The Divine Nine Dragon Cauldron - ตอนที่ 699

699 – นามแห่งจักรพรรดิโลหิต

แสงที่รอยแยกมิติเริ่มที่จะสงบลงมันถึงส่วนสุดท้ายของการขยายดตัวแล้ว ถ้าซือหยูถอยไปตอนนี้ สิ่งที่รอคอยเฉินหลงก็คือการมาของจ้าวเทวะ พอถึงตอนนั้นก็จะไม่มีโอกาสให้หลบหนีอีกแล้ว

“เจ้าหนูเจ้าทำได้เกินกว่าที่ข้าคิดไปมาก ปล่อยที่เหลือให้ข้าจัดการเอง”

เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น

ผู้เฒ่าจิวรึ?ซือหยูเลิกคิ้ว ผู้เฒ่าจิวทิ้งคำพูดไว้เบื้องหลังโดยบอกว่าเขาจะมาที่ก้นบึงมังกร แต่ซือหยูก็ยังไม่ได้พบเขา นั่นทำให้ซือหยูสับสนมาจนถึงตอนนี้

“แล้วก็…เจ้าไม่อยากจะเห็นฝ่ามือเทพดับสวรรค์อีกครั้งรึ?ดูให้ดีล่ะ”

เมื่อพูดจบจันทรากระจ่างได้ปรากฏอีกครั้งในพื้นที่อันมืดมิด

แรงจันทร์ตระการตาสะท้อนในดวงตาของเขาแสงนี้สว่างจนยากที่จะมอง มันไม่ต่างจากดวงตะวันร้อนแรง ทั้งก้นบึ้งมังกรสว่างไสวเพราะมัน

แสงสว่างแผ่ออกจาก้นบึ้งมังกรไปถึงสวรรค์ถ้าหากมองก้นบึ้งมังกรจากที่ห่างไกลจะพบว่ามีลำแสงขนาดยักษ์พุ่งออกมา

“ฝ่ามือจันทราของจริง…”

ซือหยูตกตะลึง

จันทราอัดแน่นราวกับภูเขาตัวผู้เฒ่าจิวนั้นยิ่งใหญ่อย่างมาก ดูเหมือนกับว่าเขาได้อัญเชิญดวงจันทร์ของจริงลงมาที่นี่!

มีความต่างมหาศาลระหว่างฝ่ามือจันทราของเขากับซือหยูและห้าศักดิ์สิทธิ์

ซือหยูที่ยังคงตกใจรู้สึกถึงประกายแสงมากมายในจิตใจเขารีบนั่งลงเพื่อเรียนรู้มัน

“ฝ่ามือจันทราแบบสมบูรณ์เรอะ?เจ้าเป็นใคร?”

สามศักดิ์สิทธิ์ทั้งตกใจและอ้าปากค้าง

ร่างของผู้เฒ่าจิวณ ตอนนี้อยู่ในจันทรากระจ่าง เสียงของเขาดูเหมือนมาจากดินแดนอันห่างไกล

“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้มาดูเถอะว่าสมบัติช่วยชีวิตที่ตำหนักให้เจ้ามาจะมีอยู่เท่าใด”

เขาตะโกนเบาๆจันทร์กระจ่างพุ่งออกไปละลายทุกสิ่ง

แกร๊ก!

เสียงบางอย่างแตกจากกระเป๋าของสามศักดิ์สิทธิ์มีสร้อยหยกอีกเส้นที่แตก

โลหิตไหลออกมาจากมุมปากของเขาสามศักดิ์สิทธิ์หวาดกลัวและตกใจมาก เขาหยิบเอาสร้อยหยกที่แตกออกมาจากกระเป๋า

“สร้อยหยกฟูหลวนสร้อยหยกที่ใช้ฟื้นฟูพลังชีวิต”

หลังจากจันทรากระจ่างสลายผู้เฒ่าจิวยืนมือไพล่หลังพูดเยาะเย้ย

“ราชาเขตกลางช่างใจกว้างจริงๆ”

สามศักดิ์สิทธิ์มิอาจซ่อนความตกใจไว้ได้

“ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าท่านเป็นใครกันแน่?เหตุใดท่านถึงเชี่ยวชาญวิชาสูงสุดขององครักษ์แสงกระจ่างนัก?”

