The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 1210 - ขอบเขตพลังแห่งชีวิต

　　ซือหยูบอกสถานที่ด้วยความมั่นใจ
　　เจิ้งหยวนชิงมองเขาด้วยแววตาสดใสโลกเสี้ยววิญญาณมิใช่แค่โลกที่วุ่นวายที่สุดในจักรวาล แต่ก็เป็นเส้นทางของการเดินทางครั้งนี้ด้วย
　　ตามผลที่ได้จากการหารือเหล่าเทพคิดว่าเทพรากษสน่าจะหนีไปยังโลกเสี้ยววิญญาณ
　　นี่นั่นคือสรวงสวรรค์ของเหล่าทรราชย์ของโลกทุกใบไม่มีใครกล้าเข้าไปจับตัวคนที่นั่น พันธมิตรบูรพาเองก็ไม่เว้น
　　ที่โลกเสี้ยววิญญาณนั้นนับเป็นแดนสวรรค์แก่คนเลว
　　หากเทพรากษสคิดจะหนีการตามล่าให้ได้นางก็ทำได้แค่ไปซ่อนตัวที่โลกเสี้ยววิญญาณ สถานที่ที่เหล่าเทพไม่กล้าไป
　　แต่เจิ้งหยวนชิงเองก็ไม่ได้โง่นางพูดด้วยสิ่งที่สงสัย　　“เทพรากษสอาจจะหนีไปที่โลกเสี้ยววิญยาณแต่เทพตำรา…”
　　“ข้าว่าเทพตำราคงยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลเทพตำราถูกทำลายล้างไปแล้ว”
　　“เขาอาจจะกำลังมุ่งหน้ากลับมาที่พันธมิตรบูรพาในเวลานี้เราจะมั่นใจได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่โลกเสี้ยววิญญาณ?”
　　ซือหยูยิ้มและชี้ศีรษะตัวเอง
　　“คิดในมุมของมันดูสิถ้าข้าเป็นเทพตำราที่แอบคิดร้ายต่อพันธมิตรมาตลอดเวลา ข้าจะไม่มีทางออกจากพันธมิตรและเดินทางอย่างไร้จุดหมาย อย่างน้อยจะต้องหาทางหาข่าวในพันธมิตรและทำเรื่องสำคัญ”
　　“ดังนั้นถ้าหากเทพตำราไม่โง่ มันก็น่าจะมีทางรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในพันธมิตรอยู่แล้ว การนองเลือดเกิดขึ้นเมื่อเจ็ดวันก่อน ข่าวคงจะไปถึงจักรวาลเร็วกว่าตัวพวกเรา”
　　“ถ้าเทพตำรารู้มันจะหาที่หลบที่ปลอดภัยที่สุดในจักรวาล ซึ่งนั่นก็คือโลกเสี้ยววิญญาณไม่ผิดแน่”
　　เมื่อฟังการวิเคราะห์ของซือหยูจบเจิ้งหยวนชิงกระพริบตา นางคิดในใจ แม้จะดูเหมือนพูดเข้าข้างตัวเอง แต่มันก็มีเหตุผล
　　จากที่นางรู้วิถีเทพที่เทพตำราทุกคนเลือกเดินก็คือวิถีแห่งตำรา พวกเขามีความรอบรู้และสติปัญญาอันเฉลียวฉลาด เทพตำราในอดีตเป็นเครื่องบ่งบอกได้ดี ไม่มีแม้สักคนที่ไร้ปัญญา
　　ดังนั้นเทพตำราจึงน่าจะซ่อนตัวอยู่ที่โลกเสี้ยววิญญาณ
　　“ถ้าอย่างนั้นเจ้าลักพาตัวฉินเฟยเฉินมาด้วยก็เพื่อล่อให้เทพตำราออกมารึ?”
　　เจิ้งหยวนชิงเดาใจซือหยูสุดท้ายนางก็เข้าใจว่าเหตุใดซือหยูจึงไว้ชีวิตฉินเฟยเฉิน
　　แต่เจิ้งหยวนชิงก็ต้องหงุดหงิดที่เห็นซือหยูส่ายหน้าเขายิ้มอย่างมีเลศนัย
　　“เทพตำราน่ะหรือกลกระจอกเช่นนี้ลวงมันออกมาไม่ได้หรอก ข้าเก็บฉินเฟยเฉินเอาไว้ด้วยเหตุผลอื่น”
　　“ไม่ยุติธรรมเลยที่เจ้าเอาแต่เดาทุกอย่างได้ถูกต้องขณะที่คิดอื่นเดาความคิดเจ้าไม่ได้เลย!”
