แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1342 พี่ซวี่ที่อำศัยควำมเมำแกล้งบ้ำ
เจิ้งซวี่ยื่นมือไปพยุงอำข่ำ “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ฉันผลักนำยให้ล้มดูบ้ำงไหม?” อำข่ำเอำมือนวดเข่ำ แต่พอ ก้มคอเสื้อก็เปิดกว้ำงเห็นไปถึงไหนต่อไหน
“ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
เห็นเขำขอโทษอำข่ำก็ไม่ชิน เคยแต่ต่อปำกต่อคำกันจนชิน อยู่ๆ หมอนี่มำทำตัวเป็นคนดีเลยรู้สึกไปไม่ถูก
“นำยมีธุระอะไรหรือเปล่ำ?” อำข่ำทำจมูกฟุดฟิ ด เธอได้ กลิ่นเหล้ำเตะจมูก
“นำยกินเหล้ำมำเหรอ?”
“อืม กินเหล้ำขำวเอ้อกัวโถวไปขวด”
ตอนอยู่โรงพยำบำล เดิมทีเจิ้งซวี่อยำกรับอำข่ำกลับมำ ด้วยกัน แต่ปรำกฏว่ำรอแล้วรอเล่ำก็ยังไม่เห็นเธอลงมำ พอขึ้น ไปดูเขำก็หัวเสีย อำข่ำหนีออกไปทำงด้ำนหลัง
ครั้นแล้วเขำจึงรีบบึ่งรถกลับมำ เดิมอยำกจะจู่โจมเธอทันที
1 1 3 1 2
อย่ำงไรเสียเฉินเสี่ยวเชี่ยนก็บอกให้เขำแกล้งโง่ พี่ซวี่ยังไม่รู้ตัวว่ำ ตีควำมคำพูดของประธำนเชี่ยนผิด เพื่อเสริมสร้ำงควำมกล้ำ หำญและสร้ำงขวัญกำลังใจ เมื่อกลับมำถึงแล้วเขำจึงยังไม่มำหำ เธอทันที แต่ไปดื่มเหล้ำก่อน
เสี่ยวเฉียงที่แอบดูอยู่ทำเสียงจิ๊ จิ๊ ในใจ เคยเจอคนหน้ำด้ำน แต่ไม่เคยเจอใครด้ำนเท่ำนี้ เห็นๆ อยู่ว่ำตัวเองมีแผน ยังจะแสร้ง ทำเป็นดื่มเหล้ำ ทำไมไม่คิดบ้ำงว่ำจำกโรงพยำบำลมำที่นี่ใช้ เวลำนำนเท่ำไร หมอนี่กินเหล้ำขำวแทนน้ำเปล่ำสินะถึงได้ทำ ควำมเร็วได้ขนำดนี้?
“แล้วนำยกินเหล้ำเสร็จทำไมไม่กลับไปนอน มำหำฉัน ท ำไม?” อำข่ำถำมในสิ่งที่เสี่ยวเชี่ยนกับอวี๋หมิงหลำงอยำกรู้พอดี
ใช่! แบบนั้นแหละ!
เจิ้งซวี่ไม่ตอบคำถำมเธอ อำศัยควำมเมำล็อคตัวเธอไว้ อำ ข่ำอยำกผลักเขำออกแต่ถูกเขำจับข้อมือ ออกแรงเล็กน้อยเธอก็ ถูกกดเข้ำกับกำแพง ร่ำงกำยของเขำโน้มเข้ำมำแนบกับร่ำงกำย ของอำข่ำ
เสี่ยวเชี่ยนเห็นเหตุกำรณ์นี้ทั้งหมดผ่ำนทำงช่องประตูแง้ม
1 1 3 1 3
เธออยำกผิวปำกให้จริงๆ
ละครบอสหนุ่มตัวร้ำยหลงรักฉันเวอร์ชันชีวิตจริงได้เริ่มฉำย แล้ว! สนุกมำก! ขอเชิญกดไลค์รัวๆ แฟนคลับห้ำมพลำด ดูแล้ว ติด!
“นำยจะท ำอะไร… ลุกออกไป!” อำข่ำอยำกผลักเจิ้งซวี่ออก แต่กลับพบว่ำเขำทับเธอลงมำหนักเหมือนถูกภูเขำกดทับ ผลัก อย่ำงไรเขำก็ไม่ขยับ
“ผมไม่ลุก! ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ!” เหล้ำเอ้อกัวโถวขวดนี้ ดื่มแล้วออกฤทธิ์ไวจริงๆ ดื่มจนเริ่มมึนหัว พูดจำไม่ชัดเหมือน ตอนปกติ แต่ตำปรือๆ แบบนี้ บวกกับน้ำเสียงที่พูดไม่ชัด ช่วย ลดควำมโหดในยำมปกติ มีควำมน่ำรักที่ดูเซ็กซี่เข้ำมำแทน
“นำยว่ำไงนะ ไม่ลุกเหรอ?” นั่งแบบนี้มันแปลกๆ นะ…
“ไม่ลุก! ลุกขึ้นเดี๋ยวไอ้แมวยักษ์ตัวนั้นมันก็มำคำบคุณหนี ไป! ผมไม่ให้คุณไปกับมัน!”
