novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF
  • หน้าหลัก
  • ดูอนิเมะ anime
  • อ่านมังงะ
  • โดจิน
  • ซีรีย์วาย
  • ดูซีรีย์จีน
ค้นหานิยาย
Sign in Sign up
  • จันทร์
  • อังคาร
  • พุธ
  • พฤหัสบดี
  • ศุกร์
  • เสาร์
  • อาทิตย์
  • ทุกวัน
  • จบแล้ว
  • นิยาย PDF
  • จันทร์
  • อังคาร
  • พุธ
  • พฤหัสบดี
  • ศุกร์
  • เสาร์
  • อาทิตย์
  • ทุกวัน
  • จบแล้ว
  • นิยาย PDF
Sign in Sign up
Prev
Next
boston777
แทงบอลออนไลน์ เว็บแทงบอล
บาคาร่า 8xbet แทงงหวย เว็บพนัน สมัครบาคาร่าออนไลน์ เล่นเซ็กซี่บาคาร่า AE SEXY เว็บบาคาร่าดีที่สุด Empire777 สมัครหวย 24 แทงหวยออนไลน์ สมัคร ufabet แทงบอล เว็บหวยฮานอย ซื้อหวยฮานอย SSGAME350 เว็บคาสิโน คาสิโนสด คาสิโนออนไลน์ บาคาร่าออนไลน์ คาสิโน คาสิโนออนไลน์

Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ - ตอนที่ 870 ความจริงในประโยคเดียว

  1. Home
  2. Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์
  3. ตอนที่ 870 ความจริงในประโยคเดียว
Prev
Next

ในตำหนักราชาเทพ เกิดความเงียบสักพักใหญ่

มนุษย์แสงนำกลุ่มเทพทรงพลังเข้าสู่วังวนความว่างเปล่าที่ถูกสร้างโดยแผ่นหยกเพื่อตามหาสถานที่ลับของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในภาพซ้อนทับนับไม่ถ้วน

ทั่วทั้งโถง มีเพียงกู่ฉิงซาน ฉานนู่และลั่วปิงหลีที่ยังอยู่

หากมีเรื่องอะไรคาใจ นี่คือโอกาสอันดีที่จะพูด

ลั่วปิงหลีหลบเลี่ยงสายตาของกู่ฉิงซานแล้วถามว่า “เจ้าจะทำอะไรได้หากรู้ตัวตนของข้า”

กู่ฉิงซานจ้องนางแล้วตอบอย่างไม่ลังเลว่า “ถ้าข้าไม่มีปัญญามากพอจนทำให้ตัดสินผิดพลาด ท้ายที่สุดแล้วไม่ใช่เจ้าที่จะถูกฆ่า แต่เป็นข้าต่างหากที่ต้องตาย”

ลั่วปิงหลีกล่าวอย่างโดดเดี่ยวว่า “ไม่มีประโยชน์ที่จะบอกเพราะเจ้ายังไม่พบเส้นทางที่เข้าสู่ช่วงเวลาสุดท้ายที่แท้จริง”

“เรื่องนี้สำคัญหรือ” กู่ฉิงซานถาม

ลั่วปิงหลีชำเลืองมองเขา อารมณ์แปรปรวนระหว่างพูด

“แน่นอน ถ้าไม่ใช่เพราะการมาถึงของเจ้า ข้าจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกควบคุมโดยผู้อื่นได้ยังไง!”

