แผนรักสยบใจบอสสาวตัวร้าย - บทที่ 1354 คิงเจอคิง

“หึ หึ สิ่งที่ฉันให้มันจะมำกกว่ำสิ่งที่ศิษย์พี่ให้มำได้ไงกัน?”
ประธำนเชี่ยนไม่ยอมแพ้
“ต่อให้มำกกว่ำนี้ก็เทียบกับ ‘ควำมลึกซึ้ง’ ที่ศิษย์น้องให้มำ
ไม่ได้หรอก”
แต่ละประโยคล้วนท้ำทำยควำมอดทนของอีกฝ่ ำย จำกนั้นก็
เป็นกำรส่งสำยตำอำฆำตใส่กัน
ภำพนี้พออยู่ในสำยตำหนงเย่ำกลำยเป็น…
“ปวดใจโว้ย! พวกนำยสนิทกันขนำดนี้ตั้งแต่เมื่อไร!”
แบบนี้มันไม่ยุติธรรม! เขำเป็นถึงศิษย์พี่ใหญ่ อย่ำมองข้ำม
กันแบบนี้จะได้ไหม!
“ปั ญญำอ่อน” เสี่ยวเชี่ยนกับมู่ฮวำหลีพูดออกมำพร้อมกัน
จำกนั้นก็หันมำสบตำกันแล้วกลับไปสู่สภำวะปกติ คุยกันเรื่อง
กำรทดลอง
“จุดนี้ผมว่ำน่ำจะพัฒนำได้อีกหน่อย…”1 1 4 1 2
“อืม พูดมีเหตุผล”
พอเห็นสีหน้ำที่ดูเหมือนสงบของสองคนนี้ แต่แท้จริงแล้วมี
บำงอย่ำงแฝงอยู่ หนงเย่ำก็ถอนหำยใจอย่ำงจนปั ญญำ สองคนนี้
เข้ำกันได้ดีจริงด้วย
แต่ว่ำเขำต่ำงหำกนะที่เป็นศิษย์พี่ใหญ่!
∗∗∗
ช่วงนี้นอกจำกเสี่ยวเชี่ยนจะยุ่งเรื่องงำนบวกกับเล่นเกมหยั่ง
เชิงกับมู่ฮวำหลีแล้ว ส่วนใหญ่จะมุ่งควำมสนใจไปที่เล่อเล่อ
จิตใจของเล่อเล่อเยียวยำมำได้พอประมำณแล้ว กำแพง
ป้ องกันในจิตใจก็สร้ำงมำได้ประมำณหนึ่งแล้ว เสี่ยวเชี่ยนคิดว่ำ
ถึงเวลำแล้วจึงให้เล่อเล่อติดต่อหยำงกวง ไม่เจอกันหนึ่งเดือน
พอเห็นเล่อเล่อโทรหำหยำงกวงก็ดีใจแทบบ้ำ รีบไปหำเล่อเล่อที่
เมืองหลินทันที
แต่พอได้เจอเล่อเล่ออีกครั้งหยำงกวงก็ตกใจมำก
เล่อเล่อที่ได้ลอกครำบกลำยเป็นคนใหม่ไม่มีอำกำรเหม่อ
ลอยซึมเศร้ำอย่ำงเมื่อก่อนเลยสักนิด ทั้งสองนัดเจอกันที่ชั้นหนึ่ง1 1 4 1 3
ร้ำนกำแฟในเมือง
“เล่อเล่อ คุณ… ทำไมคุณแต่งตัวแบบนี้ล่ะ?” หยำงกวงเห็น
เล่อเล่อสวมชุดทำงำนทะมัดทะแมง บุคลิกมำดมั่นไม่เหมือน
เมื่อก่อน เขำจึงอดถำมไม่ได้
เล่อเล่อมองไปทำงชั้นสอง บริเวณที่นั้งชั้นสองตรงที่ติดกับ
บันไดลงมำชั้นหนึ่ง สำวสวยคนหนึ่งกำลังป้อนอำหำรให้เด็กน้อย
ที่นั่งอยู่ข้ำงๆ บนหน้ำผำกของสองแม่ลูกมีไฝคนงำมแบบ
เดียวกันที่โดดเด่นมำก
พอรู้สึกได้ถึงสำยตำของเล่อเล่อ เสี่ยวเชี่ยนจึงมองลงไป
แล้วพยักหน้ำให้ จำกนั้นก็หันไปตั้งใจป้อนอำหำรให้ลูกต่อ
สำยตำที่ส่งมำเพียงแค่แวบเดียวนั้นแต่กลับมอบพลังที่ไม่รู้
จบให้เล่อเล่อ เธอนึกถึงกำรบำบัดจิตใจตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่ำน
มำที่เสี่ยวเชี่ยนทำให้เธอ จำกนั้นก็มองผู้ชำยตรงหน้ำ เธอยิ้ม
ออกมำเล็กน้อย
“ทำไม ฉันแต่งแบบนี้ไม่สวยเหรอ?”
