพื่อแสดงแก่คนนอก เพื่อหวังว่าจะมีใครสักคนมาลากตัวเหอจิงหงไปก่อนที่คลื่นพลังที่สองจะมาถึง　　เทพกระเรียนยังมีจิตสังหารในใบหน้าเขาไม่คิดจะยอมรับว่าซือหยูมีความดีความชอบ แม้จะไม่มีซือหยู บางทีก็อาจจะมีคนอื่นจากตระกูลมาช่วยเหอจิงหงให้พ้นทาง
　　แต่ความจริงแล้วนอกจากซือหยู เวลานั้นไม่มีใครเข้าใจความตั้งใจของเทพกระเรียนอยู่เลย
　　แต่ยิ่งเทพกระเรียนคิดร้ายกับเขาเช่นนี้ซือหยูก็ยิ่งดื้อรั้น
　　“คืนตราเทพมาให้ข้า!”
　　เทพกระเรียนไม่คิดจะปิดบังจิตสังหารอีกแล้วเขาเรียกตราเทพคืนทันที
　　ซือหยูไร้อารมณ์เขาส่งตราเทพของเทพกระเรียนคืน เหลือเพียงตราเทพของเทพจิงอยู่กับตัว
　　ตราบเท่าที่เขามีมันซือหยูจะเป็นตัวแทนของเทพจิงอยู่เสมอ เทพกระเรียนจะยังไม่ลงมือฆ่าเขา
　　“ท่านเทพกระเรียนมีบางอย่างที่ข้าคิดว่าท่านควรรู้”
　　ซือหยูชี้ไปที่เหอจิงหง
　　“ท่านไม่อยากรู้หรือว่าใครที่ส่งคังเตี้ยยี่ให้กับเขา?คังเตี้ยยี่หายตัวไปนานนัก ทำไมเขาถึงเพิ่งปรากฏตัวตอนนี้? เป็นไปได้รึที่จะไม่มีใครอยู่เบื้องหลังเหตุวันนี้อยู่?”
　　เทพกระเรียนหรี่ตาเขาคิดเรื่องนี้อยู่เช่นกัน เขาแตะดัชนีที่กะโหลกเหอจิงหงพร้อมกับหลับตา ไม่นานเขาก็เบิกตาโพลง
　　“ฝีมือเจ้าเองเรอะเทพตำรา!”
　　คนที่ส่งคังเตี้ยยี่ให้กับเหอจิงหงคือหนึ่งในคนของเทพตำราแม้คนผู้นั้นจะเร้นกายได้ดี แต่มันจะรอดพ้นสายตาของเทพได้รึ?
　　“เทพตำรารึ?”
　　สถานการณ์บอกเขาว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาโดยตรงแต่เขาก็เตรียมคำอธิบายมาแล้ว เขาพูด
　　“เทพกระเรียนท่านจะประมาทเทพตำราไม่ได้” 　　“ทำไมเทพตำราถึงไม่ส่งคังเตี้ยยี่มาเร็วหรือช้ากว่านี้แต่ส่งมาในยามที่ความสัมพันธ์ของท่านทั้งสองมั่นคง? มันจะต้องมีสาเหตุอยู่แน่!”
　　เขาเข้าใจดีอยู่แล้วโดยไม่ต้องให้ซือหยูบอก
　　“เสี่ยวหลานข้าจะทิ้งตระกูลให้เจ้าดูแลชั่วคราว ข้ากำลังจะไปโลกเทพจิง!”
　　เทพกระเรียนตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้จำเป็นที่เขาจะต้องไปหารือต่อหน้าเทพจิง
　　ในความจริงซือหยูสงสัยอยู่เสมอ พวกเขามีความสัมพันธ์อย่างไรกันแน่ถึงยังคงความเหนียวแน่นอยู่ได้แม้ลูกชายของเทพจิงจะตายไปแล้ว?
　　เทพกระเรียนกับเทพจิงน่าจะเป็นมากกว่าสหาย
　　แต่เมื่อเขามองเทพกระเรียนที่เดินทางออกไปซือหยูก็ประสานสายตากับเหอเสี่ยวหลานเพียงครู่สั้น ๆ สายตาของทั้งสองเปล่งประกายอย่างเยือกเย็น
　　แผนการเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น!