กู่ฉิงซานมองนาง ไม่พูดอะไรสักพักใหญ่

เขานิ่งไปหลายสิบอึดใจก่อนพึมพำออกมา

“เจ้าบอกว่าเพราะการมาถึงของข้า ทำให้เจ้าตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกควบคุมโดยผู้อื่น”

เขาครุ่นคิด

ผ่านไปสักพัก เขากล่าวต่อว่า “ข้ามั่นใจว่าไม่ได้สร้างอิทธิพลอะไรกับเจ้าเลย”

“ในสถานการณ์นี้ เจ้าตกอยู่ภายใต้การควบคุมโดยผู้อื่นไปแล้ว…”

“ปัจจัยเดียวที่เปลี่ยนสภาพตัวตนของเจ้าได้คือข้า แต่ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย แถมยังเจอกับเจ้าไม่บ่อยด้วย…”

เขาขมวดคิ้วแน่น ความคิดวูบไหวในใจอย่างรวดเร็ว

ลั่วปิงหลีพ่นลมออกจมูกแล้วกล่าวว่า “เชิญเจ้าคาดเดาต่อไปเถอะ หากสามารถคาดเดาความจริงของเรื่องราวด้วยคำพูดของข้าได้ มันก็ไม่สำคัญแล้วว่าข้าจะบอกเรื่องตัวตนให้เจ้าทราบหรือเปล่า”

กู่ฉิงซานไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อน

เขากระซิบออกมา “ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้ควบคุมเจ้า ถ้างั้น… เจ้าต้องถูกควบคุมโดยสิ่งอื่น”

“แบบนี้ไม่ถูก เพราะเจ้าไม่เคยเจอปัญหาอะไรกับที่นี่มาก่อน แต่พอข้ามาที่นี่ก็ทำให้เจ้าถูกควบคุมโดยผู้อื่นทันที”

“มีสองสถานการณ์ที่ทำให้เป็นแบบนี้ หนึ่งคือถูกกระตุ้นเพราะการเดินทางของข้า สองคือสิ่งที่ข้าพามาระหว่างการเดินทาง ในสองกรณีนี้ที่ทำให้เจ้าถูกควบคุม”

เขาพูดไม่หยุดราวกับถูกครอบงำ

“เพราะเจ้าเชี่ยวชาญวิถีของเผ่าพันธุ์มนุษย์ หากมีบางสิ่งที่อยากตามหาดาบศักดิ์สิทธิ์ผ่านตัวเจ้า มันก็สามารถจับตัวเจ้าได้ทันที ดังนั้นตราบที่ได้แผนสำรองของเผ่าพันธุ์มนุษย์จนนำไปสู่ปลายทางเพื่อให้ได้ดาบศักดิ์สิทธิ์อย่างเป็นขั้นเป็นตอนมา มันก็ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่รอให้ข้าลงมือทำก็เท่านั้น”

“ยิ่งกว่านั้น ถึงแม้อาวุธหุบเหวนิรันดร์จะคงอยู่สักพักก่อนแตกสลาย แต่พลังจากอาวุธถูกปล่อยออกมาโดยราชาอมตะ ก่อเกิดเป็นภาพซ้อนทับของยุคอันไร้ขีดจำกัด จากนั้นก็ซ่อนช่วงเวลาสุดท้ายที่แท้จริงเอาไว้ หากพลังที่แก่กล้าเช่นนั้นสามารถทำลายได้โดยง่ายมันก็คงถูกทำลายไปนานแล้ว”

“ดังนั้นตัดสถานการณ์ที่หนึ่งออกชั่วคราว”

“ถ้าหากเป็นสถานการณ์ที่สอง: สิ่งที่ข้าพามาระหว่างการเดินทาง…”

กู่ฉิงซานเริ่มคิดอีกครั้ง

เขาครุ่นคิดถึงสถานการณ์ต่างๆ จนคนรอบข้างเหมือนกับไม่มีตัวตน

ลั่วปิงหลีเม้มริมฝีปาก ไม่กล่าวอะไรสักคำ

หลังจากรออยู่สักพัก

เมื่อลั่วปิงหลีกำลังจะเผยความผิดหวังออกมา กู่ฉิงซานก็พูดขึ้นว่า

“เว้นแต่… บางสิ่งที่มาจากอนาคตพร้อมข้าที่ทำการควบคุมเจ้าเอาไว้”