ผู้เฒ่าจิวหัวเราะเบาๆและมองซือหยูที่กำลังเก็บเกี่ยววิชา

“ทุกสิ่งล้วนพ้นผ่านเป็นอดีตเจ้าพร้อมจะรับกระบวนท่าจากข้าหรือยัง?”

เมื่อพูดจบผู้เฒ่าจิวยื่นมือออกไปอีกครั้ง เขารวบรวมดวงตะวันไว้ในมือ

สามศักดิ์สิทธิ์หวาดกลัวอยางมาก

“กระบวนท่าที่สอง…ฝ่ามือสุริยา”

แกร๊ก!

สิ่งรอบข้างสามศักดิ์สิทธิ์ถูกบดขยี้ไปเขาต้องรีบถอยขณะที่กระอักเลือด กำไลหยกที่สวมไว้บนข้อมือแตกไปอย่างเงียบๆ

“ของช่วยชีวิตอีกชิ้นรึ?หึหึ เจ้าคงจะใช้ไปเยอะแล้วสินะ”

ผู้เฒ่าจิวหัวเราะและก้าวไปข้างหน้าด้วยมือไพล่หลัง

สามศักดิ์สิทธิ์หน้าซีดราวกับกระดาษ

“ท่านผู้อาวุโสโปรดรอเดี๋ยว ข้….”

ผู้เฒ่าจิวยื่นมือทั้งสองโดยไม่สนใจสิ่งใดเขารวบรวมจันทราในมือซ้ายและสุริยาที่มือขวา

“กระบวนท่าสุดท้ายฝ่ามือเทพแสงกระต่าง มีคนเดียวในสามองครักษ์เทพที่บ่มเพาะมันได้สำเร็จ”

สามศักดิ์สิทธิ์ตกตะลึงอีกครั้งเขาแทบจะเป็นบ้า

เขาถาม

“ท่านเป็นใครกันแน่?”

เขาได้รับคำตอบเพียงแสงตะวันจันทราเสียงแตกดังอีกครั้ง บางอย่างของสามศักดิ์สิทธิ์แตกสลายไป เขายังบาดเจ็บสาหัสจนแทบจะหมดสติ

“หืม?พวกนั้นให้สมบัติช่วยชีวิตเจ้ามาสี่ชิ้นเลยรึ? ราชาเขตกลางยอมจ่ายเยอะเพื่อกำจัดจักรพรรดิจิวโจวจริงๆ…”

ผู้เฒ่าจิวยิ้มเยาะ

เมื่อเห็นว่าสามศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้ไม่ได้อีกเขาบินไปที่ข้างซือหยู ซือหยูเพิ่งจะลืมตาขึ้นมา แววตาเขาเต็มไปด้วยความยินดีในสิ่งที่เพิ่งจะเรียนรู้ แต่เขาก็ยังมีคำถามอีกมากมาย

“ในหนทางการบ่มเพาะพลังเมื่อเจ้าแก้ไขปัญหาได้ เจ้าก็จะพบสิ่งซ่อนไว้อยู่อีก การเดินในหนทางนั้นก็คือหนทางเดียวของพวกเรา”

ผู้เฒ่าจิวพูดอย่างลึกซึ้งเขาดูเหมือนยอดฝีมือไร้เทียมทานในขณะนี้

ซือหยูที่เพิ่งได้สติเห็นด้วยกับคำพูดของเขาเขามองผู้เฒ่าจิวด้วยความนับถือ เขานับถือผู้เฒ่าจิวเพราะเคยช่วยเหลือเขามาก่อน และก็เพราะผู้เฒ่าจิวได้ส่งผ่านวิชาระดับภูติให้กับเขา

“ข้าทำสามกระบวนท่าให้เจ้าดูแล้วจะเข้าใจมันเท่าใดก็อยู่ที่ตัวเจ้า”

ผู้เฒ่าจิวมองซือหยูขณะที่พูด

ซือหยูพยักหน้า

“ท่านผู้เฒ่าขอบคุณเป็นอย่างสูงที่ชี้แนะ ข้าจะจดจำไว้ตลอดกาล”