“สะ” พอนึกถึงวิชำ PUA หยำงกวงก็กลืนคำชมลงคอ แล้ว
พูดในสิ่งที่ตรงข้ำมกับใจ “เฉยๆ ก็พอดูได้”1 1 4 1 4
แต่ทว่ำครั้งนี้ปฏิกิริยำของเล่อเล่อกลับไม่เหมือนเมื่อก่อน
คำพูดของเขำไม่ส่งผลต่อเธอเลยสักนิด เล่อเล่อหันไปมองเสี่ยว
เชี่ยน คำพูดของประธำนเชี่ยนก็ลอยมำข้ำงหู
“ฉันกลับรู้สึกว่ำฉันเหมำะกับกำรแต่งตัวแบบนี้ เพื่อน
ร่วมงำนผู้ชำยก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้น แน่นอนว่ำเวลำออกไปเที่ยว
ตอนกลำงคืนจะใส่ชุดทำงำนออกไปไม่ได้”
ประโยคนี้ได้สร้ำงควำมร้อนใจให้คนบำงคนเป็นอย่ำงมำก
“คุณออกไปทำงำนแล้วเหรอ?”
ทำลำยควำมมั่นใจของเธอ ตัดขำดกำรติดต่อกับสังคม ทำ
ให้โลกของเธอมีแค่นำยคนเดียว…
คำพูดที่อำจำรย์หลีเคยพูดรำวกับดังอยู่ข้ำงหู แต่เขำ
สูญเสียกำรควบคุมผู้หญิงตรงหน้ำนี้ไปแล้วควรทำไงดี?
“ถ้ำฉันไม่ออกไปทำงำนแล้วนำยจะเลี้ยงฉันเหรอ? เลี้ยงฉัน
ไหวเหรอ?”
ถึงเสี่ยวเชี่ยนจะได้ยินไม่ชัดว่ำเล่อเล่อพูดอะไร แต่ดูจำก
ท่ำทำงแล้วก็พอจะเดำได้1 1 4 1 5
ยุคสมัยนี้ใครล่ะจะตอบโต้ไม่เป็น หึ หึ
“คนที่คุณฝึกมำไม่ธรรมดำจริงๆ ด้วยนะ อำจำรย์อำไม่ได้
ชมคุณเสียเปล่ำเลยจริงๆ ครั้งนี้ผมล้มเหลวไม่เป็นท่ำ”
มีเสียงคนดังลอยมำจำกด้ำนหลัง พอเสี่ยวเชี่ยนหันไปก็
เห็นมู่ฮวำหลีถือชำนมสองแก้วมำวำงข้ำงหน้ำเสี่ยวเชี่ยน
เสี่ยวเชี่ยนเคยคิดวิธีรับมือหลังจำกนี้เอำไว้หลำยแบบ
อย่ำงเช่น เล่นสงครำมประสำทต่อปำกต่อคำกับมู่ฮวำหลีต่อไป
แต่ในบรรดำกำรตั้งข้อสมมติฐำนมำกมำยของเธอนั้นไม่รวม
เหตุกำรณ์ในตอนนี้
มู่ฮวำหลียกแก้วชำนมชี้ไปทำงหยำงกวงที่อยู่ด้ำนล่ำง “คนที่
ผมสอนสู้คนของคุณไม่ได้เลยจริงๆ”
เสี่ยวเชี่ยนออกอำกำรตกใจกับกำรปรำกฏตัวของเขำ แม้แต่
มือที่ป้อนลูกอยู่ก็ช้ำลง
เสี่ยวเหวยตีเก้ำอี้เด็กที่ตัวเองนั่งอยู่ด้วยควำมไม่พอใจ
ตอนนี้เธออุตส่ำห์มีฟั นงอกออกมำสองซี่แล้วนะ เวลำออกไปข้ำง
นอกแม่จะทำโจ๊กใส่โถเก็บอุณหภูมิออกมำป้ อนเธอด้วย กำลัง
กินอย่ำงมีควำมสุขอยู่เลย1 1 4 1 6
“ทุกครั้งที่เจอเด็กคนนี้จะรู้สึกว่ำเขำสวยมำก” มู่ฮวำหลียิ้ม
ให้เสี่ยวเหวย เสี่ยวเหวยเองก็มองเขำอย่ำงชอบใจ ยื่นมือออกไป
แล้วออกแรงดิ้น เขำจึงวำงแก้วชำนมแล้วอุ้มเด็กน้อยขึ้นมำ
“เจ้ำตัวแสบอ้วนขึ้นอีกแล้วใช่ไหม?”