　　เจิ้งหยวนชิงเดินหนีไปที่กราบเรือนางบอกเทพทั้งเก้าในเรื่องที่คุยกับซือหยู
　　ซือหยูยักไหล่เขามองจักรวาลอันมืดสนิท ดวงตาของเขาลึกล้ำ
　　เขายังไม่หมดหวังถึงที่สุดเมื่อถูกบังคับให้ขึ้นเรือครั้งนี้
　　ถ้าหากเขายังอยู่ในพันธมิตรและเทพรากษสกลับมาล้างแค้นถึงตอนนั้นจะไม่มีใครปกป้องเขา ถ้าหากเขาติดตามเทพทั้งเก้ามาแทน เทพรากษสจะไม่เป็นภัย
　　อีกเหตุผลที่ทำให้เขาเข้าร่วมหน่วยล่านั้นเป็นเพราะฑากิณี!
　　ด้วยเหตุผลบางประการนางทำให้ซือหยูรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างมาก สัญชาตญาณของซือหยูบอกให้เขารักษาระยะห่างจากฑากิณีให้มากที่สุด
　　‘หวังว่าหน่วยข่าวกรองข้าจะเจอข้อมูลเรื่องนางมากพอ…’
　　ซือหยูคิดก่อนที่จะเดินทางออกจากพันธมิตรบูรพา ซือหยูได้ไหว้วานหยางไท่และหวังยุ่นเสวียนให้ดูแลตระกูลเทพกระเรียนแทนเขา
　　ซือหยูยังจัดให้หน่วยข่าวกรองสืบทุกเรื่องของฑากิณีอีกด้วย
　　พอถึงคราวที่ซือหยูกลับไปเขาน่าจะได้ข้อมูลที่มากพอและวิเคราะห์ฑากิณีได้ดีกว่านี้
　　ฉินเฟยเฉินจ้องซือหยูด้วยความปองร้าย
　　“ซือหยู!ถ้าเจ้าคิดล่อลวงท่านพ่อให้ออกมาเพื่อข้า เจ้าก็ลืมไปได้เลย เจ้าจะไม่มีทางฉลาดกว่าพ่อข้า พ่อข้าไม่โดนเจ้าหลอกหรอก!”
　　ซือหยูยิ้มแย้มแจ่มใสแต่ก็เผยความเยือกเย็นออกมา　　“ทำไมพวกเจ้าทุกคนถึงคิดว่าข้าจะใช้เจ้าเป็นเหยื่อล่อกันเล่า?ฮ่าๆๆๆๆ…”
　　ฉินเฟยเฉินหัวใจหยุดเต้นเมื่อเห็นรอยยิ้มของซือหยูเขารู้สึกไม่ปลอดภัยเลย
　　เมื่อกลับไปยังโลกหอคอยมีสามคนรอซือหยูอยู่
　　มีมือสังหารสำนักนรกเซียนขาวและเซียนดำ
　　เซียนดำเหลือบมองตาเซียนขาวทั้งสองคุกเข่าลง
　　“เราสองคนพร้อมรับใช้ท่านซือ”
　　“ดีเช่นนั้น ท่านสองคนจะต้องรับจิตวิญญาณเทพของว่าที่เทพสองคนนี้ไป…”
　　ซือหยูยิ้ม
　　หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนซือหยูตัดสินใจที่จะให้จิตวิญญาณเทพของจินกังและบุตรสาวเทพเซียนคันฉ่องกับเซียนขาวและดำ
　　แต่คนที่เขาอยากให้ที่สุดก็คือเซี่ยนเอ๋อ　　เพราะนางคือคนที่เขารักมากที่สุดถ้าหากนางได้จิตวิญญาณเทพไป นางจะกลายเป็นเทพได้อย่างแน่นอน
　　แต่เซี่ยนเอ๋อปฏิเสธนางใช้สายโลหิตวิหคเพลิง ที่นางต้องทำก็มีเพียงการบ่มเพาะตามลำพัง การเป็นว่าที่เทพไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนาง
　　แม้การได้จิตวิญญาณเทพจะเป็นทางลัดสู่การเป็นเทพร่างกายตั้งต้นจะเสียเปล่า ต่อให้เป็นเทพ พลังที่มีย่อมจำกัด
　　นอกจากนางเขาอยากจะให้จิตวิญญาณเทพกับจักรพรรดิผีและเจี๋ยนอู๋เชิง
　　จักรพรรดิผีนั้นต้องการแต่คุณสมบัติของจิตวิญญาณเทพทั้งสองไม่ตรงกับของเขาที่เป็นบุตรเทพผี ดังนั้นการดูดซับจึงไม่ดีนัก
　　เจี๋ยนอู๋เชิงเองก็อยากได้พลังเช่นกันแต่นางยอมแพ้ในท้ายสุดนางยังอายุน้อยและมีโอกาสที่จะกลายเป็นเทพได้ด้วยตัวเอง
　　สุดท้ายซือหยูจึงคิดถึงเซียนขาวดำทั้งสองช่วยเหลือซือหยูอย่างดีและกล้าหาญในการต่อสู้สุดท้ายที่จิวโจว ซือหยูเชื่อใจทั้งสองคน