“อะไรที่สามารถมาพร้อมกับข้าได้”

ดวงตาของกู่ฉิงซานค่อยๆ คมปลาบขึ้น

มนุษย์แสงดำ

มันคือผู้เริ่มวิชาทะลวงมิติและเวลา

มีเพียงมันที่สามารถซ่อนการกระทำด้วยวิชานี้ได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะตรวจจับพบ

เมื่อความสงสัยรวมตัวกัน ฉากแล้วฉากเล่าในตอนนั้นยังคงวูบไหวอยู่ในใจของกู่ฉิงซาน

…

ตอนหลับตาลงเป็นครั้งที่สอง เขาถูกกินโดยสัตว์ประหลาดในหมอกแห่งมิติและเวลา

เมื่อเขาไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ได้ มนุษย์แสงดำจึงอธิบายว่า “สัตว์ประหลาดในหมอกแห่งมิติและเวลาสามารถนับว่าเป็นเทพกลุ่มหนึ่งถึงได้กินเจ้า”

อีกครั้ง

ตอนถูกสังหารโดยวิญญาณมังกรจากตำหนักสวรรค์เมฆาวิเวก

“ข้าตายแล้วหรือ” เขาถามกับตัวเองในตอนนั้น

“ใช่ เจ้าเหลือโอกาสอีกเจ็ดร้อยเก้าสิบสี่ครั้ง” มนุษย์แสงดำตอบ

“นั่นไม่ถูก ตอนนั้นไม่มีอะไรอยู่รอบๆ แม้ว่ามังกรจะอยู่บนท้องฟ้าไกลลิบ แต่ทำไมข้าถึงตายได้ล่ะ”

“นี่ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ”

“ไม่เข้าใจเลย”

“เจ้าถูกมังกรเพ่งเล็งก็เลยตายยังไงล่ะ”

ใช่แล้ว

มันสามารถมองเห็นทุกสิ่งที่ประสบพบเจอได้!

มันหยุดลั่วปิงหลีได้อีกครั้ง!

กู่ฉิงซานไม่เชื่อว่ามนุษย์แสงดำจะสามารถควบคุมลั่วปิงหลีได้หลังจากผ่านมาหนึ่งหมื่นปี

ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องขัดขืนอีกต่อไปแล้ว

หรือก็คือ

ความจริง มนุษย์แสงดำตามติดพวกเขามาตลอด

มันตามมาถึงยุคนี้เช่นกัน!

นอกเหนือจากเหตุผลนี้ก็ไม่มีเหตุผลอื่นมาอธิบายว่าลั่วปิงหลีถูกควบคุมได้อย่างไร!

หัวใจของกู่ฉิงซานดิ่งวูบ

“มนุษย์แสงดำ เป็นมันที่ควบคุมเจ้าเอาไว้ มันคือมนุษย์แสงที่เป็นตัวแทนเจตจำนงของเผ่าพันธุ์เทพใช่หรือไม่”

เขาถามพลางถอนหายใจ

ลั่วปิงหลีมองกู่ฉิงซานด้วยความประหลาดใจ

คนคนนี้ทำอย่างไรจึงสามารถได้ข้อสรุปที่ถูกต้องจากการฟังเพียงแค่ประโยคเดียว!

กู่ฉิงซานรักษาความสงบแทบจะไม่อยู่ ลืมเรื่องลั่วปิงหลีไปจนหมดสิ้นก่อนเริ่มคิดหาวิธีพลิกสถานการณ์

มนุษย์แสงดำสามารถรู้ความคิดของผู้คนได้

หรือก็คือ มันรู้แผนการมาโดยตลอด

ต่อให้ตายไปก็กลับมาใหม่ได้

ทุกสิ่งอยู่ภายใต้การควบคุมของมัน!

บัดซบ!

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร!!!

