The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 681

681 – แผนการของอาณาจักรทมิฬ

　　แค่ก

　　หวูอู๋ยี่กระอักเลือดออกมาอีกนางเผยใบหน้าเจ็บปวดออกมาเมื่อถึงตอนนี้ นางเดินกลับไปที่เมืองด้วยสภาพบาดเจ็บสาหัส

　　เมื่อนางไปถึงข่าวก็แพร่กระจายราวกับไฟลามทุ่ง ข้ารับใช้ที่เจ้าพันธมิตรซือยอมรับได้จู่โจมหวูอู๋ยี่ก่อนจะหลบหนี! นั่นก็เพราะเขาทำลายผนึกได้ในตอนที่ทะลวงพลังขั้นถัดไป!

　　ข่าวนี้ทำให้ความยินดีของคนในเมืองที่พวกเขารู้สึกมาก่อนหน้านี้หายไปทุกคนรู้สึกชิงชังเป็นอย่างยิ่งในหัวใจ

　　“เจ้าพันธมิตรซือปฏิบัติกับวู่เหิงอย่างเป็นธรรม!ท่านไม่เคยแตะต้องวู่เหิงแม้สักครั้งแม้เขาจะมาจากต่างโลก! ท่านยังให้ม้าเมฆาเพื่อให้วู่เหิงได้ทะลวงพลังขั้นถัดไป แต่สุดท้ายมันก็ทรยศ…มันยังทำให้ภูติของเขาบาดเจ็บอีก!”

　　“เราควรจะรู้ได้แล้วว่าคนที่ไม่ได้มาจากเฉินหลงมิน้ำใจโหดเหี้ยมเช่นนี้ยังไงมันก็เป็นพวกต่างโลก เราไม่น่าไปเชื่อใจมัน!”

　　“ถ้าพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ได้ปกครองทวีปในวันใดวันหนึ่งวันนั้นข้าจะต้องฆ่ามันด้วยตัวเอง!”

　　…

　　ในห้องของซือหยู

　　“นายน้อยข้าจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว…”

　　หวูอู๋ยี่พูด

　　ซือหยูลืมตาช้าๆเขาไม่ได้ปรากฏตัวให้ใครเห็นมากกว่าครึ่งเดือน เขาซูบผอมลงไปในระยะเวลานี้ เส้นผมสีเงินที่ตระการตาดูหม่นแสงลงไป

　　เขาดูเหนื่อยล้าเส้นโลหิตในดวงตาดูช้ำเป็นรอยแดง

　　“มานั่งข้างหน้าข้าสิ…”

　　ซือหยูพูดด้วยเสียงแหบ

　　หวูอู๋ยี่ไม่กล้าขัดคำสั่งนางนั่งอยู่ด้านหน้าซือหยูด้วยใจเต้นแรง

　　ไม่นานฝ่ามืออบอุ่นก็วางลงบนแผ่นหลังของนางอย่างอ่อนโยนหวูอู๋ยี่ตัวสั่นและหน้าแดง นางพยายามจะผละตัวออกจากซือหยู

　　แต่ก่อนที่นางจะได้ผละตัวคลื่นพลังชีวิตอันอบอุ่นได้เข้ามาที่ร่างของนางไปถึงบาดแผลที่ท้อง มันเข้าฟื้นฟูจุดชีพจรที่เสียหาย

　　“ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องลำบาก…”

　　ซือหยูพูดด้วยเสียงแหบพร่า

　　หวูอู๋ยี่ตัวแข็งทื่อนางเห็นว่าซือหยูอ่อนล้าอยู่แล้ว แต่เขาก็เต็มใจที่จะให้พลังชีวิตรักษานาง นางสงสัย…

　　ข้าคู่ควรแล้วงั้นรึ?อย่างไรข้าเป็นแค่ข้ารับใช้ต้อยต่ำ…

　　นางรู้สึกเหมือนมีบางอย่างสั่นอยู่ในใจนางรู้สึกราวกับมีอะไรบางอย่างหลุดออกมา!