“นำยเมำแล้ว มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน” อำข่ำออกอำกำร หน้ำแดงที่ถูกเขำจู่โจมในระยะประชิดแบบนี้ ลมหำยใจเคล้ำ กลิ่นเหล้ำของเขำรดอยู่ตรงไหปลำร้ำของเธอ ให้ควำมรู้สึกจักจี้
1 1 3 1 4
เหมือนมีมดไต่อยู่ตรงนั้น
“ไม่! พรุ่งนี้เดี๋ยวคุณก็หนีไป! ผมไม่ให้คุณหนี!”
“พี่ชำย เมำแล้วอย่ำมำทำตัวกร่ำงได้ไหม? นำยไม่ได้เป็น อะไรกับฉัน ต่ำงคนต่ำงมีอิสระ ฉันอยำกจะไปไหนก็ไป มีสิทธิ์ อะไรมำสั่งฉัน?”
“คุณเป็นแฟนผม!”
พอคำว่ำแฟนหลุดออกไปเจิ้งซวี่รู้สึกเหมือนก้อนหินหนักๆ ที่กดทับอยู่ในใจก็ได้หำยไปด้วย โล่งไปหมดทั้งตัว ใช่ เขำควร จะนึกคำนี้ได้นำนแล้ว
ครั้นแล้วเขำจึงพูดซ้ำอีกครั้ง และเพื่อเป็นกำรยืนยันควำม หนักแน่นเขำพยักหน้ำด้วย
“คุณคือแฟนของผม!”
อำข่ำตกใจเบิกตำโพลง เสี่ยวเชี่ยนที่อยู่หลังประตูตกใจ ปำกเป็นเลขศูนย์ ไม่น่ำเชื่อว่ำจะขนำดนี้!
นี่มันหน้ำไม่อำยสุดๆ ไปเลย!
1 1 3 1 5
แค่อยำกให้เขำคิดหำทำงใช้แผนที่แกล้งทำตัวโง่ๆ ดู ปฏิบัติกับอำข่ำด้วยควำมจริงใจ แต่ไม่ได้ให้ไปสำรภำพตรงๆ แบบหน้ำด้ำนๆ แบบนี้ พี่ซวี่ผู้ผ่ำนร้อนผ่ำนหนำวมำมำก อัดอั้น ตันใจมำตลอดช่วงบ่ำย แถมยังถูกประธำนเชี่ยนให้คำแนะนำที่ ไม่ชัดเจน ถึงกับต้องไปกินเหล้ำเพื่อเพิ่มควำมกล้ำ! ยังคิดว่ำจะมี แผนเด็ดอะไรกว่ำนี้ ไม่คิดเลยว่ำจะเป็นแบบนี้!
แม้แต่อวี๋หมิงหลำงที่หน้ำด้ำนจนเป็นนิสัยยังทนฟั งต่อไปไม่ ไหว เขำกระซิบข้ำงหูเสี่ยวเชี่ยน
“หน้ำด้ำน! ด้ำนมำก!”
น้อยครั้งที่เสี่ยวเชี่ยนจะไม่เถียงเขำกลับ เธอพยักหน้ำ ใช่ โคตรจะหน้ำไม่อำย!
นับจำกวันนี้ไปต้องขีดเส้นกั้นอำณำเขตระหว่ำงหมอนี่แล้ว จะบอกว่ำหมอนี่เป็นฝำแฝดทำงจิตวิญญำณของเธอไม่ได้แล้ว ยังไงซะประธำนเชี่ยนก็ไม่ได้หน้ำหนำเท่ำพี่ซวี่
แน่นอนว่ำสำมีภรรยำคู่นี้สนแต่เรื่องสนุก ไม่ได้สนเลยว่ำ ตัวเองเที่ยวปีนป่ ำยออกห้องนู้นเข้ำห้องนี้เพื่อแอบดูชำวบ้ำน แต่ ก็ไม่มีค่ำอะไรให้คิดมำกอยู่แล้ว
1 1 3 1 6
สองสำมีภรรยำจอมแสบหลบอยู่หลังประตู ในใจคิด เหมือนกันอย่ำงไม่ได้นัดหมำย อำข่ำ ปฏิเสธเลย มันหน้ำด้ำน เกินไป!
เสี่ยวเชี่ยนถึงขนำดคิดชื่อเอำไว้แล้ว กระบวนกำรสำรภำพ รักของพี่ซวี่สำมำรถเอำไปเขียนเป็นหนังสือได้หลำยเล่มโดยมีชื่อ ว่ำ ‘บอสจอมโหดพ่ำยรัก 99 ครั้ง’ ‘ถูกปฏิเสธร้อยจูบ’ ‘นำยซื่อบื้ อผู้อยู่ข้ำงบ้ำนฉัน’ …
อำข่ำก็ไม่ทำให้เสี่ยวเชี่ยนกับเสี่ยวเฉียงผิดหวัง เจิ้งซวี่ขยับ เข้ำไปแนบแน่น กดไว้ให้เธอผลักไม่ได้ ถ้ำเป็นตำมบทในละคร เวลำนี้ฝ่ ำยหญิงก็คงยอมใจอ่อนไปแล้ว กลำยเป็นลูกไก่ในกำมือ เจิ้งซวี่เอียงหน้ำโน้มเข้ำไป เขำกำลังจะ…
ทันใดนั้นอำข่ำก็งอเข่ำงัดขึ้น!