กู่ฉิงซานพยายามสุดความสามารถที่จะควบคุมอารมณ์ขณะครุ่นคิดทีละเล็กละน้อย

มีอะไรบ้างที่มนุษย์แสงดำไม่รู้เกี่ยวกับตัวเขา

นี่คือความหวังเดียว

คิดเข้าสิ

มีอะไรบ้างที่มันไม่รู้

ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้น

“ในฐานะผู้แสวงหาดาบคนสุดท้ายของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ข้าต้องขอบอกว่าเจ้าทรงพลังมากจริงๆ แต่พละกำลังของเจ้าช่างน่าเสียดายเช่นกัน”

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มนุษย์แสงปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในตำหนักราชาเทพ

แสงสีขาวร้อนแรงบนร่างของมันค่อยๆ หมองหม่นจนกลายเป็นแสงสีดำสนิท

มนุษย์แสงดำ

เป็นมันจริงๆ

กลายเป็นว่าทุกสิ่งถูกจัดวางอย่างพิถีพิถันมาตั้งแต่ต้นจนจบ!

“นายท่าน!”

ฉานนู่พุ่งมาอยู่ข้างกู่ฉิงซานขณะตะโกนเสียงต่ำ

กู่ฉิงซานส่ายหน้าก่อนส่งสัญญาณบอกฉานนู่ว่าอย่าลงมือบุ่มบ่าม

กู่ฉิงซานถามอย่างมีอารมณ์ว่า “ที่เจ้าเพิ่งไปเมื่อครู่ ความจริง เจ้าให้โอกาสข้าเข้าสู่สภาพความฝันใช่หรือไม่”

มนุษย์แสงดำตอบว่า “เจ้าคิดว่าไงล่ะ”

“เจ้าสามารถอ่านใจของผู้คนได้ ดังนั้นเจ้าต้องรู้แผนการของข้ามาโดยตลอด” กู่ฉิงซานกล่าว

“ใช่ ให้ความคิดของเจ้าว่างเปล่าตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร มันสายเกินไปแล้ว” มนุษย์แสงดำกล่าวอย่างเกียจคร้าน

มันตกลงมาจากกลางอากาศขณะกล่าวด้วยความเสียใจเล็กน้อยว่า “ข้าว่าจะรอถึงช่วงเวลาสุดท้ายตอนที่เจ้าเข้าสู่เผ่าพันธุ์มนุษย์ ข้าจะปรากฏตัวอีกครั้งเมื่อได้ดาบมา ดังนั้นจึงไม่มีอะไรผิดพลาด”

กู่ฉิงซานพลันกล่าวว่า “เหตุผลที่เจ้ากล้าปล่อยข้าเข้าสู่ความฝันก็เพราะสามารถมาปรากฏตัวข้างกายได้ทุกเมื่อ นี่คือวิชามิติและเวลาของเจ้า ทำให้สามารถติดตามข้าได้เสมอ”

“อีกอย่าง เจ้ารู้ล่วงหน้าว่าดาบศักดิ์สิทธิ์อยู่ในช่วงเวลาสุดท้ายของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ดังนั้นเจ้าจึงวางแผนด้วยการให้ข้าเข้าสู่ผนึกปลอม จากนั้นก็ให้ข้ามายุคนี้เพื่อเก็บดาบ”

มนุษย์แสงดำหัวเราะแล้วกล่าวว่า “ถูกต้อง เจ้าคือลูกหลานของตำหนักสวรรค์เมฆาวิเวก ดาบพิภพอยู่ในมือของเจ้า ประกอบกับความพยายามอย่างหนักของเจ้า ทำให้คู่ควรที่จะได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของข้า”