ผู้เฒ่าจิวส่ายหน้าและยื่นมือไปยังรอยแยกมิติเขาคว้าพลังแห่งความตายเอาไว้

“รีบจัดการรอยแยกมิติก่อนเถอะมันต้องใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวันกว่าจะขยายตัวเต็มที่ พอถึงตอนนี้จ้าวเทวะจะผ่านมาได้ แล้วพลังแห่งความตายของโลกเฉินหลงเองก็ลดลงมากแล้ว”

ซือหยูตัวสั่นเมื่อได้ฟัง

“เจ้ารออยู่ที่นี่ได้ข้าจะไปปิดมันเอง รอยแยกจะแตกสลายหลังจากขาดพลัง และจากนี้ไป เส้นทางระหว่างเฉินหลงกับจิวโ๗วก็จะถูกปิดกั้น”

ผู้เฒ่าจิวรวบรวมพลังในฝ่ามือและอัดลงในรอยแยกมิติอย่างช้าๆ

ซือหยูถอนหายใจยาวหลังจากที่ผ่านความยากลำบากมามากมาย พวกเขาก็จะทำสำเร็จแล้ว แต่จู่ๆซือหยูก็ตัวสั่นราวกับได้เห็นแววตาที่น่ากลัวมองผ่าน

ผู้เฒ่าจิวชักสีหน้าเขากระเด็นกลับมาอย่างประหลาดและกระอักเลือด ราวกับว่าเขาถูกบางสิ่งจู่โจมจนบาดเจ็บสาหัส!

ขณะที่กระเด็นกลับผู้เฒ่าจิวจ้องมองรอยแยกมิติด้วยความตกตะลึง

“จักรพรรดิโลหิตเจ้าจะมาที่โลกนี้เรอะ?”

“จิวหยวนโจวเจ้าคือหนึ่งในสามองครักษ์เทพที่แข็งแกร่งที่สุด ข้าไม่ได้เห็นเจ้ามานานมากนัก ดูเหมือนพลังเจ้าจะลดลงไปมาก เจ้าไม่ได้อะไรจากการทรยศสินะ”

มีเสียงถอนหายใจดังตามมาจากในรอยแยก

ซือหยูสั่นไปทั้งตัวเมื่อได้ยินเสียงนั้นหม้อเก้ามังกรในวิญญาณสั่นเบาๆ เพียงแค่การมองของศัตรูก็ทำให้ซือหยูตัวสั่นเทิ้ม แม้แต่เสียงเพียงอย่างเดียวก็ทำให้ดวงวิญญาณของเขาสั่นไปด้วย

และแค่การเหลือบมองครั้งเดียวก็ทำให้ผู้เฒ่าจิวบาดเจ็บสาหัส…

ศัตรูผู้นี้แข็งแกร่งเพียงใดกัน?

หลังจากที่หลุดจากภวังค์ซือหยูบินไปที่ข้างผู้เฒ่าจิว

“ผู้เฒ่าจิวท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

ผู้เฒ่าจิวปัดมือและพยายามจะยืนขึ้นเขาจ้องมองรอยแยกมิติ

“มันคือจักรพรรดิโลหิต”

จักรพรรดิโลหิตรึ?ซือหยูตกตะลึงเมื่อได้ยินนามนี้อีกครั้ง หนึ่งในคำสั่งเสียของเทียนจี่จื้อคือการที่เขาต้องล้างแค้นกับจักรพรรดิโลหิต

นี่คือคนเดียวกับคนที่ฆ่าเทียนจี่จื้อ!ตามที่เทียนจี่จื้อบอก จักรพรรดิโลหิตมีพลังไปถึงขั้นอสูรเนรมิตรแล้ว

“เขามาถึงที่นี่รึยัง?”

ซือหยูมองรอยแยกมิติด้วยความแตกตื่น

ผู้เฒ่าจิวส่ายหน้า

“ยังหรอกเขายังอยู่ในเส้นทางระหว่างโลกทั้งสอง แต่แค่การมองของเขาก็มากพอที่จะทำให้เจ้าเป็นเถ้าถ่านแล้ว”

แม้ว่าเขาจะอยู่ในรอยต่อระหว่างโลกเขาก็ยังมีพลังมากถึงเพียงนั้น…

ถ้าเขามาที่นี่จริงๆก็คงไม่มีใครในเฉินหลงที่จะรอดไปได้สินะ?