　　“ข้าขอทำเองดีกว่า…”

　　หวูอู๋ยี่โน้มตัวมาข้างหน้าเบาๆและปรับท่านั่งนางนั่งที่ด้านหลังซือหยูและฟื้นฟูตัวเอง

　　ซือหยูผละมือออกและหลับตาอีกครั้งเขาบ่มเพาะต่อไปโดยไม่พูดแม้แต่คำเดียว

　　ในเดือนที่ผ่านมาเขาพยายามบ่มเพาะฝ่ามือนิรนามอย่างหนัก หลังจากพยายามหลายต่อหลายครั้ง เขาเกือบใช้พลังชีวิตทั้งหมดของตัวเองไป

　　แต่เขาก็ยังบ่มเพาะไม่สำเร็จบางครั้งเขาคิดว่าเขาได้รู้ถึงบางสิ่งบางอย่าง แต่พอผ่านไป เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รู้อะไรเลย

　　“ถ้าจิงหยูอยู่ที่นี่นะ…”

　　ซือหยูถอนหายใจเบาๆ

　　ถ้าเขาได้รับระดับปัญญาเหนือมนุษย์ของจิงหยูเขาอาจจะบ่มเพาะได้ดีขึ้น แต่เขาก็หลับตาพร้อมกับปล่อยความคิดนี้ไป

　　ในหมู่เมฆาหมื่นลี้ไกลออกไป

　　“จ้าวสามกองทัพพร้อมแล้ว เราได้กลุ่มกึ่งภูติสามร้อยคนกับกลุ่มกึ่งเทพอีกหมื่นคนตามคำสั่งของท่าน”

　　ในเมฆามีกระโจมหนึ่งที่ส่องแสงลอยอยู่กลางอากาศ

　　ด้านในกระโจมชายหนุ่มหน้าซีดกำลังดื่มสุราอยู่อย่างสบายใจ

　　“อืมบอกพวกทหารให้ซ่อนตัวและไม่ต้องทำอะไร”

　　จ้าวสามยิ้มตลอดเวลาที่พูด

　　“น้อมรับบัญชา”

　　ขุนพลตรงหน้าเขาโค้งคำนับและจากไป

　　“ซือหยูขอดูหน่อยว่าคนประหลาดอย่างเจ้าจะไปได้ซักกี่น้ำ…”

　　จ้าวสามพูดเบาๆและหัวเราะอย่างเยือกเย็น

　　เมื่อสงครามครั้งใหญ่กำลังจะมาถึงทวีปค่อยๆคลอไปด้วยพลังอันป่าเถื่อน ข่าวเรื่องทัพใหญ่ของห้าศักดิ์สิทธิ์ที่จะทำลายได้ทั้งทวีปได้กระจ่ายไปยังทั่วทุกมุมในเฉินหลง

　　ในหัวใจของทุกคนสิ้นหวังและหวาดกลัวเมื่อได้ข่าวราวกับพวกเขาเห็นแล้วว่าทวีปเฉินหลงจะถูกยึดครองโดยสมบูรณ์

　　คนที่ไม่มีที่ซ่อนจะถูกสังหารอย่างไร้ปรานีทั้งทวีปจะอาบไปด้วยเลือด

　　แม้กระนั้นพวกเขาก็ยังมีพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ที่แข็งแกร่งอยู่ในทวีปเหนือ แม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะไม่ได้ในครั้งนี้ แต่หลายคนก็หวังให้ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกครั้ง

　　พลังของทั้งสองฝ่ายต่างกันอย่างมากมีกึ่งภูติที่มีแก้วสองดวงเพียงไม่กี่คนในพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ขณะที่ทัพศัตรูมีอยู่หลายพันคน! ยิ่งไปกว่านั้นทัพศัตรูยังนำด้วยห้าศักดิ์สิทธิ์จากต่างโลก

　　นี่เป็นการต่อสู้ที่พวกเขาจะได้เห็นการล่มสลายของทวีปถ้าอาณาจักรทมิฬไม่มาช่วย ทวีปเฉินหลงจะต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน

　　เวลาผ่านไปช้าๆท่ามกลางบรรยากาศอันหนักอึ้งหนึ่งวันผ่านไป สองวัน สามวัน

…

　　จากนั้นเองวันหนึ่ง ทวีปเฉินหลงเริ่มสั่นสะเทือนราวกับแผนดินไหว ดูเหมือนทั้งเฉินหลงจะสั่นไหวไปหมด

