the first order สู่รุ่งอรุณเเห่งมวลมนุษย์ - ตอนที่ 457 เกราะหวนคืน

ในตึกบังคับการเงียบสงัด เริ่นเสี่ยวซู่ทอดน่องผ่านโลหิตไหล
นอง ศัตรูในตึกนี้ราวสิ้นชีพไปหมดแล้ว ได้ยินเพียงแต่เสียงเลือด
ไหลไปตามพื้น
ระหว่างที่เดินขึ้นบันไดไปชั้นสี่นะ เริ่นเสี่ยวซู่ก็พบว่าตนเอง
แทบไม่เจอศัตรูสู้กลับเลย จึงรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง
ระหว่างชั้นสามกับสี่มีประตูปิดตายอยู่แห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่า
แม้แต่นายทหารในตึกนี้เองก็เข้าไปไม่ได้
แคร้ง! เริ่นเสี่ยวผ่าประตู ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสี่ เขาลอบหลบ
ไปหลังหลังหน้าต่างแล้วเหลือบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็น
ทหารร้อยกว่านายมารวมตัวกันอยู่ใต้ตึกแล้ว
มองแวบเดียวเริ่นเสี่ยวซู่ก็สำ รวจทั่วทั้งชั้นสี่ กว่ากองพลน้อย
นอกฐานทัพจะกลับมาคงต้องใช้เวลาอีกพักหนึ่ง ถ้าว่าในฐานทัพ
มีทหารสมาคมตระกูลจงห้าร้อยนาย นับทหารที่เขาเพิ่งฆ่าไปร้อยกว่านายแล้ว ตอนนี้ที่ใต้ตึกก็คงเหลือทหารอยู่ราวๆ สามร้อยนาย
เท่านั้น
พูดตามตรง เริ่นเสี่ยวซู่ว่าจะล่อทหารสมาคมตระกูลจงกลับมา
ให้ได้เยอะๆ เพราะยามเขาตีฝ่าออกไปได้ ก็จะมีโอกาสฆ่าพวก
เบื้องบนของสมาคมตระกูลจงสูงกว่าเดิม เพราะอย่างนั้นเริ่นเสี่ยวซู่
จึงเชื่อว่าการบุกเข้ามาในฐานทัพของตนนี้จะปั่นป่วนแผนการของ
สมาคมตระกูลจงไปเรียบร้อยแล้ว
ตอนเขาฟันประตูอีกแห่งไปก็ต้องตะลึง สันชาตญาณสั่งให้
หลบเข้ามุมทันทีที่เห็นทหารสามสิบนายยืนนิ่งอยู่กลางห้องกว้าง!
แต่เริ่นเสี่ยวซู่บรรลุในพลันว่าอะไรเป็นอะไร เพราะหลังจากบุก
เข้ามาในห้อง เจ้าพวกทหารก็ไม่ขยับอะไร นิ่งราวเป็นรูปปั้น
เริ่นเสี่ยวซู่กวาดตาสำ รวจมองพวกเขาแล้วก็ตกใจ คนพวกนี้
คือทหารนาโนแมชชีนของสมาคมตระกูลหยางนี่!
ตอนที่หยางเสียวจิ่นได้รับภารกิจมาปราบโจน อาสามของเธอ
ก็ส่งทหารนาโนแมชชีนสามสิบนายมาคุ้มกันเธอด้วยแต่หลังจากหยางเสียวจิ่นพาเขาเปลี่ยนเส้นทางตอนอยู่ใน
หุบเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้เจอทหารนาโนแมชชีนพวกนั้นอีก
แต่ทหารนาโนแมชชีนพวกนี้น่าจะเดินทัพขึ้นเหนือไปพร้อมจง
เฉิงไม่ใช่เหรอ ต่อให้จะปราบโจรไม่สำ เร็จหรือไปเจอเรื่องไม่คาดฝัน
เข้า ก็ไม่ควรจะทำให้พวกเขายืนนิ่งกลายเป็นหุ่นแบบนี้นี่หนา
ทันใดนั้นเริ่นเสี่ยวซู่ก็นึกคำที่จางจิ่งหลินพูดได้ว่า ‘พวกเรา
มีหลักฐานที่ชี้เป้าว่าพลังพิเศษของจงเฉิงคือการควบคุมคนอื่น’
เริ่นเสี่ยวซู่อนุมาน หรือว่าทหารนาโนแมชชีนกลายเป็นไพ่
ไม้ตายใต้ในมือของจงเฉินไปแล้ว?