เจิ้งซวี่ร้องโอ๊ยดังสนั่น อวี๋หมิงหลำงทนไม่ไหวหลุดขำ ออกมำ
เสี่ยวเชี่ยนรีบเอำมือปิดปำกเขำ ทำตัวแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวก็ โดนจับได้หรอก
อำข่ำหันไปด้วยควำมสงสัย เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงอะไร
1 1 3 1 7
แว่วๆ?
“คุณ… ใจ… ร้ำยมำก!” เจิ้งซวี่เจ็บจนเหงื่อแตก ต่อให้เป็น บอสจอมโหดตรงส่วนนั้นก็อ่อนแอเหมือนกันหมด อัดเข้ำไป แบบนี้มีเหรอจะไม่ร้องหำแม่!
นิทำนเป็นเรื่องหลอกลวงทั้งนั้น! ไหนว่ำพอมำถึงซีนนั้นทุก อย่ำงก็จะแฮปปี้เอนดิ้งไง ทำไมถึงได้เข่ำพิฆำตอย่ำงไร้ควำม เมตตำแบบนี้?
“จะพูดก็พูด ไม่ต้องมำทำรุ่มร่ำม! ฉันเกลียดที่สุดพวกเมำ แล้วมำทำตัวกร่ำงกับฉัน! เจิ้งซวี่ถ้ำนำยเมำแล้วก็กลับห้องไป จะ กลับห้องไปชักว่ำวจนขำดก็เรื่องของนำย แต่อย่ำมำทำตัว ปั ญญำอ่อนตรงนี้!”
“อุ๊บ…”
เสี่ยวเชี่ยนรีบเอำมือปิดปำกตัวเองที่กลั้นขำไม่อยู่ โอ๊ย อำ ข่ำน่ำร้อกอะ ชักว่ำวจนขำด…
เจิ้งซวี่กับอำข่ำมัวแต่เถียงกันอยู่จึงไม่ทันได้สังเกตว่ำมีเสียง แปลกปลอมอยู่ในห้อง
1 1 3 1 8
อวี๋หมิงหลำงส่งสำยตำถำมเสี่ยวเชี่ยน ถอยหรือดูต่อ?
ทันใดนั้นสองสำมีภรรยำก็ตัดสินใจขอทิ้งควำมดีไว้ เบื้องหลัง เวลำนี้ถ้ำไม่ดูให้จบก็เสียดำยแย่สิ!
ชีวิตนี้ของเจิ้งซวี่ไม่เคยเสียเปรียบผู้หญิงเท่ำนี้มำก่อน เขำ ใช้เวลำอยู่สักพักกว่ำจะเรียกสติกลับมำได้หน่อย พยำยำมยืดตัว หันไปมองอำข่ำที่นั่งนิ่งดั่งขุนเขำ สำยตำของเธอดูหมำงเมินท ำ ให้เขำหวั่นใจ หำกสังเกตดีๆ จะรู้สึกได้ว่ำเธอกำลังมองเหยียด
“สร่ำงเมำหรือยัง?”
“อืม…”
“เกิดเป็นคนก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมำ อย่ำ คิดว่ำเมำแล้วจะไปทำกร่ำงที่ไหนก็ได้ นำยคิดจะทำอะไร? เมำ แล้วมำชวนฉันเล่นสนุก? พอพรุ่งนี้เช้ำฟ้ำสว่ำงก็ต่ำงคนต่ำงไปงั้น สิ?”
อำข่ำคิดว่ำสิ่งที่ทำให้เจิ้งซวี่มีอำกำรผิดปกติจะต้องเป็น เพรำะแอลกอฮอล์แน่นอน
เสี่ยวเชี่ยนได้ยินแบบนั้นก็หันไปดูสีหน้ำบอกบุญไม่รับของ
1 1 3 1 9
เจิ้งซวี่แล้วกระซิบข้ำงหูเสี่ยวเฉียง
เห็นยัง นี่แหละคือควำมฉลำดที่ได้ผลตรงกันข้ำม เจิ้งซี่คง กลัวว่ำหำกพูดเรื่องนี้ตอนมีสติดีเขำจะต้องถูกไล่เหมือนหมู เหมือนหมำแน่นอน จึงดื่มเหล้ำมำแล้วแสร้งทำเป็นเมำ ปรำกฏ ว่ำกลับได้ผลตรงกันข้ำมกับที่คิด
ก็บอกแล้วว่ำอย่ำเล่นแผนสูงให้เอำควำมจริงใจเข้ำแลก หมอนี่ก็ยังไม่เชื่อฟั ง ถูกรู้ทันจนได้เป็นไงล่ะ!