แสงบนมนุษย์แสงดำจางหายไปสิ้น

กลายเป็นร่างของแมงมุมหลากสีสัน

ร่างท่อนบนเป็นสีขาวราวหิมะ

แขนสีดำ

ผมยาว ริมฝีปากสีแดง จิตสังหารแรงกล้าในดวงตาทั้งสองข้าง

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหว

ตอนนี้ มันไม่ต้องปกปิดตัวตนอีกแล้ว

มันถักทอเส้นด้ายแห่งโชคชะตาด้วยมือของตัวเองมาอย่างยาวนาน เชื่อมโยงอนาคตกับทุกสิ่งในอดีต ท้ายที่สุดก็กำลังจะเก็บเกี่ยวชัยชนะที่สุกงอม

กู่ฉิงซานชำเลืองมองลั่วปิงหลีอย่างรวดเร็ว

“เจ้าเป็นใคร ถ้าไม่พูดอะไรเลย มันจะสายเกินไปจริงๆ !” เขาต่อว่า

ลั่วปิงหลีกัดฟันแล้วตอบว่า “ข้าคือวิญญาณอาวุธของอาวุธหุบเหวนิรันดร์นั่น ข้าเกิดในเวลาเดียวกับที่อาวุธถือกำเนิดขึ้นมา”

“ทำไมเจ้าถึงถูกควบคุมโดยมนุษย์แสงดำล่ะ” กู่ฉิงซานถามทันที

“มันคือส่วนประกอบของอาวุธหุบเหวนิรันดร์ ส่วนประกอบเหล่านั้นสามารถควบคุมและจำกัดข้าได้!” ลั่วปิงหลีตอบ

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวก้าวเข้ามาขณะใช้นิ้วเรียวยาวสีดำประคองคางของกู่ฉิงซาน

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา เจ้าทำได้ดีจริงๆ มีน้อยคนนักในหุบเหวที่สามารถเทียบมันสมองกับเจ้าได้ มาเป็นสามีของข้าก็ได้นะ”

นางเลียริมฝีปากสีแดง

“เป็นสามีของเจ้าแล้วจะได้ประโยชน์อะไร” กู่ฉิงซานถาม

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเอียงศีรษะสักพักก่อนเผยยิ้มมีเสน่ห์ออกมา “ก็… ข้อดีคือข้าจะกินร่างของเจ้าด้วยตัวเอง เปลี่ยนวิญญาณให้กลายเป็นหุบเหว จากนั้นก็ทำให้กลายเป็นทาสหุบเหว”

นางเอียงมาที่หูของกู่ฉิงซานแล้วกระซิบว่า “นี่คือชั้นสูงสุดของทาสทั้งหมดเชียวนะ”

“ข้าขอเดาว่าการกำหนดเงื่อนไขของเจ้านั้นนับเป็นการให้เกียรติอย่างสูงแล้ว” กู่ฉิงซานกล่าว

“ใช่ เจ้าหนูแสนฉลาด” ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวลูบใบหน้าของกู่ฉิงซาน “เจ้าเอาดาบศักดิ์สิทธิ์กับดาบพิภพมาให้ข้า จากนั้นพวกเราก็สร้างอาวุธขึ้นมาให้เสร็จสมบูรณ์ นี่คือสิ่งที่ข้าอยากทำ”

“จริงสิ ข้าต้องการค่าตอบแทน” กู่ฉิงซานกล่าว

“เจ้าอยากได้อะไรล่ะ”

“สามเหรียญ เจ้าเอาสามเหรียญนั้นมาให้ข้าแล้วข้าจะเอาดาบศักดิ์สิทธิ์มาให้เจ้า”

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวหัวเราะออกมา “เหรียญหรือ เจ้ายังต้องการสามเหรียญนั่นอีกหรือ เจ้าไม่ได้ใช้พวกมันตลอดเวลาอยู่แล้วหรอกหรือ”

กู่ฉิงซานตกตะลึง

มันเป็น… แบบนี้เอง

มิติและเวลาถูกแทรกแซงก็จริง แต่มันไม่ใช่ทั้งหมด ตอนเขากลับมาจากอนาคต มันเป็นผลจากพลังของสามเหรียญ!