ตอนนี้เอง พระราขวังในห้วงจิตก็พูดขึ้น [พบนาโนแมชชีนที่ไม่
เชื่อมต่อกับจิตสำ นึกใด ต้องการเชื่อมต่อหรือไม่]
เริ่นเสี่ยวซู่นิ่งไป ก่อนนี้เขาได้แต่รีเซ็ตนาโนแมชชีนในตัวทหาร
ที่ตายไปแล้ว ทำไมรอบนี้ถึงไม่เหมือนเดิมล่ะ
เดี๋ยวก่อนนะ! เริ่นเสี่ยวซู่คำที่พระราชวังพูดได้อยู่ เขาจึงนึกได้
ว่าเงื่อนไขการรีเซ็ตของนาโนแมชชีนไม่ได้อยู่ที่ว่าคนตายคนไม่ตายแต่อยู่ที่ว่ามีจิตสำ นึกใดควบคุมตัวนาโนแมชชีนอยู่หรือเปล่า
ต่างหาก
หลังจากทหารนาโนแมชชีนพวกนี้ถึงจงเฉิงควบคุมก็ตกอยู่ใน
สภาพนิทราบางประการ ว่าแล้ว ‘จิตสำ นึก’ พวกเขาก็ถูกจง
เฉิงจัดการไปด้วยหรือเปล่านะ
การมีชีวิตเช่นนี้ช่างน่าเวทนาจนไม่อาจเวทนาอีกได้แล้ว มีชีวิต
แต่ไม่อาจควบคุมอะไรได้
“รีเซ็ตโลด!” เริ่นเสี่ยวซู่ว่า
ตั้ง
แต่สู้ในแดนรกร้างครั้งล่าสุด เริ่นเสี่ยวซู่ก็หวนนึกถึง
ความรู้สึกของการมีนาโนแมชชีนอยู่เสมอ เพราะการมีเกราะ ก็
เหมือนมีสายชูชีพชั่วคราวสำ หรับยืนยงอยู่กลางกระสุนปืนธรรมดา!
ถึงเขาจะหวนนึกถึงขนาดไหน ก็ยังไม่มีโอกาสให้หามาเพิ่มเลย
เขาเกือบจะยอมแพ้แล้ว แต่ก็ต้องประหลาดใจที่วันนี้ได้มาเจอนาโน
แมชชีนในสมาคมตระกูลจงเสียได้
ก็อย่างคำว่า เหยียบย่ำเกือกเหล็กหักพังยังไร้สถานที่เสาะหา
กลับได้มาล้วนมิต้องเสียวิชา“โหลดโปรแกรมใหม่…”
“รีเซ็ตเป็นค่าจากโรงงาน…”
“ลบโพรโทคอลเชื่อมต่อระยะไกล…”
“จับคู่สำ เร็จ”
ขณะสายน้ำสีเงินไหลเข้ามายังเริ่นเสี่ยวซู่ ของก็สัมผัสได้
ถึงพลังอันคุ้นเคยกลับเข้าร่างอีกครั้ง
เขาได้ยินเสียงฝีเท้าถี่รัวมาจากชั้นล่างอีกแล้ว ดูแล้วทหารข้าง
จากหมดน้ำทน จึงเตรียมจะบุกจู่โจมแทน
แต่เริ่นเสี่ยวซู่ยังไม่สนพวกเขา ตอนนี้ตั้งสมาธิกับการเก็บนาโน
แมชชีนมาให้หมด
มีเกราะนาโนแมชชีนอยู่ ทหารไม่กี่ร้อยจะนับเป็นอะไรได้ เริ่น
เสี่ยวซู่สัมผัสได้ถึงความมั่นคงประการหนึ่งแพร่อยู่ในกาย
เมื่อเขากู้คืนพลังนี้กลับมาได้แล้ว พวกเบื้องบนสมาคมตระกู
จงในป้อมปราการ 146 ก็ได้แต่อธิษฐานขอพรให้มากเสียเถิด!
นี่คือเริ่นเสี่ยวซู่ ณ จุดสูงสุด! และป้อมปราการ 146 ถูกกำหนด
ไว้แล้วว่าจะเป็นการศึกสุดท้ายแห่งแดนตะวันตกเฉียงเหนือ!ไม่ถูก! เริ่นเสี่ยวซู่พลันรู้สึกว่าพวกเบื้องบนสมาคมตระกูล
อธิษฐานไปก็เท่านั้น เตรียมตัวตายเสียเลยดีกว่า
แต่ก่อนที่นาโนแมชชีนทั้งหมดจะหลอมรวมเข้ามาในร่างกาย
เขาได้อย่างสมบูรณ์นั้น ทหารนาโนแมชชีนในห้องก็ทะยานเข้ามา
โจมตีเขาอย่างกะทันหัน ดูแล้วคงจะได้คำสั่งจากคนผู้หนึ่งมา เริ่น
เสี่ยวซู่ขมวดคิ้ว จงเฉิงต้องเข้ามาใกล้จนสมาคมควบคุมทหารนาโน
แมชชีนพวกนี้ได้แล้ว!
จงเฉิง!