　　สิ่งมีชีวิตทุกอย่างสัมผัสได้ถึงเรื่องประหลาดยังมีพลังแปลกๆเจือปนอยู่ในอากาศ มันทั้งเหนียวหนืดและขื่นขม ทั้งสองอย่างปะปนอยู่กับพลังวิญญาณในอากาศที่แยกออกจากกันไม่ได้

　　ผืนหญ้าและต้นไม้ได้กลายเป็นสีดำเมื่อพลังแปลกๆซึมเข้าไปเหล่าสิ่งมีชีวิตเล็กๆอย่างมดหรือแมลงต่างนอนตายอยู่บนพื้น พลังแปลกที่มาถึงทวีปอย่างไร้ซุ่มเสียงทำให้ทั้งทวีปสั่นคลอน

　　ที่อาณาจักรทมิฬ

　　ที่ยอดเขาเก้าระดับชายชุดดำอยู่บนปลายเมฆา ตอนนั้นเขามองท้องนภา ดวงตาของเขาดูเหมือนกับมีสุริยันจันทราอยู่ภายใน เขามองทะลวงม่านท้องฟ้าออกไป

　　“ในที่สุดก็มาแล้วสินะข้ารอมานานเหลือเกิน!”

　　ชายชุดดำพูดเสียงของเขาเป็นดั่งสายฟ้าที่คำรามก้องนภา

　　ในตำหนักเจ็ดจ้าวมิติทั้งเจ็ดเปิดออกมาแล้ว ชายแก่หกคนสวมผ้าคลุมดำสนิท พวกเขายืนอย่างนับถือเมื่อได้ยินเสียงสายฟ้านั้น

　　“ท่านราชาแห่งความมืดเองก็พร้อมแล้ว”

　　หัวหน้ากลุ่มคือชายที่แก่กว่าเขาดูคล้ายกับจ้าวหอวารีสวรรค์ เขาดูมั่นใจอย่างมาก

　　“เราจะเดินทางเดี๋ยวนี้ซือหยูคงรับมือพวกมันได้ไม่นาน”

　　ชายแก่อีกคนพูดเบาๆ

　　“หากพันธมิตรผู้คุมสวรรค์ถูกทำลายเราก็ยังมีทัพใหญ่ของจ้าวสามอยู่ เขาจะยื้อเวลาได้บ้าง…”

　　ชายแก่เครายาวพูดด้วยความเวทนา

　　ทั้งหกคนเงียบไปครู่หนึ่ง

　　จากนั้นจ้าวหนึ่งที่เป็นผู้นำได้พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

　　“สันติสุขและความอยู่รอดของทวีปเฉินหลงอยู่ในมือพวกเรา!เราจะต้องทำทุกอย่างเพื่อผนึกก้นบึ้งมังกรเก้านรก เราจะต้องตัดการเชื่อมต่อของเฉินหลงกับโลกอื่นซะ การเสียสละของพันธมิตรผู้คุมสวรรค์และทัพจ้าวสามจะไม่สูญเปล่า!”

　　จ้างสองพยักหน้า

　　“อาณาจักรทมิฬทนการดูหมิ่นมามากพอแล้วตอนที่เรารอโอกาสนี้เราจะปิดผนึกก้นบึ้งมังกรในตอนที่ห้าศักดิ์สิทธิ์กับกองทัพไม่อยู่ เราจะต้องทำให้สำเร็จ!”

　　เขาพูดเรื่องจริงที่อาณาจักรทมิฬไม่เคลื่อนไหวเลยก็เพราะพวกเขากำลังรอโอกาสทองที่จะลงมือ

　　พวกเขาตอนนี้ใช้ซือหยูเป็นเหยื่อล่อเพื่อให้ศัตรูออกมาขณะที่พวกเขาจะไปปิดผนึกก้นบึ้งมังกรเพื่อจบสงครามทั้งหมดล้วนเป็นส่วนหนึ่งของแผนการ!

　　ในสายตาพวกเขาซือหยูถูกลิขิตให้ตายจากความล้มเหลว ทัพใหญ่ของทหารหมื่นคนก็ต้องเสียสละเพื่อให้พวกเขามีเวลาทำแผนการมากขึ้น

　　ทางเดียวที่จะกู้คืนความสูญเสียของพวกเขาได้ก็คือการปิดผนึกก้นบึ้งมังกรเก้านรกไปตลอดกาล!