　　เมื่อซือหยูตัดสินใจเช่นนี้เซียนขาวดำดีใจมาก
　　ด้วยอายุชราของทั้งคู่ทั้งคู่มีพลังเพียงเซียนขั้นหนึ่ง แม้จะได้ทรัพยากรจากพันธมิตร ทั้งสองสำเร็จเพียงเซียนขั้นสาม ซึ่งห่างไกลจากคนที่อ่อนเยาว์กว่าอย่างจักรพรรดิผีและเจี๋ยนอู๋เชิงที่กลายเป็นเซียนขั้นสี่แล้ว
　　ทั้งสองไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึงการเป็นเทพแต่ขณะนี้ ซือหยูได้ให้โอกาสนี้แล้ว ทั้งสองรู้สึกราวกับได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด
　　“เอาล่ะท่านสองคนแบ่งจิตวิญญาณเทพกันเอง แต่ละดวงจะมีวิถีเทพที่ต่างกันออกไป ครั้งหน้าที่เราได้พบกัน ท่านจะทำให้ข้าแปลกใจแน่นอน”
　　ซือหยูพูด　　เซียนขาวดำรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่งทั้งสองรับจิตวิญญาณเทพและพร้อมที่จะกลับไปบ่มเพาะพลังในโลกหอคอยแล้ว
　　แต่ในตอนนั้นเองสายตาของเซียนขาวดำตึงเครียดขึ้น
　　“ท่านซือมีบางอย่างที่เราต้องรายงาน เราสัมผัสได้ว่าอายุขัยของเรากำลังหมดลงอย่างรวดเร็วในช่วงเวลานี้”
　　อะไรนะ?ซือหยูเลิกคิ้ว ความเป็นไปได้เดียวกับเรื่องนี้ก็คือเซียนมณีกำลังใกล้เข้ามา
　　“เรากำลังคิดว่าเซียนมณีอาจจะออกจากพันธมิตรบูรพาและเดินทางล่องจักรวาลแล้ว”
　　เซียนมณี…ซือหยูเกิดความรู้สึกอันซับซ้อนเมื่อคิดถึงนาง
　　“ขอบคุณท่านที่บอกข้า”
　　ซือหยูส่งเซียนขาวดำกลับโลกหอคอยขณะที่เขากำลังครุ่นคิดพร้อมกับบ่มเพาะพลัง
　　ซือหยูบ่มเพาะพลังอยู่สี่เดือนเต็มในโลกสุสานเทพเขาได้กลายเป็นอสูรเนรมิตรขั้นห้าแล้ว
　　หนึ่งเดือนต่อมาคลื่นพลังอสูรเนรมิตรได้เอ่อล้นทั่วร่างของซือหยู เกิดมงกุฎก่อร่างที่ศีรษะของเขา
　　“ยินดีด้วยนายท่านอีกไม่นานท่านจะได้เป็นอสูรเนรมิตรขั้นสูงสุเแล้ว ข้าเชื่อว่าอีกไม่นาน ท่านจะได้กลายเป็นเซียน”
　　วิหคเพลิงทมิฬกล่าวชมเขาอย่างอ่อนโยน
　　ซือหยูพยักหน้า
　　“พลังข้าเพิ่มขึ้นแล้วแต่พลังโดยรวมของข้ายังไม่เพิ่มขึ้นนัก ถึงเวลาที่จะใช้โลหิตเทพ…”
　　เมื่อพูดจบซือหยูเรียกขวดหยกที่มีโลหิตเทพวารีอยู่เต็มออกมา
　　เขารวบรวมพิรุณโลหิตทั้งหมดแต่มันก็ควบแน่นกลายเป็นโลหิตเทพเพียงสิบหยด ซึ่งคือแก่นโลหิตของเทพวารีจริง ๆ
　　โลหิตหมุนวนรอบดัชนีซือหยูดูดกลืนโลหิตเทพทั้งสิบหยดผ่านระหว่างคิ้ว โลหิตถูกหม้อเก้ามังกรดูดที่แห้งเหือดมานานดูดซับเข้าไป
　　โลหิตเทพถูกเจือจางเติมเต็มพื้นที่หม้อเก้ามังกรหนึ่งในสิบ
　　โลหิตเทพเจือจางที่ไม่ได้เห็นมานานหยดซึมออกจากหม้อไหลผ่านมังกรหยกแห่งชีวิตมังกรหยกที่ยังไม่ก่อตัวอีกหนึ่งในสามถูกเติมเต็ม
　　ถึงตอนนี้มังกรหยกได้ก่อร่างทั้งตัวแล้ว ข้อมูลที่เขาไม่คุ้นเคยจำนวนมหาศาลแล่นเข้าสู่สมอง มันอธิบายถึงพลังเฉพาะของหม้อเก้ามังกรฃ
　　ตอนที่ก่อร่างมังกรท่อนแรกซือหยูได้รับพลังฟื้นคืนชีพ เมื่อได้ท่อนที่สอง เขาได้หัวใจนิรันดร์ เมื่อก่อร่างมังกรทั้งตัว เขาได้รับขอบเขตพลังแห่งชีวิต
　　มันทำให้ซือหยูกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