ชื่อนี้ฉายวาบขึ้นมาในจิตใจของเริ่นเสี่ยวซู่ จิตสังหารเอ่อล้น
ท้วมท้น
ถึงจะมีทหารนาโนแมชชีนโถมตัวเข้ามา แต่ทหารนาโนแมชชีน
ที่ไม่มีนาโนแมชชีนก็อ่อนแอไปต่างจากกระดาษ
ขณะเดียวกันที่ทหารนาโนแมชชีนเริ่มเคลื่อนไหว ชายผู้หนึ่งก็
พุ่งเข้ามาจากด้านนอกประสานเข้ากันลงสังหารเริ่นเสี่ยวซู่ และผู้ที่
เพิ่งเข้ามาก็คือจงเฉิง!เริ่นเสี่ยวซู่แค่นเสียงและชักดาบทมิฬฟันใส่เขา ทว่าพอจง
เฉิงเข้ามาในห้อง ก็ทราบในพลันว่าเรื่องมันไม่ถูกต้อง เขาถอยกลับ
ไปทันที จึงหลบดาบทมิฬของเริ่นเสี่ยวซู่แบบเฉียดฉิว!
จงเฉิงมองเหล่าทหารนาโนแมชชีนที่บาดเจ็บหนักด้วยสายตา
ว่างเปล่า จากนั้นก็คำรามใส่เริ่นเสี่ยวซู่ “นาโนแมชชีนหายไปไหน
หมด ทำไมนาโนแมชชีนในตัวทหารพวกนี้ถึงหายไป”
เริ่นเสี่ยวซู่ชักนำสายนาโนแมชชีนที่เหลือเข้าไปตาม
กระแสเลือด ก่อนจะพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ไม่เห็นแปลกเลยที่ทหาร
นาโนแมชชีนจะไม่มีนาโนแมชชีน ขนาดมีขนมเหล่าผัวเปี้ยะ นายยัง
ไม่มีเมียเลยนี่”
เริ่นเสี่ยวซู่มั่นใจแล้วว่าถึงจงเฉิงจะควบคุมผู้อื่นได้ แต่ก็ไม่
ถึงขนาดควบคุมคนได้แบบที่เขาควบคุมร่างเงาซึ่งประสาทสัมผัส
ทุกอย่างจะถูกส่งกลับมาที่ร่างต้น
ไม่อย่างนั้นจงเฉิงคงไม่รีบร้อนพุ่งเข้ามาในห้องหรอก
จงเฉิงไม่มีอารมณ์จะมาเล่นมุกส่อเสียดกับเริ่นเสี่ยวซู่ ตอนนี้
เขาได้รู้แล้วว่าไพ่ไม้ตายตนเป็นหมันเรียบร้อย จึงกระโดดออกหน้าต่างตรงทางเดินอย่างไม่ลังเล เขาตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว
มาจะกระโดดลงจากชั้นสี่เพื่อลงใช้ทหารรักษาการณ์ชั้นล่างช่วยหนี
เขารู้ดีว่าตนเองไม่อาจสู้กับเริ่นเสี่ยวซู่ได้เลย!
กระโดดลงจากชั้นสี่ ก็ยังดีกว่าต้องตายเสียเดี๋ยวนี้!
แต่ครั้งนี้เริ่นเสี่ยวซู่ไม่มีทางปล่อยให้เขารอดไปได้แน่
ถ้าเขาพลาดโอกาสนี้ไป จงเฉิงต้องเก็บซ่อนร่องรอยหายไปใน
กลีบเมฆ ในหมู่ฝูงคน จะหาตัวเขาอีกคงยากมาก
ดังนั้นสำ หรับเริ่นเสี่ยวซู่แล้ว นี้คือโอกาสเดียวให้จัดการจงเฉิง
เริ่นเสี่ยวซู่พลันเรียกเกราะนาโนแมชชีนคลุมทั้งร่าง จากนั้นก็
มายืนอยู่ตรงหน้าตา เขาเห็นจงเฉิงกระโผกกระเผกเดินไปยังแนว
ป้องกันที่ทหารสมาคมตระกูลจงตั้งไว้พร้อมตะโกนไปด้วยว่า “ฆ่า
เจ้าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง! ยิงได้!”
แต่ยามห่ากระสุนยิงใส่เกราะ ก็เห็นเป็นแต่ประกายไฟวิบวับ!
ทหารสมาคมตระกูลจงมองมนุษย์เกราะเหล็กร่างโตพลุบกระ
โจนกระแทกทำลายด้ายหน้าพวกเขาอย่างไม่มีท่วงท่าสวยงามอันใดเริ่นเสี่ยวซู่ดุดันน่าเกรงขาม เพียงกระโจนใส่ครั้งเดียวก็ทำลาย
แนวป้องกันสมาคมตระกูลจงได้!