ทันทีที่สามเหรียญทำงาน เขาและผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกลับมาสู่ยุคโบราณ

เพียงแค่พละกำลังของผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเหนือกว่าทุกตัวตนในยุคโบราณ แม้กระทั่งเผ่าพันธุ์มนุษย์จากยุคโบราณยังทำอะไรนางไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงหานางไม่เจอ

“ข้าจำได้ว่าสามตัวตนพิเศษคือสิ่งจำเป็นต่อการใช้งานเหรียญนี้ มีเพียงพวกเขาทั้งสามเท่านั้นที่ตกทอดมาจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่ใช่หรือ…” กู่ฉิงซานถามอย่างไม่แน่ใจ

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกล่าวอย่างเหยียดหยันว่า “ในยุคโบราณ เผ่าพันธุ์มนุษย์สามารถใช้เหรียญจำนวนมากเพื่อออกจากหุบเหวได้ มันช่างเป็นชีวิตที่ขัดแย้งกันอย่างสิ้นเชิง ด้านหนึ่งก็เกรงกลัวหุบเหว อีกด้านหนึ่งก็ถวิลหาความนิรันดร์ไม่ใช่หรือ”

กู่ฉิงซานถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เผ่าพันธุ์มนุษย์คือเผ่าพันธุ์ที่เต็มไปด้วยความฝัน”

“ไม่ใช่อย่างที่เจ้ากล่าวหรอก” ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวขยับเข้าใกล้ช้าๆ ดวงตาสบเข้ากับกู่ฉิงซาน “เผ่าพันธุ์มนุษย์คือเผ่าพันธุ์ที่เต็มไปด้วยความละโมบ”

ด้านหลังนาง สามตัวตนพิเศษปรากฏขึ้นกลางอากาศอย่างเงียบงัน

ต้นไม่ที่ถูกโค่น

เด็กผู้หญิงที่หลับตาอยู่

ชายผู้ถูกพันธนาการด้วยโซ่เหล็กจำนวนนับไม่ถ้วนขณะมีอากาศสีดำเดือดพล่านอยู่บนร่างกาย

“นี่คือสามพลังที่มาจากเจ้าบางส่วน พวกมันได้แลกเปลี่ยนกับหุบเหวเป็นการส่วนตัว” ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวกล่าว

กู่ฉิงซานส่ายหน้าอย่างจนใจก่อนถามเสียงต่ำว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

“เพราะความกลัวไงล่ะ พวกมันไม่สามารถเข้าใจหุบเหวได้ จึงไม่อาจเอาชนะหุบเหวได้ ดังนั้นพวกมันจึงกลัว แน่นอน เป็นเพราะความปรารถนานั่นแหละ”

“ความปรารถนาหรือ”

“ชีวิตล้วนถวิลหาถึงความนิรันดร์ไม่ใช่หรือ” ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวถาม

กู่ฉิงซานตอบว่า “ข้าอยากรู้โชคชะตาของพวกเขาจริงๆ ”

ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวครุ่นคิดสักพัก รอยยิ้มมีเสน่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่แสนเบื่อหน่าย

นางคล้ายกับนึกถึงบางสิ่งที่น่าสนใจออกก่อนเอาหลังมือป้องปากเพื่อไม่ให้หัวเราะมากจนเกินไป

“หุบเหวไม่เคยใส่ใจที่จะดูแลชีวิตเล็กจ้อยที่มาคุกเข่าอ้อนวอนตรงหน้า หุบเหวจึงได้ทิ้งพวกเขา”

นางตอบด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

…………………………………………..

Prev
Next
แทงหวยออนไลน์

Comments for chapter "ตอนที่ 870 ความจริงในประโยคเดียว"

MANGA DISCUSSION

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

YOU MAY ALSO LIKE

5fcb5bccQtbJniRQ
แม่ครัวยอดเซียน
November 28, 2023
Mystical Journey
Mystical Journey
September 15, 2020