คำตอบที่ได้คือยิ้มอย่ำงมีควำมสุขของเสี่ยวเหวย แต่ละ
สัปดำห์เสี่ยวเชี่ยนต้องไปทำงำนที่ห้องทดลองหลำยวัน บำงครั้ง
ลูกคิดถึงเธอพี่เลี้ยงก็จะอุ้มเสี่ยวเหวยมำเดินเล่น เสี่ยวเหวยจึง
คุ้นเคยกับทุกคนในห้องทดลองหมด
เสี่ยวเหวยเป็นเด็กช่ำงเลือก คนไหนที่ไม่ถูกชะตำด้วยก็จะ
ไม่ให้อุ้ม แต่ดูเหมือนเธอจะชอบมู่ฮวำหลีมำกเป็นพิเศษ พอไป
อยู่ในอ้อมกอดของเขำก็ทำตัวนิ่ง ตรงกันข้ำมกับศิษย์พี่ใหญ่ ที่
พออุ้มเสี่ยวเหวยก็จะโดนหยิกจมูกทึ้งผม
เล่นเอำตอนนี้เวลำหนงเย่ำเห็นเสี่ยวเหวยก็จะเดินให้ห่ำงๆ
ถึงขนำดที่เขำแอบสงสัยว่ำเสี่ยวเชี่ยนเป็นคนสอนหรือเปล่ำ
จริงๆ แล้วเสี่ยวเชี่ยนไม่ได้สอนลูกแบบนี้เลย ถ้ำเธอสอนได้
มีเหรอจะให้ลูกทำตัวสนิทกับมู่ฮวำหลีแบบนี้?
เสี่ยวเชี่ยนออกแรงชี้ไปทำงแก้วชำนมที่มู่ฮวำหลีเพิ่งวำงลง1 1 4 1 7
เขำหัวเรำะ
“เรำยังเด็ก กินไม่ได้นะ”
“อ๊ำๆๆ!” เด็กน้อยประท้วง
“งั้นเอำแบบนี้ ให้เลียคำนึงเอำไหม?”
เสี่ยวเหวยหันไปจุ๊บแก้มเขำ
เสี่ยวเชี่ยนแอบดีใจที่สำมีทำสลูกสำวไม่อยู่ที่นี่ตอนนี้ ถ้ำ
เสี่ยวเฉียงเห็นภำพเมื่อกี้โมโหไฟลุกแน่
เด็กคนนี้จะดีกับมู่ฮวำหลีเกินไปแล้วหรือเปล่ำ…
ถ้ำไม่ติดว่ำเสี่ยวเหวยฉลำดกว่ำเด็กทั่วไปหน่อย เสี่ยวเชี่ยน
คงสงสัยแล้วว่ำลูกสำวเธอมีควำมทรงจำในชำติก่อนติดมำด้วย
หรือเปล่ำ ไม่อย่ำงนั้นทำไมศิษย์พี่ตั้งหลำยคนแต่กลับชอบมู่ฮวำ
หลีที่ทำตัวเป็นศัตรูกับเธออยู่แค่คนเดียว?
มู่ฮวำหลีเอำตะเกียบแตะชำนมให้เสี่ยวเหวยเลีย เด็กน้อย
เลียเสร็จดูเหมือนจะยังไม่พอ ร่ำร้องจะเอำอีก มู่ฮวำหลีไม่มี
ทำงเลือกจึงถอดสร้อยข้อมือออกมำให้เสี่ยวเหวยเล่นเพื่อเบน
ควำมสนใจ1 1 4 1 8
หยำงกวงที่อยู่ด้ำนล่ำงดูเหมือนจะเสียเปรียบอยู่หลำยครั้ง
ถูกเล่อเล่อต้อนให้จนมุมเรื่อยๆ ส่วนอำจำรย์ที่อยู่เบื้องหลังพวก
เขำทั้งสองคนกลับกำลังคุยกันอยู่
“คนที่อยู่ด้ำนล่ำงนั่นไม่ใช่นักเรียนของนำยเหรอ? ยอมรับ
แล้ว?” เสี่ยวเชี่ยนมองลงไปข้ำงล่ำง หยำงกวงถูกเล่อเล่อต้อนจน
หน้ำเสีย ดูแค่จำกท่ำทำงก็รู้ว่ำเล่อเล่อได้เปรียบอยู่
“เป็นนักเรียนของผม ไม่มีอะไรต้องไม่ยอมรับ แต่คุณ
ต่ำงหำก ก่อนหน้ำนี้ให้เขำมำก่อเรื่องที่ห้องผม กล้ำยอมรับไหม
ล่ะ?”
“ไม่เกี่ยวกับฉัน” เสี่ยวเชี่ยนพูดด้วยสีหน้ำจริงจัง มู่ฮวำหลี
หัวเรำะ
“หึ หึ หลอกผี”
“ไม่เกี่ยวกับฉันจริงๆ เสี่ยวเฉียงทำ!”
“กะแล้วว่ำต้องหมอนั่น เห้อ…”
คำพูดพวกนี้เดิมทีเสี่ยวเชี่ยนไม่คิดว่ำจะได้พูดออกมำตรงๆ
แต่พอได้พูดออกไปแล้วเธอก็พบว่ำมันก็ไม่ได้ลำบำกอะไร มันก็1 1 4 1 9
แค่สองสี่ใบเจอสองคิง โหดทั้งคู่ วัดกันที่ใครจะแน่กว่ำกันก็
เท่ำนั้น!